OS ERROS DO GOBERNADOR DO BANCO DE ESPAÑA

É unha mala costume dos gobernadores do Banco de España preocuparse daquilo que non lles concierne, á vez que abandonan os seus labores. O actual gobernador pasouse dous anos pontificando achega do mercado de traballo, esixindo a reforma do sistema de pensións, avogando pola redución dos salarios -desde logo, non o seu que, amparándose na tradición, resistíase a facer público- e reclamando a redución do déficit público, pero se esqueceu de sanear o sistema financeiro.
Do mesmo xeito que se negou a crise, ocultáronse tamén os problemas das nosas entidades financeiras; no entanto, a proba da súa existencia é que o crédito durante todo isto tempo non chegou adecuadamente ás empresas e aos particulares. O Goberno cambiou a normativa concursal co fin de que promotoras e construtoras non tivesen que recoñecer perdas potenciais e o Banco de España permitiu ás entidades financeiras manter no balance sen provisionar determinados activos contabilizados a un valor moi inferior ao real. Deuse lugar así a que xurdisen empresas e bancos zombis, entidades con graves dificultades económicas que só manteñen unha aparencia de normalidade, pero que non poden funcionar correctamente e que estrangularon á economía.
¿Como se pode considerar eficaz a actuación dun banco central que a pesar de que se están proporcionando cantidades xigantescas de recursos á banca privada non consegue que esta financie á economía? ¿que outra función máis importante que a de impedir isto podería ter cando a economía vén abaixo por falta de financiamento? ¿e que intereses pódese dicir que defende un banco central que, nesta situación, mira a outro lado, faise o bobo sobre este asunto e simplemente dedícase a impartir doutrina liberal ao goberno, aos sindicatos e á sociedade en xeral tratando só de conseguir que os traballadores acepten salarios máis baixos e peores condicións de emprego en beneficio do gran capital?
Para que se puidese considerar que o Banco de España defende os intereses públicos e non só os dos máis ricos e que fai fronte con eficacia á crise tería que facer outras cousas moi distintas: acabar coa mentira que supón as normas contables que autoriza, pór en claro a verdadeira situación da banca (e non só a das caixas ás que usa como chibos expiatorios para capitalizar á banca privada) e establecer as condicións precisas para que os responsables do seu descapitalización carguen coas súas responsabilidades. E, por suposto, tomar medidas executivas para garantir o fluxo de financiamento á economía e evitar a aparición no futuro de novas burbullas e a continua acumulación de risco (que posiblemente nin sequera se detivo). En definitiva, non utilizar a crise para que os bancos máis grandes (coa escusa de que son os que comportan risco sistémico e que son tan grandes que non poden caer) terminen por ser máis grandes aínda e máis privilexiados, pero tamén máis perigosos. E, sobre todo, defender políticas que non empobrezcan aos máis desfavorecidos e enriquezan aos máis ricos, creando ao mesmo tempo cada vez máis inestabilidade financeira.
Dado que, pese ao teatro europeo, o gobernador d0 Banco de España é elixido polo goberno. ¿Equivocouse Zapatero ao elixirlle ou é unha farsa tipo "poli bo poli malo"?