xoves, 10 de novembro de 2011

PREGUNTE NA FARMACIA

Sanidade reduce o servizo de farmacia en zonas rurais e dá, así, outra volta de porca ao noso cada vez máis precario servizo galego da saúde.
Na farmacia do meu barrio xa nin se inmutan cando, seguindo o famoso slogan de "consulte ao seu farmacéutico", pídolles opinión para cubrir a quiniela.
A miña relación coas farmacias vén, en principio, por comparación: alí me "puñan" mellor as inxeccións (máis rápidas e menos dolorosas) que o meu pai en casa. Alí aliviábanme antes da dor de oídos que me perseguiu durante anos, que a miña avoa coa receita do aceite quente sobre o algodón.
Xa de forma máis recente as farmacias rurais -unha especie de ambulatorio con respostas para todo e agarimo para todos- déronme probas de proximidade, sacrificio e profesionalidade. Por iso me cabrea que, para aforrar, o recorte cébese de novo na sanidade (mellor devandito, coa nosa saúde) e aparezan peregrinas manifestacións como a da conselleira Farjas presumindo de que "Galicia paga ás farmacias dez días logo de presentar as facturas", afirmación que desmente algún dos interesados e que non merece premio, pois ela, a conselleira, cobra cada mes o día 28 ou 29, aínda cando non cumpra a tarefa.
O peche das farmacias en zonas rurais (primeiro levan a oficina da caixa, logo minguan os CAP e agora as farmacias) supón un quebranto para os cidadáns que, precisamente por vivir en zonas rurais, teñen menos posibilidades de gozar o que temos os urbanitas.
O Consello Económico e Social di que a medida "aposta, claramente, por non garantir a prestación a un colectivo social ou a unhas áreas xeográficas que necesitan, como ninguén, medidas de apoio, non recortes...?. Engade que "periga, ademais, a farmacia de garda, moito máis necesaria neses puntos que nas grandes urbes".
E esta medida logo de "a operación xenéricos" que, segundo a doutrina da Xunta, son o mesmo que os outros, pero... máis baratos.
Fagan o favor de preguntar na farmacia (bo, mellor na carnicería) se é igual a carne de primeira que de segunda; interrogue ao seu camareiro favorito se é o mesmo tomarse un whisky de quince ou de dezaoito anos que o de garrafón.
Recontra ¡pregunte na farmacia!.. Xose María Villot.

Ningún comentario: