Edís do PSC e ex dirixentes de CIU protagonizan o maior caso de corrupción de Cataluña.
En maio do ano pasado, o negocio inmobiliario recibira xa a estocada. As cidades rebosaban obras paradas, os Concellos lamentábanse dos números vermellos e os xulgados estaban desbordados de concursos de acredores. O día 9 dese mes, ás sete e cuarto da tarde, o entón alcalde de Santa Coloma de Gramenet, Bartomé Muñoz Bartu, discutía con Luís García Sáez, un ex deputado socialista reconvertido a comisionista e coñecido como Luigi, onde quedar para ver o partido de fútbol entre o Barça e o Vilarreal. "Non hai hoteis bos. Se iso quedamos nalgún sitio e vemos o fútbol cun pratito de caviar", proponlle Muñoz.
A crise non ía con eles. Luigi dedicouse durante os anos do boom inmobiliario, segundo o sumario da presunta trama corrupta Pretoria, a intervir en pelotazos urbanísticos que se daban cun simple trámite administrativo que el se encargaba de procurar. Cando chegou a recesión, bastoulle aplicar ao seu negocio a receita na que se basea calquera administración: tirar da obra pública. Así que se dedicou a pór en contacto a construtores e Administracións. A súa base de operacións era Santa Coloma de Gramenet, de 120.000 habitantes, un dos municipios de menor renda per cápita de Cataluña.
A trama chegou a embolsarse 32 millóns de euros en comisións. Eran os anos felices. Entre os políticos cataláns reinaba o convencemento de que Cataluña quedara á marxe da corrupción urbanística que xa afundía Concellos e levaba ao cárcere a alcaldes de media España. Todo pasou sospeitosamente inadvertido ata que Baltasar Garzón desembarcou coa Garda Civil en outubro pasado na primeira gran intervención en Cataluña do ex xuíz da Audiencia Nacional desde 1992.
Todo veu abaixo. O Goberno catalán chegara a alardear da limpeza que imperaba nesta comunidade. "En Cataluña hoxe non hai ningún caso de corrupción urbanística equiparable a algún dos que están aparecendo", dicía nunha entrevista ao PAÍS en 2006 o conselleiro de Política Territorial e dirixente socialista, Joaquim Nadal. Probablemente ignoraba entón o conselleiro que un subordinado seu, Emili Mais, xerente do Instituto Catalán do solo, arrimouse xa presuntamente á rede corrupta. Mais está acusado hoxe de asociación ilícita e actos prohibidos a un funcionario.
Os pelotazos de Luigi requirían dunha ampla axenda de contactos de alcaldes, concelleiros, avogados e outros cargos públicos que se concentraban sobre todo na área de Barcelona. E os seus negocios non entendían de cores políticas. Na súa etapa no Parlamento catalán fraguara amizade nas filas converxentes co ex conselleiro de Economía Macià Alavedra. E este, á súa vez, presentoulle ao que foi secretario de Presidencia de Jordi Pujol, Lluís Prenafeta, para participar en varias operacións urbanísticas durante a época do boom. Dous antigos pesos pesados de CIU que tamén facían os seus negocios botando man do seu status de ex conselleiro.
A trama acabou salpicando case por igual aos dous principais partidos cataláns. CIU viu caer do pedestal a Prenafeta e a Alavedra, dous dos seus tótems. Ao PSC torpedeáronlle a flota máis sólida da que dispón, a súa rede de alcaldes metropolitanos. Alavedra e Prenafeta, segundo o sumario, vían oportunidades de negocio en toda Cataluña; Luigi e Bartu centráronse na contorna metropolitana, onde o PSC ten consolidado o seu poder desde fai 30 anos e nada indica que vaia cambiar.
En maio do ano pasado, o negocio inmobiliario recibira xa a estocada. As cidades rebosaban obras paradas, os Concellos lamentábanse dos números vermellos e os xulgados estaban desbordados de concursos de acredores. O día 9 dese mes, ás sete e cuarto da tarde, o entón alcalde de Santa Coloma de Gramenet, Bartomé Muñoz Bartu, discutía con Luís García Sáez, un ex deputado socialista reconvertido a comisionista e coñecido como Luigi, onde quedar para ver o partido de fútbol entre o Barça e o Vilarreal. "Non hai hoteis bos. Se iso quedamos nalgún sitio e vemos o fútbol cun pratito de caviar", proponlle Muñoz.
A crise non ía con eles. Luigi dedicouse durante os anos do boom inmobiliario, segundo o sumario da presunta trama corrupta Pretoria, a intervir en pelotazos urbanísticos que se daban cun simple trámite administrativo que el se encargaba de procurar. Cando chegou a recesión, bastoulle aplicar ao seu negocio a receita na que se basea calquera administración: tirar da obra pública. Así que se dedicou a pór en contacto a construtores e Administracións. A súa base de operacións era Santa Coloma de Gramenet, de 120.000 habitantes, un dos municipios de menor renda per cápita de Cataluña.
A trama chegou a embolsarse 32 millóns de euros en comisións. Eran os anos felices. Entre os políticos cataláns reinaba o convencemento de que Cataluña quedara á marxe da corrupción urbanística que xa afundía Concellos e levaba ao cárcere a alcaldes de media España. Todo pasou sospeitosamente inadvertido ata que Baltasar Garzón desembarcou coa Garda Civil en outubro pasado na primeira gran intervención en Cataluña do ex xuíz da Audiencia Nacional desde 1992.
Todo veu abaixo. O Goberno catalán chegara a alardear da limpeza que imperaba nesta comunidade. "En Cataluña hoxe non hai ningún caso de corrupción urbanística equiparable a algún dos que están aparecendo", dicía nunha entrevista ao PAÍS en 2006 o conselleiro de Política Territorial e dirixente socialista, Joaquim Nadal. Probablemente ignoraba entón o conselleiro que un subordinado seu, Emili Mais, xerente do Instituto Catalán do solo, arrimouse xa presuntamente á rede corrupta. Mais está acusado hoxe de asociación ilícita e actos prohibidos a un funcionario.
Os pelotazos de Luigi requirían dunha ampla axenda de contactos de alcaldes, concelleiros, avogados e outros cargos públicos que se concentraban sobre todo na área de Barcelona. E os seus negocios non entendían de cores políticas. Na súa etapa no Parlamento catalán fraguara amizade nas filas converxentes co ex conselleiro de Economía Macià Alavedra. E este, á súa vez, presentoulle ao que foi secretario de Presidencia de Jordi Pujol, Lluís Prenafeta, para participar en varias operacións urbanísticas durante a época do boom. Dous antigos pesos pesados de CIU que tamén facían os seus negocios botando man do seu status de ex conselleiro.
A trama acabou salpicando case por igual aos dous principais partidos cataláns. CIU viu caer do pedestal a Prenafeta e a Alavedra, dous dos seus tótems. Ao PSC torpedeáronlle a flota máis sólida da que dispón, a súa rede de alcaldes metropolitanos. Alavedra e Prenafeta, segundo o sumario, vían oportunidades de negocio en toda Cataluña; Luigi e Bartu centráronse na contorna metropolitana, onde o PSC ten consolidado o seu poder desde fai 30 anos e nada indica que vaia cambiar.
1 comentario:
IMPUNIDAD
Lo que resulta insostenible, en mi opinión "es que el beneficio obtenido o que se vaya a obtener de la realización de un delito quede en manos de infractor, cuando esto no sucede en el resto de infracciones penales. Imaginemos a alguien que sustrae unos bienes ajenos y después los vende, ¿sería razonable que, al margen de la condena por un delito de hurto o de robo, se le permitiera al infractor quedarse con las ganancias obtenidas de la venta de los bienes sustraídos? Pues en el supuesto de los delitos contra la ordenación del territorio el esquema es el mismo: un sujeto sustrae de forma ilícita un aprovechamiento del suelo al construir en un lugar prohibido -suelo no urbanizable de especial protección".
"Si a continuación vende la construcción y obtiene con ello una ganancia", "debemos dar exactamente la misma respuesta que al ladrón que vende el botín. Bajo ningún concepto puede admitirse que los beneficios que se deriven de una construcción ilegal, ya procedan de su venta, de su arrendamiento o de cualquier otra modalidad a través de la cual se genere dinero a favor del infractor, puedan enriquecer a quien atenta contra la ordenación del territorio". Por otra parte, es necesario "que no quede impune el incumplimiento de las órdenes de demolición y pueda ser sancionado por delito de desobediencia, pues la no demolición de las obras ilegales obstaculiza enormemente la lucha contra la delincuencia urbanística".
Publicar un comentario