Un pavo real convidó a unha grulla a un festín suculento. Durante o banquete púxose a discutir cos comensais acerca de cal dos dous posuía mellores dons persoais. Abrindo o pavo real a súa cola, dicía que aquel abanico de finísimas plumas non tiña no mundo outra cousa que lle igualase en perfección e hermosura.
- Certamente - respondeu a grulla -, confeso que es máis fermoso que eu, pero se as túas plumas son máis vistosas que as miñas, en cambio non che serven para voar.
- Eu, coas miñas ás - proseguiu a grulla -. Podo elevarme ata as nubes, contemplando baixo os meus pés todas as maravillas da terra.
Ningún comentario:
Publicar un comentario