xoves, 30 de setembro de 2010

A REDE DE AEROPORTOS EN ESPAÑA

Unha vez máis, o anuncio de incremento das taxas aéreas pon de manifesto a incapacidade do Goberno para realizar unha ordenación do territorio adecuada a nivel estatal. É un feito coñecido que a existencia de 48 aeródromos no territorio nacional é unha mostra clara de ineficiencia económica; dentro da rede aeroportuaria hai aeroportos que non son rendibles e as súas perdas deben ser sufragadas por un mecanismo de compensación cos ingresos dos outros.
Ademais, esta situación sobre a que non se toma acción ten efectos negativos en dous sentidos: primeiro, non cumpren coas directrices da Unión Europea na materia que recomendan que os gastos de explotación de cada aeroporto atópense equilibrados para garantir a súa viabilidade económica; segundo, desencadean guerras pola captación de voos, as mesmas que poden ter dous ámbitos de actuación dentro das propias Comunidades Autónomas como poida ser o caso de Galicia ou Cataluña -recordemos as declaracións de Mas sobre o aeroporto de Barcelona con respecto a Xirona e Reus- ou ben entre as propias Comunidades Autónomas como Asturias, Cantabria e Galicia.
En definitiva, a proposta do Goberno nos seus Orzamentos Xerais do Estado, lonxe de fomentar, valla a redundancia dado que sae do propio Ministerio de Fomento, a primeira industria nacional que é o turismo a través de prezos competitivos, recorre á solución fácil de subir as taxas naqueles aeroportos con volume de negocio, sen encarar o problema estrutural dunha reordenación e peche daqueles aeroportos que non son rendibles.

mércores, 29 de setembro de 2010

FEIJÓO DECLARA DE INTERES XERAL O PLAN PARA LEGALIZAR BARREIROS

O acordo desbloquea o convenio para seguir adiante coas urbanizacións

A Xunta aprobou a declaración de incidencia supramunicipal para o plan que dota de infraestruturas básicas ao Concello de Barreiros. O acordo, que o presidente, Alberto Núñez Feijóo, evitou mencionar na rolda de prensa posterior ao Consello da Xunta, é clave para legalizar as máis de 3.000 vivendas paralizadas polo bipartito, cuxa conformidade a Dereito estudan distintos xulgados e que motivou unha denuncia do fiscal por prevaricación contra o alcalde do PP, Afonso Fonte, que aprobou as licenzas.
O interese supramunicipal é un instrumento ao que as administracións recorren habitualmente para impulsar dotacións de interese xeral que superan as competencias municipais, como hospitais, parques empresariais ou autovías.
Neste caso, outorga cobertura legal a obras de rede de sumidoiros e beirarrúas das que carecían as urbanizacións levantadas a pé de costa e que foron impugnadas polo bipartito. A declaración de interese supramunicipal figura no convenio de colaboración entre a Consellería de Medio Ambiente e Territorio, a Deputación de Lugo e o Concello de Barreiros para legalizar os proxectos. O convenio apela ao "profundo impacto económico" que a suspensión das licenzas causou aos promotores "en toda a provincia de Lugo".

martes, 28 de setembro de 2010

E DESPOIS QUE?: RECUPERAR O DIÁLOGO SOCIAL

Algúns expertos consideran que o importante, logo da folga xeral, " é que se recupere o proceso de Diálogo Social"

Algúns expertos consideran que o importante, logo da folga xeral, " é que se recupere o proceso de Diálogo Social". Así o destaca o historiador económico Gabriel Tortella.
Aínda que, como recorda Jesús Cruz, "sempre hai que gardar un período de loito", e o Goberno de Zapatero deberá aliviar ese loito canto antes.
"¿Imos permitirnos o luxo de aplicar políticas sen complicidade e consenso social en plena crise?", pregúntase o catedrático de Dereito Laboral Valeriano Gómez. Ao seu xuízo, volver ao diálogo é unha obrigación para un Goberno "que sempre presumiu da súa complicidade social co mundo do traballo", pero que, con esta folga, "perdeu unha parte importante dos seus apoios".
En definitiva, Goberno e sindicatos necesítanse mutuamente polo que, despois do 29-S, como di Tortella, "as espadas seguirán no alto". Fortalecidos ou debilitados, os representantes dos traballadores non desaparecerán. "O movemento sindical non está en xogo; mentres haxa inxustizas, haberá tendencia dos traballadores a organizarse", di o secretario xeral de CCOO Andalucía, Francisco Carbonero. E engade: "o que nos xogamos é o futuro dos dereitos dos traballadores. Iso é o que vai facer que vaian á folga e vénzanse os medos, porque a deterioración do movemento sindical é unha deterioración dos dereitos".

luns, 27 de setembro de 2010

4.000 EMPRESAS PÚBLICAS DEBEN MÁIS DE 50.000 MILLÓNS

Os partidos políticos inventáronse preto de 4.000 empresas públicas nas tres Administracións, a inmensa maioría innecesarias, para colocar nelas ás súas paniaguados, aos seus parentes, aos seus amiguetes e simpatizantes. Segundo informe do Banco de España, a súa débeda elévase a 50.248 millóns de euros, é dicir un 4,8 do Produto Interior Bruto. As empresas públicas de titularidade estatal deben 26.280 millóns; as de titularidade autonómica, 15.789 millóns; e as de titularidade municipal 8.718 millóns.
Aznar reduciu o endebedamento das empresas públicas en 3,4 puntos. Zapatero multiplicouno por dous. Un escándalo máis dos moitos que se cargan aos petos dos contribuíntes. Na reforma económica que precisa España habería que reducir as 3.807 empresas públicas, moitas delas fantasmales, a tres centenares e garantir unha xestión eficaz e rendible. Na actualidade a maior parte das empresas públicas convertéronse no recurso dos políticos para enchufar aos seus compromisos.
Sen control orzamentario, sen transparencia nas súas contas, as empresas públicas, coas debidas excepcións, constitúen xa unha das enfermidades graves que lesionan o tecido económico de España.

domingo, 26 de setembro de 2010

XERACIÓN CASTIGADA

Son urxentes políticas de emprego que freen o desemprego que se ceba na mocidade española

Sen traballo, sen ingresos, sen casa propia e sen proxecto de vida independente. Esa é a frustrante realidade que castiga a unha gran parte dos mozos españois e que retrata O PAÍS cunha serie de reportaxes e debates. A taxa de paro entre os menores de 25 anos é do 42%, o dobre da media nacional e a máis alta de Europa. A principios de semana, nunha reunión da Organización Internacional do Traballo e o Fondo Monetario Internacional celebrada en Oslo, o director deste último organismo, Dominique Strauss-Khan, alertou sobre un problema dramático e urxente: o paro xuvenil, de enormes custos económicos e sociais, que está producindo unha "xeración perdida". Para a OIT, a situación do paro xuvenil en España é sinxelamente crítica e de consecuencias devastadoras.
As apreciacións de ambos os organismos non son esaxeradas. A crise está castigando con especial saña aos mozos, a esa xeración na que a sociedade investiu máis que nunca en termos de educación para ofrecerlle despois un emprego que require unha menor cualificación ou envialo directamente á precariedade laboral ou o paro. É unha xeración sumida na cultura do consumismo e a icona do diñeiro á que se está negando un dereito fundamental, o traballo, e todo o que iso arrastra. Xa o ano pasado, a crise e o medo a perder a oportunidade de traballar traducíronse nunha redución no número de nacementos por primeira vez nunha década. Tamén no número de matrimonios e divorcios. España asómase ao abismo dunha xeración desaproveitada e condenada a perder todos os trens.
Lamentablemente, a elevada taxa de paro xuvenil non é nin sequera un problema conxuntural que afecte a unha soa xeración e cuxa solución poder confiar á saída da crise. As taxas de paro xuvenil españolas, como os niveis de emprego precario, estiveron sempre por encima da media europea e, por suposto, das grandes potencias mundiais. É un problema estrutural do mercado laboral español que lastra o presente e o futuro do país e reduce a súa competitividade. Son razóns poderosas para aplicar urxentemente políticas de emprego que faciliten o acceso a un primeiro traballo e lograr que os mozos -os máis preparados da historia- poidan incorporarse canto antes e en condicións dignas e equitativas ao sistema produtivo.

sábado, 25 de setembro de 2010

CULTURA DEIXA AOS CONCELLOS A CATALOGACIÓN DO PATRIMONIO

Os bens inventariados ata agora estaban fóra dos plans de urbanismo.

O traballo de catalogación e inventario do patrimonio galego que desde a época de Manuel Fraga levaban a cabo equipos de arquitectos especializados nas catro provincias galegas, será agora asumido polos concellos. A Dirección Xeral de Patrimonio da Xunta decidiu revisar o procedemento e optou, como primeira medida, por subvencionar ás entidades locais para que elaboren os seus propios catálogos.
O inventario do patrimonio inmobiliario supón a protección dos bens con valor histórico ou artístico, case nunca incluídos nos plans de ordenación municipal, e constitúe a base de coñecemento da realidade patrimonial de Galicia.
Os catro equipos de arquitectos que desde fai máis dunha década formáronse neste traballo -catalogaron as tres cuartas partes dos concellos de Galicia- deixarán en breve o labor que ata agora se lles adxudicaba mediante contratos puntuais e polo que percibían ao redor de 1.300 euros por cada municipio inventariado (uns 80.000 euros ao ano).
A Consellería de Cultura sostén que optou polo cambio de modelo na contratación en aras dunha "maior eficacia e transparencia". A dirección xeral asegura que o novo procedemento "será máis barato e dará mellores resultados". "Eses equipos foron contratados a dedo", indica un portavoz deste gabinete da Xunta.
Pero os arquitectos consultados entenden que contratar o traballo aos concellos é "un absurdo" xa que estes son "os primeiros interesados en non catalogar para que non haxa demasiados ámbitos de protección, de forma que os veciños poidan facer o que queiran". Ademais exponse a dúbida de se as axudas económicas desviaranse" aos concellos "amigos".
A Xunta de Galicia está obrigada a velar pola protección destes bens e a instar aos concellos a cumprir as leis. ¿Como vai obrigar aos mesmos concellos aos que subvenciona para que sexan eles os que fagan o seu propio catálogo?", pregúntanse os especialistas.
Patrimonio prevé outras dúas opcións de contratación, tras a das axudas aos concellos. A primeira, que sexan os técnicos da propia dirección xeral quen realicen o traballo mediante "inclusións colectivas" dos bens. "Un sinsentido", sosteñen os profesionais, convencidos de que, neste caso, Patrimonio tería que "aumentar considerablemente o persoal" xa que os técnicos "apenas poden asumir o traballo de oficina".
A última opción que baralla a administración galega, de "carácter excepcional", consiste en contratar os traballos mediante concurso público. Unha opción que en opinión dos arquitectos só beneficiaría "ás grandes consultoras de enxeñería, que van á baixa porque poden facer un traballo rápido, pouco especializado e barato mediante a contratación de técnicos que están empezando".
O traballo de inventariado dos bens patrimoniais desenvolvido ata o momento foise facendo lentamente por equipos pequenos que catalogaban fábricas, lonxas, colexios da época da República e outros elementos arquitectónicos de valor que non teñen protección nos plans de urbanismo dos concellos, como é o caso da Panificadora de Vigo, aínda non catalogada, ou dos edificios dos anos 60 e 70 de José Bar Bóo, na mesma cidade. De Vigo cara abaixo, a práctica totalidade dos concellos están sen inventariar.
Nestes casos, a única protección dos bens patrimoniais é a que está incluída nos plans xerais de urbanismo e nas normas provinciais. En canto os concellos reciban a axuda da Xunta, serán os gobernos locais, mediante os seus propios arquitectos ou os que contraten, quen decidan que elementos protéxense e cales non.
EL PAIS

venres, 24 de setembro de 2010

A DÉBEDA DAS CCAA SUPERA POR PRIMEIRA VEZ OS 100.000 MILLÓNS DE EUROS

A débeda das comunidades autónomas aumentou un 26,5% no segundo trimestre do ano en comparación con igual período de 2009, ata rexistrar 104.083 millóns de euros (o 9,8% do PIB), a cifra máis alta de toda a serie histórica, segundo datos do Banco de España.
Desta forma, o endebedamento autonómico acentuouse como consecuencia da crise económica, que está provocando un incremento dos gastos e unha caída moi importante da recadación. Os datos do Banco de España mostran ademais que desde o ano 1995, o endebedamento das rexións non parou de crecer, batendo en cada exercicio marcas históricas, a pesar do compromiso de estabilidade orzamentaria adquirido nos últimos anos.
A comunidade autónoma con maior volume de débeda no primeiro trimestre foi novamente Cataluña, con 28.769 millóns de euros, cantidade que representa o 27,6% do total da débeda acumulada no conxunto das comunidades. Logo de Cataluña, situouse a Comunidade Valenciana (16.280 millóns de euros), que volve ocupar o segundo lugar por diante de Madrid, cuxa débeda ascendeu a 12.592 millóns de euros.
Entre as tres, acumulan o 55,3% do total do endebedamento rexional. A continuación, figuran Andalucía (11.472 millóns de euros), Galicia (5.544 millóns), Castela-A Mancha (4.829 millóns), País Vasco (3.925 millóns), Baleares (3.822 millóns), Castela e León (3.450 millóns de euros), Canarias (3.395 millóns), Aragón (2.612 millóns), e Murcia (1.827 millóns). Completan a lista Navarra (1.545 millóns), Estremadura (1.341 millóns), Asturias (1.309 millóns), A Rioxa (689 millóns) e Cantabria (682 millóns).
En canto á evolución da débeda, ningunha comunidade autónoma logrou reducir o seu endebedamento respecto ao pasado ano, destacando o incremento do 186% no caso de País Vasco, o 55% de Canarias, o 51,1% de Navarra ou o 50,2% de Murcia.
A débeda dos concellos e do 3,4 do PIB
Pola súa banda, as corporacións locais arroxaron unha débeda de 36.413 millóns de euros no segundo trimestre en relación a igual período de 2009, o equivalente ao 3,4% do PIB, o que representa un aumento do 11,4% sobre o mesmo período do exercicio precedente.
Do total da débeda das corporacións locais, a maior parte (29.253 millóns) corresponde aos concellos, cun incremento do 11,4%, e desta cifra, 14.779 millóns pertencen a capitais de provincia. A débeda dos concellos de máis de 500.000 habitantes (Barcelona, Madrid, Málaga, Sevilla, Valencia e Zaragoza) alcanzou os 10.792 millóns de euros, o que supón un incremento do 6,1%.
Destaca, sobre todo, o incremento do 19,3% da débeda do consistorio de Barcelona, que sumou 794 millóns de euros, e o de Valencia, que elevou o seu endebedamento un 12,3%, ata os 862 millóns de euros. A débeda do Concello de Madrid (7.145 millóns) é superior ao de todas as comunidades excepto Cataluña, Comunidade Valenciana e Andalucía. Ademais, é case dez veces superior á débeda do concello de Barcelona.

xoves, 23 de setembro de 2010

OS ALCALDES QUEREN BLINDAR O SEU PATRIMONIO POLA PRESIÓN XUDICIAL

O municipalismo galego rastrexa os 315 concellos para calibrar o alcance de posibles multas sobre o patrimonio dos rexedores por falta de pagamentos// Aínda non deseñaron a súa blindaxe

A axfisia económica pola que atravesa a Administración local, en xeral, e os concellos galegos, en particular, ameaza agora con afogar aos propios alcaldes. A falta de pagamentos das débedas contraidas polos concellos poden derivar, a través de fallo xudicial, en multas coercitivas que repercuten nos propios petos dos rexedores.
A "alarma" instalouse entre os alcaldes desde que, en plenas vacacións estivais, a mediados de agosto, saltasen á luz os primeiros casos de sentenzas xudiciais favorables a provedores, contratistas e outro tipo de empresas por falta de pagamentos dalgúns consistorios, entre outros, dous galegos como os de Mondoñedo e Ribadeo, que se coñezan ata a data.
Os xuíces obrigaron a estes concellos a liquidar as súas débedas e tras varias notificacións emplanzando aos consistorios a abonar os pagos pendentes, o que non fixeron polo que finalmente resolveron impor a multa persoal (que pode oscilar entre 150 e 1.500 euros e pode ser reiterada periodicamente por seguir incumprindo). En ningún caso, o alcalde farase cargo da débeda contraida polo concello, senón que será a multa imposta polo xuíz a que repercutirá sobre o patrimonio do alcalde que non executa a resolución xudicial. Se ademais non paga a sanción, verán embargados o seu bens particulares por devandito importe.
Así as cousas, o municipalismo galego está inmerso agora nun "recoñecemento concello a concello para coñecer ata onde alcanza o problema". En definitiva, facer unha radiografía sobre cantos alcaldes poden ser xa multados por falta de pagamentos dos seus consistorios e os que "teñan sospeitas de que poidan ser sancionados en sentenza", segundo explicou Carlos Fernández, presidente da Federación Galega de Municipios e Provincias (Fegamp).

mércores, 22 de setembro de 2010

O PP QUERE LEGALIZAR CASAS XUNTO AO MAR

O texto permitiría seguir construíndo en núcleos levantados logo de 1988

A Lei de Costas previu para os zonas clasificadas como solo urbano antes da súa redacción unha rebaixa da servidume de protección, que se fixou en 20 metros fronte aos 100 nos que se estableceu o límite xeral. A Lei de Vivenda da Xunta, aprobada a pasada lexislatura, contiña unha disposición adicional que estendía este réxime aos núcleos rurais tradicionais, pero está en suspenso tras un recurso do Goberno central ao Tribunal Constitucional por invasión de competencias.
A proposta que presentou o PP recupera o contido daquela disposición e vai máis aló, xa que permite legalizar o que se atopa na franxa entre os 20 e os 100 metros, incluídos aqueles núcleos rurais que non fosen "preexistentes" á norma de 1988, e ata seguir construíndo neles. Tamén expón, ademais, conceder concesións de explotación na franxa non xa aos propietarios, senón "aos que levasen a cabo construcións feitas ao amparo de actos administrativos públicos con data anterior ou non á entrada en vigor da lei".
Se o Estado quixese rescatar tales concesións debería correr, segundo a proposta, coas hipotecas que tivesen as casas. De renunciar a pedir a concesión, ademais, os afectados terían dereito a unha propiedade das mesmas características ou unha indemnización calculada segundo os prezo de mercado.
O texto tamén autoriza, tal como está redactado, a "novos usos e construcións de acordo cos plans de ordenación en vigor".
A modificación chega ao extremo de permitir, no punto máis criticado polos grupos da oposición, que os núcleos urbanos consolidados con anterioridade á Lei de Costas, xurdidos tamén "ao amparo de actos administrativos públicos", poidan ser "excluídos do dominio público marítimo terrestre por decisión administrativa previo informe preceptivo do Concello e da comunidade autónoma".

Os socialistas acusan ao PP de privatizar o litoral...

martes, 21 de setembro de 2010

O SUPREMO RATIFICA A DEMOLICIÓN DA VIVENDA DA EX CONSELLEIRA DE PESCA

A edificación, propiedade de Carmen Gallego, foi construída na zona de protección de Costas no municipio pontevedrés de Vilaboa

O Tribunal Supremo declarou firme unha sentenza do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) que ordenou a demolición da vivenda da ex conselleira de Pesca Carmen Gallego no municipio pontevedrés de Vilaboa, rexeitando un recurso de casación da deputada socialista. O inmoble en cuestión está dentro da zona de servidume de protección de Costas, segundo a resolución confirmada e que decretou a súa derriba. A vivenda está situada 57 metros dentro dunha franxa de cen metros de servidume de protección, segundo destacou a asociación ecoloxista Salvemos Pontevedra, que actuou como denunciante ante os tribunais.
O Supremo non admitiu a trámite o recurso de casación interposto polo marido da ex conselleira por unha cuestión de contía. Nos seus razoamentos xurídicos, os maxistrados aseveraron que para que o recurso de casación fose admitido, a casa tería que superar os 150.000 euros. No caso da vivenda de Riomaior, menciónase que o valor da construción realizada e os gastos de demolición «non alcanzan o límite cuantitativo legal», polo que xa non se entra a analizar o resto da cuestión.
O tribunal estatal rexeitou desta forma a alegación do recorrente, o marido da deputada, que avogaba por un valor superior da vivenda que o presumido polo Supremo. Precisamente é esta consideración dos maxistrados a que Galego intentará modificar a través dunha apelación. «En todo ou procedemento xudicial nunca se entrou non fondo do asunto, no Supremo non se dictaminou se a casa é legal ou ilegal, senón se a contía era correcta para admitir o recurso de casación», puntualizou a líder socialista.
A sentenza do TSXG agora ratificada precisa que «a Administración deberá proceder á demolición do construído ilegalmente» neste caso. Consultado onte o alcalde de Vilaboa, o socialista José Luís Poceiro, sobre a responsabilidade administrativa se leva a cabo a demolición, o rexedor precisou que lle corresponderá á Consellería de Medio Ambiente, xa que este concello está integrado na Axencia de Protección dá Legalidade Urbanística (APLU).

Normas subsidiarias...

Revés no Supremo para a ex conselleira de Pesca...

luns, 20 de setembro de 2010

IMPUTAN POR PREVARICACIÓN, SUBORNO E FALSIDADE DOCUMENTAL A TRES POLÍTICOS DO BNG

Ve indicios delituosos na concesión dun servizo de paneis publicitarios-Afecta ao tenente de alcalde de Ourense, o seu antecesor e un director xeral-O PP pide o seu 'cesamento inmediato' e a ruptura do pacto de goberno PSOE-BNG-O BNG tomará unha decisión cando analice a decisión xudicial

A corrupción sobrevoa o Concello de Ourense. Un Xulgado da cidade deu un pau ao á nacionalista do goberno bipartito. Imputa por prevaricación, suborno, falsidade en documento público e, subsidiariamente, tráfico de influencias a dous membros do goberno local e ao ex tenente de alcalde, todos do BNG.
Trátase do actual tenente de alcalde, Andrés García Mata, o seu antecesor no cargo, Alexandre Sánchez Vidal, e o director xeral de Turismo e Termalismo, David Cortón, quen fai tan só uns días presentou a súa renuncia ao cargo alegando motivos persoais e que este xoves foi aceptada en xunta de goberno local.
Os feitos remóntanse a finais de 2007 cando os tres políticos nacionalistas e o funcionario do Concello Elías Domínguez (tamén imputado), inician os trámites para a concesión dun servizo de paneis informativos na vía pública. Foi o PP o que en 2008 trasladou o asunto á Fiscalía por entender que esta errada concesión xestionouse de forma irregular.
Agora o Xulgado de Instrución número 1 de Ourense deu a razón aos 'populares'. Ve indicios de que os imputados puxeron en marcha un proceso administrativo que culminou cun convenio/contrato entre o Concello e a empresa Afiador Producións para a instalación dos paneis sen "respectar o procedemento legalmente previsto". De feito, incide en que levaron a cabo trámites cando a empresa nin sequera existía.

Unha concesión por 80 anos...

Dimite o tenente de alcalde de Ourense tras ser imputado...

domingo, 19 de setembro de 2010

APUNTAR AO CULPABLE

Por fin parece que, ante a gravidade da situación, e o pouco éxito que se prevía ía ter, os sindicatos deixáronse de ambigüidades e apuntan ao verdadeiro culpable da próxima folga xeral.
Porque, sen dúbida, a crise económica, ademais de ter raíces internacionais moi profundas, agravouse moito aquí pola burbulla inmobiliaria, pola acción de non poucas entidades financeiras e por patróns tan impresentables como o seu aínda presidente Díaz Merchán, así como o comportamento do anterior Goberno do PP e o seu hoxe tan destrutiva e incapaz oposición.
Pero de todo iso é así mesmo responsable o Goberno do PSOE -en realidade, o personalísimo e zigzagueante de Zapatero- durante os últimos seis anos. A súa pésima xestión da crise e o seu contraproducente envorco nos últimos meses fano dobremente culpable. "As folgas xerais fanse contra o Goberno, non contra a oposición", tivo o valor de recoñecer e rectificar UGT, apoiada polas súas bases, ante as críticas de CC OO, por apuntar só ao PP. Por iso é polo que os delegados de ambos os sindicatos en Vistalegre comecen e terminado a súa reunión apuntando ao máximo culpable da folga, pedindo a dimisión do presidente do Goberno. A súa abusiva concentración de poder e o seu pésimo uso do mesmo fixeron que a solución desta crise económica esixa tamén agora unha substitución na cúpula.
Unha substitución que así mesmo constitúe xa a única saída previsible ás bravas crise política na que Zapatero sumiu ao mesmo PSOE, como mostran as últimas enquisas, nas que case catro de cada cinco españois rexeitamos que nos goberne Zapatero ou Rajoy.
El Pais

sábado, 18 de setembro de 2010

GALICIA E O FIN DOS TEMPOS

Galicia é o país dos mil ríos que, na súa maioría, desembocan no mar. Non se entende Galicia sen a auga. Segundo un recente informe da Xunta de Galicia, un terzo dos ríos e rías da comunidade atópase en mal estado ecolóxico. Das 140 masas de auga en mal estado, 109 son de carácter fluvial. O inventario dos puntos contaminantes nas augas galegas, afectadas por verteduras constantes é contundente 3.784 puntos: 2.392 en augas superficiais e 1.392 en augas subterráneas.
En Vigo, aínda que aparentemente a construción da nova depuradora do Lagares está "en marcha", case 2.000 casas seguen sen estar conectadas á rede de saneamento. Algunhas están a menos de cen metros e a lei obriga aos seus propietarios a conectarse, pagando os custos pero recorren ao "tradicional pozo negro do país". Ademais hai moita industrias que verten directamente ao Río Lagares. Sorprendentemente, ata o ano 2008 o Porto de Vigo non se conectou á rede de saneamento
Hai pouco Augas de Galicia ratificou a sanción de 6.000 euros ao Concello de Vigo imposta tras detectar o 15 de xaneiro do 2009, unha vertedura de augas residuais non autorizado e sen tratamento procedente da depuradora. O Concello alegou que a responsable da vertedura era a adxudicataria, que se produciu nun aliviadoiro un día de «gran pluviosidade». Recoñece que a depuradora ten problemas de deseño...

Antonio Figueras - Investigador. Instituto Investigacións Mariñas. CSIC. Vigo...

venres, 17 de setembro de 2010

DEMOSTRASE UNHA VEZ MÁIS QUE O PXOM DE VIGO É INVIABLE

A XUNTA DE TOURIÑO E CARIDE HAN VALIDADO UN PLAN SEN VIABILIDADE ECONÓMICA. ¿IMAXÍNANLLOS DE EMPRESARIOS?

Aprobado o concurso para redactar o proxecto do subterráneo. Pero non hai diñeiro asegurado para a obra

O Concello de Vigo solicitou por dúas veces un aprazamento das anualidades coas que a Xunta vai financiar cun custo de 1,1 millóns de euros a redacción do proxecto do túnel entre Julián Estévez e a ETEA, clave para o desenvolvemento de Teis.
En ambas as ocasións polo mesmo: non estaban aprobados os pregos do concurso, a parte que lle toca realizar á Administración local. 'Atrasárono porque non fixeran os seus deberes ata agora', afirmou o portavoz do PP, quen puido xustificar con informes oficiais a súa afirmación. Finalmente, xa se puido abrir a licitación do proxecto deste subterráneo, aínda que en absoluto está garantida a posta en marcha dunha obra de 30 millóns ao non haber financiamento asegurado.

xoves, 16 de setembro de 2010

POR UN ESTATUTO DOS EMPRESARIOS

A empresa ten un valor social e xa que logo público ( véxase se non as axudas dadas polo Estado). Xa que logo, se, na práctica, o empresario ten dereito a recibir do Estado axudas e facilidades; en xusta contrapartida, debería ter a obrigación de xestionar de maneira que os beneficios empresariais tamén recaian nos traballadores, e que o seu interese persoal ou ata a súa desidia ou neglixencia, non poña en risco a existencia da propia empresa. En non poucas ocasións, a desaparición dunha empresa ten máis que ver co seu capital emprendedor e directivo que coas facilidades para despedir ou para contratar traballadores.
Esta -de momento- invisible reforma empresarial podería considerar as cotizacións sociais a cargo da empresa en función do valor engadido e non só como un imposto sobre os salarios; nesa liña debese bonificar o emprego digno que xere unha empresa e a estabilidade de este. Unha reforma para primar a sustentabilidade social e a solidez da empresa.

mércores, 15 de setembro de 2010

VOTAR A IRRESPONSABLES

BNG recoñece que o desenvolvemento urbanístico de Guixar 'é difícil' e non sabe' se se poderá cumprir' - O paso subterráneo de Guixar ten financiamento da Xunta que se pode perder.

O Concello de Vigo contratará de urxencia a redacción do túnel de Julián Estévez-Guixar, que uniría o actual paso de Areal con Teis e a autoestrada. Trátase dunha obra complexa e que conta con financiamento da Xunta, pero que esixe un esforzo por parte do goberno local.
Pola súa banda, o concelleiro de Urbanismo, José Mariño, responsabilizou do 'atraso' nese proxecto á Xunta que 'fai só un mes' convocou a primeira reunión da comisión de seguimento, a pesar de que o convenio para a construción do túnel está asinado desde fai máis dun ano. Ademais, Mariño asegurou que, nesa reunión, os responsables da Xunta pediron engadir unha 'addenda' ao convenio para atrasar as anualidades da achega autonómica e ata, que o financiamento da Xunta 'quede sen efecto' a expensas dunha nova valoración nun hipotético novo convenio. 'O Concello -que levará á Xerencia de Urbanismo a adxudicación cumpriu as súas tarefas, a que non cumpre é a Xunta', dixo. En todo caso, Figueroa recordou que a achega económica do Concello está supeditada ao desenvolvemento urbanístico do ámbito de Guixar tal e como se recolle no Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM), algo que para o PP será complicado posto que o planeamento 'é un fracaso' e non se poderá desenvolver. Igualmente, o concelleiro Eudosio Álvarez (BNG) recoñeceu que ese desenvolvemento urbanístico 'é difícil' e non sabe 'se se poderá cumprir'. Por iso, pediu que se busquen fórmulas para que o Concello poida achegar os 4 millóns que lle corresponden e que a Xunta 'non se poida agarrar' á falta de pagamento municipal para non impulsar a obra.

martes, 14 de setembro de 2010

A ROMÁNTICA ALCALDÍA DE ABEL CABALLERO

O rexedor elimina o concepto Concello de Vigo en toda a cartelería municipal - Un concelleiro socialista denomina o novo termo como 'romántico e poético' - 'Vostede déitase cunha imputada, eu co acalde', engadiu Carlos Font - O PP pide no pleno ordinario que se utilice a firma Concello - O BNG apoia ao PSOE e defende o bipartito 'como un único goberno'

Nin un só dos polo menos 3.000 carteis que Abel Caballero colocou nas rúas da cidade contén o termo 'Concello de Vigo'. A cambio, os paneis nos que o rexedor anuncia obras do Plan E, parques infantís ou calquera outra actuación levada a cabo polo á socialista do goberno local locen en grandes letras a nova marca municipal: 'Alcaldía'. Desta forma, o rexedor diferénciase do seu socio de goberno, o BNG, que adoita utilizar o termo 'Tenencia de Alcaldía', aínda que mantén o logo do Concello.
O tema é tan visible que este luns debateuse o asunto, con resultados sorprendentes, no pleno ordinario de setembro. A mañá na Praza do Rei viguesa encheuse de romanticismo e poesía ata alcanzar cotas inesperadas e estrañas parellas. O Partido Popular presentou na sesión plenaria unha moción solicitando ao alcalde que utilice o concepto Concello de Vigo nos carteis e acusou a de desviar fondos para facerse propaganda.
O punto de mira do partido conservador está no elevado gasto dos letreiros, que estima nuns 6.000 euros por parte de cada empresa, e no seu uso indebido. ¿Quen paga eses carteis? ¿De onde sae o diñeiro?. É como o programa de Televigo, pagado con fondos públicos. .
A resposta de Carlos López Font, concelleiro de Xestión Municipal e man dereita de Caballero, non podía ser máis orixinal. O edil chegou a dicir que o novo termo parecíalle "ata romántico", pero non quedou aí e engadiu que o concepto alcaldía era "en termos políticos, absoluta poesía", o que provocou a gargallada xeneralizada da bancada popular.
Font estaba lanzado e xa non podía frear, así que buscou outro paralelismo para atacar á ex alcaldesa e candidata ás municipais, Corina Porro. Sen ningún rubor, o concelleiro dirixiuse a Figueroa e espetoulle: "Vostede déitase todos os días coa súa xefa política, imputada por prevaricación; eu déitome co meu xefe político, o alcalde, que xamais estivo imputado".
A estas alturas do debate xa poucos acordábanse dos famosos carteis do Plan E e a moción foi rexeitada cos votos socialistas e nacionalistas. O líder do BNG e tenente de alcalde, Santiago Domínguez, quitou ferro ao asunto afirmando que "iso non é o que lle preocupa aos cidadáns", pero votou en contra da iniciativa popular e evitou un enfado do rexedor que provocaría outro enfrontamento entre socios. "Cada un que poña o que queira", sinalou recordando que as áreas que dirixe si utilizan o termo Concello de Vigo.
Os carteis xa din que partido promove cada proxecto
O pacto de goberno entre PSOE e BNG pasou ao longo dos últimos tres anos por varias crises nas que uns e outros se cruzan acusacións, pero non chegan a romper o seu acordo. Fai tan só dúas semanas, a construción do albergue no barrio de Ribadavia converteuse en arma arreboladiza por ambas as partes, aínda que a oito meses das municipais ningún dos dous partidos dará un paso en falso que poña en perigo a reelección.
Desde o primeiro momento, , de forma que os cidadáns saben a primeira vista a quen pertence cada obra, inauguración ou beirarrúa.
Coa chegada dos fondos do Plan E, a cartelería aumentou de forma considerable e o alcalde decidiu retirar calquera referencia ao Concello. Nos paneis de Abel Caballero só figura a palabra 'Alcaldía' e o escudo da cidade, coa torre, a oliveira e o mar, sobre o nome de Vigo.

Rózase o ridículo: só faltaría que nos carteis figurase tamén o nome de Abel Caballero...

luns, 13 de setembro de 2010

A CIDADE DE VIGO TRIPLICA O RISCO DE ACABAR VIVINDO SÓ

Xubilados que viven sos: o 30% no centro, en Beade o 10. Nos tres distritos do centro de Vigo hai case 100.000 persoas, delas unhas 23.000 teñen máis de 60 anos

O centro urbano, integrado polos tres primeiros dos nove distritos en que se divide o termo municipal, non só perde poboación senón que envellece a marchas forzadas. Aínda que quizá o máis rechamante é que cada vez resulta máis habitual que os maiores de 60 anos e xubilados en xeral vivan sos.
En cifras absolutas, o maior número de cidadáns sexagenarios en diante dáse no distrito sete, que inclúe desde o Calvario a Lavadores, Cabral ou Candeán, onde hai case 60.000 persoas nestes tramos de idade, cunha 'soidade' no seu domicilio que se cingue á media: unha de cada cinco empadroados asegura non ter compañía.

domingo, 12 de setembro de 2010

POBRES ESPECULADORES INMOBILIARIOS

Si, pobres de solemnidade. En serio. Para especular como cómpre resulta imprescindible que haxa demanda e, para que haxa demanda son necesarios os demandantes. En definitiva, precisan doutras persoas, humanas por máis datos.
Os bos especuladores galegos non son só determinados promotores. A nivel agregado son igual de relevantes, por exemplo, aqueles emigrantes retornados que adquirían pisos para arrendalos de forma leonina a estudantes. Agora, que apenas restan uns milleiros de universitarios desprazados (30.000, dicía unha recente reportaxe), o bo especulador compra coa esperanza de que outro lle compre á súa vez máis caro. Pero, ai, cada vez quedan menos conveciños novos. Os xubilados non adoitan adquirir pisos nin encostados.
En plena canícula, o banco de bancos deulle a puntilla aos pobres especuladores paisanos. Ese banco non concede hipotecas ao uso. Trátase do Bank for International Settlements (BIS), ou Banco de Pagos Internacionais, con sede en Basilea (Suíza). Talvez pola súa perspectiva, este banco é capaz de dicirlle ao Banco Central Europeo, ao Banco de España e aos pobres especuladores que, por mor da pésima situación demográfica española -posto 206 de entre 223 Estados e territorios do planeta-, o prezo da vivenda poderá derrubarse ata un 75% durante os próximos 40 anos. Iso implica que un apartamento polo que se pagaron 200.000 euros no 2008 valería unicamente 50.000. E isto, á marxe da crise transitoria que nos arrasa.
E ¿como serían as proxeccións específicas para Galicia? Pois considerando que a situación demográfica galega é aínda moito, moitísimo peor -posto 221 de entre 223 no mundo-, a depreciación do metro cadrado galaico superaría holgadamente ese fatídico 75%.
De modo que o pobre especulador galaico debese ser dos máis interesados en estimular a natalidade. Máis que nada porque isto do BIS, que ninguén le por aquí, si que se le en Frankfurt, e o Banco Central Europeo igual indícalle ao Banco de España que concentrar riscos en inmobles xa non é aconsellable nun país sen potenciais compradores. Á fin e ao cabo, se nos recomenda reformar as pensións a causa do esperpento demográfico, a pesar do noso vixente superávit da Seguridade Social, ¿como vai aceptar como garantías bancarias activos que se van a depreciar?

sábado, 11 de setembro de 2010

MADRID, GALICIA, CANARIAS E VALENCIA TEÑEN OS PEORES SERVIZOS SANITARIOS

Os seus puntos negros son o pouco investimento e a aposta pola privatización

Navarra, Asturias, Castela-A Mancha e Castela e León son as Comunidades Autónomas cos mellores servizos sanitarios, segundo os datos dun informe presentado pola Federación de Asociacións para a Defensa da Sanidade Pública, que conclúe que Madrid, Galicia, Canarias e a Comunidade Valencia son as rexións que contan cos peores servizos.
O obxectivo do informe, segundo explicou o portavoz da Federación, Marciano Sánchez Bayle, é o de comparar ás Comunidades Autónomas entre elas, xa que "aínda que o sistema sanitario español, en xeral, ten unha situación boa, dentro do país existen diferenzas preocupantes".

A aposta pola privatización
De acordo co informe, os puntos negros das Comunidades peor situadas son un gasto per cápita moi baixo sostido durante anos e unha aposta pola privatización, especialmente en Madrid e Valencia.
País Vasco, a que inviste máis
A Comunidade que máis inviste é o País Vasco, con 1.623,08 euros, e a que menos destina á Sanidade, Baleares, con 1.066,37 euros. Son case 500 euros de diferenza por persoa, segundo indica o informe.
Madrid, Valencia, Galicia e Canarias
Sánchez destacou que Canarias, Madrid Galicia e Valencia levan anos manténdose nos postos máis baixos e, de feito, Valencia ocupou o último posto en 6 dos 7 informes realizados desde 2004, ano en que se transferiron as competencias sanitarias ás Comunidades.
Madrid, antes á cabeza
É moi significativo, segundo dixo o portavoz da Federación, que Madrid "antes da transferencia de competencias tiña un dos mellores sistemas sanitarios" de España.
Os parámetros analizados
Para a realización do informe tivéronse en conta parámetros de "financiamento, recursos e funcionamento"; "política farmacéutica"; 'valoración dos cidadáns'; 'listas de espera' e 'privatización sanitaria'.
Camas por 1.000 habitantes
Un dos datos "máis preocupantes" é o número de camas por 1.000 habitantes, no que hai unha diferenza de dúas camas por cada 1.000 habitantes entre comunidades como Valencia (2,69) e Cataluña (4,50), xa que, segundo indicou, "limita a posibilidade de hospitalización dos pacientes".

venres, 10 de setembro de 2010

PREMIO Á INCOHERENCIA

O PSOE galego sitúa a dous altos cargos no consello de administración

Raro, raro. O desenlace da inevitable e imprescindible fusión das caixas de aforros galegas non puido resultar máis estraño. Como premio a meses de manobras dilatantes, de receos e agravios do Goberno, de incoherentes cambios de rumbo, o PSOE galego sitúa a dous dos seus máis representativos altos cargos no consello de administración que pilotará os tres anos do axuste da nova entidade financeira, os máis transcendentais para marcar o seu futuro.
A presenza de Mar Barcón, secretaria de Política Municipal dos socialistas galegos e de Salvador Fernández Moreda, secretario provincial do partido na Coruña garante sen dúbida un dos principios que a lei de Caixas aprobada polo parlamento galego pretendía supostamente evitar: a indeseada politización da nova caixa de aforros galega. Resulta sorprendente que o PSOE, que se significou poderosamente durante todo o proceso esixindo unha maior despolitización, sexa agora quen se asegure unha desproporcionada representación. A incoherencia socialista, marca da casa en todo o que se refire ao mapa financeiro galego, como demostrou cando apoiaba e rexeitaba fusións e lei de caixas con horas de intervalo nunha secuencia de actuacións obstaculizadoras e declaracións contraditorias que a punto estiveron de truncar o proceso, non podería recibir tan indebida recompensa se non fose pola indolencia demostrada polos responsables da Xunta no proceso e a cegueira da dirixencia do PP galego, que recibiu un gol por toda a escuadra no último minuto de partido.
Poderá alegar agora a organización que preside Alberto Núñez Feijóo que o penalti era ilegal ou que houbo falta previa ao seu porteiro, pero o feito certo é que o único partido que poderá contribuír a marcar a liña de acción da nova caixa de aforros galega desde o seu consello de administración será o PSOE que lidera, hai que recoñecer que con marrullera astucia, Manuel «Pachi» Vázquez. E non pode dicirse que a capacidade de influencia sexa menor: Salvador Fernández Moreda, será o único presidente de Deputación presente na caixa resultante, nada menos que como vicepresidente primeiro.
Para maior dislate, Barcón e Moreda intégranse no Consello como parte da cota de poder de Caixa Galicia, rompendo así os sectarios esquemas de quen pretendían sinalar a caixa coruñesa como proclive ao PP, á vez que atribuían a Caixanova, que elixiu unha representación estritamente profesional, unha posición supostamente tributaria do PSOE. Tan falsos entón como agora ambos os intentos de descualificación, si conviría aclarar a impertinencia da presenza da número tres do PSOE galego na dirección da nova caixa galega: Mar Barcón mantívose como integrante da asemblea como representante da Coral Polifónica de Betanzos, demostrando unhas ignotas afeccións musicais nun dos feudos municipais do seu partido. A súa presenza no novo Consello non é só discutible. É abertamente incongruente.

xoves, 9 de setembro de 2010

O 76% DOS ESPAÑOIS NON QUERE QUE ZAPATERO E RAJOY VOLVAN A SER CANDIDATOS

Afiánzase a percepción de que o partido que cambie de candidato para as próximas xenerais será premiado polos electores. Tres de cada cadro españois, o 76% dos enquisados por Metroscopia, aseguran que nin José Luís Rodríguez Zapatero, nin Mariano Rajoy deben ser candidatos nas próximas xenerais.
Rajoy xa foi proclamado candidato e, logo de dúas derrotas consecutivas, nunca deixou a máis mínima dúbida de que será o cabeza de lista do PP. Con todo, a enquisa é significativa para Zapatero, porque unha das incógnitas a despexar nos próximos meses é se se volverá a presentar. Se a el serviulle o criterio das enquisas para intentar propiciar un cambio de candidato en Madrid, a mensaxe que podería extraer é que os españois prefiren que non repita, valoran mellor a outros membros do seu Goberno e ademais esixen aos partidos primarias para elixir aos seus líderes. É dicir, que o PSOE debería celebrar primarias para elixir ao sucesor de Zapatero. A pesar de todo, hai máis votantes do PP descontentos con Rajoy que electores do PSOE con Zapatero. Un 83% fronte a un 71%, pero o dato mitígao a maior fidelidade dos votantes do PP, dispostos a ir ás urnas sexa quen sexa o seu líder. A falta de liderado prexudica sempre máis ao PSOE que ao PP, porque os socialistas compiten coa abstención crítica e con outras opcións.
As primarias provocan alerxia nos partidos e só o PSOE celébraas, pero limitándoas ao máximo, a pesar de que os cidadáns esixen participar na designación de candidatos. O 65% quere facelo e, curiosamente, son os votantes do PP os que máis interese mostran. Respecto ao proceso aberto no PSOE de Madrid, o 49% cre que a decisión de Tomás Gómez de provocar as primarias beneficia ao PSOE porque reforza a autonomía dos afiliados. Á pregunta de quen é mellor candidato, o 34% di que Trindade Jiménez e o 23% que Tomás Gómez e a diferenza é maior entre votantes do PSOE. Pero hai que facer unha excepción: a enquisa non está feita entre afiliados de Madrid que son os que votan e a ministra ten un plus de coñecemento e valoración en toda España.
El Pais

mércores, 8 de setembro de 2010

CORRUPCIÓN

Mariano Rajoy, no PAÍS do 1 de setembro, define a corrupción masiva e profunda do seu partido como "un asunto moi incómodo, pero que non ten efectos electorais".
Ante estas declaracións quédome atónito e moi preocupado. ¿Non se acorda Rajoy do que lle ocorreu ao PSOE co caso Filesa? ¿Cre que o caso Gürtel é para o PP un caso unicamente incómodo, e ata xa amortizado?
¿E que cre que pensan os electores do Partido Popular?, ¿pensarán todos o mesmo?
A corrupción do PP (a máis importante nun partido político desde que estamos en democracia), ¿non vai facer mella no voto dos electores? ¿Que idea ten Rajoy da decencia dos españois?
Chama a atención que o líder do Partido Popular, tan crítico con Zapatero, sexa tan benevolente cos seus corruptos. Que o aspirante a presidir un futuro Goberno teña esa mentalidade é inaudito. ¡A que nos caería encima! Que o sentido común ilumínenos.
Fernándo Murillo

martes, 7 de setembro de 2010

A ZONA ARRASADA POLO LUME EN OURENSE ALBERGA ESPECIES EN PERIGO

A falta de planificación ambiental dificulta o balance do lume de Laza.

A zona arrasada nos incendios do Macizo Centra é un espazo protexido da Rede Natura que abarca varios municipios de Ourense como Laza ou Chandrexa de Queixa, onde viven especies ameazadas. É o caso do aguia real, considerada en perigo de extinción polo Catálogo Galego de Especies Ameazadas, ou o bufo real, catalogada como "ameazada". Nesta zona atópase unha das poucas poboacións estables de lobo en Galicia. O principal deses incendios, no municipio de Laza, está xa controlado tras arrasar 1.715 hectáreas.
A gran riqueza natural do Macizo Central débese á escasa acción do home nesta zona. Con todo, é difícil avaliar os danos porque o Macizo carece dos instrumentos de xestión ambiental obrigatorios para un espazo protexido, caso que se repite na maioría de espazos da Rede Natura.
A Lei de Protección dá Natureza, aprobada en 2001, obriga a que o Macizo conte cun Plan de Conservación, no que se deben incluír os valores ambientais a protexer (especies, hábitats ou paisaxes) e os posibles riscos. Todos os plans da Rede Natura deben estar entregados en Bruxelas antes de final de ano, pero, de momento, non se finalizou ningún.
O anterior conselleiro de Medio Ambiente, o socialista Pachi Vázquez, pretendía elevar a protección do Macizo Central a Parque Natural, pero a ampliación da Rede Natura está paralizada. As especies ameazadas tamén carecen de plans de recuperación ou conservación, polo que é complicado coñecer a súa situación actual.
Xosé Carlos Fernández, da asociación ecoloxista Adega, alerta de que, ademais da "traxedia" que supuxo o incendio, o arrastre da terra polas choivas pode provocar que se contaminen os acuíferos que alimentan os ríos Limia, Támega e Arnoia. Fernández pregúntase que credibilidade terá a Xunta como garante da lei "se non é capaz de protexer os espazos protexidos" xa que o Goberno autónomo debe informar á Unión Europea dos danos na Rede Natura.
A pesar das importantes desfeitas ecolóxicas, o incendio afectará en menor medida á economía da zona. Para o alcalde de Laza, o popular José Anxo García, o impacto "non é tan grande como pode parecer", pero se afecta á caza, aínda que, segundo apuntou, non ten noticia de animais queimados.
O presidente da Comunidade de Montes Veciñais en Man Común de Laza, Cimadevila e Soutiño, Afonso Fernández, resta importancia da caza na zona e destaca a necesidade de recuperar o monte como un recurso para toda a comunidade como forma de evitar o abandono e os incendios.

Feijóo celebra que o 99% do chan queimado sexa monte raso...

É o hábitat da aguia real e o lobo...

luns, 6 de setembro de 2010

O TSXG RATIFICA A DERRIBA DAS TORRES DE GARCÍA BARBÓN

O goberno vigués decidirá se apela o auto xudicial do Tribunal Supremo

As torres de García Barbón, non se axustan á lei. Así o ratifica un auto do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, datado a finais do mes de xullo. O auto desestima un recurso que interpuxera o Concello contra o fallo do Tribunal Supremo que declarou ilegais as construcións, e que ordenou a súa derriba.
O Concello remitiu ao Alto Tribunal galego un recurso no que pedía que se declarase a "inejecución" da sentenza emitida polo Supremo, tendo en conta que, segundo o escrito orixinal, cumpríronse xa unha serie de requisitos urbanísticos, con modificacións do anterior Plan Xeral incluídas, para que non levase a efecto a execución da sentenza. Agora a sala do Contencioso do TSXG, desestima unha petición e ordena que se manteña en curso a execución da mencionada sentenza.
A execución do fallo, é dicir a demolición dos inmobles, fora solicitada polo denunciante da urbanización, ao que lle deron a razón tanto o Tribunal Superior de Xustiza como o Supremo. A sentenza emitiuse como firme no ano 1996 e o TSXG volveu ratificala en 2001.
As razóns que esgrime o Tribunal Superior para desestimar a petición municipal pasan, entre outras, porque o mero cambio dun planeamento urbanístico non é o aval suficiente para "legalizar" a actuación, senón que ademais, deberá tramitarse unha nova licenza con arranxo á normativa en vigor.
Incumprimentos
De acordo coa sentenza firme do Tribunal Supremo, as torres de García Barbón, cumprían a normativa urbanística con arranxo ao Plan Xeral de 1993, que estaba en vigor cando se realizou a edificación.
Por iso o fallo anulou a modificación do estudo de detalle, o proxecto de urbanización, o proxecto de compensación e a licenza de obra outorgada pola entón Comisión de Goberno municipal, no ano 1994.
Os motivos polos adoptouse esa decisión xudicial foron o incumprimento nas alturas da edificación -figuraban 17 no estudo de detalle en lugar das 16 que permitía o Plan Xeral en vigor-, a falta da firma do secretario municipal no acordo polo que se entendía este como non informado legalmente, e o incumprimento ademais dos compromisos urbanísticos para a zona.
Agora, o goberno local e a Xerencia de Urbanismo haberán de adoptar medidas legais para impedir que a orde xudicial de execución da sentenza do ano 1996 siga o seu curso.
O edil de Urbanismo descoñecía onte o contido do auto do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia. No entanto, fontes municipais indicaron que os servizos xurídicos estudarán nos próximos días o documento, a fin de decidir se se presenta ou non recurso de súplica contra a decisión adoptada.

domingo, 5 de setembro de 2010

A SOBERANÍA RESIDE NOS PARTIDOS POLITICOS, DOS QUE EMANAN OS PODERES DO ESTADO

A organización do sistema local depende da comunidade autónoma. E esta sempre traballou para reproducir municipios domesticados e dependentes. O seu obxectivo último é controlar o voto, non desenvolver as funcións básicas do municipio (urbanismo, educación democrática, etcétera). Por iso as políticas autonómicas destinadas ao mundo local resúmense en axudas e subvencións crecentes aos municipios afíns, ignorando á súa vez o custo social que todo iso xera. Devandito custo resúmese na xeración de agravios comparativos, no fomento da irresponsabilidade fiscal, de paternalismos políticos diversos e de interiorizar valores e comportamentos non democráticos na poboación.

sábado, 4 de setembro de 2010

A SOGA APERTA PERO NON AFOGA

Folga xeral, eleccións catalás e Orzamentos Xerais do Estado para 2011. Por esa orde. Material informativo de recurso para reeditar a volta ao cole na mesma clave de sempre: espéranos un outono quente. Un clásico da síndrome post-vacacional. E logo nunca pasa nada.
Volvemos estar nas mesmas, un ano máis. A abafante pauta dunha situación económica que non acaba de remontar e ameaza de morte súbita -política, enténdese- a Zapatero se os sindicatos furgan na ferida do gobernante rifado cos seus electores e os nacionalistas néganse a ser os seus costaleiros parlamentarios.
Pero nada diso ocorrerá. Ocorrería se os líderes das dúas grandes centrais sindicais, Fernández Toxo (CCOO) e Cándido Méndez (UXT), descubrisen de súpeto a vocación social do PP como o único partido que defende realmente aos traballadores, os pensionistas e os españolitos mallados no Sahara pola policía marroquí. Pero non é o caso.
O suposto estado terminal de Zapatero tampouco acaba de dar o peso nas análises políticas e mediáticos. Polo menos nos termos propostos á volta das vacacións. Refírome á capacidade do PNV para provocar un adianto das eleccións xerais se no debate de totalidade do 20 de outubro non prestan ao Goberno os seus votos (seis) para sacar adiante os Orzamentos do Estado.
Fumata branca
Procede o mesmo razoamento que para o caso da folga xeral convocada polos sindicatos como reprobación á política do Goberno. Desgaste para Zapatero, claro. Pero nada de morte súbita. Ou sexa, nada de eleccións anticipadas. Iso non vai pasar. Pasaría se os nacionalistas, tanto vascos como cataláns, decidisen apostar por Mariano Rajoy como gozosa alternativa de poder na gobernación do Estado.
Porque ese, o previsible triunfo de Rajoy nas urnas, sería o desenlace lóxico ante unha situación de bloqueo orzamentario (a prórroga dos Orzamentos de 2010 está descartada ata polo propio Goberno). Fáganse vostedes a pregunta do millón pero me parece que o soño dos nacionalistas non consiste precisamente en alfombrar o camiño á Moncloa de quen, un día si e outro tamén, acúsanlles de romper España e condenar ao ostracismo á lingua castelá.

venres, 3 de setembro de 2010

FACENDA INVESTIGA OS CONCELLOS EN BUSCA DE FRAUDE URBANÍSTICO

A Axencia Tributaria pediu información a uns 150 municipios nos que hai indicios de irregularidades

Recualificacións, adxudicacións de solo, promocións que se multiplican en sitios remotos... Os concellos son responsables da actividade que máis riqueza xerou nos últimos anos, o urbanismo. Pero á calor desa riqueza xurdiron tamén fraudes monumentais. Consciente desa realidade, a Axencia Tributaria rastrexa os desenvolvementos urbanísticos de numerosos municipios con indicios de irregularidades. Esa información resulta clave para desentrañar casos graves de fraude inmobiliaria.
Desde o ano 2006, a Axencia pediu información a 55 municipios de forma directa, segundo explica un portavoz. Outras fontes da Axencia Tributaria aseguran que esa cifra pódese "duplicar ou triplicar" se se teñen en conta as peticións que realizan pola súa conta as delegacións autonómicas deste organismo. Así, a cifra máis optimista elevaría eses requirimentos de información por encima de 150.
Andalucía encabeza a lista de comunidades con máis municipios rastrexados pola Axencia Tributaria. A intensa actividade urbanística dos últimos anos, especialmente na Costa do Sol, situou aos concellos andaluces no foco da Inspección. Este organismo recorda que grandes operacións de corrupción, como Malaya ou Ballena Blanca, con Marbella como pano de fondo, orixináronse por mor de datos fornecidos pola Axencia Tributaria. E eses datos proveñen en boa parte destas pescudas aos concellos.
Ademais de Andalucía, a Comunidade Valenciana, Madrid e Cataluña constitúen os territorios máis investigados. Da Comunidade Valenciana é o único concello concreto ao que se sabe que Facenda pediu información, o da Vila Joiosa. Este municipio alacantino próximo a Benidorm experimentou un desenfreado desenvolvemento urbanístico, con adxudicacións dubidosas (máis da metade dos sectores do planeamento urbano encargáronse a sociedades de promotores e empresas próximas ao Partido Popular, segundo publicou este diario). A Axencia Tributaria rexeita facilitar os nomes do resto de concellos baixo a lupa.

xoves, 2 de setembro de 2010

O PP DE CAMPS FINANCIOUSE ILEGALMENTE EN 2008

Así consta nun novo informe policial do 'caso Gürtel', no que se detalla como Orange Market destinou diñeiro para minorar a débeda contraída polo Partido Popular valenciano

O PP valenciano e tres empresas con múltiples contratos da Generalitat (Sedesa, Lubasa e Ortiz) pagaron en 2008, en negro ou con facturas falsas, 846.000 euros á empresa corrupta Orange Market, a franquía levantina da rede Gürtel.
Así o sostén a Policía nun informe datado o pasado 20 de xullo e que detalla como Orange Market destinou a maior parte dese diñeiro a minorar a débeda contraída polo PP valenciano, para o que a empresa corrupta traballara de novo ese ano durante a campaña das eleccións xerais de marzo.
O informe, que se coñeceu hoxe, mantén que as empresas pagaron a cambio de favores concedidos polo PP, que goberna todas as institucións valencianas. E que se avinieron a pagar seguindo indicacións de "os responsables" do partido en Valencia.
Enxugar as débedas a cambio de "contraprestación"
As 104 páxinas deste novo dossier da Brigada de Branqueo afianzan a sospeita de que o partido de Francisco Camps financiouse ilegalmente grazas á trama corrupta e coa cooperación de empresarios afíns.

mércores, 1 de setembro de 2010

VOTAR PSOE É VOTAR MÁIS FRAUDE FISCAL?

Aínda que se trata de estimacións, porque a economía mergullada é opaca por definición, as cifras son de escándalo. Segundo os estudos do sindicato de técnicos do Ministerio de facenda, agrupados na asociación Gestha, a economía mergullada en España DUPLICA a media dos países da súa contorna e alcanzou, no pasado exercicio, a friorenta de 245.000 millóns de euros. De rebaixar a fraude ata situalo na media europea, Facenda obtería unha recadación adicional de 40.000 millóns de euros, a presión fiscal en España crecería en 4 puntos do PIB e o esforzo fiscal pasaría con amplitude o despregado por Alemania ou Austria.
En España, a brecha fiscal aumenta sen parar desde 1992, ano en que se creou a Axencia Tributaria. É máis se permitiu que as diferenzas multiplíquense por cinco no caso dos autónomos, que calculan os seus ingresos en estimación directa, diferenza entre vendas e gastos. No entanto a fraude dos profesionais e pequenos empresarios só supón o 15% da evasión fiscal, pois a máis cuantiosa dáse en medianas empresas, en corporacións industriais e nas grandes fortunas, que contratan asesores xurídicos e consultores fiscais para reducir de forma sistemática os seus impostos. En ocasións hai tanto diñeiro negro que xa non cabe nas caixas fortes particulares nin nas da banca e o diñeiro deposítase en paraísos fiscais, como se comprobou unha vez máis recentemente.
As rendas declaradas pon de manifesto a desigual repartición da carga fiscal. Asalariados e pensionista declararon o ano pasado unha renda media de 19.288 euros, cifra que significa un 59,5% máis que a declarada por pemes e profesionais liberais. Estes últimos -avogados, médicos, inxeñeiros...- declararon uns ingresos medios de 12.089 euros, o que os converte en mileuristas. Paradoxalmente, sinala Gestha, parece máis rendible ser traballador por conta allea e xubilado antes que notario, médico ou micro empresario.
Gestha reprocha ao ministerio que, case CATRO ANOS logo de ser aprobada, aínda non se aplique a lei de prevención da fraude que outorgaría aos técnicos de Facenda e da Intervención do Estado máis responsablilidades e funcións.