mércores, 31 de xaneiro de 2007

GUILLERMO DE LA DEHESA (CEPR)

Guillermo de la Dehesa es presidente del Centre for Economic Policy Research de Londres (CEPR)

ENTREVISTA

La próxima recesión

.España lleva 13 años de crecimiento elevado gracias a la globalización y al doble choque del dinero barato y de la inmigración creciente

La desaceleración puede arrancar con el pinchazo gradual de la burbuja inmobiliaria, afectar a la construcción y extenderse

No tengo el más mínimo deseo de asustar al lector con este título, sólo quiero recordarle que los ciclos siguen existiendo y que en España los dos últimos acabaron en recesión, lo que no tiene por qué ocurrir esta vez. Una recesión existe cuando una economía incurre en dos trimestres seguidos con crecimiento negativo del PIB real, en tasa anual. Pueden ser suaves, como fue la de EE UU a finales de 2001, o fuertes, como la española a finales de 1992 y parte de 1993, en la que el PIB llegó a caer a lo largo de cuatro trimestres seguidos un total acumulado del 3% y la tasa de paro aumentó 4,8 puntos porcentuales en los dos años siguientes.
El crecimiento económico es siempre cíclico y todavía siguen existiendo los llamados "ciclos de los negocios", que de acuerdo con la evidencia histórica suelen durar, entre una desaceleración o recesión y la siguiente, unos 10 años en promedio. España sufrió una ligera recesión en 1981 y otra más grave en 1992-1993, pero hoy la economía española lleva ya 13 años de crecimiento ininterrumpido, con una tasa anual media de crecimiento del PIB real de casi el 3,5%, la más elevada y duradera desde los felices sesenta y principios de los setenta.
En general, la persistencia actual del ciclo alcista español puede deberse a que la globalización no sólo está alargando los ciclos, sino que además está reduciendo la severidad y duración de sus fases recesivas. Por un lado, la creciente competencia internacional reduce los precios de muchos bienes manufacturados y algunos servicios y modera los salarios, compensando las subidas de las materias primas y reduciendo no sólo la inflación sino su volatilidad, lo que evita mayores subidas de tipos de interés a corto plazo, lo que tiende a reducir la probabilidad de una recesión. Por otro, los desequilibrios mundiales han creado mucha liquidez en manos de pocos países, que al invertirse en bonos tiende a reducir los tipos a largo plazo y el coste del capital, lo que facilita la inversión y el crecimiento.
Sin embargo, el verdadero origen de este prolongado ciclo alcista ha sido la entrada de España en la Unión Económica y Monetaria (UEM), al igual que el auge en la segunda mitad de los ochenta se debió a la entrada de España en la Unión Europea (UE), que trajo unos años de masivas entradas de inversión directa extranjera y un aluvión creciente de subvenciones y transferencias que impulsaron, por este orden, la actividad, el empleo y el consumo.
El actual ciclo expansivo se debe sobre todo a que a partir de 1994 las crecientes perspectivas de entrada de España en la UEM hicieron que los tipos de interés a corto y largo plazo cayeran rápidamente y que, tras la introducción del euro y la desaparición de la peseta y del riesgo de cambio, los tipos reales cortos empezasen a ser negativos y la clasificación crediticia de España alcanzase el triple A, aumentando la confianza en la economía española. Además, el euro está resultando un escudo protector de tal calibre que hace que las diferencias de nivel de riesgo que los inversores asignan a los países miembros débiles y desequilibrados frente a los virtuosos y estables sean ridículamente mínimas.
Esta dramática caída de los tipos de interés nominales a corto plazo y a largo plazo (desde un 13,3% y 11,7%, respectivamente, en promedio de 1992, a un 3,0% y un 4,7%, respectivamente, en 1999, y al 2,2% y el 3,4%, en 2005) ha desatado una fuerte y larga ola de inversión por parte de las familias en vivienda y en bienes de consumo duradero y luego por las empresas en empleo y bienes de equipo, al tiempo que ha habido una renegociación a la baja de los tipos en los créditos anteriores. A su vez, el aumento de la inversión y del consumo duradero ha acelerado la actividad, la creación de empleo, y éste ha aumentado el consumo y las importaciones.
Sin embargo, dicha caída de tipos ha creado también una burbuja en el mercado de la vivienda (de cerca del 30% real), empujada también y crecientemente por la demanda de vivienda por europeos e inmigrantes, y otra burbuja, derivada de la anterior, en el mercado de la construcción, sector que alcanzó en 2005 el 15,6% del PIB en términos reales y que ha generado el 20% de todo el empleo creado en los últimos 10 años, que a su vez ha representado el 33% del empleo total creado en la UE a 15 miembros. Con ello, la tasa de paro ha caído al 8% y la tasa de empleo ha aumentado, alcanzando a 66 personas por cada 100 en edad de trabajar, frente a 50 hace 10 años.
Este fuerte crecimiento de la demanda de empleo ha atraído mano de obra inmigrante que ha acudido masivamente a España, dando otro fuerte impulso añadido, primero al consumo y ahora también a la inversión en vivienda, manteniendo el crecimiento del PIB en niveles superiores a su potencial. Según las últimas estadísticas, el 1 de enero de 2006 el número de extranjeros empadronados en España era de 3,88 millones, el 8,7% de una población de 44,4 millones, y además hay de 600.000 a 800.000 no empadronados en situación de irregulares en España (u otros países).
Esta entrada de extranjeros ha representado el mayor choque real positivo a la economía española de las últimas décadas, desde la entrada en la UE y en la UEM, ya que ha logrado elevar no sólo el PIB, sino también la fuerza laboral y los contribuyentes a la Seguridad Social y además ha resuelto el problema de la escasez crítica de mano de obra en ciertos sectores como la construcción, la hostelería y el servicio doméstico. Se calcula que la aportación anual de los inmigrantes al PIB en los últimos cuatro años ha sido de 0,8 puntos porcentuales.
En resumen, España ha tenido ya casi 13 años de crecimiento elevado e ininterrumpido gracias a la globalización en general y a un doble choque positivo, uno financiero (dinero barato) y otro real (inmigración creciente), que ha permitido más que compensar el choque negativo del alza del petróleo y de otras materias primas y la mayor competencia internacional.
La otra cara de la moneda es una economía recalentada, siendo la inflación aún casi un punto superior a la de la zona euro, aunque con clara tendencia a la baja, una burbuja inmobiliaria y un elevado déficit por cuenta corriente de la balanza de pagos del 8% del PIB, eso sí, debido en su totalidad, al contrario que el de EE UU, a que la inversión nacional, en porcentaje de PIB (cerca de un 30%), ha aumentado más que el ahorro nacional. Pero dicho déficit muestra también una pérdida indudable de competitividad externa que ha supuesto pérdida de cuota en las exportaciones mundiales y en el mercado nacional.
Además, el actual crecimiento es desequilibrado y poco diversificado, por el peso excesivo del sector de la construcción y por la fuerte aportación negativa del sector exterior al mismo. Finalmente, casi todo el crecimiento se ha debido a la acumulación de los dos factores básicos de producción: trabajo y capital, sobre todo el primero, ya que el crecimiento de la productividad conjunta de ambos factores ha sido el más bajo de la UE a 15 miembros. Es decir, la economía española está boyante, pero su crecimiento es desequilibrado y poco eficiente, lo que hace que la elevada tasa actual no pueda ser sostenible a medio plazo.
Hay otros dos factores fuera del alcance de la política económica española que también van a reducir su crecimiento en los próximos años. Por un lado, el BCE ha empezado a aumentar sus tipos de interés de intervención, encareciendo el coste de los créditos hipotecarios y de consumo duradero de las familias, reduciendo así su renta disponible para otro tipo de gastos y fomentando el ahorro. Por otro, en 2007 empiezan a reducirse progresivamente las transferencias de la UE a España.
Es decir, pese al nuevo repunte de 2006, todos los indicadores apuntan hacia una desaceleración gradual del crecimiento en los próximos años. Que sea menor o mayor va a depender de si las economías de nuestros principales socios comerciales en la zona euro recuperan su crecimiento y su demanda interna potenciales, como es probable que ocurra, y de si la desaceleración de EE UU es gradual y no abrupta, como parece hoy más probable.
Este proceso de desaceleración podría tener el siguiente orden secuencial: primero, la burbuja inmobiliaria seguiría pinchándose gradualmente, es decir, sus precios creciendo más lentamente y finalmente cayendo y, como reacción, el número de viviendas iniciadas empezaría a caer, lo que traería consigo una caída de la creación de empleo en construcción y quizá un alza del paro, lo que reduciría algo la demanda de consumo.
Segundo, el coste de los créditos hipotecarios y de bienes de consumo duradero seguiría subiendo lentamente y las familias tendrían que sacrificar una parte de su consumo corriente para poder hacerles frente. Al subir los tipos de interés habría un mayor incentivo a ahorrar en lugar de consumir, con lo que el PIB crecería menos y la presión de la demanda interna sobre las importaciones se reduciría y mejoraría gradualmente el abultado déficit exterior.
Tercero, al reducirse el consumo de algunos bienes y servicios y aumentar el coste del dinero y del capital, las empresas ralentizarían sus inversiones en existencias y en nueva producción en espera del próximo ciclo expansivo, con lo que su demanda de empleo bajaría y el crecimiento del PIB sería cada año gradualmente menor, pudiendo alcanzar su punto más bajo en 2009 o 2010.
Ahora bien, esta desaceleración cíclica no tendría por qué acabar en recesión sino en un periodo corto de bajo crecimiento si se siguen tomando medidas para atenuarla. La primera es que el sector público (excluida la Seguridad Social) siga manteniendo este año y los siguientes un superávit presupuestario de más del 1% del PIB para poder ser más expansivo cuando el sector privado empiece a desacelerarse y así aminorar su ritmo de caída, especialmente en la construcción, compensándole con mayor inversión en obra pública, y que la Seguridad Social siga aumentando su fondo de reserva, aportando la totalidad de sus superávit actuales, preparándose para un periodo de menores ingresos o contribuciones y mayores gastos o prestaciones.
La segunda es incentivar, en mayor medida, de un lado, la inversión en mejorar la calidad de la educación y la formación y, de otro, la inversión privada en I+D+i y nuevas tecnologías, que son los dos determinantes fundamentales de la productividad total de los factores (PTF), cuyo nivel es especialmente bajo en relación a nuestro entorno. La tercera tiene que ver con la absorción de la mano de obra inmigrante, donde hay que conseguir algo que ya ha logrado EE UU, que es convertir a muchos inmigrantes (jóvenes y emprendedores por definición) en empresarios, bien autónomos o de pymes, para que encuentren alternativas a una posible pérdida de sus empleos, sobre todo en la construcción, donde trabajan una mayoría de ellos.

É UN LASTRE


O PXOM É UN LASTRE

.
O PXOM de Vigo xa non serve nin aos operadores inmobiliarios, e está empezando a ser un lastre. Fariamos ben en desprendernos del.

Únicamente serve para que Corina Porro grite que vén o lobo.

ALTERNATIVA VECIÑAL

martes, 30 de xaneiro de 2007

sábado, 27 de xaneiro de 2007

ISO SI É DESENVOLVEMENTO

(YASHMINA SHAWKI- A VOZ)
.
DESGRACIADAMENTE hai infinidade de abusos, mentiras e inxustizas que indignan e que exacerban a sensación de impotencia dos vigueses que pagamos rigurosamente os nosos impostos e intentamos aportar algo á sociedade na que vivimos. E é que resulta inaceptable que teñamos que seguir consentindo que, aqueles que se amparan no seu poder, o seu diñeiro ou, simplemente quen, utilizando a coacción, queren impoñer a súa vontade a costa do ben común.
Lendo o artigo do representante de Aproin esta semana na Voz, no que manifiestaba a súa indignación polo atraso na aprobación do PXOM e a evidente carreira política entre partidos para colgarse a medalla, e no que proclama na sua defensa da legalidade e o desenvolvemento da cidade, non puiden por menos que sentirme insultada. Insultada pola constante utilización da ameaza por parte dos empresarios da construción que vinculan o progreso desta cidade á edificación desmesurada e sen sentido. É moito máis fácil e máis rápido facer diñeiro especulando co valor do solo e vendendo a un prezo absolutamente exponencial pisos cada vez máis pequenos, que crear riqueza fomentando o emprego estable cunha industria que aposta polo desenvolvemento sostenible.
Fronte aos emprendedores que reclaman, con razón, máis solo industrial , os constructores só buscan saturar aínda máis unha cidade con exceso de vivendas baleiras e unha poboación en desbandada á periferia pola perdida de poder adquisitivo. Vigo non necesita especuladores senón xestores, non necesita máis pisos senón infraestructuras, parques e xardíns, non necesita máis contaminación senón recuperación. Iso si é desenvolvemento.

venres, 26 de xaneiro de 2007

MALAS NOTICIAS DO PXOM

DIMISIÓN


PXOM=DIMISIÓN

.La devolución del Plan General al Concello de Vigo por la Xunta de Galicia, demuestra que en la confección del mismo, existen grandes ilegalidades y serias deficiencias de índole general, siendo causas suficientes para dictaminar que el PXOM de Vigo incurre desde la base jurídica, en causa de nulidad.
La Xunta de Galicia, para esta asociación, significa que, en el ámbito autonómico, los mecanismos funcionaron correctamente al denegar el PXOM de Vigo, a fin de que se eviten las indeseables consecuencias que en el campo de la litigiosidad se puedan producir.
Se demuestra una vez más, que el Partido Popular, Bloque Nacionalista Galego y Partido Galeguista, actuaron de forma irresponsable al no respetar el procedimiento administrativo y la ley para aprobar un plan general y a sabiendas, en el pleno del mes de mayo del año pasado lo han aprobado, teniendo en poder de todos los concejales un dictamen Jurídico, encargado por los colectivos ciudadanos, donde se demuestra que el PXOM de Vigo es ilegal de pleno derecho, ni caso, ¿existe prevaricación por la aprobación del PXOM?, ¿existe corrupción?, pensamos que la fiscalía debería actuar de inmediato.
Consultora Galega, el gerente de urbanismo Sr. Rivas y todo el equipo redactor, tendrán que pedir la dimisión y pedir también disculpas a la ciudadanía, por todos los atropellos que cometieron en la realización del plan general, a ellos le hacemos la misma pregunta ¿prevaricación?, ¿corrupción?
A la señora Elena González y compañía de la Federación de Vecinos ¿a que vecinos representan?, pues también, la misma pregunta que a los anteriores y además ¿que defienden ustedes? a los vecinos no, pues como pueden observar, estamos en la calle defendiendo nuestros intereses y los intereses de los ciudadanos, ustedes en vez de defender a los vecinos que para eso están, defienden a los políticos, promotores etc. que son los que les dan el sustento ¿porque será?, todos lo sabemos.
Por todo esto, los aquí mencionados, por coherencia y decencia política y profesional, deben dimitir de sus cargos inmediatamente, particularmente la señora Alcaldesa y el Sr. Figueroa al mentir diariamente que el PXOM de Vigo, cumplía con la legalidad vigente. Con sus actuaciones, a partir de ahora se va cumplir estrictamente la ley y que son ustedes las instituciones, las que deben dar ejemplo, ustedes no quieren saber de leyes, saben de otras cosas.

.Vigo 25 Enero 2007

xoves, 25 de xaneiro de 2007

PARTIR DE CERO


El PXOM DE VIGO DEBE PARTIR DE CERO

El pasado viernes 19 de enero, la Xunta de Galicia requería al Concello de Vigo que subsane las deficiencias del PXOM de Vigo, entre otros puntos por:
Extensión de la ciudad, infraestructuras básicas escasamente dimensionadas, carencias en la estrategia de desenvolvemento y otros.
El Concello de Vigo deberá corregir las carencias detectadas de los informes sectoriales vinculantes de Costas, Carreteras, Ferrocarriles y Aguas de Galicia, a la vez debe obtener de la Conselleria de Medio Ambiente la resolución sobre el procedimiento de la Evaluación Ambiental Estratégica, (EAE) y cumplir con el informe previo a la aprobación inicial emitido por la anterior Conselleria de Política Territorial, de fecha 28 de Julio de 2004.
Subsanar estos errores no va a solucionar la insostenibilidad de este plan, la única solución válida por parte de la Consellería de Política Territorial, es comenzar de cero, según establece el artículo 85 de la Ley 9/2002 de 30 de Diciembre sobre Ordenación Urbanística y Protección del Medio ambiente Rural de Galicia.
El artículo 85 de la citada Ley del suelo de Galicia (Procedimiento de aprobación del plan general) dice:
Apartado 5 punto c) Denegar la aprobación definitiva en el supuesto de que el plan en tramitación se estime inviable porque las deficiencias constatadas no sean susceptibles de enmiendas, es el caso del Plan General del Concello de Vigo.
También, recordar a la Consellería de Política Territorial y al Concello de Vigo, que el plazo estipulado para la aprobación definitiva del PXOM de Vigo, no podrá ser realizable, ya que, según estable este mismo artículo 85 en su punto 6, dice, que las modificaciones que signifiquen un cambio sustancial del documento inicialmente aprobado, por la adopción de nuevos criterios respecto a la clasificación y calificación del suelo o en la relación con la estructura general y orgánica del territorio, se abrirá un nuevo trámite de información pública con anterioridad al referido acuerdo del pleno municipal y de la remisión de la documentación oportuna a la Conselleria para resolver sobre su aprobación definitiva.
Esto quiere decir, que el Plan General de Vigo, por las ilegalidades contempladas en el mismo, debería ser denegado para su aprobación definitiva.
.
.
Vigo, 24 de Enero de 2007

mércores, 24 de xaneiro de 2007

A PARALIZACIÓN DO PXOM

Una paralización responsable
(Javier Montalvo, Profesor de ecología Universidad de Vigo)
.
La Xunta frenó en seco el PXOM de Vigo tras seis años de recorrido, dejando los intereses de los ciudadanos por encima de los beneficios millonarios del negocio inmobiliario. El Concello diseñaba un futuro insostenible y sin seguridad jurídica, por lo que negar su aprobación demuestra responsabilidad y es la mejor decisión posible. Es, además, el triunfo de la sociedad viguesa tras múltiples acciones en contra del documento, incluyendo recogida de firmas y millares de alegaciones.
Otro gran triunfo es el de la racionalidad técnica y la aplicación de los principios de desarrollo sostenible frente a la incompetencia profesional del equipo redactor. La decisión de la Xunta no tiene nada que ver con una medida política. Consultora Galega, empresa responsable de su elaboración, ha propiciado de forma contumaz un modelo de desarrollo urbanístico salvaje, procurando, probablemente, la degradación ambiental más extensa planificada por un municipio en España. El plan promueve mucho más suelo urbanizable del necesario, y este despropósito se acompaña de un crecimiento demográfico increíble que justifica que el número de viviendas se duplique.
Que otros juzguen si el Concello de Vigo practica la miopía institucional, la prevaricación técnica o simplemente niega la verdad. En todo caso, la autocrítica sincera y responsable está por venir. Es obvio que cualquier planeamiento debe estar sujeto a una ordenación territorial y de infraestructuras supramunicipal.

martes, 23 de xaneiro de 2007

SE CORRIXE O PXOM



O Concello de Vigo recoñece que ten que corrixir o PXOM e subsanar todas as súas deficiencias

.
A alcaldesa asume agora introducir en seis semanas todos os cambios sinalados pola Xunta dende hai dous anos para adaptar o Plan á legalidade vixente
A Consellería de Política Territorial comprométese a resolver canto antes reiterando que se o Concello corrixe o PXOM para garantir a seguridade xurídica, Vigo terá Plan no 2007
A CPOTPT acurtará os prazos de tramitación para resolver nun mes dende a entrada do documento corrixido e sometido a unha nova aprobación provisional polo pleno do Concello
María José Caride ofreceu colaboración ao Concello a través dunha comisión de traballo que revisará os cambios que se introduzan para subsanar as deficiencias do documento

Santiago, 23 de xaneiro de 2007.- A conselleira de Política Territorial, Obras Públicas e Transportes, María José Caride, amosou hoxe a súa satisfacción pola disposición amosada agora pola alcaldesa de Vigo, Corina Porro, para introducir no Plan Xeral de Ordenación Municipal todos os cambios necesarios para adaptalo á legalidade vixente. Así o manifestou a conselleira trala reunión mantida esta mañá coa alcaldesa e técnicos de ambas Administracións na que se acordou crear unha comisión que se reunirá todas as semanas para realizar ditas modificacións. Segundo o manifestado hoxe, a alcaldesa recoñece que ten que corrixir o PXOM e subsanar todas as súas deficiencias, para o que se fixou un prazo dun mes e medio. Compre lembrar que a responsabilidade na elaboración dos plans xerais de ordenación municipal é única e exclusivamente competencia dos concellos, e a Dirección Xeral de Urbanismo da CPTOPT únicamente vela polo cumprimento de todas as esixencias legais. Correspóndelle polo tanto ao Concello de Vigo introducir no seu documento todos aqueles cambios que lle son requeridos pola Consellería de Política Territorial, moitos deles advertidos xa hai dous anos.
O compromiso adquirido hoxe supón a reunión semanal dunha comisión de traballo que irá avaliando as modificacións propostas polo Concello e da que se levantará unha acta para reflexar o grao de avance e a posición de cada unha das partes. Con estas reunións, a alcaldesa comprométese a realizar todos os cambios precisos nun prazo de mes e medio. Nese tempo, o Concello propúxose introducir no PXOM todos os requisitos que a Xunta lle ven reclamando dende hai dous anos, correxir o documento e sometelo novamente a aprobación provisional por parte do pleno municipal. Neste momento, a CPTOPT, unha vez recibido o documento e constatadas todas as correccións e a plena seguridade xurídica do Plan, dase un mes para resolver, en vez dos tres fixados por lei. Deste xeito acurtará os prazos de tramitación para resolver canto antes reiterando que se o Concello corrixe o PXOM para garantir a seguridade xurídica, Vigo terá Plan no 2007.
Segundo indicou Caride, “o Concello manifestou a súa predisposición a incorporar todos os cambios, e se fai ese traballo, como non pode ser doutra forma, o PXOM será aprobado pola Consellería”.
En total, a Consellería de Política Territorial detectou en torno a un cento de deficiencias que se poden resumir nunha desmesurada e insostible extensión da cidade, infraestruturas básicas escasamente dimensionadas, carencias na estratexia de desenvolvemento e incorreccións na clasificación do solo, problemas que afectarían á calidade de vida dos cidadáns e á seguridade xurídica daqueles que adquiran unha vivenda no Concello. Os cambios esixidos obrigan tamén ao Concello de Vigo a correxir no PXOM as carencias expresadas nos informes sectoriais vinculantes de Costas, Estradas, ferrocarrís e Augas de Galicia, así como a incorporar a resolución da Comisión Superior de Urbanismo e obter da Consellería de Medio Ambiente a resolución sobre o procedemento de Avaliación Ambiental Estratéxica ou a declaración de inviabilidade prevista na Lei 9/2006 sobre avaliación dos efectos de determinados plans e programas no medio ambiente.
Todas estas carencias, boa parte delas sinaladas xa no informe previo á Aprobación Inicial emitido pola anterior Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda en 2004 e que aínda persisten, impiden a aprobación do PXOM ao non garantir a súa seguridade xurídica.
Trala xuntanza de hoxe, que durou aproximadamente unha hora, e o cambio de postura da alcaldesa, que acata agora subsanar as deficiencias que contén o Plan de Vigo, a conselleira expresou a súa confianza en que Vigo e os seus cidadáns conten canto antes “co Plan que necesitan e merecen”. Pola súa banda, a alcaldesa amosou a disposición do Concello a introducir os cambios que se lle viñan demandando dende 2004 e “colaborar ao cen por cen” coa Consellería.

luns, 22 de xaneiro de 2007

domingo, 21 de xaneiro de 2007

A CARA DE CORINA PORRO




SONREINTE SAINDO DOS XULGADOS, DESPOIS DAS DENUNCIAS QUE PRESENTOU CONTRA OS ANTIPXOM POLO PLENO DO 30 DE DECEMBRO DO 2004.
. .
A SEGUNDA FOTO, CORRESPONDE A CARA QUE PON ELA E O CONCELLEIRO SR. FIGUEROA, UNHA VEZ QUE A XUNTA DENEGOU O PXOM DE VIGO.

O CONCELLO PROFANADO


A Casa do Concello é o templo da Democracia, que foi profanado polos mercadores do século XXI. Animados únicamente polo lucro, desalmados disfrazados de gobernantes e funcionarios, promotores inmobiliarios e constructores converteron ese templo nun mercado. Nas súas capelas se comercia con anacos dunha terra sagrada: "Galicia".
Seriamos cómplices se calásemos. Seriamos cobardes se non interviñésemos. Caería sobre o noso pobo unha maldición se non o impedísemos.
Alternativa Veciñal

sábado, 20 de xaneiro de 2007

CHEMA, MENUDO BUFÓN


En una sociedad preferible, más higiénica, un tipo como Chema Figueroa no estaría en el ayuntamiento sino en otro lugar. En la politica de esa hipotética sociedad, no habría espacio para este personaje. Lo mismo sería aplicable al Partido Popular de Galicia, si éste deviniera en una formación saneada, de lo cual dista mucho.
Este espantajo lo que nunca conseguirá - aunque tampoco lo pretende, porque sabe que está fuera de sus posibilidades - es alcanzar un mínimo nivel ético ni estético, clase, decoro, que son cosas que se llevan dentro, independientemente y por encima de la procedencia social de cada uno.
A este destacado integrante de la peor chusma política actual le decimos lo siguiente: no busque manos ocultas ni extraños contubernios, ni se recoma sus perjudicadas meninges imaginando quienes están detrás de este revista, tampoco influencias externas, porque no hay nadie ni nada, sólo la persona que figura a pie de página como director y que es el responsable de todos los contenidos y contra quien debe dirigir Usted sus iras y cabreos, si los tiene, que creemos que sí. Pero no pretenda, como hizo algún amigo suyo, intentar comprar nuestro silencio, que no lo va a conseguir. No tiene Usted sobres suficientemente grandes ni en el Ayuntamiento, ni en la Diputación ni en su casa. Ni tampoco, por supuesto, categoría para que atendamos ninguna llamada suya.
La verdad, José Manuel Figueroa, Chema, o como quiera que se le llame, el solo hecho de escribir sobre su persona resulta bastante desagradable. Da no poca repugnancia.
Como también repugna - a nosotros y a muchísima gente - que un partido político como el PP tenga en su cúpula provincial a personas como Usted, de su ralea, de tan mínima categoría en todos los sentidos.
Saludos a sus subordinados Rafael Louzán y Corina Porro, otros que tal bailan, también al extinto Alfredo Rodríguez, su protegido. Y que bufe Usted mucho

venres, 19 de xaneiro de 2007

A XUNTA REXEITOU O PXOM

A Xunta require ao Concello de Vigo que subsane as deficiencias do Plan Xeral para garantir a seguridade xurídica e poder aprobalo definitivamente
.
Os problemas legais detectados están relacionados co nivel de servizos públicos para garantir a calidade de vida dos cidadáns, e coa clasificación do solo.
Segundo a conselleira María José Caride, “cómpre que o Concello corrixa canto antes estas deficiencias para que Vigo poda comezar a desenvolver o seu proxecto de cidade no 2007”
Persisten as deficiencias que xa foran sinaladas no informe previo á Aprobación Inicial emitido pola anterior Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda en 2004.
O Concello de Vigo debe corrixir as carencias expresadas nos informes sectoriais vinculantes de Costas, Estradas, ferrocarrís, e Augas de Galicia, así como incorporar a resolución da Comisión Superior de Urbanismo.
.
Santiago, 19 de xaneiro de 2007.- A Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Transportes vén de requirir ao Concello de Vigo que subsane as deficiencias detectadas no Plan Xeral de Ordenación Municipal co fin de garantir a seguridade xurídica deste documento e poder aprobalo de xeito definitivo. Así llo comunicou esta mañá a conselleira, María José Caride Estévez, á alcaldesa da cidade, Corina Porro, nunha conversa telefónica, ao tempo que a Dirección Xeral de Urbanismo lle remitía a Orde da Consellería pola que a aprobación definitiva do Plan Xeral queda supeditada a que o Concello corrixa as cuestións sinaladas na mesma.
Co fin de facilitar que Vigo conte canto antes cun Plan de ordenación municipal, a conselleira de Política Territorial expresou a súa vontade de total colaboración e cooperación co Concello de Vigo para adaptar, canto antes, as deficiencias do Plan á normativa urbanística vixente, unha liña xa expresada polo presidente da Xunta, Emilio Pérez Touriño, cando sinalou que Vigo contará cun PXOM en 2007 sempre que se resolvan as eivas legais que contén o documento.
María José Caride subliñou que “como conselleira de Política Territorial e como viguesa ben sei que Vigo necesita e merece un Plan, pero un Plan que garanta a seguridade xurídica, os servizos e infraestruturas básicas para os cidadáns, que permita o desenvolvemento social, empresarial e socioeconómico da primeira cidade de Galicia, que garanta o acceso a unha vivenda digna e que ordene a cidade". "En definitiva –engadiu- un Plan que se poida executar e financiar, que respecte o Medio Ambiente, un Plan que faga de Vigo a cidade na que se poden desenvolver os proxectos de futuro das súas xentes”.
Durante a súa intervención para dar conta do contido da Orde sobre o PXOM vigués, a conselleira matizou que as deficiencias detectadas pola Dirección Xeral de Urbanismo trala análise pormenorizada do Plan están presentes dende a primeira fase do traballo e xa aparecían recollidas no informe previo á aprobación inicial do PXOM realizado polo anterior conselleiro en data de 28 de xullo de 2004.
Os principais problemas legais están relacionados co nivel de servizos públicos para garantir a calidade de vida dos cidadáns, e coa clasificación do solo, xa que un Plan debe contar coa necesaria capacidade de infraestruturas e servizos xerais (auga, saneamento, infraestruturas viarias, ...).
Así mesmo, o Concello de Vigo deberá corrixir as carencias detectadas nos informes sectoriais vinculantes de Costas, Estradas, Ferrocarrís e Augas de Galicia, así como incorporar a resolución da Comisión Superior de Urbanismo de Galicia. Adicionalmente, o PXOM debe obter da Consellería de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sostible a resolución sobre o procedemento de Avaliación Ambiental Estratéxica ou a declaración de inviabilidade prevista na disposición transitoria primeira da Lei 9/2006, sobre a avaliación dos efectos de determinados plans e programas no medio ambiente.
.
PRINCIPAIS DEFICIENCIAS DO PXOM:
.
1.-Extensión da cidade: A Dirección Xeral de Urbanismo entende que o PXOM, nos seus termos actuais, contempla unha extensión desmesurada e insostible de solo urbanizable contradicindo a actual lexislación urbanística por ser incompatible cos principios de contención, sustentabilidade e utilización racional do solo. Aínda así, considera axeitada a solución nos bordes da cidade, pero non así no resto, debido á extensión desmedida do solo que se pretende urbanizar.
“O principal problema urbanístico da cidade de Vigo é o da súa extensión e modo de asentamento. Na actualidade xa está transformada (urbanizada ou sub-urbanizada) unha grande cantidade de solo, en proporción superior á desexable para a poboación da cidade. Polo tanto, un criterio básico á hora de clasificar novos solos urbanos ou urbanizables debe ser o da contención, aínda a costa da densidade (a densidade media do conxunto da cidade actual está en valores baixos). O PXOM ofrece unha solución probablemente axeitada para os ocos do tecido existente nas beiras inmediatas da cidade compacta. Pero fóra dela, o plan plantexa tamén unha gran cantidade de pequenas extensións de solo urbano e sobre todo áreas de solo urbanizable cuxas capacidades residenciais superan as que se poden estimar como necesarias, provocando unha gran extensión global de solo a transformar, en principio innecesaria no prazo para o que se articula o plan xeral e, principalmente, que non resulta congruente cos principios de sustentabilidade e utilización racional do solo, que son principios inspiradores da lexislación urbanística.”
2.- Infraestruturas básicas escasamente dimensionadas: O Plan non contempla solucións que garantan a calidade de vida da cidadanía e que afectan aos servizos máis básicos (auga, saneamento,...)
“Na actualidade a rede de saneamento de augas residuais ten deficiencias de servizo, principalmente por falta de capacidade de depuración para os caudais altos. O PXOM non deixa resolto este problema, e mesmo o agrava, pois prevé un forte crecemento da cidade sen artellar, previamente, as solucións de infraestrutura.
Algo semellante ocorre coa rede de abastecemento de auga potable, pois o plan xeral non deixa previstas as actuacións necesarias para poder garantir o servizo aos consumidores actuais e aos futuros que xurdan co desenvolvemento do plan.”

3.-Carencias na estratexia de desenvolvemento: O Plan non garante un desenvolvemento ordenado entre o crecemento urbanístico e a dotación de servizos nin establece prioridades ao respecto.
“O plan xeral vén obrigado a establecer a estratexia para garantir o seu desenvolvemento coherente. Debe garantir a viabilidade técnica e económica da obtención e execución dos sistemas xerais, como requisito previo para o desenvolvemento das áreas de solo urbano non consolidado e de solo urbanizable delimitado.
A estratexia de crecemento urbano do plan xeral non garante un desenvolvemento ordenado ao non acompasar o ritmo de crecemento da cidade coa execución dos sistemas xerais.”
4.-Incorreccións na clasificación do solo: A Lei 9/2002 fixa os criterios para a clasificación dos solos, de xeito que o solo urbano é aquel que está ubicado no entramado urbano e, ademais, conta con servizos de acceso rodado, abastecemento de auga, evacuación de augas residuais e subministro de enerxía eléctrica. O PXOM de Vigo tipifica como urbanos solos que non reúnen as condicións para selo e clasifica de forma distinta solos que teñen as mesmas características.
“O plan xeral non xustifica suficientemente a proposta de clasificación do solo que realiza, de tal modo que en diversas zonas, atendendo aos datos que contén o documento, a solución adoptada non responde aos requisitos que establece a lexislación vixente.”
5.-Outras deficiencias: -As estimacións de crecemento urbanístico do propio Plan Xeral son contraditorias, incumpren as condicións para un desenvolvemento coherente e superan as súas propias proxeccións.
Procedemento
Agora corresponde ao Concello de Vigo incorporar ao Plan as modificacións derivadas dos informes preceptivos e vinculantes en materia de costas, estradas, ferrocarrís e augas.
Tamén deberá obter da Consellería de Medio Ambiente a resolución sobre o procedemento de Avaliación Ambiental Estratéxica ou a declaración de inviabilidade prevista na Lei 9/2006 sobre avaliación dos efectos de determinados plans e programas no medio ambiente.
Por todos estes motivos, todos eles fundamentados na normativa urbanística vixente, a Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Transportes decidiu resolver que non procede outorgar a aprobación definitiva do PXOM de Vigo.
Non obstante, unha vez subsanadas as deficiencias indicadas e aprobadas polo Pleno da Corporación viguesa as modificacións que procede introducir, elevarase de novo o documento a esta Consellería para a súa aprobación definitiva.

22.049 SINATURAS






.
.
NOTA DE PRENSA
.
EXCMO. SR. D. EMILIO PÉREZ TOURIÑO, PRESIDENTE XUNTA DE GALICIA

22.049 sinaturas son máis que 22.049 votos

Moitos vigueses rexeitan o Plan Xeral de Ordenación Municipal porque non tivo participación. O 13 de Xaneiro de 2007, os colectivos e particulares que se opoñen a este planeamento urbanístico presentaron 22.049 sinaturas acompañando un escrito dirixido ao Presidente da Xunta de Galicia no Rexistro Xeral da sede da Xunta en Vigo.
Non foi unha petición anónima nin secreta: 22.049 persoas puxeron voluntariamente o seu nome, nº de DNI e sinatura nunha carta aberta, na que manifestan ao Presidente Emilio Pérez Touriño a súa disconformidade co PXOM de Vigo, infórmanlle das razóns e dereitos que lles asisten e pídenlle ao Sr. Presidente que denegue a súa aprobación definitiva. 22.049 sinaturas son máis que 22.049 votos.
O PXOM de Vigo elaborouse sen contar cunha participación efectiva dos cidadáns: polo tratamento do equipo redactor e o goberno municipal ás suxestións e alegacions presentadas, e polo rexeitamento do Pleno do Concello a someter o PXOM a referendo, incumpliendo o reglamento de participación cidadá.
A maioría das 61.067 alegacions presentadas foron parcial ou totalmente desoídas, ou non contestadas. O 46% foron desestimadas e o 40% estimáronse só en parte. Antes da aprobación provisional do PXOM introducíronse modificacións substanciais que non contaron coa preceptiva exposición e participación pública.
Entregáronse 21.065 sinaturas ao Concello para solicitar un referendo sobre o PXOM de Vigo. O Pleno do Concello de Vigo rexeitou someter o PXOM a consulta popular cos votos do PP, a abstención do BNG e o PG, e os votos favorables do PSOE, aínda que a petición reunía todos os requisitos legais.
Estes feitos incontestables prevalecen sobre outras consideracións técnicas e demostran a violación dun principio fundamental de sostenibilidade: ter en conta a opinión dos cidadáns na elaboración dun Plan Xeral. Por iso, na exposición de motivos da Lei de Avaliación Ambiental Estratéxica (AAE) esíxese garantir a transparencia e a participación; o seu artigo 12 indica que na Memoria Ambiental (MA)" evaluarase o resultado das consultas realizadas e como se tomaron en consideración". O PXOM de Vigo carece de MA e AAE.
A actuación do Consistorio evidencia: (1) unha PASIVIDADE NEGLIXENTE manifesta na tramitación do PXOM; (2) a VULNERACIÓN DOS DEREITOS DE PARTICIPACIÓN CIDADÁ, marcados no propio regulamento, e (3) a ausencia de LEXITIMIDADE DEMOCRÁTICA que se atribúe, pola súa propia natureza, aos plans de ordenación

VIGO, 19 XANEIRO 2007

ASDO. DOMINGO RESÚA MARTÍNEZ

mércores, 17 de xaneiro de 2007

IGNACIO RAMONET



Proteger el litoral
.
Coincido con el presidente de la Xunta cuando afirma que la ley de medidas urgentes de protección del litoral de Galicia que su Gobierno presentará en el Parlamento el mes próximo es "una de las cuestiones más relevantes del futuro del país". Es obvio que no se puede seguir tolerando el urbanismo salvaje y la lepra inmobiliaria que han arrasado ya las mas hermosas riberas de nuestras rías.
Por los malos hábitos y la dejadez de los gobiernos del Partido Popular, heredero aquí del peor franquismo, el del "todo vale", un tercio de los municipios del litoral gallego triplicaron la edificación en los tres últimos años, y autorizaron en los últimos cinco la construcción de más de 120.000 viviendas. Si continuamos así, todas las orillas de Galicia yacerán pronto sepultadas bajo abominables pisos de hormigón. De ahí la urgencia de una ley que establezca una banda de protección del litoral de 500 metros.
Algunos timoratos, en el seno mismo del Gobierno bipartito, temen que, adoptada a escasos meses de las elecciones municipales, esta ley le pase factura en las urnas a la coalición gobernante. Hablan ya de posponer su adopción, o de reducir su alcance limitando a 200 metros, o incluso a 100 la anchura de la banda de proyección. Deben calmarse. La inmensa mayoría de los ciudadanos tiene la sensación de que todo el territorio, atacado de concierto por incendios, riadas y hormigón, se está degradando de manera dramática. Y sancionarán en las urnas con extrema severidad toda señal de retroceso -o de simple pasividad - del Gobierno en estos tres frentes.
Porque ha recibido una Galicia destrozada y arrollada por decenios de gestión irresponsable, la misión del Ejecutivo actual es, en su sentido literal, salvar el país. Y tal deber sagrado -que le ha confiado una mayoría de electores de Galicia- supone voluntad política. Y no medidas a medias, paños calientes y retrocesos.
Los especuladores inmobiliarios y los corruptos de la construcción, principales afectados por la futura ley de salvación de nuestras costas y verdaderos matadores del patrimonio territorial gallego, ya han puesto el grito en el cielo. Y movilizan sus redes de influencia y sus relevos mediáticos. Así, por ejemplo, la Confederación de Empresarios de Galicia (CEG) no ha tardado en declarar que considera "no admisible" la propuesta de la Consellería de Política Territorial de la Xunta.
No sin cierto descaro, la organización empresarial pretende que siempre ha sido partidaria de una "ordenación razonable de la zona costera de Galicia", por tratarse de "un bien general", que ha de ser "preservado de posibles intervenciones que puedan dañar su entorno". Aunque se apresura a afirmar que "la defensa de la riqueza natural que configuran las costas no consiste sólo en adoptar medidas tan indiscriminadas como la anunciada", que podría provocar, según la CEG, "una seria distorsión del mercado" y "enturbiar múltiples proyectos empresariales".
Bienvenida sea la ley si consigue "enturbiar" algunos turbios negocios urbanísticos y si detiene por fin el asesinato de nuestro litoral. Los especuladores no deberían quejarse. En otras partes de Europa, existen leyes más severas. En el Connemara irlandés, por ejemplo, donde medidas mucho mas drásticas han permitido preservar la hermosura salvaje de uno de los territorios mas bellos de Europa. O en Córcega, donde no deja de parecer insólito descubrir bahías y playas de ensueño, bordeadas por inmensos bosques de pinos, perfectamente desprovistas de cualquier edificio.
Esa impresionante belleza natural del paisaje y de las costas esta protegida, no por una ley, sino por el Frente de liberación Nacional de Córcega (FLNC), que en ocasiones pone bombas contra edificios y proyectos turísticos con la excusa de pretender salvar el litoral. "Proteger la identidad geográfica de nuestro país es una prioridad", afirman los nacionalistas. Pero nosotros decimos que lo que valen son las leyes, no las bombas.

martes, 16 de xaneiro de 2007

sábado, 13 de xaneiro de 2007

ENTREGA DAS SINATURAS






.
NO DÍA DE HOXE, ENTREGARONSE POR REXISTRO XERAL NA SÉ DÁ XUNTA DE GALICIA, 22.049 SINATURAS DO MANIFESTO CIDADÁ, DIRIXIDO AO PRESIDENTE DÁ XUNTA EMILIO PÉREZ TOURIÑO, PARA QUE DENEGUE A APROBACIÓN DEFINITIVA DO PXOM DE VIGO.
.
NO MESMO ESCRITO, ENVIARONSE TAMÉM 21.065 COPIAS, DÁS SINATURAS DO REFERENDO POPULAR, QUE FOI REXEITADO POLO GOBERNO MUNICIPAL EO PARTIDO POPULAR.
NA CAMPAÑA DE RECOLLIDA DE SINATURAS, FOI REALIZADA POR MOITOS COLECTIVOS E CIDADÁNS A TÍTULO INDIVIDUAL, PERTENCENTES A TODO O CONCELLO DE VIGO.

venres, 12 de xaneiro de 2007

O PXOM E OS TRIBUNAIS


Os colectivos opostos ao Plan Xeral acudirán aos tribunais se a Xunta decide aprobalo
.
«Esperamos que a Xunta denegue a súa aprobación definitiva; se se aproba sería para nós unha decisión inentendible que restaría credibilidade ao goberno actual. Nese suposto pasariamos a seguinte fase presentando unha reclamación ante os tribunais».
Representantes de Alternativa Veciñal e da asociación Outro Vigo é Posible anunciaron onte a súa intención de batallar ata o final contra o proxecto do Plan Xeral de Ordenación Municipal aprobado en mayo pasado polo Concello e pendente da decisión da Xunta para entrar en vigor. Recoñeceron que o seu estado de ánimo nestes momentos e á espera da definitiva decisión autonómica oscila entre «a inquietude e a esperanza».
Consideran que o documento «promove un crecemento insostible e é ilegal», polo que a sua execución contribuiría a degradar irreversiblemente a cidade. A absoluta primacía do solo residencial (vinte millóns de metros cadrados por só cinco para industrias e centros comerciais) é un dos motivos fundamentais.
Reiteran que a previsión de 140.000 vivendas, máis das que existen, cando a previsión é alcanzar os 400.000 habitantes, resulta disparatada. Co plan o 70% do municipio converteríase en terreo urbanizable.

xoves, 11 de xaneiro de 2007

MÁIS DE 20.000 SINATURAS





..
NOTA DE PRENSA

,..
Máis de 20.000 cidadás e cidadáns solicitan a Touriño rexeitar o PXOM de Vigo
.
O vindeiro sábado, día 13, ás 11 h. da mañá, no edificio da Xunta en Vigo, terá lugar a entrega de sinaturas recollidas da carta-manifesto dirixida ao Presidente da Xunta de Galicia esixindo a denegación da aprobación definitiva do PXOM de Vigo.
A cifra alcanzada nestes momentos supera a de 20.000.
Ditas sinaturas constitúen un feito de tal contundencia e irrefutabilidade que pon de manifesto a confianza e o apoio masivo das viguesas e dos vigueses a esta iniciativa, que, dende aquí queremos agradecer, e
.
AMOSAN:
.
1. Un amplísimo rexeitamento social a este PLAN XERAL DE ORDENACIÓN MUNICIPAL, tecnicamente moi deficiente, insostible, ilegal e antidemocrático.A base científica de previsión de incremento poboacional vese refutada polos datos do censo do padrón coñecidos nestas datas.

2. Que decenas de milleiros de cidadás e cidadáns están en desacordo coa decisión tomada polo Goberno Municipal de Vigo, o PP, o BNG e o PG.

3. Unha postura clara e decidida das xentes viguesas na defensa da beleza singular e privilexiada da nosa terra.

4. Un inequívoco xesto contra a corrupción política, a barbarie urbanística e a especulación salvaxe. A oposición a “marbellizar” Vigo.

5. Un movemento cidadán libre, consciente e decidido pola sostibilidade. Un movemento que quere impedir que se poña en entredito o futuro industrial de Vigo, porque non se atende suficientemente a necesidade de solo industrial.

6. Unha demanda real, unha mensaxe do pobo aos gobernantes en requirimento de democracia, xustiza e respecto polo medio ambiente.

Os ditames sobre sostibilidade e legalidade do PXOM de Vigo son concluíntes e a eles nos remitimos: O PLAN XERAL DE ORDENACIÓN MUNICIPAL DE VIGO É INSOSTENIBLE E ILEGAL E A XUNTA DEBE DENEGAR A SÚA APROBACIÓN DEFINITIVA. A Xunta de Galicia iría contra si mesma se non tivese en conta a opinión técnica e os estudos procedentes da Universidade de Vigo, de expertos en dereito urbanístico e ambiental e, por suposto, o rexeitamento social do pobo de Vigo.
Despois de seis anos de elaboración e modificacións, o Plan presenta obsolescencias e amósase un conglomerado de engadidos e recortes: non está actualizado. É un Plan para un pasado de especulación pero non para un futuro de desenvolvemento sostible.
.
Por outra banda, constituiría un acto de imprudencia xurídica aprobar un Plan, cando se está a elaborar unha nova Lei estatal do Solo, e en Galicia, unha nova Lei de Protección do Litoral, unha nova Lei de Protección da Paisaxe e o Plan Sectorial de Vigo; leis todas elas respecto das cales, cando estean elaboradas e aprobadas, o PXOM de Vigo aínda sería más anacrónico e ilegal. .
Vivimos nunha sociedade competitiva, nunha economía globalizada e nun escenario internacional onde as magnitudes que teñen un valor crecente son a calidade, a eficiencia, o respecto ao medio ambiente e a sostibilidade. O PP, o BNG e o PG están convertendo este PXOM en todo o contrario: o expoñente do que Vigo é capaz de facer, é dicir, DESTRUIR VALOR. Unha contribución política inaceptable de consecuencias negativas incalculables.
.
AGARDAMOS
.
Que a Xunta de Galicia escoite tantas voces de cidadás e cidadáns, atenda ao pobo de Vigo e non adopte unha decisión que para nós sería vergoñenta e enchería de ignominia ao Goberno da Xunta: aprobar o Plan Xeral máis contestado, máis repudiado e de máis ampla e dilatada oposición.
Esperamos dos nosos gobernantes, da Xunta e do seu Presidente o Sr. Pérez Touriño, que non nos defrauden.
.
CONVIDAMOS
.
A toda a cidadanía, aos verdadeiros donos da soberanía, a todas as veciñas e a todos os veciños de Vigo a este acto de entrega de sinaturas.
A campaña de recollida de sinaturas foi realizada por moitos colectivos y cidadáns a título individual, pertencentes a todo o concello de Vigo.
COLECTIVOS
Ameixeira (Alcabre), Depuradora de Coruxo. Cataboi. Riobo-Mantelas, Oia, O Castro, Curva de San Gregorio, Liñeiriños (Cabral), San Roque, Ronda de Vigo (Lavadores); Ronda de Vigo y la Ampliación Industrial de Zona Franca (Matamá), "Santa Lucia" de la Salgueira;Voces polo Litoral, A Revolta, Gas, Especulanon.

martes, 9 de xaneiro de 2007

luns, 8 de xaneiro de 2007

ESPECIES AMEAZADAS POLO PXOM


NO ANO 2004, A COORDINADORA POLA SUPRESIÓN DA RONDA DE VIGO INICIOU UNHA CAMPAÑA PARA DEFENDER A PÍNTEGA RABILONGA, ESPECIE AMEAZADA POLA FUTURA CONSTRUCCIÓN DE DITA RONDA. VIAL RECOLLIDO NO PXOM REDACTADO POR CONSULTORA GALEGA PARA O CONCELLO DE VIGO.

O SR. PINO (AGORA DIRECTOR XERAL NA CONSELLERIA DE VIVENDA E SOLO) E O SR. ZUMÁRRAGA SON UNHA AMEAZA PARA A FLORA E A FAUNA GALEGA.
.
.
Plan para recuperar 32 especies ameazadas

A Xunta instalará medidores nos ríos para detectar vertidos en tempo real.

Galicia está entre as autonomías con máis mamíferos en perigo de extinción. Así se reflectía no último estudo do Observatorio de Sostenibilidade de España. A Consellería de Medio Ambiente é consciente desta situación e xa se puxo ao choio. O departamento que dirixe Manuel Vázquez lanzará plans para recuperar un total de 32 especies ameazadas.

Entre elas, atópanse aves como o arao, o corvo mariño cristado, a gaviota tridáctila ou a aguia real. O sapo de esporones, a rana vermella ou a salamandra rabilarga son outros dos animais que contarán cun plan especial de conservación. En canto á flora preténdese a recuperación dalgúns tipos de helechos e outras especies que só crecen en dunas ou humedales.

Preocupación polo auxe do urbanismo
Un dos problemas "claramente preocupantes" que axexan a saúde medioambiental de Galicia é o forte incremento urbanístico rexistrado os últimos anos, segundo o director xeral de Desenvolvemento Sostible. A superficie artificializada, é dicir a proporción do territorio ocupada por estradas e edificacions, creceu en Galicia un 20% entre 1987 e 2000.

sábado, 6 de xaneiro de 2007

MERCAR UN PISO EN VIGO

FARO DE VIGO 06-01-2007
.
Los precios que actualmente tiene la vivienda en la ciudad impiden acceder a su compra a una familia de economía media. Así lo reconoció ayer la alcaldesa de Vigo, Corina Porro, tras analizar la escasez de suelo para construir edificios residenciales en el municipio."Una familia media no puede comprar un piso en la actualidad, porque la falta de suelo hace que los precios sean inasumibles en estos momentos. De ahí la necesidad de contar cuanto antes con el nuevo Plan General de Ordenación Municipal, que conseguirá sacar al mercado importantes bolsas de parcelas con uso residencial y paliar esta situación", aseguró la alcaldesa, que justificó que muchos vigueses opten por adquirir sus viviendas en municipios de la comarca, "ya que no pueden pagar los precios que ahora mismo hay en Vigo", señaló.
.
RESPUESTA A LA SRA. ALCALDESA:
.

“De aprobarse el PGOM de Vigo habrá más
posibilidades de compra pero no bajarán los precios

..
ENTREVISTA: Miguel Font, gerente de APROIN
.
Beatriz Alvariæo/ Revista GALICIA VIVIENDA
.
_ Haciendo una previsión a la larga, ¿bajarán los precios de las viviendas tras la aprobación definitiva?
_ Habrá mejores condiciones y posibilidades de adquisición pero no bajarán los precios. Llegará un momento en que esta situación se estabilice y haya una cierta competencia porque ahora no la hay y tampoco hay sitio donde construir.
Cuando se abra el mercado no se registrarán estas subidas tan espectaculares que no benefician a nadie y al promotor al que menos.

Mas información:

venres, 5 de xaneiro de 2007

O BNG O PAI DO PXOM


















.
.
BLOQUE NACIONALISTA GALEGO DE VIGO
(O PAI DO PLAN XERAL DE VIGO)
.
Santiago Domínguez Olveira, renova ao máximo a lista do BNG e vén á cidade sen paracaídas, para quedar a traballar polo menos catro anos; “non veño xogar con Vigo, eu non poño a cidade de segundo prato”.

Quedaron fóra das listas, seis concelleiros que apoian o PXOM de Vigo, particularmente o denominado patriarca do PXOM, o Sr.Toba... e outros, como o Sr. Enrique Viéitez ou Amador Fernández, que están convencidos de que o Plan Xeral de Vigo, é un bo plan, e ben saben, que a aprobación do PXOM de Vigo no pleno do mes de Maio pasado, foi ilegal de pleno dereito.

O Sr. Domínguez Olveira, non quere esquecer tampouco, os problemas e dores de cabeza, que ata a data carrexa o PXOM de Vigo, pois non renuncia a ter recordatorios coa súa nova lista. Non esquezamos que a Sra. María José Méndez, é concelleira do Grupo Municipal do BNG en activo e malia saber que coa aprobación do PXOM en pleno do mes de maio pasado, estábase a cometer unha ilegalidade, posto que, Alternativa Veciñal, envioulles por rexistro xeral do Concello, un Ditame Xurídico, elaborado por un gabinete de Avogados desta cidade, denominado Exame de Legalidade, onde se acredita que o Plan Xeral, é ilegal de pleno dereito e con coñecemento votou a favor do mesmo en compaña do Grupo Municipal do Bloque Nacionalista Galego , o Grupo do Partido Popular e o Grupo do Partido Galeguista, unha mestura non entendida por razóns ideolóxicas, ou iso pensabamos algúns...

E que dicir de Elena Maure, Arquitecta, especialista en urbanismo, que traballou con Consultora Galega, a redactora do PXOM de Vigo? mais do mesmo, ...a onde quere chegar o Sr. Domínguez Olveira?, non esqueza que a cidadanía é soberana e polo tanto saberemos estar no noso sitio, o mes de Maio está moi preto.

Vigo, 27 de Decembro de 2006

Asociación Afectados Ameixeira (Alcabre)

mércores, 3 de xaneiro de 2007

PORRO E OS SINDICATOS

CORINA PORRO PAGA OS SERVIZOS PRESTADOS AOS SINDICATOS POLO PXOM
.

.

.
A alcaldesa e os representantes dos tres principais sindicatos pecharon onte a prórroga dos convenios de colaboración que desde fai varios anos mantén o Concello con UXT, CC OO e CIG. Santos Héctor, José Cameselle e Xerardo Abraldes reuníronse a media mañá de onte coa alcaldesa, a quen acompañaba a concejala de Participación Cidadá, Marta Igrexias, para resolver esta cuestión.
Os representantes sindicais valoraron a disposición da responsable municipal xa que os acordos seguen adiante pese a que o Concello vigués funciona nestes momentos cun orzamento prorrogado e previsiblemente seguirá na mesma situación durante 2007 co agravante de que será o segundo exercicio consecutivo.
En total os sindicatos recibirán de fondos municipais 87.000 euros, que se destinan ao mantemento de oficinas de información nas súas sedes (27.000 euros) e os 60.000 restantes para campañas de actuación no área de Benestar Social. Neste último caso actúan de acordo coas oficinas municipais para gestionar axudas relativas a urbanismo, emprego, salario de inserción, familiares ao seu cargo e igualdade.
Porro pediulles onte aos dirixentes sindicais colaboración para explicar as favorables condicións que poden obterse para a instalación de empresas no Casco Vello.

martes, 2 de xaneiro de 2007

NOVA CULTURA DO TERRITORIO

MANIFESTO POR UNHA NOVA CULTURA DO TERRITORIO
.
A evolución que están experimentando os usos do solo en España, principalmente por mor dos avances dunha urbanización realizada de forma masiva e sobre terreos non sempre adecuados, é moi preocupante. Este proceso está tendo consecuencias ambientais e paisajísticas moi negativas cuxo alcance, en moitos casos, non vén sendo nin considerado, nin corrixido. O actual modelo de urbanización está tendo así mesmo consecuencias perniciosas para a calidade de vida dos cidadáns das que son expresión palmaria as dificultades de acceso á vivenda, o incremento da movilidade e o aumento dos custos dos servizos e pode comportar efectos preocupantes para o mesmo equilibrio do sistema financeiro e a actividade económica, tal como advertiron en reiteradas ocasións as autoridades fiscais e monetarias. Ademais, a práctica do urbanismo deveu demasiado a miúdo sinónimo de opacidad, de "mala política" e aínda de corrupción. Así, o instrumento que debería servir para ordenar os usos do territorio en beneficio da colectividade acabou identificándose, en moitos casos, cunha técnica ininteligible onde a participación democrática do conxunto de actores presentes nos territorios é irrelevante e prevalecen os intereses dos axentes urbanizadores.
No campo disciplinar, a propia expresión "ordenación do territorio" non alcanzou aínda un suficiente consenso científico-técnico, e a súa práctica real na maioría das Comunidades Autónomas non chegou a ser relevante en términos político-administrativos. Así, consómese voraz e desordenadamente un recurso limitado, o territorio, sen dispoñer de instrumentos adecuados e sen que se atisben respostas suficientes aos graves e irreversibles danos que en moitos lugares estanse ocasionando.
A xestión prudente do territorio debe converterse no elemento central dun novo debate cidadán. Un debate democrático no que participen todos os actores concernidos, especialmente aqueles que menos capacidade teñen para facer oír a súa voz. É imprescindible que a sociedade española tome conciencia de que, de persistir, o mal uso e desgoberno do territorio carrexaría, tras unha curta etapa de grandes beneficios privados, longos periodos de onerosos custos ambientais, económicos e sociais. A maior capacidade técnica para transformar a natureza e os espazos de vida, o rápido aumento da poboación e dos niveis de consumo debe ir acompañada de prudencia e respecto no uso e a xestión dos recursos de que dispoñemos. Só así conseguiremos manter e mellorar o noso nivel de benestar, só así aproveitaremos as grandes potencialidades de que goza o noso territorio, só así evitaremos legar ás xeracións venideras unha España desfigurada, plagada de riscos e repleta de exasperaciones cotiás, de desequilibrios territoriales, de procesos segregadores e de deterioro irreversible de elementos culturais, simbólicos e patrimoniales.
O bo goberno do territorio, da cidade e do campo, como o representado no marabilloso fresco do Palacio Comunal de Siena, é responsabilidade de todos. Por iso debe converterse nun tema político de primeira orde, entendendo por político non únicamente a práctica institucional ou partidaria, senón tamén o compromiso do conxunto dos cidadáns. Cada cidadán ten dereito a vivir nun ámbito digno, san e belo, pero tamén ten o deber de coidalo e de esixir que velen por el quen teñen a representación da sociedade. Neste sentido hai que saudar con optimismo o incremento das asociacións e entidades que en toda España pugnan por preservar determinados espazos ameazados por procesos de urbanización inadecuados. Pero debemos ser capaces de dar a estes movementos non só un carácter defensivo e local, senón tamén propositivo e xeral. Urge pois poñer as bases dunha nova cultura do territorio. Unha nova cultura territorial que impregne a lexislación estatal e autonómica, que oriente a práctica de todas os concellos e o conxunto das administracións, que provea o marco adecuado para o bo funcionamento do mercado, que corrixa en beneficio da colectividade os excesos privados e que faga prevalecer os valores da sostenibilidade ambiental, a eficiencia funcional e a equidad social.
Esta nova cultura do territorio debe estar sustentada, a xuízo dos firmantes, nos seguintes principios, criterios e prioridades:
1. O territorio é un ben non renovable, esencial e limitado. A sociedade atopa nel soporte ou sustento material ás súas necesidades, así como referente da súa identidade e cultura. As características naturais de cada territorio e as pervivencias nel de trazos e formas que proveñen do pasado confírenlle singularidade e valores de diversidad. Por iso, o territorio debe ser entendido como recurso, pero tamén como cultura, historia, memoria colectiva, referente identitario, ben público, espazo de solidariedade e legado. A nova cultura do territorio debe ter como primeira preocupación atopar a forma para que, en cada lugar, a colectividad poida gozar dos recursos do territorio e preservar os seus valores para as xeracións presentes e venideras.
2. O territorio é unha realidade complexa e fráxil. Toda realidade territorial, todo lugar, está composto de múltiples elementos naturais e culturais e dos seus interrelaciones, que deben ser adecuadamente considerados. As actuacións con gran incidencia territorial (urbanización, obras públicas, extracción de minerales, roturaciones, forestaciones, etc.) teñen habitualmente consecuencias irreversibles. Por iso, deben realizarse con conciencia de dita complexidade e evaluando previamente as múltiples repercusions posibles. O principio de precaución é de imprescindible aplicación a todas estas transformacións.
3. O territorio contén valores ecolóxicos, culturais e patrimoniales que non poden reducirse ao prezo do solo. Estes valores sociais difíciles de medir en términos monetarios convencionais deben ser tomados sistemáticamente en consideración polas administracións responsables de velar polas súas calidades e potencialidades. A apropiación privada de calquera parte do territorio debe ser compatible con devanditos valores; por iso, a propiedade do solo e a vivenda debe ser exercida con respecto da súa función social, e coa asunción plena da responsabilidade de potenciar a súa utilidade, o seu valor ambiental e o seu potencial paisaxístico.
4. Un territorio ben xestionado constitúe un activo económico de primeira orde. En efecto, a correcta xestión do proceso de urbanización permite reducir os custos da movilidade para as persoas e as empresas, conter os prezos do solo e a vivenda, así como moderar as cargas da prestación dos servizos. Por outra banda, dispoñer dun contorno de calidade non só evita danos ambientais e de saúde, senón que tamén confire valor engadido aos produtos e aos servizos, en particular os turísticos, básicos para a economía española. A xestión sostenible do territorio é certamente unha obrigación social e ambiental, pero resulta tamén un apremiante imperativo económico.
5. O planeamento territorial e urbanístico é un instrumento esencial para a actuación dos poderes públicos. Así, fronte a toda veleidad desreguladora, hai que defender a importancia da lexislación, a normativa e a xestión urbanística para o bo goberno do territorio. Agora ben, a práctica urbanística debe dotarse de novos horizontes e de novas ferramentas disciplinares e administrativas. Só desta forma dará resposta ás necesidades sociais, propiciará a coordinación política horizontal entre distintos departamentos e fomentará a concertación vertical entre administracións e cos axentes sociais. O conxunto de administracións competentes deben propiciar pois unha revalorización do planeamento territorial e xeral, suprimindo a utilización espuria doutros instrumentos de menor alcance espacial pero con alta incidencia real, cuxa aplicación abusiva tivo como consecuencia a urbanización masiva, desordenada e inadecuada de solo rústico
6. O planeamento municipal debe ter como principal obxectivo facilitar o acceso á vivenda, o goce dos servizos e a preservación do ambiente. O planeamento municipal é a escala básica da práctica urbanística, pero en demasiadas ocasións os plans locais de ordenación está servindo case exclusivamente para impulsar procesos de expansión urbana. Ante esta deriva, hai que defender plans municipais de ordenación que atribúan valores positivos a todas e cada unha das partes do término municipal, baseando o crecemento urbano en criterios ecolóxicos e sociais, máis aló da simple consideración da oportunidade económica ou de ocasionales negocios particulares inmediatos. En particular, debe abandonarse a concepción do solo rústico como un espazo residual, perennemente pendente de urbanización futura e comprender que a permanencia de solo rústicos destinados ás prácticas agrarias faise imprescindible por razóns ambientais e ecolóxicas, ata nos contextos espaciais das maiores cidades e aglomeraciones urbanas. A defensa do espazo aberto, como matriz territorial básica é hoxe unha prioridade que debe ser perseguida adecuadamente, ata mediante procedementos de adquisición de terras e/ou expropiacións por interese social.
7. O planeamento territorial debe prover acordos básicos sobre o trazado das infraestructuras, o desenvolvemento dos asentamentos e o sistema dos espazos abertos. Nun territorio crecentemente integrado o planeamento municipal non pode facer fronte por se só ás dinámicas de transformación do espazo. Por iso hoxe é máis necesario que nunca dispoñer dun planeamento a escala territorial que coordine e vincule a planeamento municipal, en pos dun novo modelo de urbanización, baseado no aforro no consumo de solo, a convivencia de usos e a cohesión social. O planeamento territorial debe ser un compromiso á vez xeral e suficientemente concreto, por cuxo cumprimento e desenvolvemento será evaluada a actividade política dos partidos e responsables públicos que o formulan e aproban. Sobre as Comunidades Autónomas recae a gran responsabilidade de demostrar unha maior vontade política de ordenar o seu territorio superando a situación creada case exclusiva do planeamento urbanístico. Deben aumentar a súa capacidade administrativa e técnica para realizar plans de ordenación e de facer real a orde territorial que se propoñan ter. É imprescindible a formulación de modelos de ordenación territorial para ámbitos metropolitanos, litorales e de espazos rurales, con cidades medias e/ou espazos naturais protexidos.
8. O Goberno central e as Cortes Xerais do Estado non poden desentenderse do territorio. Con pleno respecto ás competencias que a Constitución española outorga ás Comunidades Autónomas e aos municipios en ordenación territorial e urbanismo, a administración xeral do Estado non pode deixar de considerar o territorio como parte das súas responsabilidades. No momento actual é inaplazable a revisión da lexislación aínda vigente desde 1998 sobre medidas liberalizadoras en materia de chan e resulta imprescindible unha nova lexislación do solo que supere a visión estreita segundo a cal a vocación esencial do solo sería a súa urbanización. A lexislación do Estado debe requirir ás administracións competentes a atribución de valores sociais positivos a todas as partes do territorio español, posto que todas elas afectan á calidade de vida dos cidadáns, todas teñen funcións naturais, ecolóxicas ou ambientais e en todas elas plásmanse trazos históricos e do patrimonio cultural. Sobre o goberno central recae igualmente a responsabilidade de revisar e propoñer o consenso relativo a un novo modelo de financiamento para os gobernos locais que responda aos principios de suficiencia financeira e adecuación de recursos aos servizos reais que deben prestar.
9. Nun mundo crecentemente integrado a xestión do territorio debe atender tamén aos compromisos de solidariedade e responsabilidade global. O Estado español subscribiu e/ou ratificado diferentes acordos internacionais (Convención sobre conservación e protección da vida silvestre e o medio natural, Berna, 1979; Carta Europea de Ordenación do Territorio, Torremolinos 1983; Convención para a protección do patrimonio arquitectónico de Europa, Granada 1985; Declaración de Río de Janeiro sobre o medio ambiente e o desenvolvemento, 1992; Estratexia territorial europea, Postdam, 1999; Principios directores para o desenvolvemento territorial sostenible do continente europeo, 2000, Hanover; Convención europea da paisaxe, Florencia, 2000). Nestas circunstancias, o conxunto das administracións públicas españolas están obrigadas a seguir as orientacións que en ordenación do territorio desenvolven outros estados europeos de forma consecuente con devanditos tratados e con repercusiones moi positivas para os seus cidadáns.
10. O impulso dos valores de sostenibilidad ambiental, eficiencia económica e equidad social require dunha nova cultura do territorio. Para promovela é necesario un gran acordo que debe ter o seu reflexo tanto na actuación administrativa como nas prácticas sociais. Así, as administracións que actúan en cada nivel territorial (local, autonómico, estatal e europeo) deben revisar os seus obxectivos, as suas normativas e instrumentos de xestión territorial para poñelos de forma máis efectiva ao servizo da colectividade. E os cidadáns, ao mesmo tempo que reclaman o dereito dun trato equitativo en calquera territorio, teñen tamén o deber ético de velar polo benestar das xeracións venideras.

luns, 1 de xaneiro de 2007

PARA VER A IMAXE MÁIS GRANDE, PICAR SOBRE ELAS.