xoves, 4 de xullo de 2013

ERAMOS POUCOS E PARIU O CONCERTO

Fernándo Jáuregui
Algún día alguén terá que explicarme por que neste país noso hai que tocar o que non dá problemas e deixar intacto o que si os dá. Algún día, por exemplo, alguén nos desvelará o segredo polo que un ministro impón unhas taxas xudiciais que ninguén pedira, ou unha reforma do aborto pola que, que eu saiba, ninguén se manifestara. Ou algún día talvez achemos a razón pola que en lugar que é templo de cultura se apupa a muller do xefe do Estado, que para nada se meteu con ninguén e permanece allea a debates sobre o réxime. Algún día, outro supoñer, alguén debería contarnos que maldición nos aflixe para que unha das poucas cousas que en España permanecía tranquila, o concerto vasco, fose zarandeada a partir da desafortunada intervención dun político que, para colmo, é catalán e, para máis INRI, quere para Cataluña un trato fiscal e económico semellante ao que teñen os vascos.
Xa sei, xa sei que o concerto e a súa consecuencia, a cota, supoñen un trato inxusto con respecto ao resto de comunidades autónomas. Pero os dereitos históricos hai que respectalos, como os pactos e os acordos; sobre todo, cando garanten un mínimo de estabilidade. Non parece o momento de abrir un melón que non estamos dispostos a consumir, senón, máis ben, de abrir outro, en sentido contrario, facilitando un trato favorable aos intereses de Cataluña. Tamén claro, en interese da estabilidade territorial.
E entón vai un señor que dirixe con man trémula aos socialistas cataláns e di que hai que reformular o concerto. Ninguén se o explica. Iso puxo nun brete os socialistas vascos, aos que mandan na sede da rúa Ferraz, incomodou ao Goberno do PNV e ata ao Goberno do PP, que estaba encantado da boa marcha das relacións cos nacionalistas agora comandados por alguén sensato, como Iñigo Urkullu (nada que ver con aquel pesadelo chamado Ibarretxe).
Así que o PP e o Goberno por este partido sustentado, probablemente contra as súas máis íntimas crenzas, ten tido que converterse no principal adaíl do concerto e, probablemente, agora se vaia ver en maiores dificultades para negociar as cantidades da cota, grazas á ocorrencia de don Pere Navarro que alterou os ánimos peneuvistas e provocou un peche de filas nacionalista en Euskadi. Mal vai poder ampliar Rubalcaba o seu pacto con Rajoy -unha ampliación que, ao meu xuízo, tan conveniente sería- para mellorar as estruturas do Estado se tras el ten o exército de Pancho Villa, sementando, un exemplo máis, o desconcerto con isto do concerto.

Ningún comentario: