Ao principio non eramos Grecia, logo non fomos Islandia, nin Portugal, nin Italia. Agora resulta que non somos Chipre, menos mal. Pregúntome canto tempo nos falta para que non sexamos España. Que alivio, cando salga Guindos na tele anunciándonos que non somos España! E é que, aínda que xa estamos a sufrir un corralito a prazos, non nos estrañaría que dun martes a un mércores, por dar exemplo, por experimentar, ou para provocar unha erección nalgún ministro de Finanzas impotente, nos roubasen tamén os aforros inxenuamente depositados nos bancos. Nese instante, tempo ao tempo, apareceríasenos Dolores de Cospedal, como a Virxe aos pastorcillos, proclamando: "Non preocuparse, nós non somos España".
Se cremos un programa electoral inverosímil, tragamos calquera cousa. Estamos a desexar que alguén nos diga que aquí non pode acontecer porque isto non é España. Pero aínda no caso de que fose España, tranquilos: seríao dun modo illado, ao modo das torturas de Diwaniya. É certo que para enganar tanto ao persoal tes que telo confundido previamente. E tes que telo confundido moito. Pero despois do despedimento en diferido de Bárcenas, estamos preparados para todo. Non hai máis que ver o papanatismo, nunca mellor dito, co que recibimos as informacións sobre a elección do novo papa. Non parecía que estivésemos a falar dunha institución antidemocrática, misóxina, patriarcal, homófoba e colaboradora esencial dalgunhas das ditaduras máis sanguentas do século XX, a española entre elas. Vía un o telexornal ou escoitaba a radio e non daba crédito. Significa que non hai oposición de ningún tipo e en ningún ámbito e que estamos maduros xa para que nos saqueen asegurándonos, mentres nos rouban, que isto non é España, nin aquel noso caixeiro automático.
Se cremos un programa electoral inverosímil, tragamos calquera cousa. Estamos a desexar que alguén nos diga que aquí non pode acontecer porque isto non é España. Pero aínda no caso de que fose España, tranquilos: seríao dun modo illado, ao modo das torturas de Diwaniya. É certo que para enganar tanto ao persoal tes que telo confundido previamente. E tes que telo confundido moito. Pero despois do despedimento en diferido de Bárcenas, estamos preparados para todo. Non hai máis que ver o papanatismo, nunca mellor dito, co que recibimos as informacións sobre a elección do novo papa. Non parecía que estivésemos a falar dunha institución antidemocrática, misóxina, patriarcal, homófoba e colaboradora esencial dalgunhas das ditaduras máis sanguentas do século XX, a española entre elas. Vía un o telexornal ou escoitaba a radio e non daba crédito. Significa que non hai oposición de ningún tipo e en ningún ámbito e que estamos maduros xa para que nos saqueen asegurándonos, mentres nos rouban, que isto non é España, nin aquel noso caixeiro automático.
Ningún comentario:
Publicar un comentario