"APROBAMOS O PXOM DE VIGO PARA DEMOSTRAR QUE ERA INVIABLE ECONÓMICAMENTE".
Este podería ser a mensaxe. Se en 2003 había unha burbulla inmobiliaria en España (ver enlaces); en 2008, cando a Xunta de Galicia aprobou o Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM) de Vigo, a dimensión da mesma facía acender todas as alarmas. Con todo as consellerías de Política Territorial (CPTOPT) e Medio Ambiente, e a propia Presidencia da Xunta de Galicia, puxéronse as orelleras e consideraron xustificada e autorizaron a construción das 120.000 vivendas contidas no Plan. Así, a pesar de que a lei obrigaba a denegar a aprobación definitiva dun Plan Xeral se consideraba que era inviable, a CPTOPT decidiu aprobalo. Paradoxalmente, con esta medida cíclica, o PSOE puña en evidencia a inviabilidade económica do Plan e garantía o seu fracaso.
Porque ao final a física non fallou. A burbulla española explotou, e tamén o fixo, por simpatía, o propio PXOM, pondo en evidencia o seu fin especulativo. ¿A consecuencia?: O PSOE mantiña o goberno de Vigo e perdía o de Galicia e cargaba de desprestixio aos economistas Xavier Vence Deza e Joaquim Clusa Oriach, á propia Consultora Galega e a Emilio Pérez Touriño, Mª José Caride e Abel Caballero Álvarez (os tres, doutores economistas e profesores de Universidade), e deixaba inutilizable o propio Plan por incapacidade de poder cumprir cos seus plans cuatrienales.
Pero o peor foi que a aprobación do PXOM de Vigo deixou miles de persoas afectadas, que se viron obrigados a seguir denunciando as ilegalidades do Plan acudindo aos Tribunais. A súa tramitación significou un test democrático para o PSOE, PP e BNG, e os seus resultados, moi igualados, revelan os niveis ditatoriais de poder que alcanzan os partidos cando acceden ao goberno; a debilidade, falta de independencia e non estar ao servizo aos cidadáns dos mecanismos de control da Administración; e a indefensión do pobo fronte aos seus gobernantes. Hoxe é un feito que a democracia en Vigo exclúe aos cidadáns, que non soamente non poden controlar as decisións e o gasto do seu diñeiro por parte dos seus gobernantes, senón que son obrigados por estes a perder o seu tempo e o seu diñeiro en defenderse das súas arbitrariedades.
Cualificaron de sabio ao pobo cando saíron elixidos; desprezárono cando gobernaron, chegando a tomar decisións na súa contra. Eses profesores, que pasaron do ensino ao goberno, cando volvan á Universidade, o único que poden ensinar son os seus propios erros.
Este podería ser a mensaxe. Se en 2003 había unha burbulla inmobiliaria en España (ver enlaces); en 2008, cando a Xunta de Galicia aprobou o Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM) de Vigo, a dimensión da mesma facía acender todas as alarmas. Con todo as consellerías de Política Territorial (CPTOPT) e Medio Ambiente, e a propia Presidencia da Xunta de Galicia, puxéronse as orelleras e consideraron xustificada e autorizaron a construción das 120.000 vivendas contidas no Plan. Así, a pesar de que a lei obrigaba a denegar a aprobación definitiva dun Plan Xeral se consideraba que era inviable, a CPTOPT decidiu aprobalo. Paradoxalmente, con esta medida cíclica, o PSOE puña en evidencia a inviabilidade económica do Plan e garantía o seu fracaso.
Porque ao final a física non fallou. A burbulla española explotou, e tamén o fixo, por simpatía, o propio PXOM, pondo en evidencia o seu fin especulativo. ¿A consecuencia?: O PSOE mantiña o goberno de Vigo e perdía o de Galicia e cargaba de desprestixio aos economistas Xavier Vence Deza e Joaquim Clusa Oriach, á propia Consultora Galega e a Emilio Pérez Touriño, Mª José Caride e Abel Caballero Álvarez (os tres, doutores economistas e profesores de Universidade), e deixaba inutilizable o propio Plan por incapacidade de poder cumprir cos seus plans cuatrienales.
Pero o peor foi que a aprobación do PXOM de Vigo deixou miles de persoas afectadas, que se viron obrigados a seguir denunciando as ilegalidades do Plan acudindo aos Tribunais. A súa tramitación significou un test democrático para o PSOE, PP e BNG, e os seus resultados, moi igualados, revelan os niveis ditatoriais de poder que alcanzan os partidos cando acceden ao goberno; a debilidade, falta de independencia e non estar ao servizo aos cidadáns dos mecanismos de control da Administración; e a indefensión do pobo fronte aos seus gobernantes. Hoxe é un feito que a democracia en Vigo exclúe aos cidadáns, que non soamente non poden controlar as decisións e o gasto do seu diñeiro por parte dos seus gobernantes, senón que son obrigados por estes a perder o seu tempo e o seu diñeiro en defenderse das súas arbitrariedades.
Cualificaron de sabio ao pobo cando saíron elixidos; desprezárono cando gobernaron, chegando a tomar decisións na súa contra. Eses profesores, que pasaron do ensino ao goberno, cando volvan á Universidade, o único que poden ensinar son os seus propios erros.
3 comentarios:
Los Ayuntamientos estan esperando incarle el diente al Promotor- constructor. El terreno que se les cede tiene que estar urbanizado y pagado por el Promotor. Ley ZP
La compañia electrica quiere que le construyan gratis el transformador, y las lineas de baja.
La compañia telefonica quiere que le saquen todos los hilos de las fachadas y enterrar los hilos que el Ayuntamiento le ha pedido y lo tiene que pagar el promotor.
La compañia de gas quiere que habras la zanja para llevar el gas a la promocion, a cargo del promotor.
El propietario pide el maximo precio por su terreno, ya que hasta entonces las viviendas se vendian.
Como ven hay varios problemas:
Precio excesivo del terreno. Solucion Expropiacion.
Los Ayuntamientos siempre han tenido problemas de financiacion. El Estado debe solucionarlo, este problema.Las compañias de servicio no han hecho las inversiones que debian hacer, principalmente las electricas pues bastante problema tienen con la deuda nuclear. Y aqui tienen la pelota bien hinchada. El promotor no puede influir en todo esto, por eso que las 14 grandes no construyen ni una promocion nueva en este momento.
É evidente que o sector está en crise por esgotamento do sistema especulativo, non das políticas dun goberno que o único que fixo é intentar que ese dereito que di a constitución sobre a vivenda aplíquese.
O problema é ben diferente, o PP empezou un sistema baseado en intereses baixos , aumentar a masa económica do país e o sector financeiro apoiouse no sector construtor para acaparar toda a renda dispoñible dos fogares.
O que se crítica ao PSOE é unha vez no goberno, é a súa incapacidade de aproveitarse deses impostos recadados, é implantar as bases dun novo modelo económico de futuro, simplemente deixáronse levar polos cantos de sirena do enorme festín da economía e da corrupción existente nos Ayuntamienros.
Agora cunha economía colapsada polo estalido da burbulla inmobiliaria en España, acelerada pola crise financeira americana a deixado en evidencia a fraxilidade da nosa economía.
Agora as familias endebedadas ao máximo non poden asumir a súa débeda e entran en moura, moura que deixa ás caixas e bancos en situación de insolvencia pois eles tamén deben esa débeda a bancos e investidores exteriores, xeralmente europeos.
Iso significa que a actuación do goberno en tapar só a débeda a medio camiño é un erro monumental, pois a base desa débeda que entra en moura vén da economía real das familias e empresas.
E para rematar, sempre se fala da débeda das empresas abrigo construtoras estás están sufrindo nas súas contas de resultados pola súa incapacidade de flexibilizar a súa postura no mercado.
Están empeñados en manter os prezos, afundir a demanda a cero e esperar como fai o sistema financeiro que papa estado sálvelles o cu. E iso é un erro estratéxico, pois se diminúen as túas vendas perdes cota de mercado, e rendibilidade.
¡¡CULPABLE A CORRUPCIÓN NOS CONCELLOS!!
La burbuja exploto un segundo antes de que bancos y cajas se desprendieran de sus inmobiliarias -eso si, después de haber echo el negocio de su vida-. Ahora solo hay que sentarse y ver. Ver como la economía se va al traste por la avaricia de constructores, políticos, bancos, y todos aquellos que se han lucrado con la especulación salvaje de un bien de primera necesidad como es la vivienda. Ninguna administración decente hubiese consentido que sus ciudadanos pasasen por lo que se ha vivido en este país.
Publicar un comentario