A DEPURADORA DE OURENSE

A Xustiza ratifica a ilegalidade da estación depuradora de Ourense

.

O Tribunal Superior dá a razón aos veciños, que alegaron molestias por ruídos e malos cheiros

..

A sentenza censura ao Concello por dar a licenza sen ter en conta o entorno ambiental

.

As deficiencias na purificación, un problema compartido

.

A planta depuradora que trata as augas residuais dos 110.000 habitantes da capital ourensá -e dos máis de 5.000 que habitan no municipio limítrofe de Barbadás- leva funcionando de forma irregular dende o ano 1995. Unha sentenza que acaba de emitir o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) ratifica a ilegalidade da licenza de actividade que o Concello de Ourense se autoconcedeu no 2002 e aclara que xa non existe posibilidade algunha de regularizar a situación. En realidade, o fallo vén sumarse a un anterior, ditado pola mesma sala en outubro do 2006 e que se pronunciaba en idéntico sentido, aínda que a instancias doutros demandantes.

A sentenza agora coñecida outorga a razón a unha vintena de veciños da localidade de Reza, distante dous quilómetros do centro urbano, que iniciaron varios preitos pouco despois de que a estación de tratamento comezase a funcionar. Os seus argumentos foron sempre os mesmos: importantes molestias por ruídos e malos cheiros á beira das súas vivendas, que foran edificadas con anterioridade á construción da depuradora. Os sucesivos razoamentos dos tribunais tamén coincidiron en censurar os trámites seguidos polo Concello para intentar legalizala por canto nin para construíla nin para darlle licenza tívose en conta o Regulamento Municipal de Actividades Molestas, Insalubres e Perigosas.

.

Distancias

.

A sentenza do TSXG recorda que a depuradora pódese considerar como «industria fabril» e polo tanto ten que adaptarse ao regulamento citado. É dicir, non se debería construír a menos de dous quilómetros de distancia dunha zona habitada, unha circunstancia que non se tivo en conta.

Aínda que implicitamente, o Tribunal Superior sorpréndese de que o Concello de Ourense non alegase que carecía doutros terreos para construír a planta de tratamento de augas residuais, o que podería abrir unha porta á súa legalización no momento en que seleccionou a localización. Así as cousas, a sala converte en firme a sentenza «ao non caber contra ela recurso algún» e rexeita a reclamación presentada polo Concello, que intentou por todas a vías legais manter a actividade da depuradora, que agora queda á marxe da lei.

O fixo recorrendo unha resolución anterior ditada polo Xulgado do Contencioso Administrativo de Ourense en decembro do 2003 e que xa estimaba as razóns expostas polos veciños e condenaba ao Concello. Agora o TSXG ratifica a resolución ditada polo xulgado da capital das Burgas.

Ademais, a situación permite abrir outra porta, á que os demandantes vanse a acoller. O seu avogado, Francisco José Aranda, confirmou onte mesmo que pedirán a execución da sentenza e iniciarán novas accións para que os seus dereitos véxanse atendidos. Non descartan reclamar diñeiro en concepto de danos e prexuízos polos anos que levan soportando os malos cheiros e os ruídos que proveñen da depuradora, aínda que non precisaron a cantidade que solicitarán.

La Voz