A ECONOMÍA ESPAÑOLA E AS RAÍCES VIGOROSAS

Rajoy fala de melloras que non ven os demais, será que os seus lentes emiten estrañas radiacións telúricas porque a economía española está nun estado, xa non ruinoso, senón catatónico.

Remataba unha das miñas últimas columnas cunha cita contundente de Simón Bolívar, "Máis que coa forza nos domina co engano". E non teño máis remedio que empezar esta coa mesma sentenza, aínda que sexa caer na redundancia; porque é unha sentenza contundente que xa a principios do século XIX describía, con claridade meridiana, os enredos que empregou, e segue empregando, boa parte do que chamamos "poder" á hora de coartar a información e a liberdade da xente.

En pleno século XXI, cando supostamente a información está ao alcance de todos, séguennos enganando. Quizais as técnicas cambiasen, pero o engano segue sendo, ou pretendendo ser, o mesmo. Porque, non nos esquezamos, un sector amplo da sociedade segue facendo boa aquela cita célebre de León de Gandarías: "é moito máis doado crer en supersticións e parvadas que tomarse o esforzo de buscar a verdade". E a moitos débelles de custar un esforzo enorme, inmenso; tanto como para preferir evadirse tragando as interminables horas de Sálvame de Luxe, mentres se están a anular os seus dereitos, e mentres o futuro do seu país, dos seus fillos e o seu propio están en xaque.

Vexamos datos concretos da economía española, que son aos que me quero referir. O pasado luns o Presidente do actual goberno, Mariano Rajoy, afirmaba con contundencia no discurso que inauguraba o novo curso político, que a economía española vai mellor, que non se trata de "brotes verdes", senón de "raíces vigorosas", metáfora coa que aludía, á vista está, ao que el ve como unha mellora máis que apreciable na economía española. Mellora que ve el, pero que non ven os demais, será que os seus lentes emiten estrañas radiacións telúricas, porque a economía española está nun estado, xa non ruinoso, senón catatónico.
Só algúns datos reais ao respecto desdín absolutamente o repentino optimismo de Rajoy e dos membros do seu goberno, os cales parecen terse posto eses absurdos lentes, ademais de cor rosa. Os datos que acaba de publicar o INE referentes ao comercio polo miúdo, que é o que afecta a maior número de españois, indican que está polos chans, e descendendo continuamente, tanto en vendas, coma en prezos, coma en postos de traballo.

A débeda pública elevouse en xuño pasado, por primeira vez na historia en España, por enriba do billón de euros; en concreto 1.007.319 millóns de euros, segundo os datos actualizados polo Banco de España hai escasamente dúas semanas. É dicir, a débeda pública española case se triplicou dende a chegada de Mariano Rajoy ao poder, pasando de supoñer un 36,6 por cento do PIB (Produto Interior Bruto) en 2007, a chegar practicamente ao 100% na actualidade. Imos, como para poñerse a bailar mentres a un se lle bota por un precipicio.
Por outra parte, existen nestes momentos case un millón de parados máis que cando a dereita chegou ao poder, por máis que ultimamente nos están a bombardear co falso e ladino discurso de que o paro empeza a descender. Descendeu minimamente en xuño e xullo, por lóxica, cos contratos, a maioría contratos-lixo ou, como pouco, contratos temporais, correspondentes ao incremento do sector turístico e de servizos en verán. Xa en agosto, non obstante, o paro volveu aumentar e incrementouse en máis de 8.000 persoas sen traballo. A realidade é que, dende que nos goberna o Partido Popular, hai case un millón máis de españois sen actividade laboral; loxicamente, por suposto, porque foi o mesmo goberno o que se encargou con dilixencia de despedir a moitos miles de empregados públicos e a asfixiar ata o límite á mediana e pequena empresa. E parece que os seus rezos continuados a virxes e santos non lles deron ningún resultado.

Dous millóns dos actuais españois parados, para máis inri, non volverán xamais a encontrar emprego. Sentenciábao con convicción, hai poucos días, non ningún primo de Rajoy, senón o investigador e catedrático emérito de Economía Juan Ramón Cuadrado. Afirmaba tamén Cadrado que é moi crítico cos radicais recortes do actual goberno porque, segundo el (e segundo calquera con dous dedos de fronte), estes recortes "poden acabar cunha descapitalización do país que de lugar a unha maior incerteza económica no futuro". É dicir, falando en prata, levámolo moi claro, non só agora, senón no futuro mentres a dereita xestione, coma se dun xogo de monopoly se tratase, a economía española.

Non obstante, no discurso mencionado, Rajoy non se cortou un ápice cando se atreveu a afirmar que "imos manter unha guerra sen cuartel contra o paro". Coma se non soubese que moitos españois non somos parvos de caparucho. Coma se non soubese que sabemos todos, ou case todos, que el e o seu goberno destruíron emprego dende que puxeron o pé en La Moncloa. Coma se non soubese que os españois, ou moitos, polo menos, sabemos con certeza que nos menten máis que nos falan. Que os seus discursos están preparados para manipularnos. Aínda Que, claro, sempre quedan, e eles sábeno, os votantes que basean a súa estabilidade existencial en que o seu equipo lidere a Liga, ou eses outros que se pasan as horas mortas cultivándose cos contos do Sálvame de Luxe.

Coral Brava é Doutora en Filoloxía.