O tráxico terremoto en superficie de Lorca deixou ao espido unha profunda falla social. Hemos visto que os inmigrantes son os grandes damnificados da crise tamén no que fai á vivenda. É sabido que a taxa de desemprego dos traballadores foráneos duplica á dos nativos e que a crise do ladrillo foi un factor capital nesa desgraza. Pero agora comprobamos como outra crise, a sísmica, empuxounos do ladrillo á lona.
As estatísticas din que o 20% dos habitantes eran inmigrantes, pero as imaxes mostran que o 80% dos que dormen no campamento non son lorquinos de nacemento. De modo que a catástrofe investiu as proporcións entre os empadroados. Déronse dúas explicacións razoables. Unha é que teñen menos rede familiar á que acudir e a outra que carecen dunha segunda residencia na que recalar. Pero máis aló de Lorca, as imaxes fálannos achega do impacto da crise na vivenda dos vulnerables. A Fundación Foessa acaba de publicar "O primeiro impacto da crise na cohesión social en España", e de aí saen os seguintes datos sobre inmigración e vivenda.
Un 20% ten dificultades para pagar a auga, a luz e os alugueres e, como consecuencia, o 10% áchase ameazado de expulsión. O estudo mostra que ao cabo de dous anos de crises duplicáronse as dificultades dos estranxeiros para manter as vivendas. Tamén cuantifica as estratexias que están empregando os inmigrantes para aguantar a sacudida: o 9% comparte o piso con persoas sen parentesco e o 7% aluga algunha habitación. Por agora non aumenta o hacinamento, pero si que empeoraron as condicións da vivenda e achicouse o espazo dispoñible.
En números redondos, hai dous millóns e medio de fogares estranxeiros en España e, aínda que esta acumulación produciuse en pouco tempo, o certo é que non creceu o chabolismo como cando, fai 50 anos, os españois foron os que emigraron ás cidades. Con todo, a recesión empuxou á exclusión a dous millóns de fogares, principalmente aos encabezados por mozos, por mulleres e por inmigrantes.
As estatísticas din que o 20% dos habitantes eran inmigrantes, pero as imaxes mostran que o 80% dos que dormen no campamento non son lorquinos de nacemento. De modo que a catástrofe investiu as proporcións entre os empadroados. Déronse dúas explicacións razoables. Unha é que teñen menos rede familiar á que acudir e a outra que carecen dunha segunda residencia na que recalar. Pero máis aló de Lorca, as imaxes fálannos achega do impacto da crise na vivenda dos vulnerables. A Fundación Foessa acaba de publicar "O primeiro impacto da crise na cohesión social en España", e de aí saen os seguintes datos sobre inmigración e vivenda.
Un 20% ten dificultades para pagar a auga, a luz e os alugueres e, como consecuencia, o 10% áchase ameazado de expulsión. O estudo mostra que ao cabo de dous anos de crises duplicáronse as dificultades dos estranxeiros para manter as vivendas. Tamén cuantifica as estratexias que están empregando os inmigrantes para aguantar a sacudida: o 9% comparte o piso con persoas sen parentesco e o 7% aluga algunha habitación. Por agora non aumenta o hacinamento, pero si que empeoraron as condicións da vivenda e achicouse o espazo dispoñible.
En números redondos, hai dous millóns e medio de fogares estranxeiros en España e, aínda que esta acumulación produciuse en pouco tempo, o certo é que non creceu o chabolismo como cando, fai 50 anos, os españois foron os que emigraron ás cidades. Con todo, a recesión empuxou á exclusión a dous millóns de fogares, principalmente aos encabezados por mozos, por mulleres e por inmigrantes.
Ningún comentario:
Publicar un comentario