martes, 31 de marzo de 2009

A NOVA DEPURADORA DE OURENSE

O Goberno licita a nova depuradora de Ourense nunha parcela ilegal.
A planta tramítase a pesar de que a Xustiza censura a súa proximidade a vivendas.Os veciños de Reza levan 17 anos pleiteando contra a instalación.
O Ministerio de Medio Ambiente e Medio Rural e Mariño (MARM) mantén a súa previsión de construír unha nova planta depuradora para Ourense nun emprazamento rexeitado o mes pasado pola Xustiza. O enclave elixido pola Confederación Hidrográfica do Norte para levantar a instalación está situado a 250 metros da actual Estación Depuradora de Augas Residuais (EDAR) sobre a que pesan dúas sentenzas firmes -a primeira de 2003, ratificada por outra posterior de 2007- que ordenan a súa demolición pola súa excesiva proximidade ás vivendas.
Cando o bipartito (PSOE e BNG) chegou ao Concello de Ourense, a Xustiza xa confirmara a ilegalidade do enclave no que se construíu a actual depuradora. Pero o novo goberno aprazou a derriba da planta aducindo que "levaría a comisión dun delito ambiental, ao permitir a vertedura ao Miño das augas residuais" dunha poboación de máis de 100.000 habitantes.
Para levantar unha segunda instalación que substituíse á que debe ser derrubada, os socios do bipartito ourensán aprobaron unha proposta da Confederación Hidrográfica que sitúa a planta a 250 metros da actual, unha localización recorrida polos veciños da zona pola proximidade ás súas casas e anulada por unha sentenza xudicial.
Os veciños da localidade ourensá de Reza levan 17 anos pleiteando contra a localización da depuradora ourensá a escasos metros das súas vivendas. Gañaron todos os xuízos, ata o último contra o novo enclave, pero nada cambia. A maquinaria administrativa segue o seu curso e o Boletín Oficial do Estado (BOE) de onte anunciaba a resolución da Confederación Hidrográfica do Miño-Sil autorizando a licitación, por 245.000 euros, da nova planta depuradora no emprazamento mencionado. Mentres os trámites para instalar a nova EDAR seguen o seu curso, o Concello espera a resolución do recurso xudicial que expuxo contra o auto do tribunal ourensán que decreta a nulidade do enclave elixido. Na súa defensa, o goberno local aduce que a actual lexislación "suprimiu a referencia á distancia mínima de 2.000 metros entre a depuradora e as vivendas".
Os veciños rexeitan a nova planta xa que segue situada a escasos metros das súas leiras. O auto do mes pasado que denegaba o novo emprazamento destacaba que o Concello pretende "de xeito sibilina, desobedecer a sentenza" de 2003 ratificada polo Tribunal Superior de Xustiza de Galicia en 2007 que anulou a licenza municipal á actual planta, aínda en servizo. Mentres a Administración mantén os seus prazos, está pendente a contestación do recurso presentado polo consistorio ante o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia.

luns, 30 de marzo de 2009

INQUIETANTE PACHI VÁZQUEZ

Un dos fundamentos da democracia é o respecto ás decisións dos cidadáns cando optan maioritariamente por unha forza política. O voto dos cidadáns é a sanción definitiva para a designación do grupo que debe asumir o poder. O voto do cidadán debe ser emitido con todas as garantías e debe ser respectado por todos os políticos, porque o respecto ao seu voto é o respecto a quen o emitiu. E se un político descualifica a decisión das urnas, está mostrando a pouca consideración que lle merecen os cidadáns.
Todo isto vén a conto do perigo que encerran as declaracións do posible novo líder do Partido dos Socialistas de Galicia, Manuel Pachi Vázquez. É intranquilizador oír que Galicia non se merece un Goberno saído da decisión dos galegos nas urnas. Estas declaracións encerran en si unha falta de aceptación das regras da democracia. E, o que é peor, soan a desprezo pola decisión da maioría dos galegos. É moi importante que o aspirante a líder do PSdeG-PSOE móstrese como un demócrata, respectuoso coas decisións da maioría. As urnas decidiron. Hai unha forza maioritaria. Un grupo político ao que os galegos adxudicáronlle a metade máis un dos escanos da Cámara. Está a moita distancia de calquera das outras forzas políticas. Todo o que se diga para descualificar ao PP, gañador das eleccións, é unha descualificación da maioría dos galegos.
É intranquilizador que un aspirante a líder da oposición diga que as eleccións gañáronse con mentiras e con enganos. É como dicir que os galegos temos unha capacidade intelectual moi escasa e que se nos pode enganar con mentiras. O asunto non deixa de ser curioso, porque talvez a Xunta da que formaba parte o aspirante a líder socialista perdeu apoio social polas mentiras, por crerse que ao galego podíaselle enganar ou manipular dicíndolle unha cousa e facendo a contraria, como coas promesas de axudas á dependencia que nunca chegaban ou cos anuncios de que a crise non nos afectaba. Esquecéronse de que -parafraseando a aquela señora que foi a un mitin de Quintana en contra da súa vontade-«somos galegos, pero non somos bobos».
O PSdeG-PSOE necesita atopar un líder serio, con principios asentados na súa historia persoal, que non sexa reconvertido, que saiba respectar as regras de xogo, que estea convencido de que non vale todo en política e, sobre todo, convencido de que o pobo é soberano.

domingo, 29 de marzo de 2009

INDUSTRIA GASTOU 19.000 € EN HORAS EXTRAS

Industria (BNG) gastou 19.000 euros para premiar a técnicos do concurso eólico
.
Asegura que a cantidade aprobada polo Consello son para «horas extras»
.
O tramo final de lexislatura viuse salpicado por unha serie de polémicas. A última produciuse o sábado ao coñecerse unha gratificación global de 19.000 euros para os técnicos que participaron nas adxudicacións eólicas, aprobada en segredo no último Consello da Xunta, e que non chegou a saltar ao cartafol de información oficial, que habitualmente se entrega aos medios. Tampouco o presidente do Goberno galego comentou nada sobre o asunto na rolda de prensa que segue á reunión do Executivo, e que lle deu o visto e prace con absoluta discreción.
A Consellería de Industria recoñeceu onte que, efectivamente, o Consello aprobou esta partida, de «gratificacións extraordinarias» polos servizos prestados na comisión que admitiu a trámite os proxectos eólicos.
«Mentres máis de 206.000 galegos engrosan as listas do paro e a maior parte dás familias teñen dificultades para chegar a fin de mes, ou bipartito esgota as súas últimas semanas na Xunta aprobando gratificacións extraordinarias, como ven de facer non Consello de Goberno celebrado o pasado mércores».
Os populares piden «explicacións inmediatas» tanto ao presidente da Xunta, Emilio Pérez Touriño, como ao conselleiro de Industria, Fernando Blanco, para que se pronuncien sobre estas gratificaciones. Sosteñen que Touriño «está obrigado a velar por unha Administración rigorosa dous recursos públicos e non pode permitir que se malgasten vos impostos dous galegos en pagamentos extraordinarios sen a debida xustificación».
«Con estas gratificacións extraordinarias estanse a pagar os chanchullos cometidos durante a tramitación do concurso eólico».
A Consellería de Industria recoñeceu que as gratificaciones corresponden a «horas extras que tiveron que facer os asistentes ás reunións dá comisión», en referencia ás convocatorias celebradas en decembro para resolver a polémica admisión a trámite dos proxectos presentados ao concurso eólico.

sábado, 28 de marzo de 2009

CHEGOU A HORA DO PLANETA, APAGA A LUZ

Hoxe 28 de marzo, ás 20:30, tes unha cita co Planeta para demostrar que a loita contra o Cambio Climático é posible.
.
Esta iniciativa de WWF é a maior campaña en defensa do medio ambiente da historia, na que participarán 1.000 millóns de persoas. A Hora do Planeta 2009 involucrará aos gobernos, cidadáns e empresas nunha acción conxunta para chamar a atención sobre os efectos do quentamento global e esixir aos líderes políticos que actúen para controlar as emisións de CO2 antes de que sexa demasiado tarde. Ata agora, máis de 1.700 cidades de 80 países comprometéronse a apagar as luces dos seus edificios máis emblemáticos, como xesto simbólico de apoio á hora do Planeta. .

Que podes facer?

APÚNTATE. Cantos máis sexamos, máis forza terá a nosa mensaxe. .

ENVÍA UNHA CARTA AO PRESIDENTE. Faille saber ao Goberno a túa preocupación polo futuro do planeta. .

APAGA A LUZ E ACTÚA DURANTE A HORA DO PLANETA.
.
Cal é o obxectivo da Hora do Planeta?

En decembro deste ano, os líderes de 192 países reuniranse na Conferencia das Nacións Unidas sobre Cambio Climático que terá lugar en Copenhague para lograr un novo acordo global que de continuidade ao protocolo de Kioto. É a última oportunidade que ten a humanidade para actuar de forma conxunta contra o cambio climático e por iso, A hora do Planeta de WWF quere mandar unha mensaxe clara esixindo un acordo ambicioso, xusto equitativo..
.
¡¡¡APAGA A LUZ DURANTE UNHA HORA!!!

Recorda: "Non herdamos a terra dos nosos pais, tomámola prestada dos nosos fillos"..
.
QUE O MUNDO ENTEIRO APAGUE A LUZ DURANTE UNHA HORA ¡RECÓRDAO! ..
.

" DE 20,30 A 21,30, O PLANETA ESPÉRATE".

venres, 27 de marzo de 2009

INFORME AUKEN, OS FONDOS A ESPAÑA POLO URBANISMO

A Eurocámara pide conxelar os fondos a España se non acaba cos abusos urbanísticos.
.
A maioría dos deputados vota a favor dun informe non vinculante que propón revisar os plans que non respecten o medio ambiente ou que non garantan o dereito á propiedade.
O pleno do Parlamento Europeo aprobou hoxe o informe Auken que esixe que se conxelen os fondos comunitarios para España ata que se resolvan os abusos urbanísticos denunciados en Bruxelas por cidadáns de varios países da UE. A resolución, extremadamente dura coa situación urbanística de España, foi elaborada pola deputada verde danesa Margrete Auken, que pide suspender e revisar todos os novos plans que non respecten o medio ambiente e non garantan o dereito á propiedade. Esixe ademais anular os desenvolvementos urbanísticos en curso que non se axustan á lexislación comunitaria.
O pleno sacou adiante o informe, que non é vinculante, con 349 votos a favor, 110 en contra e 114 abstencións. Trátase da terceira vez que o pleno denuncia os abusos urbanísticos en España na actual lexislatura. A primeira foi en decembro de 2005 e a segunda en xuño de 2007.
Os socialistas e populares españois propuxeron dúas resolucións alternativas para rebaixar o contido, pero ambas foron rexeitadas. A do PP, por 393 votos en contra e só 126 a favor. A do PSOE contaba en principio co apoio de todos os socialistas europeos, pero antes da votación, o laborista británico Michael Cashman retirou a súa firma e solicitou que non se introducisen cambios. Finalmente, a iniciativa do PSOE foi tombada por 436 votos en contra e 72 a favor.
Corrupción endémica: "En España xerouse unha forma endémica de corrupción", sinala o texto, que responsabiliza a todos os niveis da administración dun modelo de "desenvolvemento insostible". O informe indica ademais que as autoridades xudiciais non están "debidamente preparadas" para dar resposta aos abusos. "As sentenzas ditadas en moitos destes casos non poden executarse de forma que compensen ás vítimas de tales abusos; iso reforzou a impresión, compartida por moitos cidadáns da UE de nacionalidade non española, acerca da falta de actuación e parcialidad da Xustiza española". O informe manifesta a súa "preocupación pola situación da planificación urbana en Marbella, en Andalucía, onde se construíron ilegalmente decenas de miles de vivendas, que infrinxen probablemente a lexislación comunitaria". Sinálase ademais que existen urbanizacións construídas en zonas protexidas pola rede Natura 2000, como as urbanizacións en Cabo de Gata (Almería) e Murcia.
O texto indica que a falta de "claridade, precisión e seguridade xurídica" na lexislación vixente en España no que se refire ao dereito de propiedade e a falta dunha aplicación adecuada e coherente da lexislación ambiental son as causas de moitos dos abusos urbanísticos. O informe insta a revisar "urxentemente" e a modificar a Lei de Costas "a fin de protexer os dereitos dos lexítimos propietarios de vivendas e daqueles que posúen pequenas parcelas en zonas da costa que non teñen un impacto negativo sobre o medio ambiente costeiro". Ademais esíxese ás autoridades españolas que despreguen mecanismos para "axilizar o acceso á Xustiza e a indemnización ás vítimas de abusos urbanísticos en virtude da aplicación da lexislación en vigor".
.

TRAMA DE CORRUPCIÓN URBANÍSTICA EN OURENSE

Sánchez Vidal pide a Nóvoa que aclare o "cambio de planos" do PXOM de Ourense.
..
O tenente de alcalde de Ourense, Alexandre Sánchez Vidal, esixiu ao portavoz municipal do PP, Enrique Nóvoa, que esclareza "quen cambiou os planos" do Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM) para chegar a unha aprobación definitiva "de forma fraudulenta".
Sánchez Vidal solicitou que se aclare dunha forma definitiva quen, cando, como e por que" propiciou "que se expuxesen uns planos aos cidadáns e aprobásense outros". Por iso, esixiu que Nóvoa explique "quen deu esas ordes, como se deron e cando se deron", xa que era concelleiro de Urbanismo cando se aprobou o plan en 2003. "Quero saber as razóns polas que se cambiou en dous meses o aprobado inicialmente do planeamento e levou ilegalmente, segundo as sentenzas nos tribunais, a unha aprobación final de forma fraudulenta", insistiu o tenente de alcalde de Ourense.
Deste xeito, o nacionalista replicou a Nóvoa, quen anunciou que recomendará ao próximo presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, que manteña o actual planeamento en lugar de crear un novo PXOM como pretende o Goberno local. Así, recordou ao popular que o PXOM "está anulado por sentenzas xudiciais" e que o anulará proximamente o Tribunal Supremo de forma definitiva". Ante esta constatación, considerou que o portavoz popular "declara a guerra" á cidade de Ourense e denunciou que "pida a unha Administración que non empezou o seu mandato que non preste fondos para a cidade" e ademais "non contribúa a solucionar o problema que xerou cando era concelleiro de Urbanismo" no Goberno popular de Manuel Cabezas.
Para o tenente de alcalde, tras a postura de Enrique Nóvoa escóndese a "soberbia, revanchismo e inconsciencia" do dirixente popular e engadiu que actuará desde o Goberno municipal para que a súa actuación "non paralice nin o PXOM nin as dotacións públicas nin os investimentos do planeamento urbanístico".
No entanto, recoñeceu que se a actitude do dirixente popular ten "receptividade" no PP, o escenario sería complicado. Así mesmo, lamentou que o sector da construción "non tería posibilidade de traballar" e obras de benestar planificadas pola Xunta, como escolas infantís, centros de saúde, pavillóns deportivos e centros de día, "quedarían sen terreos para facerse".
.

xoves, 26 de marzo de 2009

VOLVERÁ "QUIN" Á QUINTANA?

Nin os amigos íntimos de Touriño conciben que algún día retorne. O seu ciclo está finiquitado por razóns electorais, de partido e xeracionais. O seu socio durante catro anos na Xunta tardou quince días, pero tamén dimitiu. Con todo, o futuro de Touriño e de Quintana non discorre por camiños paralelos.
O dirixente nacionalista é doce anos máis novo, controla a súa propia corrente no BNG e desde a Xunta alimentou unha rede de corifeos que anhelan volver loar as súas virtudes se, na antesala das eleccións autonómicas do 2013, non despuntou un novo liderado sólido no Bloque, ou se a sangría de votos continúa nas europeas, municipais e xerais.
Anxo Quintana non renunciou a nada o pasado fin de semana no Consello Nacional, senón que foi unha dimisión colexiada, diluíndose as responsabilidades persoais no marasmo de nomes e siglas que compón a executiva do BNG. Ao non sinalarse como único responsable, ao compartir as culpas con Paco Rodríguez, Xosé Manuel Beiras, Jorquera, Aymerich, Roberto Mera e o resto, Quintana non se inmolou como fixo Touriño o día despois do 1 de marzo, para xúbilo dalgúns dos que por agora seguen sendo, en funcións, as seus conselleiros.
Cativos de si mesmos: A benevolencia consigo mesmo na análise do fracaso electoral é outro síntoma de que Quintana non pretende facerse o haraquiri, senón algunhas feridas superficiais que teñan fácil cicatrización no día de mañá.
A conclusión no BNG do reconto das papeletas nas urnas foi similar a anteriores derrotas, a pesar de que entón estaban na oposición e non no coche oficial: a culpa foi do voto cativo. Antes do bipartito, os votantes estaban atrapados na rede do fraguismo, que impedía a liberdade e a democracia (sic). Agora que os concellos máis poboados que goberna o PP son Ribeira e Lalín, os galegos foron dirixidos e as súas conciencias manipuladas por tentáculos fantasmagóricos da dereita.
A derrota foi culpa dos galegos, que parece ser que a maioría somos parvos e isto non é unha democracia. Así que debería ser o pobo galego o que, dunha vez por todas, dimita en bloque.
A realidade é túzara e máis veraz que os inimigos exteriores e os electores cativos enarborados polo quintanismo para desleír o seu absoluto protagonismo na derrota. Estes son argumentos febles como aqueloutro co que a intelectualidade afín xustificaba a vaga de incendios do 2006: a culpa era de mafias organizadas financiadas por quen se opuñan ao cambio político do bipartito. Aínda non se detivo a ninguén, por certo.
O «pactista»: Hai que viaxar vinte anos no tempo, cando precisamente Beiras tiña a idade que agora ten Quintana, para poder argumentar que o resultado do Bloque no 2009 non foi un desastre. Só e exclusivamente nas tres primeiras lexislaturas do Parlamento autonómico, ata a de 1989/93, o nacionalismo galego contou cunha representación na Cámara menor que os doce deputados obtidos o 1 de marzo.
A perda de máis de 41.000 votos "o 14% dos logrados no 2005" logo de xestionar por vez primeira un terzo da maquinaria da Xunta, dos seus orzamentos e das súas aleatorias subvencións, non se sostén axitando as pantasmas do inimigo exterior e as vontades cativas. O resultado foi un fracaso, e o desastre, incontestable. Compartida co PSOE, pero desastre. A crise de identidade do Bloque, que pasou de representar o 25% do electorado nos anos doces de Beiras ao 16% estando na Xunta, permite pensar que a formación está máis cativa dos seus dirixentes que Galicia dos seus votantes.
A traxectoria de Quintana faille merecedor do alcume do pactista. Pactou coa UPG no 2003 o control do Bloque e a substitución de Beiras, colaborando despois na súa laminación. Pactou no 2005 con Touriño un bipartito, pero montou un bigobierno. Xa na Xunta pactou con sectores económicos e sociais non nacionalistas aos que, en canto puido, fincoulles o dente ou ía fincarllo durante a segunda lexislatura (O Escorpión e a ra))
Revoltas e turbias como baixan as augas do nacionalismo, habería que ser moi ousado para dar por feito que un pactista como Quintana dixo «Non» para sempre a unha segunda oportunidade. Por iso, Touriño e Quintana non percorrerán camiños paralelos a partir desta primaveira.

mércores, 25 de marzo de 2009

QUE É A HORA DO PLANETA?


O próximo 28 de marzo, ás 20:30, tes unha cita co Planeta para demostrar que a loita contra o Cambio Climático é posible.
Esta iniciativa de WWF é a maior campaña en defensa do medio ambiente da historia, na que participarán 1.000 millóns de persoas. A Hora do Planeta 2009 involucrará aos gobernos, cidadáns e empresas nunha acción conxunta para chamar a atención sobre os efectos do quentamento global e esixir aos líderes políticos que actúen para controlar as emisións de CO2 antes de que sexa demasiado tarde. Ata agora, máis de 1.700 cidades de 80 países comprometéronse a apagar as luces dos seus edificios máis emblemáticos, como xesto simbólico de apoio á hora do Planeta.
.
Que podes facer?
.
APÚNTATE. Cantos máis sexamos, máis forza terá a nosa mensaxe.
.
ENVÍA UNHA CARTA AO PRESIDENTE. Faille saber ao Goberno a túa preocupación polo futuro do planeta.
.
.
Cal é o obxectivo da Hora do Planeta?
.
En decembro deste ano, os líderes de 192 países reuniranse na Conferencia das Nacións Unidas sobre Cambio Climático que terá lugar en Copenhague para lograr un novo acordo global que de continuidade ao protocolo de Kioto. É a última oportunidade que ten a humanidade para actuar de forma conxunta contra o cambio climático e por iso, A hora do Planeta de WWF quere mandar unha mensaxe clara esixindo un acordo ambicioso, xusto equitativo.
.
O PRÓXIMO 28 DE MARZO AS 20:30 ¡¡¡APAGA A LUZ DURANTE UNHA HORA!!!
.
Recorda: "Non herdamos a terra dos nosos pais, tomámola prestada dos nosos fillos".
.
QUE O MUNDO ENTEIRO APAGUE A LUZ DURANTE UNHA HORA ¡RECÓRDAO! .
.
"O 28 DE MARZO DE 20,30 A 21,30, O PLANETA ESPÉRATE".

martes, 24 de marzo de 2009

TORMENTA FINAL NO BIPARTITO

Conselleiros do PSdeG intentaron convencer a Touriño para que rompese o Goberno a dous meses das eleccións.
.
Cargos socialistas pediron cesar ao titular de Industria polo concurso eólico. José Blanco amagó con irse a Madrid polos seus desencontros con Touriño
.
Tres anos de convivencia máis ou menos azarosa que deveu en guerra unha vez aberta as plicas do concurso eólico. Entón, a mediados de decembro, o bipartito estivo a piques de saltar polo aire. Faltaban só dous meses para as eleccións autonómicas, que formalmente aínda non estaban convocadas. Varios conselleiros socialistas, comandados polo vicesecretario xeral do partido, Ricardo Varela, e o titular de Medio Ambiente e agora candidato a liderar o PSdeG, Manuel Vázquez, esixiron a Touriño a destitución do responsable de Industria, o nacionalista Fernando Blanco, e a inmediata convocatoria de eleccións. A manobra viña avalada desde arriba. Contaba coa aprobación do número dous do PSOE, José Blanco. A secretaria de Organización en Galicia, Mar Barcón, tamén estaba ao tanto.
Na recta final da lexislatura, socialistas e nacionalistas deixaran de soportarse en público e intercambiaban dardos diarios a través da prensa sobre a adxudicación dos muíños de vento. As presións empresariais e do PP empuxaran a Touriño a erixirse en garante do maior concurso público na historia autonómica. "O responsable último será o Consello da Xunta que presido, revisaremos o expediente eólico", anunciara con solemnidade o xefe do Executivo. O seu conselleiro de Industria e responsable directo da adxudicación non se arredró: "Que Touriño revise o que queira, eu contento, pero non se se ten competencias para facelo". A cúpula do PSdeG interpretou esas palabras, nunha entrevista publicada por Xornal de Galicia o 29 de decembro, como a provocación definitiva, un desaire ao que non cabía máis resposta que a destitución do conselleiro nacionalista.
A estratexia estaba perfectamente calibrada. O cesamento derivaría nunha monumental rifa interna entre os socios de Goberno. rompería a coalición e os socialistas acudirían ás urnas cun discurso propio que lles permitiría tomar distancia do BNG e, sobre todo, da adxudicación eólica da que sempre desconfiou esa metade do Goberno. O concurso provocara unha guerra de La Voz de Galicia contra o recentemente saído Xornal, propiedade do construtor Jacinto Rei, que optaba ás adxudicacións e finalmente logrou facerse con 142 megavatios. Touriño e algunhas consellerías socialistas ordenaran ata un veto informativo ao novo xornal, cunha liña editorial próxima ao BNG.
O golpe de man permitiría, segundo os plans de Varela, Vázquez e José Blanco, desterrar a imaxe do PSOE -moi estendida entre as bases socialistas e o electorado indeciso- como refén dos nacionalistas. Outra vez máis, Touriño dixo non. O presidente refugou as recomendacións dos dirixentes do seu partido. Como en agosto, cando decidiu non adiantar as eleccións contravindo o criterio da dirección federal do PSOE e de destacados dirixentes do PSdeG, o presidente desoyó esas peticións ante o temor de que a ruptura do Goberno tivese máis custos que beneficios electorais.
As relacións de Touriño co partido foran tensas desde o comezo da lexislatura. Ao pouco de tomar posesión o bipartito, o presidente xa tivo que soportar unha tormentosa sesión do comité nacional, máximo órgano do PSdeG entre congresos, na que lle choveron reproches pola elevada presenza de independentes na parte socialista do Goberno. Pero a tensión entre Touriño e o partido, do mesmo xeito que a disputas na Xunta co BNG, mantívose solapada durante tres anos e medio. Ata que o episodio do concurso eólico agrandou a ferida, e o enfrontamento prolongouse sen remedio durante case toda a campaña electoral.
As dúas semanas anteriores ao 1-M foron un sinvivir na sede central do PSdeG, na rúa compostelá do Pino. Como xa fixera en comicios anteriores, José Blanco instalouse en Santiago co seu equipo de comunicación ao completo. Os choques sobre a estratexia electoral foron continuos, sobre todo polas resistencias dos asesores de Touriño a abandonar a formulación hiperpresidencialista da campaña e adoptar unha mensaxe máis agresiva ante a evidencia do crecemento do PP nas enquisas. A contorna do presidente da Xunta resistíase, ademais, a incrementar a presenza de Rodríguez Zapatero, que Blanco consideraba crucial para mobilizar aos seus votantes máis renuentes.
O grao de enfrontamento foi tal que o vicesecretario xeral do PSOE, segundo diversos dirixentes consultados, estivo a piques de plantar a campaña e irse a Madrid con todo o seu equipo. Blanco chegou a expulsar dunha reunión a un dos asesores máis próximos ao agora presidente en funcións. Con semellante deterioración do clima interno, as direccións federal e galega xa acordaran que, se se salvaba a Xunta, Touriño non podería seguir gozando da mesma autonomía de decisión e debería render contas ante o partido. O veredicto do 1-M xa non lles deu opción.

luns, 23 de marzo de 2009

E COMO PUIDO, SEÑOR PACHI VÁZQUEZ, INPOÑERSE AO BNG?

Definitivamente debemos concluír que os políticos parten sempre nas súas análises de que os cidadáns somos bobos e de que, por iso mesmo, é posible manipularnos a conveniencia e facernos comulgar con rodas de muíño.
¿Como entender, se non, que Pachi Vázquez, xa en campaña para converterse en novo líder socialista, poida afirmar, como fixo na La Voz, en referencia ao BNG, que «un partido ten dereito a ter a súa ideoloxía, pero non a imporlla á sociedade» e que «o Bloque intentou imporlle a súa ideoloxía a unha parte da sociedade»? ¡Que cara dura!
¿É que o señor Vázquez esqueceuse de que el segue aínda sendo conselleiro (agora en funcións) do mesmo Executivo bipartito que fixo do Bloque, con algo menos do 19% dos votos e 13 de 75 deputados, un partido de Goberno? Ou como se cre o autoproclamado líder da renovación que se obrou o milagre de que unha forza minoritaria chegase a controlar a Vicepresidencia (en realidade a Presidencia bis) da Xunta de Galicia e unha terceira parte das súas consellerías (4 de 12)?
Ao señor Vázquez sábelle agora moi mal, ao parecer, que o Bloque impuxese a súa política, coma se de tal problema decatouse logo da derrota do bipartito nas eleccións autonómicas e coma se el, entre outros varios, non fose un responsable principalísimo e directo de que tal imposición puidese chegar a producirse. Porque foi o pacto asinado tras as eleccións do 2005 entre o PSdeG e o BNG e a forma concreta en que os dirixentes socialistas -entre outros, un Pachi Vázquez agora tan falador como antes mudo­- xestionaron (¡e aínda xestionan!) ese pacto o que permitiu ao Bloque impor a súa ideoloxía minoritaria a unha sociedade que a rexeita dun modo moi maioritario.
É posible que Pachi Vázquez crea que toda a cadea de despropósitos que levou ao desastre ao bipartito poida taparse cunhas paladas de imposturas, como quen enterrase un cadáver maloliente, pero, de novo, equivócase. Como se equivoca Touriño permitindo a Quintana pasarse polo arco do triunfo a decisión presidencial sobre as oposicións do Consorcio. ¿Por que non o cesa dunha vez e vaise cun deses xestos de autoridade que quizá podían habelo salvado da quéima?
O PSOE ten un problema. En Galicia, desde logo. Pero non só en Galicia, como pode comprobarse a diario en Cataluña e volveu onte a porse de relevo, dunha forma delirante, en Baleares. Si, o PSOE ten un problema: que non pode gobernar sen os nacionalistas e que só pode facelo con eles ao prezo de desfigurar o seu proxecto ata un punto que resulta xa irrecoñecible para centos de miles de españois que votamos durante moitos anos socialista.

domingo, 22 de marzo de 2009

22 DE MARZO, DÍA MUNDIAL DA AUGA

.
Este ano para o Día Mundial da auga, queremos chamar a súa atención nos recursos hídricos que cruzan fronteiras e únennos.
.
As 263 concas e lagos transfronteirizos do mundo esténdense a través do territorio de 145 países, e cobren case a metade da superficie terrestre da Terra. Do mesmo xeito, grandes depósitos de auga doce transitan en silencio por baixo das fronteiras nos acuíferos subterráneos.
Hai suficiente auga doce para satisfacer as necesidades de todos, con todo os recursos hídricos non están equitativamente distribuídos e, a miúdo, non son xestionados de xeito adecuado. Ao día de hoxe, moitos países enfrontan problemas de escaseza de auga. Nalgunhas zonas, a dispoñibilidade de auga doce de boa calidade reduciuse significativamente debido á contaminación producida polos refugallos xerados polos humanos, a industria e a agricultura. Desde 1900, a metade dos humidais do mundo, é dicir, a nosa principal fonte de auga doce renovable, perdéronse. O cambio climático terá, sen ningunha dúbida, un impacto directo na subministración de auga doce en moitas rexións.
Vendo que todos os países tratarán de satisfacer as súas necesidades de auga nun contexto de recursos hídricos limitados, algúns prevén un futuro cheo de conflitos. Con todo, a historia ensinounos que a cooperación e non o conflito, é a resposta máis común fronte ás cuestións relacionadas coa xestión dos recursos hídricos transfronteirizos. Durante os últimos 60 anos concertáronse máis de 200 acordos internacionais relacionados coa auga, e tan só denunciáronse 37 casos de uso da violencia entre os Estados, en cuestións relativas aos recursos hídricos.
Neste sentido, é importante seguir fomentando as oportunidades de cooperación que a xestión dos recursos hídricos transfronteirizos pode proporcionar. Todos compartimos a responsabilidade da xestión dos recursos hídricos transfronteirizos para as xeracións actuais e futuras.
.
Sen importar en que parte da corrente atopémonos, todos compartimos o mesmo barco.

sábado, 21 de marzo de 2009

¡VAIA DEMOCRACIA!

As últimas semanas asistimos a unha dinámica política tan intensa como preocupante. Cústame asumir que, logo de tantos traballos e ilusións por construír unha democracia avanzada, logo dun exemplar esforzo colectivo, cheguemos a unha situación política como a actual. O tan manido e manipulado Estado de dereito camiña cara a un estado de falta de dereitos. O principal muñidor socialista dixera non fai moito que o seu partido tiña unha paciencia ilimitada cos banqueiros. Logo tivo que emendarse. Os que realmente estamos tendo unha paciencia ilimitada somos os indefensos cidadáns. E nós non temos que emendarnos.
Cada vez que se aproximan unhas eleccións, a corrupción aflora por todas partes; a prevaricación e o tráfico de influencias parecen xogo de café; o enchufismo, o amiguismo e o clientelismo convértense en patente de corso para asegurar o posto dos afíns, polo temor dunha perda de poder ou simplemente para amarrar e acumular votos; o poder e a información do Estado utilízanse para lóita partidista, máis canto máis desfavorables son as enquisas para o partido no poder; o engano, a mentira, as contradicións convértense na amálgama dun discurso electoral absolutamente falto de ética e de principios; o malgasto, e a irresponsabilidade co diñeiro público parece non ter límites, principalmente nos concellos e nas comunidades autónomas, cuxa débeda ameaza co déficit público.
Por se faltase pouco, en Galicia, como antes no País Vasco e Cataluña, se apedreóu e agrediuse violentamente a quen non facían máis que saír á rúa para defender as súas ideas, e, peor aínda, aos violentos arróupanos os políticos afíns. Os nacionalismos vanse radicalizando a medida que avanzan no logro dos seus obxectivos e do poder. Así a violencia faise presente na rúa no tempo electoral. Sigamos. As concesións fanse aos amigos, aos que achegan máis comisións para financiar os partidos ou as súas canles mediáticas, ou aos que antes financiaron outros intereses comúns. E, mentres, a maior parte dos medios de comunicación calan, manipulan ou retuercen a información para satisfacción de quen lles achegan cuantiosas subvencións. Do mundo da cultura oficial, mellor non falar.
Eu, como tantos, exclamo: ¡Vaia democracia temos! E imos a peor cada vez, señorías. Impórtanos, e moito, a resposta á situación económica, pero tamén a falta de ética da nosa clase política e de amplos sectores da nosa sociedade. A crise non é só económica, seguramente foi a crise ética a que xerou tantos abusos, tanta avaricia, tanta corrupción e irresponsabilidade como a que desencadeou a crise financeira. Pero a política non fala desa verdade. Ata cando? En Galicia temos agora unha boa oportunidade para iniciar a rexeneración. Aos cidadáns gustaríanos moito.
Andrés Precedo

venres, 20 de marzo de 2009

CORRUPCIÓN URBANÍSTICA DO PP EN OURENSE

Feijóo foi alertado das irregularidades.
.
En abril de 2003, a consellería de Alberto Núñez Feijóo tivo constancia documentada de que o planeamento exposto ao público no Museo Municipal ourensán non era o mesmo que aprobara o Concello presidido polo PP. Feijóo, entón conselleiro de Política Territorial, recibiu a notificación dun particular, o construtor ourensán Delio Óscar Santalices, que achegaba acta notarial con copias certificadas na que constaba o cambiazo dos planos.
Nos documentos que se mostraban ao público para as oportunas alegacións a edificabilidade era bastante inferior que a que aprobara, cos únicos votos do PP, a corporación local. A pesar diso, un mes despois Feijóo asinou a autorización definitiva do plan.
Santalices rexistrara o 25 de marzo no Concello un escrito informando da irregularidade. Reclamaba que se retirase a aprobación do PXOM da orde do día do pleno do día 27. O técnico, Cándido Ortells, recibiu a notificación o mesmo día da sesión e redactou un informe para que se entregase de urxencia ao alcalde, ao concelleiro de Urbanismo e ao secretario que estaban no salón de sesións. "Habéndose recibido o mencionado escrito sendo as 10.45 horas, dado que o pleno comezou ás 9.30 horas e dada a transcendencia da solicitude e sen prexuízo do seu posterior informe xurídico polo contido do mesmo, deberá darse traslado o máis axiña posible de copias do escrito de referencia ao alcalde, ao concelleiro delegado de Urbanismo e ao secretario xeral", especificaba. Pero horas máis tarde, a corporación aprobaba o planeamento só cos votos do PP.
Santalices remitiu o 23 de abril un escrito á consellería de Feijóo informando do ocorrido. Desde ese gabinete da Xunta enviouse unha notificación ao Concello instándoo a que certificase que o plan aprobado "foi sometido a información pública". Pero o promotor non denunciaba a falta de exposición, senón que os planos aprobados non coincidían cos expostos. Ademais, alertaba das "graves diverxencias en canto a clasificación e cualificación" do chan e advertía de "a responsabilidade xurídica dos autores".
O 29 de abril, Feijóo asinou a aprobación definitiva do PXOM. O 7 de maio daquel ano o xefe de servizo de Planeamento, Cándido Ortells, pediu un informe á secretaría ante a "gravidade do denunciado" polo promotor. Foi destituído.

xoves, 19 de marzo de 2009

O BIPARTITO DE VIGO MALGASTA 1,3 MILLÓNS COA UNIVERSIADA

O malgasto inclúese Rioxa Gran Reserva así como bebidas alcohólicas de importación. Ademais, tamén noutra factura de 371 euros por unha comida, onde se inclúe tabaco.
.
.Fixéronse públicas as facturas emitidas en concepto de gastos de representación para aspirar á Universiada, de malgastar e despilfarrar 1,3 millóns de euros en concorrer á organización dos Xogos con fume e enganando aos cidadáns, só cunha maqueta e sen nada detrás. Ademais, de falta de transparencia o proceder á hora de facer fronte aos gastos xa que se realizaron a través dun convenio asinado coa Fundación Vigo en Deporte (VIDE), dependente do Concello, por valor dun millón de euros. Levaron ese diñeiro a VIDE para escapar do control da Administración. O 84% do orzamento repártese entre seis empresas contratadas para labores como a realización do dossier ou a redacción do proxecto, entre outros. Tamén se deu conta de pagos de comidas e ceas con copas de importación e tabaco.
400.000 euros por tres facturas para o equipo profesional de Roberto Álvarez: Presentouse facturas que tiñan como destinatario o director da candidatura, Roberto Álvarez, e o equipo de profesionais que formou parte do comité organizador de Barcelona 92. En total: 372.200 euros por tres facturas en concepto de honorarios. En concreto, unha de 175.000 euros pola redacción do dossier para presentar ante a FISU e que supuña o 50% do importe; outra segunda de 116.000 euros pola obtención do éxito no corte estatal ante Murcia e unha terceira de 81.200 euros polos honorarios da segunda etapa, presentacións ante a FISU e preparación da presentación final en Bruxelas.
Realizar, deseñar e presentar o dossier da candidatura, 153.000 euros: En total, presentouse seis facturas que suman 153.000 euros. En concreto, foron 92.800 euros polo deseño e impresión de 450 catálogos en tres idiomas que, ademais, hai que sumarlle 9.280 euros en conceptos de tradución ao inglés e francés do catálogo entregado á FISU. Pero tamén se pagaron 34.800 euros polas fotografías para os catálogos e outros 8.800 por gastos de produción, embalaxe, envío e entrega do dossier na FISU. Para rematar, pagaron 10.900 euros pola elaboración da documentación para a presentación da candidatura en Bruxelas e 6.000 euros pola maqueta da Cidade do Deporte.
Gastos de todo tipo onde se inclúen comidas, tabaco e viños gran reserva: O millón de euros destinado a VIDE saíu de remanentes de tesourería, dos aforros e o pago de impostos dos cidadáns. Así, nunha factura de 334 euros do Club de Campo de Madrid, onde se inclúe un Rioxa Gran Reserva así como bebidas alcohólicas de importación. Ademais, tamén se centrou noutra factura de 371 euros por unha comida, onde se inclúe tabaco.
35.000 euros por tres actos durante a visita dos representantes da FISU á cidade: É destacable tamén outra factura por tres actos que se celebraron os días que os representantes da FISU estiveron en Vigo e que ascenden a 34.764 euros. No documento detállase un buffet para 36 persoas que se realizou no campus da Universidade; unha cea para 30 persoas nos salóns do Pazo de Urzaiz, en Nigrán, así como a cea que se celebrou no Museo do Mar para 150 persoas e que supuxo 23.000 euros.
Días de apoio total en Bruxelas: Durante o proceso para optar á Universiada de 2013 o PP apoiou a candidatura, ata coa presenza dunha concelleira en Bruxelas para defender o proxecto de cidade e o consenso e unidade que se logrou con esta iniciativa que impulsou o tenente de alcalde, Santi Domínguez, cuxo fin era aspirar á organización da Universiada.

mércores, 18 de marzo de 2009

AS CORRUPTELAS DE ALBERTO NÚÑEZ FEIJÓO

O Supremo ratifica que Feijóo aprobou o PXOM de Ourense con planos falsos
..
O tribunal decidirá se anula en firme o PXOM e paraliza a actividade urbanística.
..
O alcalde culpa a Feijóo, que aprobou o plan cando era conselleiro de Fraga.
.
O Concello de Ourense pode quedar nuns meses sen planeamento urbanístico. Oito sentenzas do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) declararon ilegal o Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM) por diversas causas. O Goberno local presentou recursos coa única intención de demorar a súa anulación e gañar así tempo para redactar un novo. Pero un dos recursos non prospera. O Tribunal Supremo remitiu fai uns días ao Concello unha providencia que fai temer o peor aos técnicos municipais.
O alto tribunal cifra en polo menos dous as causas para rexeitar o recurso de casación contra a sentenza do TSXG, que anula o plan baseándose en que os planos expostos ao público non eran os que se aprobaron inicialmente no Concello, xa que variaba a edificabilidade. Na providencia dáse un prazo, que acabou onte, para presentar "outra crítica razoada". O Goberno local xa enviou as novas argumentacións, aínda que dubida que prosperen, xa que o auto do Supremo deixa claro que o cambio dos planos "non pode considerarse un erro".
"É un mal presaxio", destacou onte o alcalde, o socialista Francisco Rodríguez, que responsabiliza ao futuro presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, por autorizar o PXOM cando era conselleiro de Política Territorial, "a propósito de que era ilegal". "Terá que responder diso", advertiu o rexedor. O líder do PP galego autorizou en 2003, como responsable de Ordenación do Territorio, o PXOM de Ourense a pesar de ter constancia documental, segundo Rodríguez, de que había un cambiazo nos planos expostos ao público respecto dos aprobados inicialmente. O alcalde ourensán responsabiliza ao PP e a Núñez Feijóo da "adxudicación ilegal" do plan de ordenación urbanística. A súa anulación deixará a Ourense co planeamento de 1986, o que sitúa no limbo urbanístico o desenvolvemento da cidade desde aquel ano e impide o crecemento previsto.
O rexedor ourensán transmitiu a inquietude do gabinete xurídico municipal "e doutro exterior" que o seu equipo consultou. Todos coinciden en que Ourense está "en situación de urxencia". Por iso, reclama ao presidente in péctore da Xunta un "inmediato pronunciamiento" sobre a súa disposición a manter a folla de ruta garantida polo presidente en funcións, Emilio Pérez Touriño "para evitar que Ourense se paralice". "Feijóo aparece continuamente nos medios de comunicación con propostas de goberno, pero non di nada sobre o futuro desta cidade", reprocha o alcalde socialista. O mandatario ourensán emprazouno onte publicamente a que garanta "a saída responsable, mesurada e xuridicamente segura á que se comprometeu Touriño".
A folla de ruta que reclama o alcalde para liquidar "esta herdanza envelenada que deixou o PP" pasa pola colaboración entre Xunta e Concello. O alcalde reclama o apoio do Goberno galego na tramitación "do novo planeamento que se está redactando e que, mentres tanto, non se prexudique aos ourensáns". Esixe que a Xunta garanta o desenvolvemento urbano da cidade ata que non se redacte o novo PXOM. E solicita tamén a Feijóo un "compromiso público" que garanta a tramitación urxente dos proxectos estratéxicos aprobados para a cidade. Entre eles destaca os de Rólda Bulevar, o Plan de Termalismo, o Plan Especial da Universidade e a integración do AVE na cidade. Ademais, solicita a redacción de medidas especiais para os proxectos comerciais previstos (a instalación do Corte Inglés e de Eroski) na finca Santa Marina e A Farixa.
E o que é peor, cando o entón xefe do servizo de Planeamento do Concello, Cándido Ortells, advertiu da demanda do empresario, foi obviar polo rexedor Cabezas, que pouco antes de aprobar definitivamente o Plan, comunicaba á Xunta que se atiña totalmente á legalidade.
Foi así como aprobáronse cambios substanciais en zonas como diversas torres na Ponte (Basilio Alvarez, Tinteiro, Ribeiriño), onde na exposición pública aparecía como chan non consolidado e con 12 plantas como máximo, e na aprobación inicial e definitiva, figuraba xa como chan consolidado (exento de cesións) e edificios de 19 alturas.
Ou o caso da esquina de Marcelo Macías-Progreso, onde o que estaba exposto era unha mazá de edificios de sete e catro plantas como máximo, e o aprobado amplía o ámbito de execución e edificios de 10 alturas.
O rexedor reclama prudencia ao seu antecesor, o actual portavoz do PP na Corporación, Enrique Nóvoa. "Segue dicindo frivolidades como que é suficiente con facer uns retoques no PXOM", reproba Rodríguez. "Feijóo debe facerlle entender que cando un planeamento se anula por ilegal hai que redactar outro novo".

martes, 17 de marzo de 2009

AVALIACIÓN AMBIENTAL EN MENOS TEMPO

Greenpeace rexeita a redución do trámite na declaracións de avaliación ambiental que expón Zapatero
..
Greenpeace manifestou o seu máis profundo rexeitamento ante o anuncio feito polo presidente do Goberno dentro das súas medidas para liberalizar a economía de reducir os trámites das declaracións de avaliación do impacto ambiental para pór en marcha as obras públicas.
A organización ecoloxista considera que reducir os trámites das declaración de impacto ambiental converterá ao medio ambiente nunha nova vítima das crise económica. Este trámite é fundamental para salvagardar os valores naturais presentes no noso territorio e a súa redución poría en grave perigo numerosos habitats, moitos dos cales son vitais para a supervivencia de especies en perigo.
Greenpeace considera que o mes de agosto é o máis inadecuado para unha proposta deste calibre e mostra que o Goberno ten un escaso respecto e interese na protección do medio ambiente.
"/Estamos moi sorprendidos ante este novo paso de Zapatero en contra do medio ambiente. É unha mostra máis do pouco que o Presidente valora as súas promesas electorais e vén continuar a traxectoria que se iniciou coa desaparición do Ministerio na práctica. O medio ambiente non pode ser o pagán da crise económica. A economía baseada na Investigación e a Innovación que di promover Zapatero está moi afastada de seguir promovendo o cemento e o formigón a calquera prezo"/" declarou Juan López de Uralde, director de Greenpeace.

O CAMBIO CLIMÁTICO AVANZA

O cambio climático avanza cara ao peor dos escenarios previstos.
..
Máis de 2.000 científicos certifican en Dinamarca que os recentes cálculos do IPCC quedáronse curtos.
.
O cambio climático avanza cara ao peor dos escenarios posibles. Se hai pouco máis dun ano os 2.500 científicos que conforman o Panel Intergobernamental de Cambio Climático (IPCC) lanzaron un informe demoledor no que anunciaban que o quentamento global era irreversible, abrupto e causado no seu maior parte polo home, os impactos que anunciaban parece que agora quedan curtos. Ou, cando menos, avanzan cara ao peor dos escenarios previstos. A revisión do informe acábana de efectuar esta semana en Copenhague os mesmos científicos convocados pola ONU que no seu maior parte elaboraron o traballo anterior. O resumo das súas conclusións tamén será presentado a modo de síntese en Dinamarca no mes de xuño, pero o que avanzaron amplifica a ameaza.
O economista británico Nicolas Stern, coñecido polo seu famoso informe no que predicir perdas de ata un 20% do PIB mundial a causa do cambio climático, admitiu que as previsións do IPCC anunciadas no 2007 foron «moi optimistas». «Agora xa non se ten que explicar só cales son as consecuencias de dous graos máis de quentamento global, senón de forma clara o que implican cinco graos máis», sentenciou.
O incremento previsto das temperaturas será, de feito, un dos aspectos a revisar. Se nun escenario moderado o IPCC apuntaba a un aumento de entre 1,5 e 2 graos cara a fins de século, nun contexto de redución de emisións de dióxido de carbono, agora a pinza realista elévase cara aos 5 graos ou ata máis.
Desxeo: Coas predicións sobre o aumento do nivel do mar ocorre outro tanto. Así, se o incremento proposto do nivel do mar oscilaba entre 18 e 59 centímetros, agora o razoable é esperar que se sitúe ao redor dun metro ou algo máis de cara a fin de século, o dobre do estimado. Que cambiou? Que o desxeo de Groenlandia e a península Antártica é moito maior do esperado e que o quentamento do océano, o que provoca tamén a súa expansión, é máis acelerado.
Outra variable alarmante que avanza de forma máis rápida do pensado é a que se refire á acidificación dos océanos a causa do cada vez maior almacenamento de dióxido de carbono, o que cambia o pH da auga con efectos aínda impredicibles para as especies, pero nada bos. Os maiores prexudicados por este fenómeno son os organismos calcáreos, desde plancto como os foraminíferos, protozoos unicelulares que constitúen a base da cadea trófica, ata corais, crustáceos ou estrelas de mar. Algúns estudos realizados en laboratorio apuntan a que ambas as especies poderían desaparecer a finais do século XXI. O que xa é evidente é que o nivel de acidez do mar atópase no seu nivel máis alto dos últimos 500.000 anos e que desde a revolución industrial as emisións de dióxido de carbono contribuíron nun 30% á maior acidez da auga mariña.
.-
Unha ameaza real para 600 millóns de persoas
O incremento do nivel do mar de ata un metro, aínda que hai expertos que elevan a previsión a 1,2 metros, é tres veces máis que a media prevista hai pouco máis dun ano polo Panel Intergobernamental de Cambio Climático (IPCC). Este fenómeno suporá unha ameaza para 600 millóns de persoas, o 10% da poboación mundial que agora vive en zonas baixas.
Desaparición da selva amazónica. Un aumento da temperatura de 3 graos, o que agora empeza a verse como plausible se non se acelera a redución de emisións de efecto invernadoiro, podería supor a destrución de boa parte da selva amazónica, o pulmón verde do planeta, que produce ata o 20% do osíxeno da Terra. «Perderase o 75% da selva se mantemos un aumento de tres graos durante un século ou máis, e a situación será peor aínda se a temperatura rexistra un alza maior e permanece así por un longo período», explicou Vicki Pope, asesora para o cambio climático da Oficina Meteorolóxica Británica. A medida que a temperatura global aumente, a Amazonia rexistrará menos choivas e, con menores precipitacións, o chan secarase e as árbores non crecerán. A menor vexetación haberá unha menor evaporación da auga, o que acelera a destrución.
Mortaldade. Segundo a OMS, actualmente xa morren 150.000 persoas en países en desenvolvemento por causas relacionadas co cambio climático. Esta cifra aumentará debido ás malas colleitas, diarreas, malaria e inundacións que se esperan a causa do quentamento global.

luns, 16 de marzo de 2009

AVECÍÑASE A CORRUPCIÓN URBANÍSTICA CO PP

Os promotores piden que Feijóo deixe construír de novo na costa.
,
Aproin cre que a norma que veta edificar a 500 metros do litoral afunde moitos municipios.
.
A moratoria provisional imposta polo Goberno galego, agora en funcións, á construción a menos de 500 metros da costa (lei de medidas urxentes de protección do litoral) debería ter os seus días contados, xa que finaliza a súa aplicación o próximo 17 de maio e o novo Executivo autonómico non prevé a súa renovación. Os promotores están de acordo.
O PP prevé unha nova ordenación e a aplicación mentres tanto da Lei de Costas, que veta a edificación a menos de 100 metros do mar. Isto non quere dicir que se vaia a permitir construír en todo o litoral, senón que haberá unha ordenación precisa de zonas protexidas, pero non todas.
O presidente de Aproin e da patronal galega dos promotores trasladará ao próximo presidente galego, Alberto Núñez Feijóo, a opinión do sector de que se protexan as zonas que o necesiten, con regras claras e precisas, pero que non se castigue a toda Galicia, iso non ten ningún sentido e resulta totalmente absurdo. Nós vemos un cambio de orientación en sentido positivo, animando a construción en franxas turísticas pero aceptando que debe haber protección nas zonas que a Xunta considere, aclarou o presidente dos promotores. Sobre este aspecto, Feijóo xa advertiu de que antes de finalice o ano teremos unha costa ordenada e con principios e un urbanismo transparente.
Fai falta un acordo co Concello para desenvolver o PXOM, di Garrido
Javier Garrido tamén considera fundamental buscar un compromiso para desenvolver o Plan de Urbanismo logo de constatarse o seu fracaso nos seis primeiros meses desde que entrou en vigor. Desde finais de agosto, o PXOM apenas puido tramitar unha ducia de novas licenzas, mentres que no mesmo período acumuláronse máis de medio centenar de recursos ante os tribunais contra a totalidade do documento ou algunha das súas propostas, o que supón unha ameaza latente. Segundo Garrido, a solución debería pasar por un acordo que permita ampliar as posibilidades do Plan a través dunha mesa de traballo.
En paralelo, considera que o novo Goberno galego ten amplas competencias para realizar un esforzo en Vigo e ata intervir directamente. A Consellería de Vivenda presentara un plan sectorial que contemplaba actuacións puntuais en doce zonas da cidade, o que esixía á súa vez modificacións puntuais do planeamento. Segundo Garrido, a nova Xunta debería continuar adiante con esta iniciativa para garantir o desenvolvemento do Plan. Claro que o alcalde Abel Caballero non está de acordo e mantén que o PXOM basta.

CACHARRO PARDO PÁSASE Á ENERXÍA

Da Deputación de Lugo salta ao negocio fotovoltaico.
..
Se algún militante do PP parece ter claro que o novo presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, non contará con el, ese é Francisco Cacharro Pardo. Polo menos, se se teñen en conta todos os negocios que emprendeu. O que fose durante 24 anos presidente da Deputación de Lugo descubriu que hai vida máis aló do Partido Popular. E fíxoo grazas ás empresas enerxéticas, onde tivo durante 2008 unha presenza activa como investidor, que multiplicou nos últimos meses a través de varias sociedades.
Cacharro comezou a preparar a súa saída do organismo provincial coa constitución dunha sociedade familiar denominada Xorima Patrimonio, da que é accionista xunto á súa muller, María del Carmen Gosende. Fíxoo en decembro de 2006, meses antes de anunciar a súa marcha, no verán de 2007. Desde entón, sen facer demasiado ruído, a sociedade familiar viu como o seu capital ampliábase a través de dúas operacións, pasando dos exiguos 3.100 euros con que foi constituída aos 173.600 euros actuais, segundo figura no Rexistro Mercantil de Lugo.
Pero cando realmente se puxo de longo Xorima Patrimonio, unha sociedade limitada dedicada inicialmente aos servizos de consultoría técnica e urbanismo, foi en setembro do ano pasado. Fíxoo ao ampliar o seu obxecto social e pór sobre o tapete as súas novas actividades: a produción e transformación de enerxía eléctrica procedente de fontes renovables, tales como a fotovoltaica, hidráulica, eólica ou biomasa, segundo consta no Rexistro Mercantil, así como a produción e distribución de vapor e auga quente.
O sector enerxético non colle de novas a Cacharro, O ex presidente da Deputación de Lugo tamén ten agora outros intereses. É administrador desde o ano pasado de Instalacións do Eo, unha firma que comparte cun dos seus socios, Gonzalo Méndez, que rexenta unha franquía de climatizacións en Lugo. A través desta sociedade, o grupo chegou a contar con varias empresas adicadas á enerxía fotovoltaica, unhas participadas directamente, como é o caso de Espartalillo Uno Solar, e outra, Fotovoltaica Sierra Dos, administrada polo seu socio. As tres firmas teñen a súa sede no mesmo número da lucense rúa Montevideo.
Segundo consta no Rexistro Mercantil, Instalacións do Eo realizou varias ampliacións de capital.
El Pais

domingo, 15 de marzo de 2009

O PXOM DE VIGO DERRUBOU AO BIPARTITO

Anxo Quintana e a Executiva do BNG presentan a súa dimisión.
.
O portavoz nacional do BNG anuncia que non volverá presentarse ao cargo na Asemblea extraordinaria que a formación nacionalista celebrará a principios do mes de maio.
.
O portavoz nacional do BNG, Anxo Quintana, presentou hoxe a dimisión de toda a Executiva e anunciou que non ten intención de presentarse de novo ao posto na Asemblea extraordinaria que a formación celebrará a principios do mes de maio.
Quintana trasladou esta decisión durante unha intervención no Consello Nacional do BNG, o máximo órgano entre Asembleas, no que a formación nacionalista galega inicia o "proceso de reflexión e análise" dos resultados electorais do pasado 1 de marzo, nos que pasaron de 13 a 12 deputados e baixaron en votos. Esta circunstancia impediu revalidar o goberno de coalición cos socialistas, a primeira vez que o BNG estivo no goberno autonómico, xa que o PP alzouse con 38 deputados, un máis que a anterior lexislatura, o que lle deu a maioría absoluta.
Fai uns días, Anxo Quintana xa anunciou que non repetiría como candidato á presidencia da Xunta. Nunha carta remitida aos militantes do partido nacionalista, Quintana avogaba por abrir unha nova etapa "que debe ser protagonizada por novos actores". O dirixente nacionalista defiendía unha nova dirección "consensuada" e, no seu momento, "unha nova candidatura á Xunta".
A misiva de Quintana atribuía a derrota electoral a unha errónea lectura dos cambios sociais en Galicia. O portavoz nacional facía especial fincapé na cuestión do idioma. Así, avogaba por "un novo posicionamento público ante o proxecto de normalización lingüística".
Respecto ao descenso de votos da formación e a perda dun escano no Parlamento de Santiago, Quintana asumía erros como a "infravaloración do potencial real do PP como corrente ideolóxica" ou a incapacidade para implantar "unha auténtica cultura de coalición". Así como unha "evolución españolizadora" das clases medias, "cada vez máis distanciadas do proceso galleguizador do nacionalismo", e a "incapacidade" do BNG para "ler a nova situación, principalmente no tema lingüístico". A crise, continúa, favoreceu as "proclamas demagóxicas" sobre despilfarros.
-
O PP capta o voto urbano e arrasa en Vigo.
.
Baixada socialista
.
En Vigo, o PSOE interrompeu drasticamente o crecemento alcista dos apoios que viña recibindo desde o 2001. De estar practicamente empatado co PP fai catro anos, baixaron onte cinco puntos. Os populares onte sumaron en Vigo 15.000 votos máis que o PSOE. Así, o empate técnico das autonómicas do 2005 resolveuse de forma clara a favor do PP, un partido polo que onte votaron nove mil persoas máis que fai catro anos. No outro extremo, o PSOE, que en catro anos perdeu seis mil votantes e que non puido rendibilizar a alcaldía que ostenta Abel Caballero, nin manter a tendencia alcista que fai catro anos estivo a piques de convertelo na forza máis votada na cidade, a aprobación do PXOM de Vigo polos partidos PSOE-BNG, levaron a aos cidadáns a darlle un castigo polas mentiras recibidas antes das eleccións municipais, xa que o PSOE estaba en contra do PXOM, e cando chegou ao poder cambiou de rumbo e aprobouno.
No caso do BNG, confirmouse a perda de apoios que veñen padecendo desde fai máis dunha década.
.
.

sábado, 14 de marzo de 2009

FAI FALTA UNHA ECONOMÍA VERDE

A redución de emisións españolas de gases de efecto invernadoiro en 2008 foi o resultado de varios factores. Influíu a crise? Por suposto, pero sería simplista concluír que tan importante redución foi unha consecuencia automática desta. O PIB creceu un punto en 2008, mentres que as emisións caeron varios. O sector onde máis caeron foi o eléctrico, pero isto non sería posible se o sistema español non contase con renovables para substituír o carbón. Tampouco se o consumo enerxético non fose máis eficiente por cuarto ano consecutivo, corrixindo o insostible crecemento da intensidade enerxética da economía entre 1990 e 2004. É de esperar que a eficiencia continúe mellorando, pois algúns dos sectores que entraron en crises, como a construción ou o transporte, son os máis ineficientes.
A crise que padecemos non é só financeira, senón que as súas raíces están nun modelo produtivo triplemente insostible: no económico porque non hai nada máis insostible -en España ou en EE UU- que unha economía sostida pola especulación inmobiliaria cuxa crise arrastrou a dun sistema financeiro demasiado desregulado e especulativo; no social, porque xera empregos descualificados e moi vulnerables aos cambios de ciclo, e no ambiental, porque a presión sobre o territorio foi tremenda coas emisións de CO2 en continuo crecemento.
A crise é tamén unha oportunidade para rectificar. Nicholas Stern, no seu informe sobre a economía do cambio climático, definiuno como o maior fracaso do mercado xamais visto. Será necesaria unha importante acción pública, como a proposta de Green New Deal para afrontar a crise inspirou o programa económico de Obama, orientado ás enerxías renovables, a saúde e a educación como eixos do novo modelo. Diso trátase.
Tamén España, se o Goberno fose capaz de emprender unha acción máis decidida, tería unha oportunidade extraordinaria. Despregando masivamente as enerxías renovables, rehabilitando edificios para facelos máis eficientes, electrificando o transporte para facelo máis sostible, apostando pola investigación na nova economía verde... non só adoptaría un comportamento climáticamente responsable, cumprindo con Kioto, senón que xeraría millóns de empregos e, sobre todo, podería recolocarse no novo panorama internacional, cunha economía máis sostible. Esa é agora a cita da historia.
Joaquín Nieto é presidente de honra da Fundación Sustainlabour

venres, 13 de marzo de 2009

O DOBRE RASEIRO DO PP

Os populares non afrontan con igual criterio os escándalos de Madrid e de Valencia
.
Rajoy esixe a "verdade" sobre os espías a pesar das tretas de Aguirre. Aguirre quere pechar a comisión dos espías pero Rajoy exponse reabrir a súa.
. .
A resposta que cabe esperar dun partido político afectado por casos de corrupción non consiste en desacreditar as indagacións xudiciais ou as comisións parlamentarias de investigación, senón en adoptar medidas que lle permitan desmarcarse do comportamento dalgúns dos seus militantes. Menos aínda, como fixeron voceiros do PP de Madrid, en insultar e descualificar ao medio de comunicación, neste caso O PAÍS, que revelou unha trama de espionaxe na Comunidade incompatible coa definición máis laxa de democracia.
A dirección nacional do Partido Popular inclinouse polo primeiro camiño ao lanzar as súas baterías contra o xuíz Garzón, acusándoo de parcialidad. A dirección de Madrid, pola súa banda, intenta agora perseverar na mesma liña ao soster que os graves feitos de espionaxe investigados pola Asemblea son falsos, para o que non dubidou recorrer aos insultos. A secretaria xeral do partido, María Dolores de Cospedal, con todo, quixo pechar esta apresurada saída a Esperanza Aguirre, insistindo na necesidade de que a comisión aclare a trama de espionaxe.
Esta actitude para con Madrid da dirección nacional dos populares contrasta coa máis condescendiente adoptada en Valencia, onde o conselleiro de Gobernación, Serafín Castelán, está acusado de favorecer a unha empresa propiedade de persoas da súa contorna e o propio presidente da Generalitat aparece no sumario instruído por Garzón como destinatario de agasallos procedentes da trama de corrupción que dirixía Francisco Correa. Francisco Camps debe unha explicación aos cidadáns, e o Partido Popular non dá mostras de esixirlla. Non é unha boa posición para Rajoy, agora que o resultado das eleccións en Galicia ampliou a súa marxe de manobra interna.
As decisións do PP sobre os casos de corrupción que lles afectan coincidiron no tempo coas adoptadas polo Partido Socialista en episodios similares, como o do alcalde de Alcaucín. O contraste resulta ilustrativo, por máis que, como se viu en reiteradas citas electorais, os escándalos de corrupción urbanística non pesen no sentido do voto nin tampouco na popularidade dos implicados. Lonxe de ampararse nesta constatación e instalarse nun compás de espera ata que amainen os temporais xudiciais, os partidos están obrigados a redobrar os seus esforzos para combater a corrupción. Non ten sentido que cada cal reclame o monopolio da virtude cando a corrupción afecta ao adversario, sabendo que o que resulta inescusable é a vontade de erradicar as súas múltiples causas, reforzar os controis e establecer usos claros sobre a asunción de responsabilidades políticas. O contrario só conduce á espiral de dobres rapadoiras que non se detén desde fai anos. A corrupción pode non afectar aos resultados electorais, de momento, pero degrada a vida política ata niveis inaceptables.

xoves, 12 de marzo de 2009

VOLVE O PP, A CORRUPCIÓN URBANÍSTICA ESTA ASEGURADA?

Feijóo comprométese coa patronal a "eliminar trabas" á construción.
.
A protección do litoral é un dos primeiros dilemas que deberá resolver o futuro Goberno de Alberto Núñez Feijóo.
.
Os, alcaldes, promotores inmobiliarios e construtores aprémanlle a levantar as restricións na franxa litoral aprobadas polo Executivo saínte, pero as enquisas recomendan cautela. A maioría dos galegos apoia o freo ao desenvolvemento urbanístico impulsado por Emilio Pérez Touriño, o que explica que o PP non o convertese nun argumento de campaña. De momento, o presidente do Partido Popular anunciou onte que eliminará "trabas" ao urbanismo, incluída a costa, pero aprazou a decisión sobre a suspensión na franxa litoral de 500 metros, que expira en maio.
Os empresarios trasladaron a súa reivindicación na entrevista que mantivo con Feijóo unha representación da patronal galega encabezada polo seu presidente, Antonio Fontenla, que recoñeceu "o malestar" que a paralización costeira provoca nos sectores da construción e inmobiliario. O futuro presidente da Xunta comprometeuse con eles a "reducir as trabas normativas con carácter xeral". Preguntado polos xornalistas sobre a prohibición na franxa de 500 metros, avogou por evitar "máis trabas das imprescindibles", para "aproveitar algo que lamentablemente se perdeu nos últimos anos".
Feijóo anunciou que non terá en conta ese documento, e que baseará a súa ordenación do litoral noutro documento que encargou el cando estaba á fronte da consellería, durante o último Goberno de Manuel Fraga. Onte reiterou que o seu Plan do Litoral estará listo "antes de que acabe 2009", pero gardou silencio sobre a posibilidade de prorrogar na franxa de 500 metros ata que entre en vigor a nova ordenación costeira. "Ese asunto dirémolo logo de tomar posesión", manifestou.
Os Sres. do PP só móvense por intereses persoais, o seu argumento é que o campo mórrese, pois levan moitos anos gobernando Galicia e non tomaron as medidas para que iso non sexa unha anarquía, non respectan os informes dos seus mesmos técnicos, só interésalles engulir os bosques para especular.
O PP non xoga limpo e quere xustificar o inxustificable, as actuacións aínda que xeren emprego, só é temporal e despois é só para uso e goce duns poucos, como é posible que xere benestar se eles non serán os destinatarios nin dos campos de Golf.
Tanto que loitaron polo plan hidrolóxico nacional, viuse por onde van, para ser que só lles interesan os campos de golf ou é que non saben facer outra cousa que practicar o Lecer, non poderían pensar mellor en desenvolver unha rexión con industrias ou proxectos agrícolas e ambientais que beneficiasen a todos e non a uns poucos, por exemplo.
Sres. e Sras. do PP pretenden gobernar o país a partir de abril de 2.009? echémonos a tremer, os cidadáns pregúntanse é que non hai quen pare esta atrocidade de corrupción?.
O boom inmobiliario que se xerou no noso país nas últimas décadas desbordou todas as expectativas, facendo ineficaces, en moitos casos, os controis legais na materia. Neste sentido, de pouco serviu ata agora a introdución no Código Penal, do delito específico sobre a ordenación do territorio (conferindo rango delituoso ao que ata entón eran meras infraccións administrativas) que penaliza con cárcere e inhabilitación a conduta de promotores, construtores, políticos e técnicos depredadores que leven a cabo unha construción non autorizada en chans destinados a viarios, zonas verdes, bens de dominio público ou lugares que teñan legal ou administrativamente recoñecido o seu valor paisaxístico, ecolóxico, artístico, histórico ou cultural... ou polos mesmos motivos sexan considerados de especial protección; e a actividade de autoridades e funcionarios públicos que, a propósito da súa inxustiza, informen favorablemente proxectos de edificación ou a concesión de licenzas contrarias ás normas urbanísticas vixentes. As administracións descubriron na xestión urbanística unha gran fonte de ingresos e quérena rendibilizar ao máximo, sen importarlles demasiado que sexa racional ou equilibrada, facendo caso omiso, en moitos casos, á lexislación urbanística.
Sres. e Sras. do PP de Galicia, isto non é Madrid nin Valencia, poñanse a traballar por Galicia e os galegos pero sempre dentro da lei, non as corruptelas ni amiguismos, tamén esperamos do Sr. Feijoo a frase "Eu pago os meus traxes"

mércores, 11 de marzo de 2009

PSOE E BNG ANTE A COMPLEXA TRAVESIA

Os socialistas buscan novo líder con rapidez tras os resultados do 1-M, mentres que os nacionalistas dubidan sobre como afrontar o seu cisma interno
.
As eleccións do pasado 1 de marzo, as primeiras autonómicas da historia convocadas no inverno, acaban de abrir un novo ciclo político que devolverá ao PP o mando da Xunta e obrigará ao PSOE e ao Bloque a emprender unha travesía polo deserto repleta de complicacións. Como mínimo, os socios do bipartito terán que renovar os seus liderados lonxe da blindaxe do goberno e deberán analizar as causas que os conduciron a unha derrota inesperada, que os sorprendeu cando perfilaban xa esquemas e cargos para o futuro goberno.
O PSdeG tomou a dianteira para reaccionar ante un resbalón que lle custou 72.000 votos, aínda que poderá recuperar boa parte deles co reconto da emigración, que tamén lle pode devolver o escano que perde en Galicia. Na súa primeira lectura do ocorrido, o presidente da xestora socialista, Ricardo Varela, achacou a derrota a que o bipartito crease «comportamentos estancos», mal vistos polo electorado, que dificultaba ao PSOE influír nas áreas do Bloque e viceversa.
Pero non é a única causa. No partido tamén están convencidos de que foi errada a concepción presidencialista da campaña. «Confiouse todo á imaxe dun presidente que levita por encima da política, e iso non é admisible», remarca unha responsable socialista, mentres Varela considera que non resultou produtivo non exhibir máis a «ideoloxía de esquerda».
O período de análise non impediu, con todo, que o PSdeG lanzásese de inmediato a elixir novo secretario xeral e executiva, logo de dimitir en bloque a anterior. O barón ourensán Manuel Pachi Vázquez é o mellor situado para tomar a substitución de Touriño, pero os receos que hai nas bases a que esta opción sexa imposta desde arriba poden dar algunha sorpresa.
Escisión «de facto» No BNG, as cousas son máis complexas pola escisión de facto que xa se produciu no seu seo, cando a UPG -unha forza leninista que fía o seu poder ao manexo do aparello- e Anxo Quintana combateron a pluralidade ao excluír das asembleas e das listas aos críticos, o 38% do total, e que agora retornan coas navallas abertas para refundar o Bloque. Ese acorralamiento de grupos como o de Xosé Manuel Beiras permitiu que a UPG , con menos do 10% dos militantes, lograse o 50% dos escanos do BNG.
A travesía do deserto do Bloque é aínda máis complexa polo feito de que a organización segue aprazando a verdadeira análise pola caída progresiva de apoio que arrastra desde o 2000 e porque o desastre do 1-M produciuse tendo ao seu favor a Xunta, o DOG , os medios de comunicación públicos e a maioría dos privados. Aínda así, o líder da UPG, Francisco Rodríguez, se enroca buscando o culpables fose e achacándolle a derrota, entre outros, á «agresividade mediática», algo que Beiras cuestionou.
Desde a FPG de Méndez Ferrín, outro expoñente do nacionalismo de clase que agora tende a man para salvar ao Bloque, fan unha lectura máis severa: «O Bng confírmase como opción de goberno fracasada» e sitúao nunha «crise irresoluble».
LA VOZ

martes, 10 de marzo de 2009

A CORRUPCIÓN DO PARTIDO POPULAR

Un conselleiro de Camps deu 200 obras a unha empresa coa que está vinculado. A construtora facturou sete millóns á Generalitat nos últimos oito anos.
Serafín Castelán, conselleiro de Gobernación do presidente da Comunidade Valenciana, Francisco Camps, adxudicou, cando estaba á fronte do Departamento de Sanidade, unhas 200 obras a la firma Construcións Taroncher e Asociados, coa que está vinculado. A empresa, que segue traballando para a Generalitat, facturou desde 2000 á Administración valenciana sete millóns de euros.
Castelán ten unha leira no termo municipal valenciano de Llíria da que son copropietarias a súa esposa, Nuria Rioja, e a dona de Construcións Taroncher, María Angeles González García, que ademais teñen unha conta bancaria común. A leira e o préstamo que solicitaron para adquirir os terreos (82.600 euros) se escrituraron o 25 de abril de 2008. O conselleiro recoñeceu unha estreita amizade tanto con esta muller como co seu esposo e apoderado da empresa, José Miguel Pérez Taroncher.
Castelán e Taroncher comparten partidos de pelota e cacerías, o que choca frontalmente contra a lei, que establece que a autoridade que goce da potestade de outorgar un contrato público "debe absterse" cando concorra o suposto de "amizade íntima ou inimizade manifesta con calquera dos aspirantes a obter o contrato".
En 1996, o conselleiro contratou á dona da empresa como auxiliar administrativo do Grupo Parlamentario Popular nas Cortes valencianas, onde aínda traballa polas mañás. Foi cinco meses logo de comezar a traballar nese posto, cando María Angeles González, creou a empresa, que facturou desde o ano 2000 máis de sete millóns de euros, na súa maioría en obras para a Generalitat. Destes, entre as obras menores, os procedementos negociados e os contratos públicos, a construtora facturaría uns dous millóns de euros coincidindo co mandato de Castellano á fronte de Sanidade e Gobernación. Na súa primeira comparecencia pública, este recoñeceu outorgar obras a esta empresa por uns 600.000 euros. O conselleiro negouse a dimitir por este asunto e asegurou, tras admitir a súa amizade co apoderado e a dona da empresa, que cumpre a lei "a raxatabla".
A construtora, con apenas cinco empregados, beneficiouse de adxudicacións directas e sen concurso, de obras no hospital universitario A Fe de Valencia por máis de 1,6 millóns de euros. Por outra banda, a maioría dos máis de 200 arranxos, contratos menores [inferiores a 50.000 euros e para os que non se require concurso público] e procedementos negociados [inferiores a 100.000 euros] facturados pola empresa á Generalitat van desde os 400 aos 60.000 euros e levaron a cabo entre o 22 de maio de 2000 e o 21 de xuño de 2003, cando Castelllano dirixía Sanidade.
Os contratos a dedo e por procedemento negociado outorgados polo conselleiro durante a súa etapa en Sanidade inclúen toda clase de obras e reformas no hospital valenciano: implantación da unidade de psiquiatría infantil, acondicionamento de habitacións, laboratorio de hormonas na Escola de Enfermería. A construtora segue realizando obras para o hospital A Fe, como o reforzo dos alicerces do pavillón xeral, pola que facturou en 2007 máis dun millón de euros.
Castellano foi nomeado conselleiro de Gobernación en xuño de 2007. Desde entón, o alto cargo encargou a Construcións Taroncher varios contratos, incluíndo a remodelación do seu propio despacho. Os traballos tiveron lugar na planta onde traballa o conselleiro e no Centro de Urxencias 112 de L'Eliana, dependente desa consellería.
O 17 de febreiro, despois de que O PAÍS revelase a relación entre o conselleiro de Camps e a citada empresa, o primeiro comprometeuse a facilitar a relación de contratos menores outorgados durante os seus dez anos como conselleiro de Sanidade, de Xustiza e Administracións Públicas e á fronte de Gobernación, pero aínda non o fixo. Fontes da súa consellería aseguran que se traballa na procura deles.
.
EL PAIS

luns, 9 de marzo de 2009

FREO Á FRONTE ANTI MARIA JOSE CARIDE

Os socialistas da provincia recibiron a orde de non facer sangue e deixar de incordiar á conselleira en funcións
.
.Primeiro quixeron demostrar, e fixérono, que non estaban de acordo con que o segundo posto da lista do PSOE de Pontevedra fose reservado para María José Caride. Pretendían deixarlle claro a Emilio Pérez Touriño que o seu poder no partido era relativo, e de paso á conselleira de Política Territorial en funcións que os desplantes páganse. Os alcaldes máis veteranos do PSOE non deixaron de mostrar o seu malestar durante toda a lexislatura respecto ao trato frío que aseguraban recibir da conselleira cando eles crían que lles chegou o momento de recibir unha camaradería similar á que José Cuiña deulles durante anos aos seus para concederlles un asfaltado aquí, un paseo alá... proxectos cos que demostrar aos seus respectivos concidadáns que o seu pobo avanzaba, militantes socialistas din que Caride é "una niña pija"
Pero con Caride non atoparon esa proximidade e por iso reclamaron vendetta aos dirixentes do PSOE que quixesen demostrar que contan con apoios internos suficientes como para manterse no máis alto da estrutura de poder do partido nestes momentos de cambio.
Verbalizaron cara a dentro o seu desexo de que se forzase a Caride a seguir os pasos de Touriño. Recordaron que non tivo respaldo entre as bases para integrar a candidatura e demostraron en todo caso que as tres agrupacións máis potentes da provincia (Vigo, Pontevedra e Vilagarcía) puxéronse de acordo neste tema de xeito tan firme como o fixeron á hora de que Touriño elixise para a súa lista pontevedresa a Caride ou a Dolores Villarino. Pero a súa estratexia chocou frontalmente coa de José Blanco. O vicesecretario xeral do PSOE debuxou na mesma noite da derrota socialista unha estratexia consistente en pechar a crise interna canto antes e co menor custo de altos cargos posible. A cabeza de Touriño e nada máis. Nun momento de crise económica e no medio dunha inminente remodelación do Goberno central, o PSOE, pensou, non pode sacar as navallas en Galicia e desgastarse nunha batalla sen final, como as que sempre viviu o PSdeG.
Por iso, Blanco mandou suficientes recados aos socialistas galegos como para que os seus líderes déanse conta de que quen se empecine en establecer unha guerra de desgaste será o primeiro en seguir os pasos de Touriño. Que quen queira cortar cabezas quizá non vexa a súa nin no equipo de transición que encabezará Pachi Vázquez nin no que lle suceda despois, xa sexa co propio Blanco, con José Ramón Besteiro (o presidente da Deputación de Lugo) ou co que sexa mester. E por iso María José Caride librouse de ser o obxectivo a desgastar. Por iso e porque no PSOE son conscientes de que o seu grupo parlamentario non está sobrado de políticos e xestores capaces de falar, controlar ao Goberno e pensar.
A conselleira librouse do lume amigo, pero ollo, está de cheo no centro da diana popular.