ESPAÑA AO REVES

"Fascistas e corruptos xulgan ao xuíz" é unha das frases das pancartas que portaban os cidadáns que acompañaron ao xuíz Garzón acudiu a declarar ao Tribunal Supremo, e é a mesma frase que se vía na manifestación cidadá ante a Audiencia Nacional a semana pasada no seu apoio; e é a frase que resume o que pensamos moitos españois ante o disparatado despropósito que está sufrindo o maxistrado español de máis prestixio internacional. España ao revés, a democracia ao revés, o sentido común, a decencia democrática, a Xustiza... ao revés.
Un ex presidente, Aznar, que se aliou coa guerra de Iraq, un dos maiores xenocidios das últimas décadas, que mentiu aos españois, que abriu as portas aos sectores máis reaccionarios da dereita, que xerou a burbulla inmobiliaria que arruinou a economía española, que meteu nas súas filas a presuntos mafiosos .., como digo, un ex presidente desta catadura difamando ao laicismo (comparándoo coa "persecución relixiosa", cando é o pilar da democracia) desde o seu particular "laboratorio de ideas". ¡Que perigo! E, realmente, ¿quen persegue a quen?
Outro ex presidente, o balear, que, acusado de prevaricación, de cobros inxentes de comisións ilegais, de desmesurado enriquecemento persoal no uso do seu cargo público, di ser vítima dunha persecución e evita o cárcere cunha fianza de tres millóns de euros, ese que di ser tan "pobre" e honrado.
Un Tribunal Supremo de Xustiza que, de xeito inmoral para un amplo sector social, senta no banco ao Xuíz Garzón por cumprir o Dereito Internacional en materia de crimes contra a Humanidade; unha Xustiza que acusa a un xuíz por pretender investigar un xenocidio histórico ante unha querela de dúas organizacións da ultradereita. Unha Xustiza que redacta unha queixa contra os actos de apoio cidadán a ese xuíz, coma se a liberdade de expresión fose un absurdo.
Un partido político, o PP, que paga soldos (que multiplican por cinco o que cobran moitos cidadáns por un mes de traballo) a ese ex presidente balear estando xa fora do seu cargo; que adhire ás súas filas ao pai dunha nena asasinada por un perturbado, facendo caixa política dunha desgraza familiar, e que, á vez, pretende deixar impune a desaparición de máis de 100.000 persoas a mans da ditadura.
Ese mesmo partido político, o da oposición, que, envelenado desde a raíz por unha trama corrupta que só fose imaxinable nalgunha obra de cine negro americano de terceira, atrévese a falar de moral, de valores e de patrañas polo estilo; que trata aos cidadáns coma se fósemos bobos, e deixásemonos seducir pola "piruleta" das súas repetitivas vilezas e mentiras.
Eses mesmos que lanzaban desde as súas tribunas mediáticas a consígna "España rompe", son os mesmos que a están rompendo. Depende de nós, dos cidadáns decentes de toda ideoloxía, xunto ás institucións e os resortes democráticos, que non o sigan facendo.