venres, 22 de abril de 2011

INDIGNACIÓN

Reflexionar sobre a situación política do país lévanos ao estado de ánimo que o título do librito de Hessel, Indignádevos, estimula.
Atopámonos, por unha banda, cun Goberno que no seu momento puido coller o touro económico polos cornos e non só non o fixo, senón que agora asaetea con medidas ultraliberais empobrecedoras dunha cidadanía xa esnaquizada polo paro.
E, polo outro, co inminente ascenso ao Goberno do partido do aínda recente "España vai ben", a base de construír cada palmo de terra que se descubrise sen cemento e baixo a batuta dunha especulación desmadrada da que todos pretendían sacar tallada. Cando descubro na prensa ou no televisor ao líder deste partido, incapaz doutro discurso que unha retahíla de lugares comúns, ou vexo como se reproduce esta imaxe nos dirixentes do seu partido, que fan declaracións por todas as partes e que como máximo só saben engadir unhas pingas de cinismo a unhas palabras que non achegan ningunha claridade para o inmediato futuro, pregúntome: ata cando saberemos aguantar en casa sen saír a dicir non?.
El Pais

3 comentarios:

DEMOCRACIA dixo...

El progresivo deterioro del sistema político y económico Occidental, y español, es ya tan llamativo que la responsabilidad de algunos ciudadanos e intelectuales hacen lo que deben, llamar con voz clara y alta la atención, de lo que podría provenir alguna clase de esperanza. Y lo hacen delatando algunas falacias como es el denominar a lo que está pasando crisis económica cuando es más ampliamente política o dar por sentado que lo que se está haciendo es la única alternativa posible. Ambas cosas no ciertas. La construcción de una verdad oficial mantiene a la ciudadanía en un estado de infantilidad que induce o bien una rabia no eficaz para producir el cambio bien una servidumbre que, en buena medida, se explica por el miedo inducido por políticos y unos medios de comunicación que no está a la altura de las circunstancias.

Anónimo dixo...

Tonterías... los neoliberales se han encargado muy bien las décadas anteriores de tenernos bien aborregados, inactivos y divididos. Para ello han utilizado todos los medios de adoctrinamiento existentes, como los medios de comunicación y la religión; y nos han ido buscando enemigos a los que odiar y que justifiquen sus políticas (comunismo, islamismo, terrorismo...)
Ahora somos una masa proletaria sin conciencia de clase, aborregada e incapaz de hacer algo por si misma... justo lo que querían. Es tarde para actuar, los nuevos señores feudales han ganado.

Claudio Ataturk dixo...

En la vida siempre se está a tiempo para cambiar, pero con una sola condición que es querer hacerlo y ponerse a ello.Los tiempos son dificiles pues han entrado en juego factores que hasta ahora no habían existido, fundamentalmente los medios de influencia, llamados de comunicación, y una fraseología que nadie se atreve a combatír.
Las clases medias, intelectuales,profesionales, y en una palabra las denominadas clases dirigentes, son las que tienen que ponerse a la labor y encabezar propuestas y soluciones, los que las tengan, que son muchos, olvidandose de guardar la ropa propia y valorando que las salidas están en lo general y no en lo particular.
Yo soy optimista y veo posible salír de estas pero superando lo de `proletariado, derechas e izquierdas,etc.. etc...
Evidentemenmte que las religiones y otras políticas de actuación interesada deben dejar paso al raciocinio y la solidaridad más racional.
Para ganar todos la mayoría tendremos que ceder algo y , sobre todo, pensar más, mucho más en lo general pues ahí está la solución, incluso individual.
Saludos.
Ataturk.