O Nobel Krugman publica ¡Acabade xa con esta crise!, un ensaio que bota por terra os dogmas neoliberais e propugna as teses keynesianas para saír do estancamento económico. O azoute dos neoliberais volveu, se é que algunha vez foise. ¡Acabade con esta crise!, unha alegación en defensa das teses económicas de Keynes e un lategazo a políticos e economistas neoliberais a quen culpa da recesión e o estancamento económico. "A crise que estamos atravesando é fundamentalmente gratuíta: non fai falta que suframos tanto nin destruír a vida de tanta xente"
Para o economista máis famoso do mundo a recuperación económica pasa por, principalmente, tres accións. "A forma máis directa é que o goberno gaste onde o sector privado non o fai", afirma. O Nobel sinala que está "máis que demostrado" que os cambios no gasto gobernamental moven a produción e o emprego na mesma dirección. "se se gasta máis, crecerán tanto o PIB real como o emprego, se se gasta menos, o PIB real e o emprego minguarán", engade.
As grandes mentiras do neoliberalismo:
Pero o economista non só constrúe alternativas, tamén desmonta falacias, mitos e dogmas neoliberais. Por exemplo: vivimos por encima das nosas posibilidades. A culpa desta crise financeira global é dos gobernos por empuxar ás entidades financeiras a dar crédito ás familias. Durante os trinta anos de políticas neoliberais, Occidente creceu como nunca antes na súa historia. A solución a esta crise pasa pola austeridade.
Para Krugman toda esta retahíla de frases que tanto oíron os cidadáns nos últimos anos non son máis que un puñado de falsidades pronunciadas por políticos e economistas a propósito de que están mentindo en moitos casos. Menten, porque, admitir que hai outras alternativas que as súas á saída da crise sería admitir que o seu movemento político e económico (o neoliberal) está equivocado. Porque o problema non empezou no 2008, senón nos 80 coas políticas que iniciaron Ronald Reagan en Estados Unidos e Margaret Thatcher no Reino Unido, que posteriormente se trasladaron a Europa.
"Para meternos nesta depresión fixeron falta décadas de malas directrices políticas e malas ideas (...) porque durante moito tempo estiveron funcionando moi ben para un puñado de xente rica e con moitísima influencia", escribe. Entre esas políticas está permitir que se fusionen a banca tradicional e a banca de investimento, a eliminación de límites ás taxas de interese, permitir a liberalización total dos produtos financeiros e así un longo etcétera de medidas tomadas entre os anos 80 e a actual que han desembocada en crear unha serie de grupos de presión como os bancos que non poden caer.
Para Krugman toda esta retahíla de frases que tanto oíron os cidadáns nos últimos anos non son máis que un puñado de falsidades pronunciadas por políticos e economistas a propósito de que están mentindo en moitos casos. Menten, porque, admitir que hai outras alternativas que as súas á saída da crise sería admitir que o seu movemento político e económico (o neoliberal) está equivocado. Porque o problema non empezou no 2008, senón nos 80 coas políticas que iniciaron Ronald Reagan en Estados Unidos e Margaret Thatcher no Reino Unido, que posteriormente se trasladaron a Europa.
"Para meternos nesta depresión fixeron falta décadas de malas directrices políticas e malas ideas (...) porque durante moito tempo estiveron funcionando moi ben para un puñado de xente rica e con moitísima influencia", escribe. Entre esas políticas está permitir que se fusionen a banca tradicional e a banca de investimento, a eliminación de límites ás taxas de interese, permitir a liberalización total dos produtos financeiros e así un longo etcétera de medidas tomadas entre os anos 80 e a actual que han desembocada en crear unha serie de grupos de presión como os bancos que non poden caer.
Ningún comentario:
Publicar un comentario