martes, 26 de xaneiro de 2010

A NAI DE TODAS AS BURBULLAS INMOBILIARIAS

A incomprensión da gravidade da crise inmobiliaria española será desastrosa para os investidores, xa que podería ter profundas implicacións para o sistema bancario europeo, o problema español é "a nai de todas as burbullas inmobiliarias".
Todo apunta que España é o buraco do balance europeo. Así o testemuña que o país teña un maior número de vivendas sen vender que EEUU a pesar deste sexa, aproximadamente, seis veces máis grande. De igual modo, España, que representa o 10% do PIB da UE, foi o responsable do 30% de todas as novas vivendas construídas en Eurolandia desde o ano 2000.
E como se financiou todo iso? Con diñeiro procedente do estranxeiro, o que fai que a crise da vivenda en España estea estreitamente vinculada cunha crise de financiamento a nivel continental.
Máis datos sobre a gravidade bancaria do asunto: O valor dos préstamos hipotecarios pendentes de pago pasaron de apenas 33.500 millóns no ano 2000 a 318.000 millóns en 2008, un aumento de 850% en 8 anos. Se a isto engádeselle as débedas do sector promotor e construtor, o valor total dos préstamos pendentes elévase a 470.000 millóns, o que representa cerca do 50% do PIB español.
"Os bancos españois enfróntanse agora a un panorama moi sombrío". E para mostra, un botón: a taxa de paro roza o 18% con máis de catro millóns de desempregados, habendo máis dun millón de familias que teñen a todos os seus membros sen traballo.
Os bancos máis fortes do mundo?
Que do mesmo xeito que a crise subprime foi peor do que se pensaba nun primeiro momento, a crise inmobiliaria española é tamén peor do que se cre.
"Os bancos españois ocultan as súas perdas e refinancian débedas a empresas zombis como fixo Xapón na última década", "Os investidores engánanse se cren que os bancos españois están entre os máis fortes no mundo", España pronto será un zombi como Xapón".
Así as cousas, os bancos españois enfrontaríanse a un prolongado período de deflación, só que a crise en España sería moito peor que a de Xapón. É máis, a actual situación de España recorda á dos primeiros días da crise subprime, cando todos os bancos aínda presentaban resultados bos ata que, de súpeto, deixaron de facelo.
O envexado sistema de provisións da banca española non será suficiente porque a burbulla española parécese moito a outras burbullas clásicas: sempre que os prezos multiplicáronse por dez logo baixaron un 90%. "A matemática é moi simple.
Outros puntos negros para dar consitencia á súa teoría de que os bancos españois non son tan fortes como se di son os cambios introducidos polo Banco de España, o refinanciamento das débedas dalgunhas empresas zombis e o dar préstamos a 40 anos polo 100% do valor dos inmobles.
"Os bancos españois son agora os principais titulares de propiedades inmobiliarias en España", algo que de momento lles permitiu esconderse da tormenta.

2 comentarios:

Anónimo dixo...

La factura la pagaremos todos vía impuestos a corto y largo plazo. La sanidad, la justicia, la educación serán cada día peor ya que habrá menos dinero para ello.
Falta decir la gran cantidad de dinero que han conseguido unos pocos especulando con la vivienda, un bien de primera necesidad.
No hay conflictividad laboral ahora mismo, por algún extraño motivo los sindicatos están “dormidos”.
Gracias a todos los gobiernos que hemos tenido PP y PSoE,
entre otros que han mirado hacia otro lado en lugar de mirar por el bien común. No han rodado cabezas en ninguna de las tramas de corrupción ni en la quiebra de la Caja Castilla la Mancha.

DEMOCRACIA dixo...

Está muy bien la crítica al gobierno, pero la oposición no es menos culpable que éste, tanto en su papel actual como oposición, como en los años en los que estuvieron en el poder y el precio de la vivienda empezó a dispararse. Las medidas deberían haber empezado en su mandato y no cuando la bola de nieve era tan grande que era mucho más difícil intervenir. Era la época en la que "España va bien", "crecemos por encima de la eurozona", y la famosa frase de cascos "si los españoles compran pisos y segundas residencias a precios altos es porque pueden pagarlos", era la época en la que los promotores y constructores advertían de que el libre mercado no debía ser intervenido por el gobierno, y no lo hicieron. Era la época en la que como 10 ó 15 años de hipoteca ya no eran suficientes, los plazos se alargaron a 20, 25 y 30 años. Era la época en la que como destinar el 35% de los ingresos a pagar la hipoteca y una vez ampliado el plazo de ésta tampoco era suficiente, se concedieron hipotecas a las que se debían destinar para su pago porcentajes de los ingresos superiores al 50 o 60%, y quien gobernaba en aquel momento tampoco hizo nada. El crecimiento español se ha fundamentado en la construcción desde antes de la democracia, con sus altibajos, crisis y correcciones en los precios, como la de finales de los 70 y la de la década de los 90, con gobiernos socialistas y populares en el poder. Está muy bien criticar al gobierno por sus acciones o inacción en paliar la crisis actual, pero recomendaría al autor de este artículo que fuera menos sectario y analizara con más profundidad el origen de esta crisis, a nivel mundial, y a nivel nacional la implicación que la primera ha tenido y la particularidad en que sea más profunda por el peso específico de la construcción en nuestra economía. Cierto es que quien gobierna en este momento debe tomar las medidas, pero puestos a explicar el porqué de esta situación, no nos limitemos a sectarismos políticos, ni intentemos disculpar a la oposición y el papel que también tuvo cuando gobernaba en el devenir de esta crisis, ni su responsabilidad como oposición y aportar soluciones, que si las tienen, como dicen tenerlas, tampoco las aplicaron cuando debieron.