PESADELO

A sede do Tribunal Constitucional ten por fóra a forma dun cono truncado e pódese imaxinar o interior como un labirinto de corredores circulares que vai dar nunha sala de xuntas, unha especie de ovo insonorizado, onde se reúnen a dilucidar 12 maxistrados. A tarde aciaga en que empezou todo, só 10 maxistrados do alto tribunal atopábanse alí dentro, posto que un fora recusado e outro xa morrera, co que ambos se libraron do pesadelo. Ao final da xornada todos os funcionarios xudiciais, incluídos os bedeles e o persoal da limpeza, abandonaran o establecemento con absoluta normalidade. O edificio achábase baleiro. Só quedaban os 10 maxistrados reunidos ao redor dunha mesa no interior do ovo insonorizado examinando un único e eterno recurso. Chegou un momento en que un deles, o máis prostático, tivo necesidade de ir ao lavabo. Foi o primeiro en darse conta de que fora cegada a porta que daba ao corredor. Antes de comunicar este feito insólito aos seus colegas se restregó os ollos por se se trataba dunha alucinación, pero logo de examinar toda a parede circular chegou á conclusión de que o recinto quedara absolutamente hermético, sen saída posible. Ao principio os seus colegas non deron crédito a este estraño suceso; logo un detrás doutro abandonaron as poltronas e comezaron a sacudir co puño crispado todos os tabiques gritando. A sorpresa converteuse en angustia cando comprobaron que desapareceran non só as portas e fiestras, senón tamén os ocos da ventilación e do aire acondicionado. Achábanse dentro dun ovo de formigón, cuxo espesor era tan compacto que os móbiles quedaran sen cobertura. Estaban incomunicados. Se os maxistrados non podían saír, loxicamente ninguén podería entrar nunca na súa axuda. Funcionaba unha soa lámpada, que neste caso serviu para iluminar a cara de pánico que puxeron todos cando o presidente do tribunal calculou o tempo que tardaría en esgotarse o osíxeno da sala. Precisamente foi o propio anhídrido carbónico o que lles fixo perder a memoria e a noción das cousas. Sucedeu fai máis de tres anos e os cidadáns non saben aínda se os maxistrados están vivos ou xa morreron.