PSOE E BNG ANTE A COMPLEXA TRAVESIA

Os socialistas buscan novo líder con rapidez tras os resultados do 1-M, mentres que os nacionalistas dubidan sobre como afrontar o seu cisma interno

.

As eleccións do pasado 1 de marzo, as primeiras autonómicas da historia convocadas no inverno, acaban de abrir un novo ciclo político que devolverá ao PP o mando da Xunta e obrigará ao PSOE e ao Bloque a emprender unha travesía polo deserto repleta de complicacións. Como mínimo, os socios do bipartito terán que renovar os seus liderados lonxe da blindaxe do goberno e deberán analizar as causas que os conduciron a unha derrota inesperada, que os sorprendeu cando perfilaban xa esquemas e cargos para o futuro goberno.

O PSdeG tomou a dianteira para reaccionar ante un resbalón que lle custou 72.000 votos, aínda que poderá recuperar boa parte deles co reconto da emigración, que tamén lle pode devolver o escano que perde en Galicia. Na súa primeira lectura do ocorrido, o presidente da xestora socialista, Ricardo Varela, achacou a derrota a que o bipartito crease «comportamentos estancos», mal vistos polo electorado, que dificultaba ao PSOE influír nas áreas do Bloque e viceversa.

Pero non é a única causa. No partido tamén están convencidos de que foi errada a concepción presidencialista da campaña. «Confiouse todo á imaxe dun presidente que levita por encima da política, e iso non é admisible», remarca unha responsable socialista, mentres Varela considera que non resultou produtivo non exhibir máis a «ideoloxía de esquerda».

O período de análise non impediu, con todo, que o PSdeG lanzásese de inmediato a elixir novo secretario xeral e executiva, logo de dimitir en bloque a anterior. O barón ourensán Manuel Pachi Vázquez é o mellor situado para tomar a substitución de Touriño, pero os receos que hai nas bases a que esta opción sexa imposta desde arriba poden dar algunha sorpresa.

Escisión «de facto» No BNG, as cousas son máis complexas pola escisión de facto que xa se produciu no seu seo, cando a UPG -unha forza leninista que fía o seu poder ao manexo do aparello- e Anxo Quintana combateron a pluralidade ao excluír das asembleas e das listas aos críticos, o 38% do total, e que agora retornan coas navallas abertas para refundar o Bloque. Ese acorralamiento de grupos como o de Xosé Manuel Beiras permitiu que a UPG , con menos do 10% dos militantes, lograse o 50% dos escanos do BNG.

A travesía do deserto do Bloque é aínda máis complexa polo feito de que a organización segue aprazando a verdadeira análise pola caída progresiva de apoio que arrastra desde o 2000 e porque o desastre do 1-M produciuse tendo ao seu favor a Xunta, o DOG , os medios de comunicación públicos e a maioría dos privados. Aínda así, o líder da UPG, Francisco Rodríguez, se enroca buscando o culpables fose e achacándolle a derrota, entre outros, á «agresividade mediática», algo que Beiras cuestionou.

Desde a FPG de Méndez Ferrín, outro expoñente do nacionalismo de clase que agora tende a man para salvar ao Bloque, fan unha lectura máis severa: «O Bng confírmase como opción de goberno fracasada» e sitúao nunha «crise irresoluble».

LA VOZ