Calquera diría que a corrupción que todos temos ante as narices é posible dispersala nun disolvente tan "solvente" como esta contaminación informativa que algúns medios usan para facer perder de vista a súa gravidade en favor de intereses bastardos. E é que a corrupción se pode diluír en máis corrupción. Esa que segundo a cuarta definición que aparece no dicionario da RAE; -Nas organizacións, especialmente nas públicas, práctica consistente na "utilización das funcións e medios daquelas en proveito, económico ou doutra índole" dos seus xestores- ;pode afectar aos que utilizan estes medios, para desinformar, dende fóra de calquera perspectiva eticamente ideolóxica.
Non é doado de conseguir, dende logo, polo evanescente que resulta a verdade cando a queres aprehender; aínda que sendo non-toda, calquera que teña un mínimo de moral sabe aproximarse ata ela aínda que non a puiden reter. O suficiente para que se non está alienado na mesma ideoloxía que a pretende diluír, saber cando se esta preto e cando non. Velado da situación que é o traballo destes medios contaminantes: a oferta de motivacións e identificacións suficientemente emocionais como para encubrila ante os ollos dos que estean dispostos a entregarse aos seus amos.
Así, como, non esa especie de analfabetismo historico-político que ofrece unha metonimia que representa unha parte da esquerda -en Caracas e A Habana, referíndose a Gordillo-, polo todo da mesma que deu lugar, coa súa loita, ao Estado do Benestar -en oposición ao capitalismo que sempre tratou de evitalo-; que trata de velar o feito de que esta crise é un fracaso construído e sostido por eles, os neoliberais, a través da apropiación do traballo dos que a sofren. Ler un pouco a preto da esquerda non lle viría mal. Bo, da esquerda e da dereita, por que fóra do aprendido na FEN, non parece que o fixese.
Uriarte recorre a iso do "identitario" integrista fronte ao "identitario" separatista, que non necesita respaldo argumental ningún, nin probas do que se di, para causar efecto en quen xa excitados son tan doados manexar.
Non é doado de conseguir, dende logo, polo evanescente que resulta a verdade cando a queres aprehender; aínda que sendo non-toda, calquera que teña un mínimo de moral sabe aproximarse ata ela aínda que non a puiden reter. O suficiente para que se non está alienado na mesma ideoloxía que a pretende diluír, saber cando se esta preto e cando non. Velado da situación que é o traballo destes medios contaminantes: a oferta de motivacións e identificacións suficientemente emocionais como para encubrila ante os ollos dos que estean dispostos a entregarse aos seus amos.
Así, como, non esa especie de analfabetismo historico-político que ofrece unha metonimia que representa unha parte da esquerda -en Caracas e A Habana, referíndose a Gordillo-, polo todo da mesma que deu lugar, coa súa loita, ao Estado do Benestar -en oposición ao capitalismo que sempre tratou de evitalo-; que trata de velar o feito de que esta crise é un fracaso construído e sostido por eles, os neoliberais, a través da apropiación do traballo dos que a sofren. Ler un pouco a preto da esquerda non lle viría mal. Bo, da esquerda e da dereita, por que fóra do aprendido na FEN, non parece que o fixese.
Uriarte recorre a iso do "identitario" integrista fronte ao "identitario" separatista, que non necesita respaldo argumental ningún, nin probas do que se di, para causar efecto en quen xa excitados son tan doados manexar.
O quizais, a Razón que; con esa consecuencia profesional demostrada polo seu director no pasado sábado na sexta Noite, fronte a Valenciano, transformando a entrevista un debate por que non puido evitar perder o papel que lle tocaba; encontramos que o mesmo arremete contra os xuíces e ao sistema xudicial (Castro) que a defende con decisión, cando se trata de anestesiar, no tempo xudicial, a corrupción que está a contaminar a todo o PP.
O feito é que a corrupción, non só está na política, senón que a que hai na política é consecuencia da existente fóra, que consente, estimula e organiza a que existe dentro. De xeito importante dende ese proceso da creación de opinión pola que tanto se interesan os políticos que os leva a controlar e nesgar todos os medios que están ao seu alcance.
O feito é que a corrupción, non só está na política, senón que a que hai na política é consecuencia da existente fóra, que consente, estimula e organiza a que existe dentro. De xeito importante dende ese proceso da creación de opinión pola que tanto se interesan os políticos que os leva a controlar e nesgar todos os medios que están ao seu alcance.
Ningún comentario:
Publicar un comentario