Penélope, esposa de Ulises, rei de Ítaca, tecía durante o día un sudario que destejía polas noites, freando así o acoso dos seus pretendentes, a quen prometera que casaría de novo cando a peza estivese terminada. Deste xeito logrou ser fiel ao seu marido, que tardou 20 anos en volver ao fogar, tal e como relata Homero na Odisea. Rajoy, sen pretender comparar, leva camiño de converterse tamén nun personaxe mítico, pois tece durante o día un código ético que desteje polas noites. Grazas a ese ardid, non necesita tomar decisións difíciles acerca de individuos cuxa permanencia no PP só se explica en razón do que saben e poden contar. ¿E que vas dicirlle, se xura e perjura que cando o código estea completamente terminado aplicarao sen contemplacións, caia quen caia?
Mariano Rajoy non espera o regreso de Ulises, senón a chegada das eleccións. Asediado por multitude de voces que lle empuxan a actuar xa, el dá longas a destra e sinistra coa coartada do código, ao que sempre faltan uns flecos. Que si, que Fabra aparece imputado en delitos gravísimos, que ingresou sen xustificar máis de cinco millóns de euros durante os últimos anos, que apesta, en fin, pero todo ten os seus tempos. E quen fala de Fabra, fala de Camps ou de Bárcenas, por non dar a lista enteira da putrefacción. E aí segue o home, desmentindo cos feitos mezquinos das mañás as afirmacións grandilocuentes das noites, ao modo en que Penélope facía e desfacía o famoso sudario. O código de Rajoy ten tamén algo de mortaja na medida en que o líder do PP vai adquirindo unha rixidez cadavérica. Non sería raro que acabase envolvido nel. Todo isto, no caso de que a súa intención fose pór en marcha un código ético e non un código hético, que é ao que se parece.
Juan José Millás
Mariano Rajoy non espera o regreso de Ulises, senón a chegada das eleccións. Asediado por multitude de voces que lle empuxan a actuar xa, el dá longas a destra e sinistra coa coartada do código, ao que sempre faltan uns flecos. Que si, que Fabra aparece imputado en delitos gravísimos, que ingresou sen xustificar máis de cinco millóns de euros durante os últimos anos, que apesta, en fin, pero todo ten os seus tempos. E quen fala de Fabra, fala de Camps ou de Bárcenas, por non dar a lista enteira da putrefacción. E aí segue o home, desmentindo cos feitos mezquinos das mañás as afirmacións grandilocuentes das noites, ao modo en que Penélope facía e desfacía o famoso sudario. O código de Rajoy ten tamén algo de mortaja na medida en que o líder do PP vai adquirindo unha rixidez cadavérica. Non sería raro que acabase envolvido nel. Todo isto, no caso de que a súa intención fose pór en marcha un código ético e non un código hético, que é ao que se parece.
Juan José Millás
Ningún comentario:
Publicar un comentario