Gran a gran e sen pausa, os cidadáns engrosan cada día máis a preocupación pola clase política que lles tocou vivir. Segue sendo a terceira inquietude dos españois e aumentou un punto nun só mes: xa son o 21,7%, segundo o último barómetro do CIS.
Descontentos coa xestión do goberno, atopamos ao 89,1% (son quen a cualifican de regular, mala ou moi mala). Exactamente os mesmos desaproban ( e en idénticos termos) o labor da oposición. A case o 79% inspíralles pouca ou nula confianza José Luís Rodríguez Zapatero. O asombroso nestas circunstancias é que pensen isto mesmo de Rajoy o 84,6%, e que sexan máis os que mostran "ningunha confianza" nel, o 49,6 %. Aínda así, o 41,2% pensa votar ao PP e ao seu candidato á presidencia do Goberno -Rajoy xa que logo-, 6,5 puntos máis que aos socialistas.
Todos os políticos suspenden. O líder máis valorado é o homófobo Duran i Lleida de CIU, cun 3,72%. Tamén aquí saca máis nota Zapatero que Rajoy. Pero a todos exceden case a metade dos ministros. Rubalcaba en primeiro lugar (4,47), Carme Chacón, Angel Gabilondo ou Teresa Fernández de la Vega.
Católicos que non pisan unha igrexa, case o 62% considérase de centro (centro/ esquerda e centro/dereita). Dereita con notable (7-8) o 11%. E con sobresaiente e matrícula (9-10) o 1,5%. ¿Alguén o diría?
Un dato interesante sobre a situación económica (a máxima e abafadora preocupación española) é que apenas o 20% cualifica a súa propia como "moi mala", unha porcentaxe similar a toda a nosa recente historia. A diferenza é que entraron no "moi mala", sen dúbida, unha parte de quen, en 2007, víana "mala" (con crise e sen crise, os de sempre). Ese case 25% de economía mergullada que padecemos (como ferida profunda) non debe ser alleo.
E algo esencial, estes malqueridos políticos foron elixidos polos cidadáns, non choveron dunha nube por casualidade. Agora ben, a corrupción e a fraude (nai de tantos cordeiros) só son mencionados como principal problema polo 2,7% dos españois. E, entre os enquisados... no ano 10 do século XXI dun país desenvolvido, aínda se pode atopar un 1,5% de analfabetos.
O que custa entender é que os políticos non cambien o seu discurso, non se avergoncen e sigan implacables o seu huída cara adiante de declaracións constantes -amparada polos medios informativos- coma se o que pensan deles os españois non fose asunto crucial. Que non vaian ao médico, non para queixarse de desafección, senón para que lles diagnostique e sane os seus males profundos. ¿Decatáronse sequera de que os cidadáns non lles queren e están profundamente desencantados e fartos?
Descontentos coa xestión do goberno, atopamos ao 89,1% (son quen a cualifican de regular, mala ou moi mala). Exactamente os mesmos desaproban ( e en idénticos termos) o labor da oposición. A case o 79% inspíralles pouca ou nula confianza José Luís Rodríguez Zapatero. O asombroso nestas circunstancias é que pensen isto mesmo de Rajoy o 84,6%, e que sexan máis os que mostran "ningunha confianza" nel, o 49,6 %. Aínda así, o 41,2% pensa votar ao PP e ao seu candidato á presidencia do Goberno -Rajoy xa que logo-, 6,5 puntos máis que aos socialistas.
Todos os políticos suspenden. O líder máis valorado é o homófobo Duran i Lleida de CIU, cun 3,72%. Tamén aquí saca máis nota Zapatero que Rajoy. Pero a todos exceden case a metade dos ministros. Rubalcaba en primeiro lugar (4,47), Carme Chacón, Angel Gabilondo ou Teresa Fernández de la Vega.
Católicos que non pisan unha igrexa, case o 62% considérase de centro (centro/ esquerda e centro/dereita). Dereita con notable (7-8) o 11%. E con sobresaiente e matrícula (9-10) o 1,5%. ¿Alguén o diría?
Un dato interesante sobre a situación económica (a máxima e abafadora preocupación española) é que apenas o 20% cualifica a súa propia como "moi mala", unha porcentaxe similar a toda a nosa recente historia. A diferenza é que entraron no "moi mala", sen dúbida, unha parte de quen, en 2007, víana "mala" (con crise e sen crise, os de sempre). Ese case 25% de economía mergullada que padecemos (como ferida profunda) non debe ser alleo.
E algo esencial, estes malqueridos políticos foron elixidos polos cidadáns, non choveron dunha nube por casualidade. Agora ben, a corrupción e a fraude (nai de tantos cordeiros) só son mencionados como principal problema polo 2,7% dos españois. E, entre os enquisados... no ano 10 do século XXI dun país desenvolvido, aínda se pode atopar un 1,5% de analfabetos.
O que custa entender é que os políticos non cambien o seu discurso, non se avergoncen e sigan implacables o seu huída cara adiante de declaracións constantes -amparada polos medios informativos- coma se o que pensan deles os españois non fose asunto crucial. Que non vaian ao médico, non para queixarse de desafección, senón para que lles diagnostique e sane os seus males profundos. ¿Decatáronse sequera de que os cidadáns non lles queren e están profundamente desencantados e fartos?
Ningún comentario:
Publicar un comentario