QUE ESTÁ PASANDO NA SANIDADE GALEGA?

Ao tándem Aguirre-Güemes hai que engadirlle o formado por Feijóo, presidente da Xunta de Galicia, e Farjas, Conselleira de Sanidade. A carreira de ambos os equipos en pos da privatización sanitaria corre parella o mesmo que o recorte de fondos das infraestruturas sanitarias.
Cando a sanidade pública vese abocada á xestión privada recórtanse gastos, redúcese persoal, desaténdese aos pacientes, ponse en perigo as súas vidas...
Hai preguntas cuxas respostas coñecémolas de antemán:
-Prima o negocio por encima da saúde?
-Con que medios contan os hospitais que pasan a mans privadas?
-Contrátase a profesionais coa cualificación adecuada e imprescindible?
-Que criterios seguen para facer cumprir os seus protocolos de actuación?
As comunidades de referencia para a sanidade galega son ¡Madrid e Valencia!, as dúas comunidades con maior deterioración da sanidade pública e nas que os límites entre negocio e prestación sanitaria non están delimitados. Un claro exemplo diso son as Fundacións Sanitarias ideadas polo PP galego, un eficaz sistema para intentar eludir os controis públicos e lograr un notable incremento da flexibilidade e precariedade laborais. No ano 2000 o Goberno que presidía Aznar aprobou o regulamento das Fundacións Sanitarias Públicas, regulamento que contou coa oposición absoluta de sindicatos e organizacións sindicais, chegando a convocarse unha gran manifestación pola Plataforma en Defensa da Sanidade Pública. En Galicia, Feijóo durante a súa etapa como vicepresidente do último mandato de Fraga foi o impulsor das fundacións para xestionar os centros privados; o resultado é de todos coñecido: menor número de camas, pacientes dados de alta sen que lles realizaron as probas necesarias, menos persoal médico e de enfermería, contratos precarios no sector, menos consultas, menos intervencións cirúrxicas e un importante aumento do número de pacientes en lista de espera. En resumo redución de gastos como consecuencia da redución de persoal e da actividade asistencial.
Todo o anterior hai que sumarlle a total e absoluta falta de transparencia das fundacións e recordar que a titular da Conselleria de Sanidade, Pilar Farjas, cualifica de "casposa" a defensa da sanidade pública.
En Galicia e só desde o pasado verán produciuse unha redución do 20% da actividade asistencial á vez que as listas de espera continuaron aumentado de forma ostensible á vez que aumentou o fomento da concertación con centros privados; a intención clara do goberno de Feijóo, desafortunadamente levada á práctica, pasaba pola redución do número de camas dispoñibles para proceder ao desvío dos pacientes a hospitais privados. Non esquezamos que Feijóo, na súa etapa como vicepresidente do último mandato de Fraga, facía gala do que el consideraba a súa "medida milagre" para fomentar o aforro público: a redución do gasto sanitario. Redución que se traduce en "incentivos" aos centros sanitarios máis "rendibles", "penalizacións" aos que non o son; "carta branca" para que os centros poidan prescindir dos pacientes máis custosos, como poden ser os enfermos crónicos ou os que necesiten tratamentos de elevado custo...
Entre as "curiosidades" do presidente autonómico e os seus conselleiros podemos destacar que antes da súa volta ao feudo de San Caetano afirmaban a viva voz que o investimento sanitario "non chegaba", con todo "inexplicablemente" desde a súa chegada ao poder a redución do investimento sanitario rolda os 30 millóns de euros.
Se o CHUAC (Complexo Hospitalario Universitario A Coruña) non está en colapso sanitario achégase moito ao que podería definirse como tal; a situación que alí se está vivindo, sobre todo no Servizo de Urxencias, é caótica: non hai camas, a deterioración da calidade asistencial é evidente, non hai persoal suficiente e os traballadores están desbordados pola situación...
Como exemplo do que está ocorrendo neste hospital unha breve referencia de dúas situacións ocorridas estes últimos días, dous casos que serven como exemplo dos que se repiten a diario neste hospital:
Un home, afectado dunha grave cardiopatía, ingresa en Urxencias trasladado por unha unidade do 061 que alerta de que sufriu nas últimas horas varias anxinas de peito; a facultativa de garda que lle atende ademais da pésima educación da que fai gala tarda máis de 8 horas en facilitar información médica e faio despois de que os seus familiares reclamen repetidamente devandita información; como o paciente en cuestión ten un elevado risco de sufrir un infarto terá que permanecer hospitalizado pero... non hai camas... O paciente, a pesar do risco de infarto, permanece máis de 12 horas en ¡unha cadeira de brazos! "hacinado" xunto a decenas de "compañeiros de fatigas" ata que logo de varias reclamacións, "afortunado el", trasládaselle a un reducido "habitáculo" do Servizo de Urxencias nel que hai 3 camas habilitadas nun espazo do todo insuficiente, permanecendo nese lugar un total de 20 horas. Durante ese tempo o lugar non se limpa, o servizo carece de papel hixiénico, os desperdicios da papeleira do cuarto de baño sobordan os seus límites... A pesar da evidente falta de hixiene o máis grave é que a cama carecía de timbre para avisar en caso de necesidade. Durante a madrugada o paciente sufriu unha nova anxina de peito e non puido solicitar axuda ata que por fortuna alguén entrou a buscar material sanitario...
Pilar Rego

Colapso no Hospital de Ourense...

Santiago e Coruña disparan as listas de espera...