mércores, 28 de febreiro de 2007

(AAE) DO PXOM DE VIGO



Sr. Conselleiro de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sostible.
.

XUNTA DE GALICIA
.
.......
ASUNTO: Avaliación Ambiental Estratéxica (AAE) do PXOM de Vigo

. Despois de dez anos nos que os sucesivos gobernos incumpriron a obriga de poñer os medios para evitar o aumento da contaminación da ría de Vigo; logo de 6 anos perdidos para Vigo por mor da prepotencia dos Gobernos municipais de BNG e PP ao tratar de impoñer un Plan Xeral insostible e ilegal, uns anos nos que non se prestou a atención debida ás chamadas da cidadanía para que se solucionasen os problemas que, de modo paradoxal, crearan en Vigo os propios gobernantes, e son estes os que os agravan.
Na nosa opinión resultaría contraditorio que a Xunta de Galicia ditaminase que é un inconveniente someter o PXOM de Vigo ao informe de Avaliación Ambiental argumentando que non se pode perder máis tempo. A Consellería de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sostible pode prever como será Vigo no 2025 no caso de que se aprobe o PXOM e tamén pode predicir o que se perderá de maneira irreversible para a cidade e para a totalidade do concello.
Agora ben, posto que o Plan vai ser substancialmente modificado, se a Dirección Xeral de Desenvolvemento Sostible fai agora o “exame de sostibilidade”, este realizarase sobre o Plan desautorizado pola Consellería de Política Territorial. No seu informe, a Dirección Xeral de Urbanismo (DXU), avala os criterios técnicos do Ditame de Sostibilidade elaborado polo profesor Montalvo, da Universidade de Vigo, e coincide coas súas ideas esenciais. A DXU recorda ao Concello de Vigo que as súas competencias son, entre outras, analizar a adecuación das determinacións do Plan á protección do medio rural, e á súa incidencia sobre as políticas autonómicas de desenvolvemento sostible. Recoñece, a Dirección Xeral, a orixe rural da maior parte do territorio, e conclúe que o Plan non atende, entre outras cuestións, aos principios de utilización racional do chan e desenvolvemento sostible, non garante un desenvolvemento coherente e ordenado, provoca unha grande extensión global de solo a transformar (impacto de ocupación do solo), e evidencia importantes deficiencias nas redes de abastecemento e saneamento.
Na nosa opinión, parece que por coherencia co ditame de Política Territorial, o PXOM de Vigo non debería pasar o devandito “exame”. A maiores, o Exame de Legalidade do PXOM de Vigo, presentado por Alternativa Veciñal, aporta evidencias de incumprimento das leis e directivas ambientais; segundo este Exame, entregado no seu día a todas as Consellerías e ao propio Concello de Vigo, o PXOM é insostible e ese cualificativo aséntase sobre argumentos demoledores.

No caso de que a Xunta de Galicia optase por centrarse en valorar as intencións do Goberno municipal e emitise resolucións confiando en que o Concello realice os cambios indicados por Política Territorial, con dilixencia e respecto escrupuloso á legalidade, todo parece indicar, sempre segundo a nosa opinión, que as intencións do Goberno municipal non parecer camiñar nesa dirección. Para facer esta afirmación baseámonos nos seguintes feitos:
1. A contestación de Consultora Galega, a través dun contrainforme, aos reparos efectuados pola Xunta de Galicia no seu Informe Previo á Aprobación Inicial, no que incidía nos erros, na falta de claridade, nas incongruencias e contradicións do PXOM, así como na falta de garantías e xustificacións das súas pretensións, dá unha idea do que entende o Goberno municipal de Vigo por colaboración e responsabilidade compartida.
2. O feito de que, no documento do PXOM enviado á Xunta de Galicia, se contemplase a construción da nova depuradora, en Bouzas, unicamente con un punto, indica o valor e a prioridade que tivo durante seis anos, para o goberno municipal do PP, o BNG, o PG, o xerente de urbanismo e Consultora Galega, un indicador básico de sostibilidade como é o saneamento de augas residuais dunha poboación como a de Vigo á que habería que engadir o suposto incremento dela que implica o PXOM.
3. As manifestacións e actuacións da Alcaldesa e do Concelleiro de Urbanismo e Medio Ambiente parecen ir máis na dirección de intentar legalizar as actuacións urbanísticas ilegais que en restituír a legalidade.
4. O Valedor do Cidadán, no seu informe anual, denunciou o abandono de funcións en materia de infracción urbanística por parte da Concellería de Urbanismo e Medio Ambiente.
Existe, abofé, unha altísima probabilidade de que as recomendacións da Xunta de Galicia non vaian ser seguidas polo Goberno municipal de Vigo, o cal deixaría, de novo, a defensa da legalidade en mans da cidadanía, que non tería máis opción que recorrer aos tribunais de xustiza. Non parece unha opción viable nin desexable.
Se, pola contra, a Consellería de Medio Ambiente agarda unha versión nova do PXOM que inclúa todos os cambios realizados, e analiza o Plan modificado, o resultado previsible será que a inviabilidade técnica do PXOM provocará novas perdas de tempo que engadirán máis motivos para decidir empezar de novo.
Como se vén repetindo desde a Xunta de Galicia, fronte á intimidación, á chantaxe, á manipulación e á mentira, non queda máis remedio que adoptar medidas claras e estritas; esixir con todas as garantías que tales medidas se cumpran e controlar, moi de preto, o seu cumprimento. Todo iso pódese conseguir sometendo o Plan ao procedemento administrativo de Avaliación Ambiental. Non en balde a lei de Avaliación Ambiental Estratéxica (AAE) é unha lei de garantías: garantía de prevención e garantía de participación.
En definitiva, tendo en conta que o PXOM de Vigo é moi deficiente desde o punto de vista técnico, ademais de ilegal e insostible, na nosa opinión, debe redactarse de novo. Paralelamente pódese realizar a AAE do mesmo. Mentres, unhas normas provisionais ditadas pola Xunta poderían dar seguridade xurídica ao Concello. Evitaríanse problemas porque a súa realización sería máis correcta, tería validez por máis anos e, sobre todo, existiría a seguridade de que ía respectar as leis urbanísticas e ambientais.
.
Por todo o devandito,

. SOLICITAMOS á Consellería de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sostible que teña en conta a opinión da cidadanía e dos informes que se decantan polo respecto á legalidade e obrigue ao Concello de Vigo a realizar a Avaliación Ambiental Estratéxica do PXOM. Iso supón resolver que o Concello de Vigo debe elaborar un Informe de Sostibilidade Ambiental, someter o Plan a exposición pública e redactar, conxuntamente coa propia Consellería, unha Memoria Ambiental.
Entendemos que deixar nas mans do Concello de Vigo a solución dos problemas legais e ambientais do PXOM, coñecidos os antecedentes das súas actuacións nesta materia, contribuiría a agravar os devanditos problemas de cara ao futuro.
Vigo, a 26 de febreiro de 2007

NOTA: ESTE DOCUMENTO FOI ENTREGADO POLO REXISTRO XERAL DA XUNTA DE GALICIA EN VIGO, CON DATA 27 DE FEBREIRO DE 2007

martes, 27 de febreiro de 2007

NOVAS DEFICIENCIAS DO PXOM

A Consellería de Cultura denuncia novas deficiencias no Plan Xeral de Vigo
.
O PSOE acusa ao goberno de Corina Porro de ocultar o informe de Patrimonio
.
O Plan Xeral de Vigo viviu onte outra xornada de sobresaltos. Mentres o Concello e Política Territorial pactaban en Santiago as correcciones do documento, os socialistas exhibían en Vigo un informe da Dirección Xeral de Patrimonio Cultural que denuncia o tratamento "inadecuado e incompleto" dalgunhas das determinacions do plan urbanístico. O PSOE acusou ao goberno municipal de Corina Porro de ocultar o informe, con data do 19 de xaneiro pasado. O Concello vigués asegura que as recomendaciones xa se aplicaron.
A Dirección Xeral de Patrimonio Cultural, que depende da Consellería de Cultura, conclúe que non se fixeron todas as modificacións propostas" no informe desfavorable emitido o 8 de abril de 2005, despois de que o Plan Xeral de Vigo fose aprobado de forma provisional. Segundo fontes de Cultura, trátase dun novo informe "favorable condicionado", xa que, de non incluírse no planeamento definitivo, "conllevará o rexeitamento ao plan vigués".
O grupo municipal do PSOE en Vigo acusou onte a Corina Porro e o seu goberno de "ocultar premeditadamente" o novo informe de Patrimonio Cultural, fechado o mesmo día que a Consellería de Política Territorial rexeitou o Plan Xeral vigués. O concelleiro socialista Mauricio Ruiz afirmou que o informe de Cultura "demostra que o problema do plan non é unha cuestión política ou de estratexia electoral", e recordou que a Consellería de Cultura está dirixida polo BNG, un dos partidos que defende en Vigo o novo planeamento.
.
Fóra de prazo
.
O xerente de Urbanismo de Vigo, Javier Rivas, restou importancia ao informe de Patrimonio Cultural, do que destacou que se presentou "fóra de prazo". "Son simples observacións que xa foron incorporadas na documentación que lle trasladamos á Consellería de Política Territorial a semana pasada", manifestou o responsable da Xerencia de Urbanismo de Vigo.
O informe de Cultura revela deficiencias -68 segundo o PSOE- "que se deben correxir, de cara á consecución dun tratamento oportuno e compatible coa protección" do patrimonio cultural. "Para alcanzar o informe favorable", agrega o documento, o plan "deberá recoller todas as consideracións relacionadas" nun anexo de oito folios. Nel realízanse observacións arquitectónicas e arqueolóxicas, que afectan á ordenación de contornos como o do monte da Guía, o Castro, Castrelos ou o pazo da Pastora. A Consellería de Cultura tamén insta a correxir diferentes delimitacions en función dos grados de protección no contorno dos bens de interese culturais.
.
Acordo parcial Xunta-Concello
.
A Dirección Xeral de Urbanismo, da Consellería de Política Territorial, chegou onte a un principio de acordo co Concello de Vigo sobre a clasificación do chan no novo Plan Xeral. A Xunta admitiu a documentación presentada polo Concello vigués para xustificar máis da metade dos 59 chans urbanizables que rexeitaba Política Territorial, segundo recoñeceu o responsable autonómico de Urbanismo, Ramón Lueje. O resto deberá permanecer sen cambios, ao considerar a Xunta que non están garantidos os servizos básicos -saneamiento e abastecemento, entre outros- que require a cualificación de chan urbanizable.
O Concello de Vigo estivo representado na reunión de onte pola seu xerente de Urbanismo, Javier Rivas, quen recoñeceu que o acordo de onte "despexa o camiño" cara á corrección das deficiencias denunciadas no seu informe por Política Territorial. O Concello vigués deberá agora trasladar os cambios ao documento final, negociar coa Xunta as clasificacións de chan rústico e aplicar o informe negativo de Costas do Estado ao documento urbanístico.

EL PAIS

xoves, 22 de febreiro de 2007

mércores, 21 de febreiro de 2007

AVV. DE MATAMÁ

ASOCIACIÓN DE AFECTADOS POR LA AMPLIACIÓN INDUSTRIAL DE ZONA FRANCA Y LA RONDA DE VIGO
NIF: G-369343818
DOMICILIO SOCIAL: Matamá-Roupeiro, 49
36213 VIGO

NOTA DE PRENSA

El pasado 19/02/2007 la Asociación de Vecinos de Matamá convocó una Asamblea para informar sobre los "posibles perjuicios" que ocasionan los cambios que la Xunta ordena realizar en el Plan General para esta parroquia.

En primer lugar, decir que a este acto traen invitado a un representante de la Federación de Vecinos, el cual critica a los Técnicos de la Xunta, utilizando los mismos argumentos que los responsables del Urbanismo vigués, no convenciendo a los asistentes.

En este acto se demostró la discrepancia existente entre los vecinos y los miembros de la A.VV. de Matamá, presentes en la mesa. Un ejemplo es que la A.VV. defiende la Ciudad del Frio en terrenos de la Parroquia y los vecinos presentes, no. También quedó claro el desconocimiento o falta de información y documentación de la A.VV. en relación con los realojos de los afectados y sobre la posible ampliación del Colegio existente.

Por último, lo lógico y democrático hubiese sido que al final hubiese una votación para saber el respaldo con que cuenta la postura de la A.VV. en relación con el Plan General, pero no hubo tal votación; por lo que consideramos que todos los actos que organicen serán con carácter personal y sin representar a los vecinos de Matamá, ya que sus argumentos no fueron respaldados por los presentes en la asamblea.

En Vigo, 20 de Febrero de 2007

Fdo.: José Angel de Anta
Presidedente Asociación de Afectados

martes, 20 de febreiro de 2007

INTERESES PARTIDISTAS

ASOCIACIÓN DE AFECTADOS POR LA AMPLIACIÓN INDUSTRIAL DE ZONA FRANCA Y LA RONDA DE VIGO
NIF: G-369343818
DOMICILIO SOCIAL: Matamá-Roupeiro, 49
36213 VIGO

NOTA DE PRENSA

Los Técnicos de Política Territorial que ordenaron los cambios en el Plan General de Vigo son los mismos que cuando el Partido Popular gobernaba en la Xunta de Galicia, y ya entonces advirtieron de los errores del Plan y las correccciones a realizar. Esto lo sabemos todos, pero parece que hay quien no se quiere enterar. Ahora algunas Asociaciones de Vecinos protestan por estos cambios. ¿Quién les asesora?¿Los redactores del Plan General? ¿El Gerente o el Concejal de Urbanismo?¿O, tal vez, el Gerente de Aproin? Todo esto nos obliga a pensar que hay intereses partidarios y partidistas y demuestran que algunas Asociaciones están totalmente politizadas. Lo lógico es informar de manera IMPARCIAL a los vecinos antes de movilizarse. Así hemos actuado siempre desde esta Asociación de Afectados, por cierto afectados a los que el Plan General derriba sus viviendas o deja pegados a la Zona Industrial proyectada, en una situación tercermundista, viviendo entre humos y olores nauseabundos y NADIE NOS APOYÓ, NI MOVIÓ UN DEDO POR NOSOTROS. Hemos intentado por todos los medios llegar a acuerdos con el Concello y este nos ignoró totalmente ¿Es que hay afectados de primera y de segunda? No podemos sentir más que vergüenza por lo que está sucedientdo.

Por último, Matamá entregó, en su momento, más de 9.000 alegaciones al Plan General, así que de consenso nada, lo que hubo fueron muchas promesas y engaños, como podemos demostrar.

Vigo, a 15 de Febrero de 2007

Fdo.: Comisión de Afectados

luns, 19 de febreiro de 2007

O DESMADRE DO PXOM

EL DESMADRE DEL PLAN GENERAL

Pretender que un Plan General legalice situaciones urbanísticas ilegales no parece lo más apropiado, si fuera así todos podríamos saltarnos la Leyes que al final no pasaría nada. No entiendo como el Concejal Amador Fernández sale en defensa de una fábrica construida ilegalmente en terrenos protegidos. Habrá que buscar un lugar apropiado para que pueda desarrollar legalmente su actividad. Sr. Amador usted como representante del pueblo debería ser el primero en exigir que todos cumplan la ley, o esto podría acabar en los Tribunales.

Otra cosa que llama la atención es que las muchas correcciones que los técnicos de la Xunta ordenan hacer, dicen desde el Concello que las van a realizar en mes y medio. ¿Cómo se entiende que hayan tardado en tramitar este documento tantos años? A lo mejor lo podrían haber hecho en un año y no cobrar tanto dinero como han cobrado, por lo que podríamos pensar que ha habido despilfarro de las arcas municipales y aquí también podrían intervenir los Tribunales.

Vigo necesita un Plan General, pero a este paso y por falta de responsabilidad de algunos, parece que va para largo.

Vigo, a 12 de Febrero de 2007

Fdo.: Laureana García Álvarez

domingo, 18 de febreiro de 2007

sábado, 17 de febreiro de 2007

AS ILEGALIDADES DE CORINA PORRO



Concedidas por Corina Porro, as licenzas municipales para urbanizar o centro comercial Gran Vía, o Tribunal Supremo as ilegaliza
.
O recinto inclúe tamén catro torres que totalizan máis de 300 vivendas
.
A alcaldesa de Vigo, Corina Porro, eo concelleiro de Urbanismo, José Manuel Figueroa, son os responsables da situación de ilegalidade da urbanización da Finca do Conde, na que se atopa o Centro Comercial Gran Vía.
De todas as actuacións declaradas ilegais en Vigo, ningunha ten uns responsables tan claros como esta, xa que tanto Corina Porro como José Manuel Figueroa foron os artífices deste proxecto ilegal. A historia no que se cualifica como a actuación ilícita, advertida, recorrida e evitable da historia de Vigo.
No ano 1997, o goberno municipal do Partido Popular o entón alcalde Manuel Pérez, con Corina Porro e José M. Figueroa como concelleiros, iniciou a tramitación do Plan Especial (PEPRI) Finca do Conde, para a urbanización da zona que incluía unha gran superficie comercial, contradicindo as directrices do plan xeral vixente.
Este Plan Especial recibiu numerosas denuncias e alegaciones, entre elas a da anterior Xunta de Galicia, a través da Consellería de Política Territorial que dirixía José Cuiña. Aproin, Colexio de Arquitectos e cidadáns en xeral, tamén presentaron alegacions ao mesmo. Ademais, en marzo de 2003, o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia dictó tres sentenzas que anulan o proxecto de urbanización por incumplir o uso residencial previsto no Plan Xeral.
No seguinte mandato, xa cun alcalde nacionalista, o BNG intentou nun principio anularlo. Esta vez topáronse co Consello Consultivo de Galicia, que o impediu. Ante iso Lois Castrillo seguiu adiante e antes de deixar o cargo concedeu licenza para os edificios de vivendas.
Ventura Pérez Mariño, alcalde socialista no ano 2003, intentou paralizar a licenza do centro comercial e ata renunciou temporalmente ás súas competencias para traspasarllas á Xerencia de Urbanismo. Foi unha das polémicas co BNG previas ao seu cese.
Finalmente, a licenza chegou con Corina Porro na alcaldía e o edil José Manuel Figueroa á fronte da área de urbanismo. Malia estas circunstancias, o actual goberno municipal do Partido Popular, encabezado pola Alcaldesa Corina Porro, comezou en marzo de 2004 a outorgar as licenzas necesarias para a urbanización da Finca do Conde, que inclúe un centro comercial e dous edificios de 15 plantas, mentres que o Partido Socialista opúxose a cada unha destas concesións.
En decembro de 2006 o Tribunal Supremo dictó unha sentenza que confirma a nulidade do Plan Especial de Reforma Interior (PEPRI) da Finca do Conde, sen posibilidade de recurso, malia iso, o goberno municipal, coa Alcaldesa á fronte, seguiu adiante coas licenzas municipais.
O motivo polo que se anula esta actuación urbanística é precisamente a inclusión na mesma do centro comercial. No plan especial que a regula indícase que os terreos terán como uso característico o residencial. Posteriormente, no seu desenvolvemento incluíron-se o maior centro comercial de Galicia, cun recinto de 120.000 metros cadrados, 40.000 comerciais, un espazo construído moi superior ao que ocupan os ao redor de 300 pisos dos catro edificios que inclúe.

venres, 16 de febreiro de 2007

A LICENZA DA FINCA DO CONDE



O Supremo anula as licenzas dun centro comercial e dúas torres en Vigo

.
O fallo ilegaliza o plan parcial vigués que permitiu construír en Finca do Conde

O Tribunal Supremo estimou un recurso que anula o plan especial da Finca do Conde, un dos máis polémicos que foron aprobados en Vigo. O centro comercial Gran Vía que o centraliza, está funcionando desde o ano pasado. O fallo afecta tamén a dúas torres de 16 plantas xa construídas. Agora engrosan o catálogo de actuacións ilegais e cuxo derribo só poderá evitarse coa súa "legalización" polo novo plan xeral de urbanismo.
No Plan Xeral de Ordenación Municipal de 1993 a parcela Finca do Conde (10.630 metros cadrados) estaba destinada a uso residencial, cun uso comercial complementario. En 1998, o Goberno municipal que presidía Manuel Pérez (PP) aprobou un plan parcial que cambiaba os términos: o uso principal pasou a ser o comercial e cunha edificabilidade superior á establecida polo plan xeral na zona. Ata a Consellería de Obras Públicas, naquel momento dirixida por Xosé Cuiña, informou desfavorablemente o proxecto, que no entanto foi aprobado polo pleno municipal cos votos do PP, con maioría absoluta na corporación.
Os recursos xudiciais caeron en cascada. A Xunta impugnó o proxecto de urbanización e o de compensación. Por parte do grupo socialista presentáronse cinco recursos, e ata foi recorrido polo Colexio Oficial de Arquitectos e a Asociación de Promotores Inmobiliarios (Aproin).
Cando en 2003 o bipartito BNG-PSOE, baixo a presidencia de Lois Pérez Castrillo, deu a substitución ao PP no Goberno municipal, os nacionalistas tamén promoveron inicialmente a anulación do plan parcial da Finca do Conde. O Consello Consultivo de Galicia non o avaló e o BNG cambiou de criterio, outorgando licenza para a construción de dúas torres. Un recurso do grupo socialista estimado polo Tribunal Superior de Xustiza de Galicia anuló o proxecto de compensación aprobado.
Cando de novo cambia o goberno municipal, en 2004, agora para ser presidido por Ventura Pérez Mariño, estaban xa pedidas as licenzas para construír un centro comercial. Entón foi desoído o criterio do grupo socialista de esperar ao fallo do Tribunal Supremo do recurso de casación que agora se produce.
O actual Goberno municipal que preside Corina Porro outorgou a licenza para a construción do centro comercial e a licenza de actividade, que empezou a facerse efectiva o ano pasado ao abrir o centro comercial Gran Vía, o máis importante da cidade.
A sentenza do Tribunal Supremo sinala nos seus fundamentos que han de ter acollida as alegaciones do recurrente no que se refire á modificación dos usos previstos. "O que o uso característico sexa o residencial non implica que non existan outros usos complementarios que sexan compatibles, pero si (...) que aquel haxa de ser o principal, cualitativa e cuantitativamente", di a sentenza nos seus fundamentos. O plan parcial aprobado, engade a sentenza, dedica a práctica totalidade da superficie a uso comercial, vulnera as previsións do plan xeral e infringe o principio de xerarquía normativa. Por iso é anulado.
Aínda quedan pendentes outros recursos. Pero xa con esta sentenza, o centro comercial Gran Vía entra a formar parte do catálogo de edificios (Piricoto, Torres Ifer e outros) que só poderán evitar a súa demolición sendo "legalizados" polo novo plan xeral de urbanismo que debe aprobar a Xunta.

xoves, 15 de febreiro de 2007

mércores, 14 de febreiro de 2007

A CONTAMINACIÓN EO PXOM



Máis de seis millóns de árbores para erradicar a contaminación

Os máis de trescentos mil vehículos que transitan diariamente pola cidade contaminan cada ano o aire con 815.000 novas toneladas de CO2. Para eliminar os efectos perniciosos que o tráfico rodado provoca no ambiente sería necesario plantar máis de seis millóns de árbores, que en forma de fotosíntesis, eliminarían o dióxido de carbono que se transmite á atmosfera. A superficie que ocuparía esta ingente cantidade de arborado roldaría os 107 millóns de metros cadrados, o equivalente ao tamaño de tres municipios como o de Vigo. Algo que non contempla o novo PXOM

martes, 13 de febreiro de 2007

luns, 12 de febreiro de 2007

EL CAMBIO CLIMÁTICO Y VIGO

"Tenemos lo que necesitamos para frenar el calentamiento, salvo la voluntad política; y ése sí es un recurso renovable" dijo Al Gore en Madrid. Y la organización ecologista Greenpeace denunció que "los ayuntamientos no están implicados en la lucha contra el cambio climático".
No necesitamos irnos muy lejos, está aquí mismo, para tener casos concretos de falta de voluntad política y de no implicación de los ayuntamientos en la lucha contra el cambio climático: el equipo de gobierno local del Concello de Vigo con la alcaldesa actual al frente: falta de un Plan Estratégico Medioambiental, años y años sin solucionar el problema de la depuración de las aguas vertidas a la Ría de Vigo, propuesta de un Plan de Urbanismo que quiere arrasar el medio rural del municipio construyendo miles y miles de pisos para no se sabe quién según las estadísticas oficiales de crecimiento demográfico, y no respetando -en dicho Plan- el medio natural. Pero como dice el propio Al Gore, los políticos -por suerte- sí son un recurso renovable.
.
José Antonio Puras Hernández

domingo, 11 de febreiro de 2007

URXENCIA URBANÍSTICA

A corrupción urbanística que se está destapando nos municipios españois ameaza con contaminar a algúns Gobernos autónomos, renuentes a sancionar as tropelías inmobiliarias dos concellos do seu mesmo cor político. É o caso do Goberno balear, do PP, vén agora a sumarse a sospeita que recae sobre a presidencia autonómica canaria. En Baleares, parece que o Goberno arrastrou os pés durante dez meses antes de trasladar á fiscalía unha denuncia de axentes forestales por construcións ilegais nunha zona protexida de Andratx, punto fatal da marea negra inmobiliaria. Todo suscita o irremediable temor de que as barreiras que poden opoñerse á corrupción son moi débiles. Os municipios obteñen financiamento abundante da especulación inmobiliaria, que benefician aos partidos ou aos propios alcaldes, concelleiros ou servidores públicos que envilecen a administración municipal. Non é moi alentador ver aos responsables políticos autonómicos ou nacionais cuxos concellos están implicados en casos de fraude urbanístico escudarse en distincións xurídicas para non actuar con dureza.
A proximidade das eleccións municipais e autonómicas suscita a sospeita de que a eclosión dos casos de corrupción inmobiliaria que salpican ao PP e ao PSOE sexa un instrumento táctico máis para debilitar as posicións do adversario e que, xa que logo, despois das eleccións a persecución policial e xudicial dos escándalos urbanísticos reléguese á trastienda da política. Se os grandes partidos políticos, con responsabilidades autonómicas e municipais significativas, desexan reducir a corrupción nos municipios están obrigados a pactar unha estratexia que inclúa cambios legais profundos -modificacións da lei de financiamento dos partidos, control da propiedade do solo dos concellos, novas fontes de financiamento municipal-, unha Administración de xustiza envorcada na persecución dos delitos inmobiliarios, incluída a información privilexiada, e códigos de conduta que transmitan confianza aos cidadáns. É desde logo deplorable que imputados en escándalos urbanísticos sexan aínda candidatos nas próximas eleccións, como sucede con varios casos do PP. Os votantes deberían facer pagar semellante torpeza ao partido que a cometa.
Nunca se ponderará o suficiente o papel que poden xogar os controis internos dos concellos nesta batalla contra a recalificación desmesurada, os bloques de vivendas sen urbanizar e o pelotazo sobre solo protexido. Debe reforzarse a independencia dos interventores municipais, sometidos hoxe á arbitrariedade das decisións de alcaldes ou comisións municipais que poden sentirse afectadas pola súa fiscalización. A actual disposición adicional segunda do Estatuto da Función Pública non parece ir por este camiño. A corrupción urbanística chegou a extremos que só pode ser combatida con plans de urxencia. A mellor demostración de que os partidos tómanse en serio esta lacra sería que acordasen un plan de accións legais e políticas contra ela.

sábado, 10 de febreiro de 2007

DECÁLOGO COLEXIO DE XEÓGRAFOS


Decálogo a favor do control público do urbanismo


.
Maior control público dos procesos territoriais e ordenación axeitada do solo, baseada na sustentabilidade económica, social e ambiental. Estes son os dous principios básicos defendidos no Manifesto por unha nova cultura do territorio, elaborado polo Colexio de Xeógrafos
MANIFESTO
1. O territorio é un ben non renovable, esencial e limitado. O territorio debe ser entendido como recurso, pero tamén como cultura, historia, memoria colectiva, referente identitario, ben público, espazo de solidariedade e legado.
2. O territorio é unha realidade complexa e fráxil. As actuacións con grande incidencia territorial (urbanización, obras, extracción de minerais, roturacións, forestacións) teñen consecuencias irreversibles.
3. O territorio contén valores ecolóxicos, culturais e patrimoniais que non poden reducirse ó prezo do solo. A propiedade do chan e a vivenda debe ser exercida con respecto da súa función social, e coa asunción plena da responsabilidade de potenciar a súa utilidade, valor ambiental e potencial paisaxístico.
4. Un territorio ben xestionado constitúe un activo económico de primeira orde. Dispor dunha contorna de calidade non só evita danos ambientais e de saúde, senón que tamén confire valor engadido ós produtos e ós servizos.
5. O planeamento territorial e urbanístico é un instrumento esencial para a actuación dos poderes públicos. Hai que defender a importancia da lexislación, a normativa e a xestión urbanística para o bo goberno do territorio. As administracións deben propiciar unha revalorización do planeamento territorial.
6. O planeamento municipal debe ter como principal obxectivo facilitar o acceso á vivenda, o goce dos servizos e a preservación do ambiente. Débese basear o crecemento urbano en criterios ecolóxicos e sociais, alén da simple consideración da oportunidade económica ou de ocasionais negocios particulares inmediatos.
7. O planeamento territorial debe prover acordos básicos sobre o trazado das infraestruturas, o desenvolvemento dos asentamentos e o sistema dos espazos abertos. Cómpre dispor dun planeamento a escala territorial que coordine e vincule o planeamento municipal, en prol dun novo modelo de urbanización, baseado no aforro no consumo de solo, a convivencia de usos e a cohesión social.
8. O Goberno central e as Cortes Xerais do Estado non poden desentenderse do territorio. Resulta imprescindible unha nova lexislación do solo que supere a visión estreita segundo a cal a vocación esencial do solo sería a súa urbanización.
9. A xestión do territorio debe atender ós compromisos de solidariedade e responsabilidade global.
10. O pulo dos valores de sustentabilidade ambiental, eficiencia económica e equidade social require dunha nova cultura do territorio.

venres, 9 de febreiro de 2007

NINGUNEAR A VIGO

Sorpresa mayúscula me causa, la memoria o desmemoria de algunas personas que, se autodenominan Vigueses y además de "inclinación de izquierdas", en sus críticas a la Xunta, por el olvido o "ninguneo" que practican con Vigo (cartas al Director 01-02-07).
Me pregunto: ¿dónde estaban tantas voces críticas durante los 16 años que gobernó el PP en la Xunta o acaso durante este periodo Vigo no fue "ninguneado" exactamente igual, tanto por el Gobierno de la Xunta, como por el de Madrid?
Estoy de acuerdo que los políticos "ningunean" a la ciudad y nuestra obligación es denunciarlo, pero siempre. Me pregunto: ¿No será la falta de calidad de la clase política que representa a la ciudad la causa directa?
En cuanto al PGOM después de leerme el informe emitido por la Xunta, solicitando informes que no existen, y rectificaciones por incumplir leyes, pues estoy totalmente de acuerdo.
No hace tanto tiempo determinados políticos que apoyan este PGOM, declaraban que "no debería ser modificado, estaba suficientemente estudiado y retocarlo sería mutilarlo". Estos mismos señores propusieron y aceptaron cambios en alturas, nueva catalogación en distintos barrios y lo más sangrante, suprimieron 5 kilómetros de la Ronda, que ellos calificaron siempre de "columna vertebral intocable".
A veces, cuando el concejal de Urbanismo hace declaraciones podría deducirse de sus "bravatas" que todo lo que la Xunta solicitó, y sigue solicitando la Consellería de Política Territorial, se lo esperaban, ¿y si lo sabían por qué no lo aplicaron?
Debemos resaltar igualmente que la mayoría de las modificaciones vienen del anterior Gobierno de la Xunta. O acaso nos hemos olvidado ya cuando Consultora Gallega las respondía diciendo ¡¡Vigo é como é!! ¿Y qué dice ahora su máximo representante?, pues ahora dice: que no son cambios baladís (Faro 01-02-07).
Como ciudadano y en esto estamos muchos otros, somos conscientes de la necesidad de un PGOM para esta ciudad, pero no uno cualquiera, de aprobarse deberá hacerse con todas las garantías jurídicas que éste no tiene, y someterlo a exposición pública por las muchas modificaciones realizadas. Por lo tanto: PGOM sostenible, respetuoso con el Medio Ambiente, jurídicamente correcto y no especulativo.¿Por qué la Federación Eduardo Chao ha tomado parte tan activa en la defensa de este PGOM, cuando Asociaciones, Colectivos, Alternativa Veciñal y Ciudadanos de todo el Término Municipal vienen denunciando muchas de las irregularidades que la Xunta reclama ahora? No lo entiendo.
Por último, si tan necesario es el suelo industrial para que las empresas se instalen y no abandonen la Comunidad, ¿por qué se dedica ocho veces más de superficie en metro cuadrado para vivienda que para Parques Empresariales?
.
Manuel Rodríguez Lima

A COSTA, PATRIMONIO DOS GALEGOS


O titular do Goberno galego asegura que coa Lei de medidas urxentes de ordenación do litoral “a costa volve a ser patrimonio de todos os galegos”
.
“É o instrumento máis importante e potente da historia recente da nosa comunidade”, incidiu Touriño
.
Destacou que as previsións de urbanismo nos municipios costeiros “duplicaban o construído desde o inicio da ocupación nestas zonas”
.
As medidas afectarán ás 3.000 hectáreas de solo urbanizable situado a menos de 500 metros do mar
.
Os concellos terán un prazo de dous anos para adaptar os seus plans á norma vixente

.
Santiago, 8 de febreiro de 2007.- O presidente da Xunta, Emilio Pérez Touriño, salientou hoxe a aprobación do proxecto de Lei de medidas urxentes en materia de ordenación do litoral de Galicia, que cualificou como “o instrumento máis importante e potente da historia recente da nosa comunidade”, entendido –dixo- “como mecanismo de desenvolvemento e de protección do litoral de Galicia”. Así, “a costa volve a ser patrimonio de todos os galegos”, afirmou o xefe do Executivo autonómico, ao tempo que engadiu que “se acabou o vale todo”. O máximo mandatario galego subliñou que con este paquete de medidas “recuperamos un dos nosos bens máis prezados”.
A lei aprobada hoxe, para a que o Goberno galego pediu a tramitación por vía de urxencia no Parlamento de Galicia, afecta ao 13% da superficie urbanizable dos municipios costeiros, ao redor de 3.000 hectáreas, cifra referida ao espazo situado nos 500 metros de franxa de costa protexida por esta lei.
Pérez Touriño indicou que Galicia estaba a sufrir unha “importante presión urbanística”. Para facerse unha idea do desenvolvemento urbanístico desordenado, o presidente argumentou que “desde que ocupamos o territorio e urbanizamos nos municipios da costa de Galicia ocupamos un total de 22.000 hectáreas”. “Os plans previstos para desenvolver nos próximos meses neses municipios duplicarían esta cifra nun período inmediato” asegurou o presidente. Neste escenario, facíase necesaria a “ordenación do crecemento, dunha forma razoable e protexendo o noso litoral”, explicou o presidente, quen utilizou estes datos para por de manifesto a urxencia desta lei, que segundo indicou “será trasladada ao Parlamento”. Calculou que, polo trámite de urxencia, podería aprobarse nun par de meses.
Esta suspensión afecta aos terreos situados dentro da franxa dos 500 metros clasificados como solo urbanizable, apto para urbanizar ou rústico apto para o desenvolvemento urbanístico. Trátase, explicou o presidente, “dunha suspensión de carácter transitorio, vixente mentres os concellos non adapten os seus plans á normativa actual, a 9/2002, ou mentres non entre en vigor o Plan de Ordenación do Litoral”. O presidente destacou que neste momento “só 11 concellos teñen os seus plans adaptados a esta norma”, polo que estarán afectados por esta medida un total de 87 concellos. A lei, detallou o presidente, “prevé un período de dous anos, prorrogable por un máis en relación co seu alcance temporal”.
.
Pioneiras na defensa do litoral
Con este elemento de protección que “é o que marca a diferenza, Galicia incorpórase ao grupo de comunidades pioneiras na elaboración de medidas de protección da costa”, destacou o presidente. Segue así a Cataluña, Asturias e Cantabria, que xa desenvolveron medidas semellantes. O obxectivo –engadiu- “é preservar ese litoral e que a costa sexa un patrimonio socializable ao servizo da calidade de vida, do desenvolvemento económico e ambiental do noso país”.
Pérez Touriño destacou outro dos puntos incluídos na lei, a posibilidade de que a Xunta poida declarar plans de incidencia supramunicipal para a promoción de vivenda protexida, unha posibilidade inexistente ata o momento.
.
Enerxías renovables
Esta lei –indicou- o titular do Goberno galego permitirá ademais a produción de enerxía en solo rústico. Introduce así unha modificación na Lei do Solo para permitir a construción de infraestruturas de produción de enerxía renovables, sobre todo a enerxía solar fotovoltaica en solo rústico. Deste xeito, explicou Touriño, “dáse resposta a unha demanda plantexada con intensidade por todos os sectores desta actividade e polos propios concellos”.
A lei crea un Instituto de Estudos do Territorio, un instrumento que, segundo palabras do propio presidente, “facilitará recursos económicos, materiais e humanos aos concellos para que podan facer planeamento”. Desde o Goberno galego “queremos que facer un plan de urbanismo sexa un práctica habitual nos concellos de Galicia e para iso deben contar cos instrumentos técnicos para que, coordinadamente e concertadamente coa Xunta, poida facerse o planeamento municipal”. “É o obxectivo central desta lei”, apostilou. Por iso, “é urxente dispoñer deste instrumento”. Pérez Touriño concluíu amosando a intención da Xunta de “colaborar cos concellos na programación do seu crecemento para evitar que os planeamentos queden obsoletos”.

xoves, 8 de febreiro de 2007

HEM DEMOSTRAT

No al Quart Cinturó
.
Bloc d'informació sobre el Quart Cinturó
.
Fa quinze anys que lluitem. Quinze anys que reclamem rigor i racionalitat a les Administracions que s’entesten en mantenir el Quart Cinturó. El Quart Cinturó és un projecte que no es basa en cap anàlisi, estudi, ni planejament rigorós. Hem demostrat que les justificacions adduïdes pels càrrecs polítics i tècnics no tenen cap base sòlida. Hem demostrat que les xifres dels estudis són incompletes o falses. Hem demostrat que s’ignoren els llocs i les raons autèntiques de la congestió de la mobilitat. Hem demostrat que els estudis ambientals han estat fets, massa sovint, des del desconeixement i des de la burla científica.

mércores, 7 de febreiro de 2007

JOAN NOGUÉ-PAISAJE CATALUÑA

ENTREVISTA
.
JOAN NOGUÉ DIRECTOR OBSERVATORIO DEL PAISAJE DE CATALUÑA
.
«En la cuestión urbanística, España ha actuado como un nuevo rico»

.
Joan Nogué, especialista en el estudio del paisaje y del pensamiento geográfico y territorial, dirige desde que se creó, hace dos años, el Observatorio del Paisaje de Cataluña, un organismo pionero que, gestionado por un consorcio, implica a la Administración y a la sociedad civil. El pasado fin de semana, participó en el foro sobre Territorio, paisaje e identidad organizado por el Instituto de Estudos das Identidades en Santiago.
-Aunque sea de Perogrullo, ¿qué es el paisaje?
-Es la faz del territorio, su representación física. Pero a la vez es lo que percibimos, las emociones que despierta, lo que nos hace sentir, la percepción que tenemos de esa realidad.
-El hombre siempre ocupó el territorio. ¿Era inevitable la degradación actual?
-No, no era inevitable. Transformación paisajística ha habido siempre, pero la diferencia es que en el pasado era lenta y menos intensa, y había la posibilidad de ir integrando los cambios. En los últimos 50 años ha sido al revés, rápida e intensa, y desde hace quince se ha producido un auge inmobiliario fuera de lógica, hasta llegar a lo que yo califico de banalización del paisaje, porque se ha despersonalizado hasta límites insospechados. Las ciudades antes crecían de manera compacta, con ensanches que no dejaban espacios intersticiales. Ahora el crecimiento es disperso, con unos kilómetros de separación en terreno de nadie.
-¿Cómo afecta a la identidad esta transformación? -Este caos produce una desazón a los ciudadanos que genera pérdida de calidad de vida. Necesitamos referencias del lugar que habitamos, y el caos y la uniformidad de lo que vemos es insatisfactorio.
-¿La sensibilidad social habría evitado la impunidad y la corrupción urbanística? -Hay falta de sensibilidad, pero no es la única causa. Ha habido una presión económica muy fuerte, pero las comunidades autónomas tienen competencias para controlar este crecimiento y no dejarlo en manos de los ayuntamientos. Y no se hizo, por clientelismo político, por ignorancia o por desidia. El Estado apostó por el ladrillo como motor de crecimiento económico, por el pan para hoy y hambre para mañana. Como país, y me refiero a España, hemos actuado como nuevos ricos.
-¿Hay algún remedio? -Lo hecho es irreversible. Hay que poner freno y arreglar lo que se pueda. Tiene que haber voluntad política, pero con leyes y normas.
-¿Y ciudadanos más conscientes y responsables? -La gente empieza a estar cansada y a reaccionar ante los casos de corrupción que al fin salen a la luz. Pero sin corrupción también se puede hacer daño, daño legal. Por eso se necesitan normativas muy claras y estrictas, y que se cumplan.

martes, 6 de febreiro de 2007

ENRIQUE ORCHE-CATEDRÁTICO

EL PXOM Y LOS HERMANOS MARX

Parece ser que en lo que respecta al Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM), si la Xunta no lo remedia, una vez más los perdedores serán los vigueses.
Las tremendas irregularidades de la penúltima versión del PXOM que provocaron el enfado de los vigueses traducido en 61.000 quejas no han sido corregidas sino en aspectos que apenas tienen trascendencia en la generalidad del Plan. Ni ciudadanos ni PSOE han podido romper el monolítico frente defendido numantinamente por PG, PP y BNG a pesar de algunos breves simulacros de negociación que a pocos acuerdos realmente significativos condujeron.
La población, deseosa de que su voz fuera escuchada por aquellos que, teóricamente, la representan incluso ejerció el derecho legal de solicitar un referéndum. Dicha pretensión, avalada por más de 21.000 firmas, no fue capaz de prosperar porque los representantes municipales no lo quisieron. Muchos vigueses nos preguntamos si los dirigentes locales del PP se han parado a considerar si esta decisión es coherente con la actuación de la cúpula de su partido, que en su momento presentó en el Congreso de los Diputados cuatro millones de firmas recogidas a nivel nacional para solicitar un referéndum que avalase sus tesis ante el Gobierno.
Los que defienden el PXOM decidieron sacarlo adelante y lo consiguieron, provisionalmente, aunque para ello tuvieron que actuar casi de tapadillo en contra de la transparencia y de la participación ciudadana que las leyes recomiendan. En esta huída hacia delante, los munícipes ignoraron el informe de un bufete de abogados en el que se hacen patentes graves irregularidades formales y urbanísticas que la prudencia, cuando menos, aconsejaba considerar.
Si la Xunta no lo remedia, estamos, pues, en vías de que se repitan las situaciones judiciales que condenan por ilegales algunas polémicas decisiones del Concello en un pasado reciente. Esperemos que la Xunta de Galicia haga aplicación de la ley, sin desvirtuarla y sin las concesiones políticas que tan de moda están, ya que lo que se juega es el futuro de Vigo y el bienestar de sus habitantes.
Si no fuera por la seriedad de la situación, ante tanto dislate e irracionalidad cabría compararla con las rocambolescas parodias protagonizadas por los Hermanos Marx en sus películas. Todos recordamos aquel pequeño camarote del barco de “Una noche en la ópera”, pleno de confusión, en el que unos y otros iban y venían sin orden ni concierto al igual que ha ocurrido en toda la tramitación municipal del PXOM; o la memorable negociación del contrato de la diva con aquel razonamiento de que “la parte contratante de la primera parte será contratada como la parte contratante de la primera parte”, similar por su “claridad” a las respuestas que los regidores municipales dieron a las demandas de sus administrados; sin olvidar, por último, aquel trepidante tren de vapor del salvaje oeste en el que Groucho pedía a voces “¡madera, más madera!” intentando que su marcha no disminuyera, lo que podría traducirse por “¡chapuza, más chapuza!”, en alusión al cúmulo de parches y sinrazones que una tras otra ha acumulado el PXOM a lo largo de su tortuoso desarrollo. Seguro que si Groucho, Harpo y Chico hubieran tenido la oportunidad de vivir esta situación, habrían rodado su obra maestra teniendo por modelo la tramitación de nuestro PXOM.

luns, 5 de febreiro de 2007

OBSERVATORIO DA SOSTIBILIDADE

Informe de Sostenibilidad en España 2006
.
Este segundo informe elaborado por el Observatorio de la Sostenibilidad en España (OSE) presenta nuevos indicadores de la actual situación y datos por comunidades autónomas
.
.
A pesar de revelar numerosas señales para la esperanza hacia un desarrollo más sostenible, detecta y alerta de serias deficiencias en materia ambiental, económica y social.

Novedades del Informe
Este segundo Informe de Sostenibilidad correspondiente al año 2006 vuelve a describir las principales variables que definen la sostenibilidad del modelo económico, ambiental y social de nuestro país con el objetivo de convertirse en un referente para el debate y la toma de decisiones.
Elaborado por el equipo del OSE con la colaboración de diferentes expertos en la materia, analiza los procesos de sostenibilidad en España cuyos objetivos, principios rectores y marco estratégico se encuadran en el Desarrollo Sostenible por la U.E, que se refuerza en el Consejo Europeo de Junio de 2006.
Las novedades de este informe se centran en que se ha incrementado el número de indicadores, alcanzando la cifra de 88, aportando una visión más amplia. Además muchos de estos indicadores están desagregados por Comunidades Autónomas lo que permite identificar con mayor exactitud la situación de cada área concreta.

Resultados que alertan a la esperanza, pero que reclaman soluciones
Este informe constata la persistencia de ciertas tendencias insostenibles del modelo de desarrollo español, que revisten una especial trascendencia y reclaman soluciones capaces de transformar de forma perdurable las condiciones, el medio y el modo de vida de los ciudadanos para lograr un progreso social y económico en equilibrio con los sistemas naturales.

Tendencias Insostenibles
-Escasa flexibilidad del modelo económico para desacoplar el fuerte crecimiento de la producción respecto de las presiones ambientales.
-Fuerte dependencia energética y la elevada intensidad del uso de recursos energéticos en los procesos productivos y en los sectores difusos, especialmente el transporte.
-Como elemento crítico de insostenibilidad se presenta el mal uso y destrucción del valioso “capital territorial”.
-Riesgo para la cohesión social en una situación donde al compás de una población creciente y un progresivo envejecimiento, el fenómeno migratorio está teniendo una enorme trascendencia socioeconómica y cultural que necesita enfoques de integración.

Datos relevantes del Informe
.
- Cohesión económica y social -
.
Importante crecimiento económico pero con fuertes efectos ambientales.
La economía sigue creciendo en renta per cápita pero albergando serias debilidades ya que el crecimiento está centrado en la construcción y el consumo privado. En líneas generales, la población está altamente endeudada, la economía sumergida sigue creciendo y sin aflorar a la superficie, existen altos índices de empleo irregular y el riesgo de pobreza afecta al 20% de los españoles
En 2005, el Producto Interior Bruto (PIB) experimentó una tasa de crecimiento del 3,4% (3,5% rev. 2006) frente al 3,1% en 2004. El PIB per capita mejoró en todas las CCAA, aunque sólo cuatro superaron la media de la UE. En términos de PIB per capita 2005 superaron la media de la UE (23.400 Madrid (27.279), País Vasco (26.515), Comunidad Foral de Navarra (26.489) y Cataluña (24.858).
En 2010 según el PNR debe alcanzarse la convergencia plena en renta per capita con la Unión Europea (UE 25).
La llegada de los inmigrantes ha supuesto una inversión relativamente fuerte de la tendencia demográfica española que ha pasado de descendente a ascendente y ha registrado un aumento del 3% desde el año 1998. La población extranjera ha crecido un 500% desde 1998 hasta 2005.
La población extranjera tiende a aumentar en todas las Comunidades Autónomas. Las tasas más altas de crecimiento se registran en aquellas comunidades que ya cuentan con un gran número de inmigrantes como son Cataluña y la Comunidad de Madrid (en torno a los 800.000 extranjeros legales en 2005), seguidas por la Comunidad Valenciana (por debajo de los 600.000 extranjeros) y Andalucía (en 2005 registró un aumento de 100.000 inmigrantes legales).
Las mujeres españolas son las que más viven de toda la UE, aunque con más discapacidad que los hombres. En la Comunidad Foral de Navarra es donde la Esperanza de Vida al nacer es mayor (con 85 años para las mujeres y 77 años para los hombres) seguramente porque su gasto por habitante en sanidad es el mayor del conjunto nacional y en Ceuta y Mellilla es menor (81 y 75 años).
Estamos asistiendo a un cambio en la tendencia y los hombres ganan más años de vida que las mujeres. Entre las mujeres aparecen problemas de discapacidad más tarde que entre los hombres, sin embargo viven tres años más de media con discapacidad que ellos.
Persisten las desigualdades de género en el mercado laboral aunque las mujeres superan a los hombres en calificación. Desigualdades que varían en función de la CCAA.
La mujer sigue teniendo un salario inferior al de los hombres a la hora de desempeñar el mismo trabajo y dedica al trabajo doméstico un tiempo tres veces superior al que dedican los hombres.
Como media la mujer española gana un 28% menos que el hombre desempeñando la misma labor, tiene contratos laborales más precarios y una doble jornada laboral que se traduce en una reducción de su tiempo de ocio y tiempo libre, que a su vez incide en su estado de salud.
Los ingresos salariales son especialmente diferentes entre sexos en Castilla y León, Aragón, Cataluña, Principado de Asturias, Comunidad de Madrid y Cantabria (en todas ellas la diferencia salarial supera la media nacional -28,8%).
Otro factor de desigualdad social en perjuicio de la mujer es el trabajo doméstico. El indicador de tiempo de trabajo no remunerado muestra que las mujeres dedican una media diaria de 4 h. 24’ al trabajo doméstico frente a 1 h. 30’ de los hombres.
En el periodo 1995-2005 se ha producido una disminución importante del gasto público en educación en términos del PIB. Extremadura, Castilla La Mancha y Andalucía destinan el mayor porcentaje de gasto a la educación primaria y secundaria.
España mantiene una economía energéticamente ineficiente. coincidiendo con una fuerte demanda energética en nuestro país. El consumo de energía final se ha multiplicado por 2,5 en el periodo 1973-2005, al igual que sucede con el consumo de energía primaria y la producción interior disminuye. La producción interior de energía primaria en 2005 fue un 7,8% inferior a la del año 2004. Los recursos empleados para satisfacer esa demanda son, cada vez en mayor medida, importados (80%).
Se observa en nuestro país un impulso del proceso de litoralización fruto de la actividad turística (residencial y de servicios) y por la extensión de redes de infraestructura. Un 60% de la población vive en las zonas costeras e insulares.
El nexo turismo-territorio-transporte sigue siendo un reto prioritario para la sostenibilidad del modelo económico en España. A medida que se intensifica la actividad económica, se observa un incremento de la demanda de transporte, en particular por carretera y vía aérea.
En la actividad turística destaca el conflicto entre el sector del turismo tradicional y el de segunda residencia. El auge de la segunda residencia fuera de la rentabilidad inmobiliaria repercute de manera negativa en la rentabilidad empresarial de la actividad turística.

Cambio Global
Aumentan las emisiones de gases de efecto invernadero y muestran una tendencia al alza. En el periodo1990-2004 aumentaron cerca del 48% (triplicando el incremento tolerable según el Protocolo de Kioto para 2008-2012), estimándose un aumento de cerca del 53% para el año 2005.
Existe una carencia importante de datos sobre el agua en España.. En el año 2006 se aportan 152hm3 nuevos procedentes de desalinizadoras puestas en servicio y actualmente hay 151hm3 procedentes de otras siete desalinizadoras más que están en fase de construcción. Estas actuaciones nos hacen más independientes de los ciclos de precipitación.
Un tercio de la superficie de nuestro país sufre riesgo de desertificación alto o muy alto. Las comunidades autónomas con mayor superficie con riesgo de erosión son la Región de Murcia, Canarias y Comunidad Valenciana. Se ha puesto en marcha, a nivel estatal, el Programa de Acción Nacional Contra la Desertificación (PAND), con el fin de homogeneizar datos, que hasta la fecha son escasos y dispersos.
El mayor gasto Medio Ambiental se ha realizado en Cataluña, seguida de Andalucía y País Vasco. Alto índice de implantación de Agenda Local 21, aunque con diferencias notables entre CC.AA. Cataluña, País Vasco, Baleares y Andalucía lideran los procesos.
Se aprecian modestos avances en la capacidad institucional sobre gobernanza y sostenibilidad regional y local. Escasa internalización de costes ambientales mediante instrumentos económicos, cada vez más necesarios en base a una nueva reforma Reforma Fiscal Ecológica con “ doble beneficio”, económico( generación de empleo) y ambiental ( disminución de impacto).

Señales para la esperanza
Aunque hay muchas tendencias insostenibles existen señales para la esperanza fundamentadas en un cambio social hacia procesos de buen gobierno.
No todo son carencias y situaciones desfavorables, también hay progresos y avances hacia la sostenibilidad en el ámbito ambiental, económico y social.
En este sentido, la información que ahora presentamos debe servir también de orientación para el planteamiento de escenarios alternativos, el debate y la participación social en torno a la esperada Estrategia Española de Desarrollo Sostenible que, naturalmente, deberá estar en consonancia con la Estrategia de la U.E.

domingo, 4 de febreiro de 2007

sábado, 3 de febreiro de 2007

EMPEZAR DE NOVO




NOTA DE PRENSA


EL PXOM DE VIGO, EMPEZAR DE NUEVO SU REDACCIÓN

.
Del informe emitido el pasado día 19 de Enero de 2007 por la Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Transportes, de la Xunta de Galicia, sobre el Plan General de Ordenación de Vigo, se contempla que existen serias deficiencias legales de toda índole y, el mismo debe garantizar la seguridad jurídica y el desarrollo sostenible.
Entre las principales deficiencias detectadas, son motivos más que suficientes para dictaminar que el Plan General de Ordenación Municipal de Vigo incurre, en causa de nulidad de pleno derecho, según establece el artículo 62.2 de la LEY 30/1992,de Régimen Jurídico de las Administraciones Públicas y Procedimiento Administrativo Común.
A titulo enunciativo, se detallan algunas de las deficiencias detectadas:
Extensión de la ciudad: La dirección General de Urbanismo entiende que el PXOM, en sus términos actuales, contempla una extensión desmesurada e insostenible de suelo urbanizable contradiciendo la actual legislación urbanística por ser incompatible con los principios de contención…
Infraestructuras básicas escasamente dimensionadas: El Plan no contempla soluciones que garanticen la calidad de vida de los ciudadanos y que afectan a los servicios más básicos, agua, saneamiento…
Carencias en la estrategia de desarrollo: El Plan no garantiza un desarrollo ordenado entre el crecimiento urbanístico y la dotación de servicios ni establece prioridades al respecto…
Incorrecciones en la clasificación del suelo: La Ley 9/2002 fija los criterios para la clasificación de los suelos, de hecho que el suelo urbano es aquel que está ubicado en el entramado urbano y, además, cuenta con los servicios de acceso rodado, abastecimiento de agua, evacuación de aguas residuales y suministro de energía eléctrica…
Otras deficiencias: La estimación de crecimiento urbanístico del propio Plan General son contradictorios, incumplen las condiciones para un desarrollo coherente y superan sus propias proyecciones.
También deberá obtener de la Conselleria de Medio Ambiente la resolución sobre el procedimiento de la ley 9/2006 de Evaluación Ambiental Estratégica (EAE)…
De este informe se deduce, que de las modificaciones que hay que realizar en el Plan General, no tiene carencias puntuales de contenidos, hablamos de serias deficiencias de carácter esencia, por lo cual, no debe tener una exposición pública y poder presentar alegaciones al mismo por parte de la ciudadanía. El Plan General de Ordenación Municipal del Concello de Vigo, resulta legalmente inviable y tiene motivos más que suficientes para desde la perspectiva jurídica, ser causa de nulidad de pleno derecho, conforme a la ley 30/1992, por lo que, debe partir nuevamente desde el inicio de su redacción, es decir, un PXOM partiendo de cero.
Por los motivos expuestos, y dada la gravedad de las carencias descritas, son suficientes para concluir, que la seguridad jurídica del PXOM debe ser un fin de primer orden y, en este sentido, se puede afirmar que el PXOM de Vigo no cumple con la ley, resulta legalmente inviable y tiene que empezar de nuevo su redacción.


VIGO, 2 Febrero 2007 .

venres, 2 de febreiro de 2007

xoves, 1 de febreiro de 2007

¿A QUEN LLE ENTRA NA CABEZA?



.
O PXOM de Vigo adoece dunha formulación errónea de partida baseado nun crecemento de poboación utópico de 100.000 habitantes. A súa aprobación causaría a afectación inxustificada de millóns de metros cadrados sine díe, e autorizaría o tráfico de bens, dos seus actuais e lexítimos propietarios, a mans dos promotores inmobiliarios.
Hai que ter en conta que os concellos da área metropolitana tamén teñen plans de desenvolvemento, e que os prezos das súas vivendas son máis baixos, o cal atraerá aos mozos de Vigo que inician a súa vida. Nunha etapa de difícil sostibilidade do actual crecemento no sector da construción (subida de tipos de xuros e excesivo prezo de mercado da vivenda en Vigo). ¿Quen vai mercar todos eses miles de vivendas que se engadirían aos miles que na actualidade permanecen pechadas? ¿A quen lle entra na cabeza?
Para atender aos especuladores hipotécase a actual idiosincrasia da área de Vigo que, ordenada, sería a envexa de moitas cidades.
Que este Plan teña un promotor que se chama BNG, que se autoproclama progresista e amante do territorio e a nosa forma de vida, revela cal era a súa misión e cales as súas verdadeiras intencións.
Que o Partido Galeguista aprobe o PXOM, dicindo que incumplía a lei, dános unha idea do nulo respecto que ten pola xustiza e os vigueses, e para que está no Concello.
Que este Plan sexa asumido integramente polo PP, acláranos quen serán os seus verdadeiros beneficiarios.
E logo, todos eles din que o fan polo beneficio de Vigo.
Vigo, 31 de Xaneiro de 2007