sábado, 28 de febreiro de 2009

POR SER SOCIALISTA, NON NECESITA LICENZA

VÁZQUEZ ADMITE QUE NON POSÚE LICENZA DE OBRAS PARA REFORMAR A SÚA VIVENDA
...
Sen reparo algún, o conselleiro de Medio Ambiente da Xunta e candidato do PSOE por Orense, Manuel Vázquez, admitiu onte que a única licenza que posúe para as reformas que leva a cabo na súa vivenda é unha autorización para «cambiar o tellado», e xa que logo insuficiente para dar cobertura legal ao resto de obras que realiza desde fai dous anos. O titular da Xunta abonou un permiso de 80 euros que, en estimacións e de acordo co valor real do inmoble, podería superar os 6.000 euros.
Nunha entrevista na Cope, Vázquez recoñeceu estar «orgulloso» do seu modo de actuar, despois de que ABC informase onte de que o conselleiro carece da licenza oportuna para o volume de obras que emprende na súa casa, situada no pequeno pobo de San Amaro, no rural ourensán. «Debo ser o único cidadán de Galicia que pide unha licenza para cambiar o tellado», ironizou, e acusou a este xornal de «tapar que medio PP de Madrid está no cárcere». Estas explicacións non convenceron aos populares galegos. O seu candidato e presidente, Alberto Núñez Feijóo, criticou duramente a actitude do conselleiro socialista e reclamoulle explicacións sobre este «incumprimento flagrante da normativa urbanística» de forma «tranquila e sosegada» pero «ampla e clara».
Tamén se dirixiu ao presidente da Xunta e candidato á reelección, Emilio Pérez Touriño, quen, á súa entender, debe decidir se mantén a Vázquez tanto no seu equipo de goberno como á fronte da candidatura socialista na provincia ourensá.
Por mor da noticia publicada e logo de coñecer as declaracións de Manuel Vázquez sobre as obras que se realizan na súa vivenda, o candidato do PP José Manuel Baltar (fillo do presidente da Deputación) esixiu a Emilio Pérez Touriño «que aparte a Manuel Vázquez da candidatura do PSOE ao Parlamento galego». «Atopámonos ante unha situación que demanda, por honestidade, a renuncia dunha persoa que está facendo obras opulentas -ao gusto do bipartito, tan adicto ao luxo- que exceden a licenza que solicitou no seu momento», engadiu.
O candidato do PP asegura que os feitos recoñecidos por Manuel Vázquez constitúen un delito fiscal: «Está privando ao concello duns ingresos por mor da obra que está realizando e que non ten nada que ver con retellar».
José Manuel Baltar preguntouse por que non actuou no «caso Vázquez» a Axencia de Protección da Legalidade Urbanística, creada polo executivo autonómico para defender o respecto ás normativas de construción. «O conselleiro fala de legalidade mentres incumpre a normativa de forma evidente», sentenciou, antes de censurar a inhibición respecto diso da conselleira de Política Territorial, María José Caride, por non intervir.
Baltar cualificou de «moribundo político» ao conselleiro de Medio Ambiente. «Os cidadáns están tan fartos das súas falsas promesas e das contratacións de Tragsa, na Confederación Hidrográfica ou en Sogama. O día 1 de marzo Galicia votará PP, dixo, porque os galegos «están fartos dos luxos e os caciquismos dos socialistas e os nacionalistas».

venres, 27 de febreiro de 2009

O CACIQUE E OS CALLOS GRATIS

Baltar chama "maricón" a Manuel Vázquez, conselleiro de Medio Ambiente nun acto co alcalde de Madrid
.
No eco do pavillón de deportes da aldeíña de Melón (Ourense) aínda retumbaban as palabras de Alberto Ruiz-Gallardón: "Imos gañar argumentando, deixando os insultos e as descualificacións para outros". Pero José Luís Baltar, o cacique -segundo a súa propia definición- de Ourense, presidente da deputación durante 19 anos, non ten xefes. E menos agora que todos os grandes do PP, desde Mariano Rajoy ata Gallardón, réndenlle pleitesía, abrázanlle, encómianlle e van aos pobos que el di con tal de que, a cambio, mova a súa maquinaria electoral e o seu famoso carrexo de votos para gañar en Galicia.
Así que Baltar, moi baixiño, subiuse ao seu caixón-pedestal en canto acabou de falar o alcalde e díxolles a uns 200 paisanos: "Gallardón non quere facer dano, fai o discurso amable. Pero alguén ten que dar un pouco de cana". E deuna. Falou do conselleiro de Medio Ambiente da Xunta, o socialista Manuel Vázquez, alias Pachi, o seu gran rival ourensán, e esqueceuse diso que dixera Gallardón dos insultos. "Pachi ten medo e empezou a insultarme. Por que ten esa obsesión comigo? Non son candidato. Ademais, non son muller. Se o fose, entendería que me tivese gañas, pero como son home, teño que entender que é maricón". Logo chamoulle "lercho" e dixo que se levantou a veda; é tempo de caza" contra os socialistas.
No seu afán por contentar a Baltar e buscar votos en Ourense, a provincia máis perigosa para o PP, porque pode perder un escano, Gallardón participou nun acto típico dun personaxe que adoita percorrer as rúas do seu pobo cun tambor cantando "e se non es do PP, fódete". Cada vez que entra a un bar, Baltar invita a todos. Onte tamén había invitación. Antes do acto, apareceu un camión con 100 quilos de callos galegos e moito viño, 200 botellas.
O condutor dixo: "Tráioo de parte do alcalde". Isto é, callos gratis a costa do Concello para os que se achegasen a escoitar a Gallardón e Baltar. E así o explicaron ao final: "Hai callos, pasádeo ben". Claro que Gallardón xa se foi, a Vigo, onde triunfou nun multitudinario acto con Alberto Núñez Feijóo. E Rajoy? Nun pobo de Lugo.
El Pais

xoves, 26 de febreiro de 2009

SOCIALISTAS O SOCIALISTOS

Denuncian ao Porto de Vigo por contratar á filla de Angel Rivas, concelleiro.
....
O comité de empresa da Autoridade Portuaria presentou denuncia ante Inspección de Traballo contra a dirección desta institución pola contratación da filla de Angel Rivas, vocal do consello do Porto e concelleiro do PSOE, por suposta infracción da normativa laboral. Rivas asegura que todo é legal.
... .. .
A denuncia á que se tivo acceso foi presentada onte mesmo ante a Inspección de Traballo de Vigo e nela pídese unha investigación ao considerar que a Autoridade Portuaria puido cometer unha infracción grave nas normas laborais por unha contratación. A singularidade é que se trata da filla de Angel Rivas, que ademais de ser concelleiro do PSOE en Vigo é ao mesmo tempo membro do consello de administración da Autoridade Portuaria.
A denuncia do comité de empresa contra a propia Autoridade Portuaria baséase en que o pasado 19 de xaneiro ingresou no organismo unha traballadora, incorporada á central e a atención de chamadas e demais funcións propias do persoal adscrito ao grupo de soporte, como se denomina. Segundo a denuncia, esta contratación realizouse sen haberse realizado a preceptiva convocatoria pública e a Autoridade Portuaria non realizou comunicación aos representantes legais dos traballadores, achándose os membros do comité de empresa ante unha situación de feitos consumados. Engade o comité de persoal que ao non haberse realizado a convocatoria pública da praza, tampouco se constituíu o tribunal para a elaboración das bases, así como para a realización e cualificación dos méritos e probas. Todo iso contrasta con que en decembro de 2008 cubriuse unha praza deste departamento para desenvolver as mesmas funcións, mediante convocatoria pública. Segundo os traballadores, a filla do concelleiro quedara en segunda posición na selección de persoal, polo que non obtivo a praza. Finalmente, o Porto optaría por un contrato a dúas bandas, repartindo o tempo entre a persoa que gañou a praza e a filla de Rivas. En todo caso, o comité de empresa recorda que as contratacións deben basearse en principios de igualdade, mérito e capacidade e deben facerse mediante convocatoria pública. Así, advirte que o convenio colectivo de Portos do Estado sinala no seu artigo 12 que con carácter xeral, a selección efectuarase por contrato oposición ou por concurso de méritos, o que non ocorreu.
Rivas: Todo é legal, pero sae agora porque hai eleccións.
O concelleiro vigués defendeuse onte da denuncia presentada polo comité de empresa da Autoridade Portuaria. Segundo Angel Rivas, todo o proceso foi legal e as queixas do persoal terían unha vertente política. Así, asegurou que a súa filla presentouse fai dous meses a unha oposición, con 44 persoas máis, que só foi aprobada por catro. O exame constaba dun exame teórico sobre a lei de portos e un concurso de méritos, onde se puntuaba ter carné de conducir e experiencia no traballo, ademais de coñecemento de idiomas, para finalizar cunha entrevista ante un tribunal, onde están os sindicatos. No teórico, quedou de primeira, pero na entrevista levou a maior parte dos puntos a moza que levou a praza, que quedara de cuarta no teórico, así que quedou coa praza a que quedou de primeira, e a miña filla foi segunda. Segundo conta, o Porto necesitaba unha persoa máis para o persoal, tirou da lista e fixéronlle un contrato de seis meses, que é o normal. ?Non dou crédito ao que intentan facer, non sei por que fai isto o comité de empresa, advertiu o concelleiro socialista. Para Angel Rivas, non é casualidade que a denuncia chegue agora: Sae agora isto porque estamos nas eleccións, porque a miña filla entrou no Porto por méritos propios, non por outra cousa, concluíu.
Atlantico Diario
.. .
Abel Caballero deu emprego no Porto de Vigo a persoas vinculadas ao PSOE...
..

CO TEU VOTO

A foto de "Anxo Quintana" e "Jacinto Rei" revela a connivencia do líder do BNG e o receptor de parte do millonario negocio eólico. O que era un segredo a berro en Galicia queda agora en evidencia, a bordo dun luxoso iate

De novo, unha foto para a polémica. Sabíase que se profesaban certa simpatía e que trala man de Jacinto Rei no mercado da comunicación estaba o BNG, pero non ata o punto de compartir mesa e mantel a bordo do iate que o constructor ten amarrado en Sanxenxo. O ladrillo xa presentaba síntomas de agonía, por máis que a súa empresa, a galega Constructora San José, estivese máis decantada cara ao negocio das obras públicas.
O seu dono, Jacinto Rei, nunca ocultara o seu afinidad cara aos nacionalistas galegos. Entre ambos suscitaron favores recíprocos. Rei montaría para favorecer e amplificar a xestión do BNG na Xunta un grupo mediático afín, e a cambio, recibiría unha parte do millonario concurso eólico, distribuído pola consellería nacionalista de Industria.
Previamente, Rei sufrira no seu negocio de obras públicas ao PSOE, despois de que se lle retirase a adjudicación dunha autovía en beneficio de Sacyr, cunha oferta 30 millóns de euros máis cara. A cambio, comprouse o seu silencio outorgándolle varios tramos da Santiago-Ourense, segundo denunciou o PP no seu día. A Xustiza investiga a día de hoxe esta adjudicación e imputou polo momento a catro altos cargos da Consellería de Política Territorial da Xunta, cuxa titular -María José Caride- é unha íntima colaboradora de Emilio Pérez Touriño e número dous do PSOE pola provincia de Pontevedra.
Impulsar un coro mediático: Esta aposta fracasou aos poucos meses, aínda que o empresario non desistiu no seu empeño de posuír un xornal a nivel rexional. Así, asociouse co diario web «Xornal.com» para crear «Xornal de Galicia», rotativo que vía a luz o pasado mes de decembro. A súa liña é, principalmente, crítica co PSOE e favorable aos intereses nacionalistas, cuxa publicidade engorda parte da facturación. A contraprestación produciuse en decembro. A consellería de Industria adxudicaba a este empresario un total de 142 megavatios, que lle reportarán uns beneficios de 14 millóns de euros anuais, e nun momento no que San José negociaba cos bancos a refinanciación da súa débeda.
Deste reparto mantívose completamente alleo o PSOE, cuxos representantes na mesa encargada de conceder os cupos eólicos abandonárona criticando a falta de transparencia da mesma e a vulneración dos solos protexidos pola Rede Natura.
O primeiro paso de Rei foi intentar financiar o salto do semanario nacionalista «A Nosa Terra» para convertelo nun diario en Internet.O concurso eólico deixou cos fuciños dunha cuarta a xigantes do sector como Iberdrola, ou a outros empresarios galegos como Manuel Jove -fundador de Fadesa- ou Amancio Ortega, propietario do imperio Inditex, e beneficiou ás caixas galegas e a outro grupo de sociedades con nula experiencia previa no negocio da enerxía. Curiosamente, a opción conxunta de Rei, Jove e Epifanio Campo -que aspiraba a 638 megavatios a través de Inverabán- non obtivo nin unha soa licenza.
A fotografía que publica ABC -cedida por lanacion.é-, na que se ve a Anxo Quintana xunto a Rei na cuberta do yate deste, data do pasado verán, apenas uns meses antes de que o departamento nacionalista abordase o multimillonario reparto eólico, que distribuíu 2.325 megavatios, o concurso máis importante xamais realizado no noso país.
ABC

mércores, 25 de febreiro de 2009

OS ENTRAMADOS DO PP

Cae un entramado de corrupción urbanística con vínculos co PP
.
Garzón detén a un organizador de eventos do partido, a un exalto cargo e a outras tres persoas. A policía rexistra domicilios e empresas en localidades de Madrid, Valencia, Málaga e Cádiz
.
O xuíz Baltasar Garzón ordenou a detención de cinco persoas por integrar unha trama de corrupción urbanística que mantén vínculos co PP. Esta operación vén sumar aínda máis no desconcerto ao partido que dirixe Mariano Rajoy, precisamente no mesmo día que a Asemblea de Madrid comezaba a investigar a suposta trama de espionaxe a políticos deste partido.
A fiscalía anticorrupción comezou a investigar esta rede fai un ano. A medida que as investigacións foron dando froito, a fiscalía optou por levar as pesquisas ante o xuíz. Baltasar Garzón fíxose cargo da instrución e autorizou a intervención telefónica de varios implicados. A policía precipitou os arrestos porque algún investigado podía estar preparando a fuga ao sospeitar que estaba baixo control.
A ORIXE: Fontes da investigación explicaron que a trama comezou a operar nos tempos nos que José María Aznar estaba no poder (1996-2004). Tamén sinalaron que esta rede moveu importantes cantidades de diñeiro. Os peritos rastrexaron múltiples entradas e saídas de capital, topáronse con paraísos fiscais e tratan de aclarar facturaciones "extrañas".
Esas mesmas fontes informaron de que se ha desarticulado unha rede que tiña "unha importante influencia" porque os seus tentáculos chegaban ao "centro neurálxico" de tómas de decisións de operacións urbanísticas. Tamén que mantiña vínculos cos puntos onde se movía o diñeiro destas operacións. Así mesmo, as fontes consultadas confirmaron que a trama "podía ter relación con destacados dirixentes do PP". Os seus nomes apareceron en escóitas telefónicas e, xa que logo, están baixo sospeita xudicial.
O suposto xefe da trama é Francisco Correa, ao que se coñece como o conseguidor. Fontes da investigación apuntaron que este detido actuaba como intermediario e que se dedicaba a obter adxudicacions a cambio de favores en distintas administracións, fundamentalmente do PP. Correa dirixe a empresa Special Events, que nos últimos anos organizou numerosos actos para o PP e para a Comunidade de Madrid. A súa muller, María do Carmen Rodríguez, tamén arrestada, fundou a sociedade e foi xefa de gabinete do exalcalde de Majadahonda Guillermo Ortega (PP), que dimitiu do cargo en febreiro do 2005 ao alegar problemas de saúde tras descubrirse que o consistorio tiña unha débeda de 15 millóns de euros.
Os CONTACTOS: Correa foi un das 25 testemuñas da voda de Ana Aznar --filla do expresidente do Goberno-- con Alejandro Agag no 2002. O yerno de Aznar coñeceu ao detido cando militaba nas Novas Xeracións do PP. Con todo, onte se desmarcóuse do arrestado. En declaracións a varios medios de comunicación, explicou que perdera o contacto con Correa desde o seu enlace matrimonial.
Outro dos arrestados é o exsecretario xeral do PP en Pontevedra Pablo Crespo. Ademais, foron arrestadas outras dúas persoas cuxas iniciais son F.J.G e A.R. A policía rexistrou domicilios particulares, empresas e despachos profesionais nos municipios madrileños de Boadilla del Monte e Majadahonda, Valencia, Marbella e Sotogrande (Cádiz). Os investigadores adiantaron que atoparan documentos moi importantes para apuntalar a investigación xudicial.
O xuíz remitiu "requerimientos documentales" aos concellos madrileños. Ademais, reclamou á Consellería de Turismo da Generalitat Valenciana o contrato do pabellón que esta comunidade instalou en Fitur a pasada semana. E ordenou o rexistro en Valencia da empresa Orange Market, que organizou este evento así como o congreso rexional do PP e a inaguración da saída da Volvo Ocean Race desde Alicante. Orange Market dedícase a creación, deseño, investigación, ejecución e control de campañas publicitarias. No 2004 rexistrou unhas vendas de 204.694 euros; no 2005, de 2.395.289, e no 2006 obtivo 1.483.489 euros.
O PP SE DESMARCA: Os detidos pasaron a disposición xudicial o luns. Os arrestados foron imputados por cohecho, prevaricación, tráfico de influencias, blanqueo de capitais, fraude fiscal e asociación ilícita. O caso ha recaído na fiscalía anticorrupción e no xulgado de Garzón polo seu "importancia". O PP se desmarcó desta operación. Limitouse a aclarar que Mariano Rajoy rompeu relacións coa empresa de Correa cando se fixo cargo do partido trala derrota de José María Aznar no 2004. Malia iso, a dirección popular admitiu onte a súa preocupación pola evolución deste caso.
.
.

martes, 24 de febreiro de 2009

A CORRUPCIÓN POLÍTICA É NEGRA E NON ROSA

Sorprende comprobar que o que é moi serio para a solvencia da nosa Democracia, é dicir, a loita eficaz contra a corrupción, puidese converterse nun circo romano, onde a ira enfílase cara a quen poden ser produto do propio sistema, distorsionando cara a onde se deben dirixir as miradas.
A Xustiza debe de actuar eficazmente contra aqueles que incumpriron a lei. A Opinión Pública non debe desculpar a aqueles que exerceron unha das peores accións humanas, ao aproveitarse da confianza que os cidadáns pon nos seus representantes políticos; pero hai que aprender a diferenciar ao suxeito que exerce a representación política daquel que na xestión do seu patrimonio comete ilegalidades. Sobre todo, porque aínda tratándose dun mesmo feito, como pode ser apropiarse do alleo, as consecuencias son diferentes ao estar tratando mundos tan diferentes como o público e o privado.
A corrupción política é un cogomelo que nace e multiplícase coa escuridade, e coa existencia dunha débil moral que permite que prevaleza a oportunidade política sobre outros valores como o da honestidade e a honradez. Aparece e propágase coa falta de concreción das leis, ou o excesivo poder discrecional que provoca certa debilidade no Estado de Dereito. A corrupción política xorde e reprodúcese coa lentitude, nos procesos administrativos, que manifestan ineficacia e pouca axilidade que se suple, en demasiados casos, co suborno, o pago de comisións, o tráfico de influencias, etcétera. A corrupción política esténdese como unha praga cando se exerce unha Gobernanza incipiente, onde non se combinan a responsabilidade, a transparencia e a participación en todo o relacionado co público.
Así mesmo, a corrupción é un dos instrumentos máis eficaces para impedir a consolidación dun Estado de Dereito. É a forma máis utilizada para retardar a súa eficacia, pero sobre todo, a corrupción, se non se erradica, pode ser quen destrúa unha Democracia, ao provocar que a cidadanía chegue a aceptar que é inevitable, e moito peor aínda, que entenda e asuma como normal a súa aparición na política.
En España atopamos a tempo, e grazas ao escandaloso caso Malaya, e algúns outros, que o hábitat máis prolífero para a multiplicación da corrupción está ao redor da xestión do chan e o urbanismo. A resposta por parte dos que teñen algunha responsabilidade, ou a poden ter no futuro, adoita ser a de entrar na xa utilizada costume de discutir quen ten maior responsabilidade, e facer ver que é o adversario o culpable da situación. Ou propiciar que cada unha das administracións públicas culpe á da cor política diferente, mentres se xestan novos casos e auméntanse as posibilidades de que a corrupción siga o seu curso e multiplicación. Sería desexable que, sen deixar de xulgar o ocorrido ata este momento, maniféstese unha vontade política clara de acabar con este lastre de forma eficaz.
Por iso, non cabe a distracción sorprendente de enfocar cara a Isabel Pantoja, personaxe mediático do mundo do corazón, para afastarnos do que é un problema, moito máis complexo, e que afecta a demasiados intereses, non do todo visibles. Sobre todo, porque puidésemos vestir de "rosa" o que debe ter unha cor negra, e ademais, puidésemos debilitar os dereitos fundamentais de quen son inocentes, ata que non se demostra o contrario, con tal de distraer ao público e entretelo no intrascendental, fortalecendo a cultura que se xera a partir de prográmalos lixo Basura).
Existen numerosos estudos realizados por organismos internacionais que loitan contra a corrupción, en países en vías de desenvolvemento, nos que se demostra, empíricamente, que cando aumenta o tempo que duran os encontros entre xerentes de empresas privadas, e burócratas do ámbito público, o índice de subornos aumenta. Ou tamén, que cando as decisións están concentradas nun ámbito reducido de poder, a capacidade de obter beneficios particulares, á conta do público, crece. E ata, que nos procesos de descentralización, non regulados de forma exhaustiva, deixando marxes grises onde a legalidade e a ilegalidade conviven amigablemente, a corrupción aniña profundamente. Estes deben ser os focos de atención se se pretende loitar contra a corrupción política..
Na actualidade, e ante os acontecementos ocorridos, a acción xudicial é imprescindible, pero sobre todo éo a acción lexislativa que marque as pautas claras para evitar o mal uso do público. Un alcalde non debería poder vender chan coma se fose o seu casarío. Non debería poder intercambiar usos dese chan, para financiar a precariedade económica do seu concello. Non debería poder asinar convenios onde hipoteca o futuro do patrimonio de todos, dos parques, das zonas de uso público, dos espazos verdes ou de uso para o lecer. Desde o poder que os cidadáns conceden aos políticos que os representan para lexislar, é desde onde cabe ver a eficacia na loita contra a corrupción, non nos escándalos mediáticos. A única forma eficaz para controlar a discrecionalidad do político está nas normas claras onde non caiba ningunha das accións que hoxe provocaron a situación de Marbella. Esta localidade converteuse na mellor oportunidade para abordar un problema de peores consecuencias para o Estado de Dereito, se non se ataca desde as súas raíces.
Os partidos políticos non poden cambiar o pasado, iso queda para os xuíces que o xulgarán, pero si teñen a responsabilidade de que, no futuro, ninguén poida recibir comisións. Teñen nas súas mans a fórmula para que ninguén necesite blanquear diñeiro, porque non haberá posibilidade de recibilo. E sobre todo, teñen nas súas mans o facer visible as súas apostas pola transparencia, non só para que se teña a convicción moral de que se lle está roubando ao pobo, ao de hoxe e ao de mañá, cando se actúa como se fixo neste caso, senón para mostrar que ninguén se dedique á política co fin de enriquecerse económica ou politicamente, nin sexa utilizada para tal fin por interese privado e contra o interese xeral. Unha das mellores formas de demostrar esa vontade política é facer público o patrimonio de alguén que comeza na política e en que medida transfórmase, cando decide deixala.
Unha gobernanza eficaz, baseada na responsabilidade, a transparencia e a participación cidadá, son a mellor fórmula para que os partidos políticos aproveiten a oportunidade que o caso Malaya ofrécenos. Por iso, que non nos distraian con Isabel Pantoja, que os tiros non van por aí, e que mentres non se demostre o contrario, ten a presunción de inocencia. Porque... ¿cantas veces moitos imputados, en diferentes procesos xudiciais, finalmente, quedaron absoltos e declarados inocentes, sen que ninguén restableza a súa honra, nas mesmas proporcións nas que se fixo a súa acusación?, ... Esta inmoralidade é equiparable á que sustenta á corrupción, non só polo sufrimento que provoca no inocente que o sofre e na súa familia, senón pola inxustiza social que se comete cando se trata de facer Xustiza.
Susana Corzo Fernández

luns, 23 de febreiro de 2009

MARCHA CONTRA "VILA PSOE"

"Aquí, se es socialista, a vara de medir é diferente"
.
Os cidadáns non se amedrentan fácilmente. Ao redor de 500 persoas de diversos colectivos encabezados pola Confederación de Afectados por Estafas Inmobiliarias (Cafines) manifestáronse o pasado sábado día 21 na Illa de Arousa contra a construción de Vila PSOE, un bloque de apartamentos de luxo entre cuxos futuros inquilinos figura José Blanco e outros destacados dirixentes socialistas. Iso malia as "intensas" presións recibidas por parte do alcalde da localidade, José Manuel Vázquez (PSdeG), quen o pasado mércores demandóu a esta asociación por un delito contra o honor.
Tal e como se informou, o ático do secretario de Organización do PSOE é un dos mellores inmuebles da polémica promoción Residencial Illa de Arousa, un bloque de apartamentos erigido a escasos 20 metros do mar, o que, segundo Cafines, vulnera tanto a Lei de Costas como a Lei Galega do Litoral. Resulta paradoxal que as casas contiguas, con décadas de antigüidade, estean ameazadas pola mesma Lei que parece non afectar a Vila PSOE.
"A demanda non nos preocupa para nada. É máis, dános pé para empezar a pedir probas". Non esquezamos que Feijóo -candidato popular á Xunta de Galicia- declarou que o Fiscal Xeral de Estado (Cándido Conde-Pumpido) ten aquí un apartamento", afirma José Carlos Piñeiro, un avogado que representa a Cafines.
O escándalo de Vila PSOE, "un inmueble totalmente legal", segundo declarou a este diario un portavoz de Blanco, irrompeu de cheo na campaña electoral galega para os comicios autonómicos do próximo 1 de marzo. Non é para menos. Cafines denunciou a redacción ad hoc dun novo Plan Urbanístico para reconvertir o solo rústico en urbano, o que permite construír sen gardar a obrigada distancia coa costa (100 metros). A asociación afirma que os terreos baixo o bloque de apartamentos non eran urbans antes de 1988, nin tampouco cando se aprobou o Plan Xeral definitvo da Illa de Arosa en 2002.
"Hai xente que leva vivindo séculos na costa e as súas vivendas víronse afectadas pola Lei. Aquí, se es socialista e do Goberno, a vara de medir é diferente. Toda esta xente vai presentar unha demanda contra Blanco, probablemente a semana que vén", engade Piñeiro.
Cafines, que desde setembro de 2007 solicitou de forma reiterada ao Concello da Illa de Arosa documentación das obras, asegura que a Xunta e o departamento de Costas abriron expediente no seu día e, ata, obrigaron a pagar multas ás vivendas que están detrás do edificio. A asociación promete que continuará a súa loita. Mentres, aqueles que coñecen ben a illa definen o bloque de apartamentos como "un atentado urbanístico que repugna, comparable co Algarrobico".

UN CONCELLO FÓRA DE CONTROL (SEGUE A CORRUPCIÓN)

Un xuíz investiga unha decena de delitos en Castro Urdiales e imputa ao alcalde
.
O rexedor e o seu predecesor foron detidos por prevaricación
.
Edís que ingresan na súa conta cheques dunha empresa beneficiada por contratos do Concello, porque o xerente é compañeiro de partido. Irmáns de concelleiros bendicidos con obras municipais que cobran, ata, sen necesidade de facelas.
Vivendas construídas sen licenza, sen auga ou sen luz, onde os compradores pasean de noite ao can con lanterna e lanzan cables pola estrada ata o depósito de auga máis próximo. Urbanizacións que non aparecen nos mapas, é dicir, nos plans de ordenación urbana. É unha pequena mostra das irregularidades que un xuíz case recentemente chegado, Luís Acayro, detectou en Castro Urdiales (Cantabria), un municipio a 35 quilómetros de Bilbao, refuxio de moitos vascos e niño de construtores en refacho, que en 15 anos ha cuadruplicado a súa poboación. Gobernado por un alcalde tránsfuga do Partido rexionalista de Cantabria (PRC), Fernando Muguruza, é un concello fóra de control, segundo un informe do Tribunal de Contas.
O xuíz detectou indicios de delitos contra a ordenación do territorio, contra o patrimonio histórico, de prevaricación, suborno, tráfico de influencias, malversación de fondos públicos, falsidade documental, branqueo de capitais e estafa. A lista de detencións (18) é aínda máis longa e salpica a case todos os partidos. Están imputados, entre outros, o alcalde, o seu predecesor, Rufino Díaz Helguera (expulsado do PSOE e hoxe concelleiro de obras), catro edís da corporación actual e seis da anterior, unha ducia de técnicos e funcionarios e sete promotores. O xuíz investiga irregularidades cometidas en máis de 30 execucións urbanísticas. Ocupan máis de 3.000 folios.
De momento, o xuíz ditou dous autos de procesamiento. O primeiro, de setembro de 2008, contra o alcalde, o concelleiro de Facenda (PP), a de Cultura (PP) e os ex edís de Obras (EU), Medio Ambiente (PP) e Deportes (EU), entre outros, por prevaricación e tráfico de influencias. Adxudicaron sen concurso as obras de acondicionamento do túnel de Mioño a unha empresa, que "nin era especializada no sector", segundo o auto, pero cuxo xerente era irmán do entón concelleiro de Industria. A empresa, Izeta, cobrou 58.765 euros polas obras, que nunca chegaron a terminarse. O túnel está actualmente pechado por ser perigoso.
A investigación céntrase agora en catro promocións de vivendas levantadas sobre a canle dun arroio, é dicir, sobre o que podería ser terreo público. De confirmarse, as casas, moitas xa vendidas (os compradores pagaron a Urdicam, unha das promotoras, grandes cantidades en diñeiro negro, segundo fontes coñecedoras da investigación) serían ilegais e susceptibles de derriba. Por iso o xuíz esixiu aos xestores de Urdicam unha fianza de máis de 4,8 millóns de euros. Ademais, a licenza de obra é posterior ao certificado de fin de obra do arquitecto. O consistorio autorizou a construción cando xa estaba terminada.
Para que respondesen por este capítulo de irregularidades foron detidos recentemente o alcalde, o seu predecesor e o ex secretario municipal, César Sáiz. Dous avogados acompañaron a Muguruza. Un deles, Luís Revenga, é membro do consello de administración da empresa editora do Diario Montañés, un xornal que dedicou varios artigos ao xuíz. Nun dos máis recentes, titulado "O xuíz Acayro, protagonista dunha controvertida e mediática instrución" advertíanlle: "En Castro non todas as miradas están postas en Muguruza e os seus socios. Outros apuntan ao xuíz".
Tras quedar en liberdade, Muguruza manifestou a súa "decepción coa xustiza española" e asegurou actuar sempre conforme ao que lle indicaron os técnicos. Con todo, está acudido como acusación particular na causa Fernando Urruticoechea, interventor do municipio entre 2001 e 2006. Asegura que o fai "para defender o patrimonio de Castro Urdiales", despois de que no concello fixésenlle "a vida imposible" por elaborar informes nos que manifestaba "as flagrantes ilegalidades que pretendían levar a cabo". Outro empregado foi hospitalizado cunha crise nerviosa polo acoso dos seus superiores, segundo denunciou EU. Xa non vive en Castro Urdiales.
Foron os informes de Urruticoechea os que puxeron en marcha ao Tribunal de Contas. O PP, entón na oposición, envioullos ao tribunal en xaneiro de 2003, pero cando este entregou as súas conclusións, en xullo de 2008, a situación cambiara: o PP acaparara poder grazas a un acordo co alcalde tránsfuga. E o informe do tribunal non foi difundido.
O Tribunal arrinca queixándose porque o Concello non lles dá os documentos que piden. A "falta de control e de procedementos normalizados na concesión de licenzas urbanísticas", co consecuente "risco de actuacións discrecionales", explican, impídelles pescudar cantas se concederon entre 2002 e 2005. Destacan que o consistorio renunciou a miles de metros de aproveitamentos urbanísticos (o que os promotores deben cederlle en cada urbanización) ou o seu equivalente económico, varios millóns de euros. E como desde 1991 ata 2005 só se aprobaron dous orzamentos con "omisións e inconsistencias".
O dossier de irregularidades, de máis de 3.000 folios, segue engordando. O refacho acabouse en Castro Urdiales. Os especuladores necesitan outro niño.

domingo, 22 de febreiro de 2009

PSOE E BNG, PERDERÁN AS ELECCIÓNS EN VIGO POLO PXOM

.
É na provincia de Pontevedra onde perigan os sufraxios dos socialistas.
..
As CATRO formacións políticas, PP, PSOE, BNG e EU, enfróntanse desde mañá aos últimos cinco días da campaña electoral, que ata agora tivo na crise económica e na mobilización do voto a base dos discursos.
PSdeG e BNG mostráronse preocupados pola abstención e, deste xeito, dedicaron os primeiros días da carreira cara ás urnas a tratar de mobilizar aos votantes, máis concretamente, tráense toda a artillería do partido a Vigo, clave das eleccións e conscientes de que unha elevada ausencia de cidadáns nas urnas daríalle aos 'populares' a única posibilidade de gobernar.
Esquerda Unida, recollerá os votos dos colectivos e persoas contrarias á aprobación do plan xeral de Vigo, que son moitos, posto que, nas pasadas eleccións municipais os votos dos opositores foron practicamente para o PSOE, que daquela, tamén se opoñian ao PXOM. Ninguén pode esquecer que co plan xeral, están afectadas 15.OOO vivendas, practicamente todas elas no rural (cantos votos lle restarán ao PSOE e BNG pola aprobación do PXOM de Vigo?, 15.000, 12.000, suficientes para que outra forza política entre na escea política.
As chiscadelas do candidato do PPdeG, Alberto Núñez Feijóo, aos decepcionados co bipartito son constantes, "caso de Vigo co PXOM" convencido de que a sociedade está "farta" e comparte o "único berro" de que "xa está ben" de bipartito e de que "hai que cambiar".
Tamén confía nas súas posibilidades de lograr a maioría absoluta aos mozos, convencido de que este colectivo está "cada vez máis orgulloso de ser votante do PP" e, por iso, chamou aos menores de 30 anos a que se mobilicen e acudan a votar o domingo electoral.
Pola súa banda, o aspirante á reelección á Presidencia, o socialista Emilio Pérez Touriño, sabedor de que a desmovilización e a escasa participación electoral xogan na súa contra reclama en cada unha das súas intervencións públicas a mobilización masiva.
Tamén o fai o candidato do BNG, Anxo Quintana, que desde o primeiro día apela ao voto "masivo" para que Galicia "siga avanzando" e non volva ao "atraso" que propón o Partido Popular, que sitúa "máis lonxe aínda" dos gobernos de Fraga, en relación á "dereita española máis radical".
..

sábado, 21 de febreiro de 2009

ESCÁNDALO EN VILA PSOE 2

Este goberno noso, do PSOE, que presume de moral..., de decencia, de integridade, unha vez máis foi pillado", e como isto de Internet é tan útil para denunciar corruptelas e demais barbaridades das persoas, neste caso, águien encargouse de fotografar as "grandes vilas" destes políticos tan decente que temos.
A continuación dámosvos a lista de como diría o noso inefable PEPIÑO, son os "CORRUTOS", e están metidos no allo.

1)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE Na paradisíaca Illa de Arousa, o concello socialista accedeu a que unha promotora privada levantase catro bloques de edificios con pisos, dúplex e áticos de auténtico luxo. 2)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE A edificación levantouse sobre un piñeiral virxe que foi talado na súa inmensa maioría para poder construír vivendas de luxo a 20 metros da prai. 3)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE, VILA PSOE AREA DO MAR Isto vulnera claramente a Lei de Costas, que prohibe construír a 100 metros da praia e tamén a Lei do Litoral de Touriño, que impide edificar a ¡500 metros! do mar. 4)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE Entón, ¿como é posible que a Xunta, o Concello e o Goberno central non levanten a voz? 5)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O motivo é claro: isto é un PELOTAZO URBANÍSTICO pensado para que altos cargos do PSOE poidan veranear nunha contorna idílico, a pesar de que para iso teñan facer trizas unha ducia de leis. 6)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE Entre os afortunados compradores... 7)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O número dous do PSOE JOSÉ BLANCO. 8)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O número dous do PSOE galego e conselleiro de Traballo RICARDO VARELA. 9)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O conselleiro de Medio Ambiente MANUEL VÁZQUEZ. 10)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O ex alcalde socialista de Vigo VENTURA PÉREZ MARIÑO. 11)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O vicepresidente da Xunta de Andalucía GASPAR ZARRÍAS. 12)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O ex xefe de prensa do PSOE en Ferraz CARLOS HERNÁNDEZ. 13)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE Todos eles contan con vivendas de entre 360.000 e 420.000 euros, con adegas privadas, pista de pádel, piscina case na beira da praia, seguridade privada... 14)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE ¡E TODO ISO NUN LUGAR NO QUE A LEI NON PERMITE CONSTRUÍR POLA PROXIMIDADE DO MAR! 15)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE Esta é a verdadeira xoia da coroa da urbanización de VILA PSOE ¡O ÁTICO DE JOSÉ BlANCO! 16)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O ÁTICO DE JOSÉ BlANCO 150 metros cadrados 3 dormitorios 2 baños Terraza privada Adega 2 prazas de garaxe
17)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O ÁTICO DE JOSÉ BRANCO Vistas á ría e ao piñeiral en todo o seu perímetro. Acceso directo á pista de pádel. Instalación domótica 100%. Saída frontal ao piñeiral. Seguridade privada. 18)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE O ÁTICO DE JOSÉ BRANCO E TODO POR... 420.000 EUROS. 19)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE Todo iso, tapando as vistas aos veciños da Illa de Arousa, cuxas casas ¡están ameazadas de derriba por estar a menos de 100 metros do mar! VILA PSOE CASAS AMEAZADAS DE DERRIBA. 20)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE, RESTOS DO PIÑEIRAL E BEIRA DO MAR ¡Vila PSOE está a só 20 metros do mar e non pasa nada! 21)O ESCÁNDALO DE VILA PSOE En Galicia, se es do PSOE e tes diñeiro, a lei non vai contigo, estás por encima dela...

O ESCÁNDALO DE VILA PSOE, DEFENDE GALICIA, REBÉLATE... ¡NON MÁIS PELOTAZOS!
.

NOVA DEPURADORA DE OURENSE

O proxecto sitúaa en Reza, a poucos metros da actual, declarada ilegal pola súa proximidade ás vivendas
.
Os plans para a construción dunha nova estación depuradora de augas residuais (EDAR) en Ourense, a pouca distancia da instalación actual, declarada ilegal nunha sentenza, na localidade de Reza, volveron a chocar coa Xustiza. Un auto do Xulgado do Contencioso-Administrativo número 1 de Ourense, coñecido onte, decreta «a nulidade da elección, por parte do Concello de Ourense, do criterio de situar a nova depuradora», tamén en Reza.
A resolución, a salvo do desenlace do previsible recurso de apelación ao Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG), deixa no aire os plans para resolver este conflito, compartidos polo Concello, a Xunta e o Goberno central. Fai poucas semanas anunciouse a licitación do anteproxecto para este mesmo mes de febreiro.
Os veciños que gañaron o preito contra a depuradora actual rexeitan a nova, por canto estiman que se verán igualmente prexudicados pola súa actividade, ao estar situadas ambas a pouca distancia, preto de leiras e vivendas. A nova localización, segundo os razoamentos do letrado dos veciños, Francisco Aranda, «non é máis que a transposición da ampliación da actual depuradora, que no seu día tiña prevista o Ministerio de Medio Ambiente».
No auto, en referencia a esa posición, apúntase que o Concello pretende «de xeito sibilina, desobedecer a sentenza recaída» en decembro do 2003 -confirmada polo TSXG en xuño do 2007- na que se anulaba a licenza municipal e declarábase a consecuente ilegalidade da depuradora, que aínda permanece en servizo.
.
Confederación Hidrográfica
.
A resolución xudicial recoñece expresamente que a nova localización proposta pola Confederación Hidrográfica, a partir do estudo de alternativas adxudicado e realizado por unha consultora privada, «non cumpre» co ordenado polas dúas sentenzas firmes que declararon ilegal a actual infraestrutura.
A maxistrada Amalia Bolaño indica no seu auto que, como recoñecen todas as partes, «para poder proceder ao cumprimento da sentenza da que dimana a presente execución é necesario buscar unha nova localización á depuradora, tendo en conta que, pola contra, produciríase un problema maior, cal é a falta dun lugar idóneo para realizar o servizo público da depuradora, ocasionando unha situación insostible que haberían de sufrir os cidadáns de Ourense».
O Concello razoou neste procedemento que resultaba imposible executar a sentenza e cesar a actividade da actual depuradora, pois iso, segundo recolle o auto notificado onte, «levaría a comisión dun delito ambiental, ao permitir a vertedura de augas residuais ao río Miño».
Mantén o Concello ourensán, por outra banda, que a actual lexislación suprimiu a referencia á distancia mínima de 2.000 metros entre depuradora e vivendas, polo que este aspecto conduciría á desestimación da pretensión.

venres, 20 de febreiro de 2009

CAFINES CONVOCA UNHA MANIFESTACIÓN FRONTE "VILA PSOE"

.
Este sábado 21 de febreiro convocaron, xunto con outros colectivos de afectados pola Lei de Costas, unha concentración na urbanización da Illa de Arousa, coñecida como "Vila PSOE". O vicepresidente da confederación Cafines, Raimundo Piñeiro, encabezará esta protesta e fixo un "chamamento á mobilización xeral" de todos os cidadáns, para denunciar as "tropelías deste Goberno".
Con todo e co fin de acalar a esta asociación, tanto o seu vicepresidente, Raimundo Piñeiro, como José Carlos Piñeiro, avogado que representa a Cafines, atopáronse cunha denuncia do alcalde socialista da Illa de Arousa, José Manuel Vázquez Vázquez, e outros membros da corporación municipal na que goberna o PSdeG con maioría absoluta desde as eleccións municipais de 2007, ao entender que a Confederación de Afectados por Estafas Inmobiliarias lesionou a súa "honra" ao destapar este gran escándalo.
Ante a evidente falta de sustento xurídico que ten a denuncia presentada polo alcalde socialista e os seus concelleiros, José Carlos Piñeiro, un dos denunciados, explicou que a única intención é "amedrentarlles" e "tapar a verdade". De feito, o concello négase de forma reiterada a facilitar o expediente das obras que vén solicitando Cafines desde setembro de 2007.
Delito contra a honra
A querela presentárona o alcalde e tres concelleiros máis a título persoal, non o fai a corporación como tal, e a única argumentación que sustenta ese suposto delito contra a honra é que esta asociación dea a coñecer as numerosas irregularidades que rodean á construción do luxoso complexo. A máis evidente é que se levanta a poucos metros do mar, practicamente en praia, cando a Xunta de PSdeG e BNG aprobou unha lei que prohibe edificar na liña de 500 metros do mar, cando a lei de costas tamén o impide e cando, ademais, a lei do deslinde de costas endureceuse moito máis. Hai xente que viu como lles derrubaron as súas casas que levaban décadas en pé, en base a estas mesmas leis.
A Confederación de Afectados por Estafas Inmobiliarias (Cafines) destapou este verán o escándalo xa coñecido como "Vila PSOE", a construción dun complexo de apartamentos de luxo na Illa de Arousa (Pontevedra) nun piñeiral a poucos metros do mar que se utilizaba como merendero para excursionistas e lugar de acampada, no que José Blanco comprouse polo menos un ático e outros dirixentes socialistas galegos, como o número dous do partido Ricardo Varela, tamén compraron pisos.
Noticias Galicia ..

EXECUCIÓN DE SENTENZA DO PIRICOTO

A Xustiza ordena ao Concello que derrube xa un dos bloques de pisos máis grandes de Vigo.
..
Rexeita o recurso municipal para evitar a demolición do Piricoto, de 104 vivendas.

Unha larguísima batalla xudicial que cobre case vinte anos podería estar na súa fase terminal tras a decisión adoptada días atrás polo Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) que ordena ao Concello vigués a demolición total ou parcial do edificio coñecido como Piricoto. Trátase dun inmoble rodeado de polémica desde o seu inicio pola súa proximidade ao pazo Quiñones de León e aos xardíns que o rodean.
A licenza para construílo foi concedida fai vinte anos e provocou unha gran protesta veciñal na parroquia de Castrelos. Durante a súa construción e ata para obter a licenza de primeira ocupación sucedéronse as mobilizacións, a pesar do cal ocupáronse as 104 vivendas que inclúe.
Máis tarde, a reclamación dun grupo de veciños logrou unha sentenza inicial de derriba do Tribunal Superior, que anos despois ratificaba o Supremo. A partir dese momento iniciouse unha segunda pugna que aínda non concluíu sobre a execución da sentenza. O Concello intentou por todos os medios evitar o seu cumprimento xa que o edificio foi construído con licenza e forzosamente tería que facerse cargo das indemnizacións.
Con todo, o TSXG acaba de rexeitar o proceso de restauración presentado polo Concello e ordena ao concelleiro de Urbanismo «que no prazo dun mes iníciense as actuacións necesarias para a debida execución da sentenza en orde á demolición total ou parcial do inmoble». O tribunal esixe que en devandito prazo redáctese o correspondente proxecto de demolición, do que deberá dar conta á sala do Contencioso-Administrativo xunto coas medidas que se vaian adoptando.
Nun primeiro momento o Concello propuxera ao tribunal construír unha pantalla verde diante do edificio para illalo do pazo de Castrelos. Esta iniciativa non foi aceptada polo que o actual goberno municipal expuxo aos xuíces da incongruencia de derrubar este edificio cando o novo Plan Xeral permite construír outros similares ou ata de maior altura na mesma zona.
Novamente a resposta do tribunal foi que non cabe outro cumprimento da sentenza do Supremo que non sexa demoler «unha edificación ilegal
LA VOZ
.
A decisión do citado tribunal fundaméntase no feito de que a licenza concedida en 1991 polo ex alcalde socialista Manuel Soto foi considerada non acorde co ordenamento urbanístico ao non adaptarse á contorna dunha zona protexida por Patrimonio Histórico como é o parque de Castrelos e o pazo Quiñones de León.
Os recursos de casación expostos polos propietarios dos tres bloques que dominan todo o val de Castrelos nunca foron estimados xudicialmente e tampouco os intentos de legalización que o Concello tratou de auspiciar á sombra do novo Plan Xeral.
O Supremo reiterou este mesmo ano que o único xeito de cumprir a citada sentenza é «proceder á demolición total ou parcial do inmoble, para o que a Administración municipal deberá redactar no prazo dun mes un proxecto de demolición», rezaba o fallo de agosto.

mércores, 18 de febreiro de 2009

O PP DALLE A RAZÓN A ALTERNATIVA VECIÑAL

QUE RAZÓN TIÑA E TEN ALTERNATIVA VECIÑAL AO DENUNCIAR O PXOM DE VIGO, POR SER INSOSTIBLE E FARRANCHEIRO.
.
Declaracións do Sr. Chema Figueroa a Atlántico Diario.
.
O PP toma como bandeira a urxencia de modificar un PXOM que non serve.
.
(AV: Alternativa Veciñal denunciouno un centenar de veces cando Chema Figueroa estaba de Concelleiro de Urbanismo de que o PXOM DE VIGO É ¡¡ILEGAL!! ¡¡ILEGAL!! ¡¡ILEGAL!!
. ....
Chema Figueroa apoia a postura dos promotores inmobiliarios e culpa ao alcalde. (AV: Chema Figueroa non apoiou no seu momneto os argumnentos presentados por Alternativa Veciñal, ditame xuridico, ditame ambiental e ditame de sotenibilidade entre outros, é tarde para lamentarse)
O viceportavoz do grupo municipal do PP en Vigo, José Manuel Figueroa, endureceu o seu discurso ao advertir onte de que o Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM) é un fracaso único e exclusivo do alcalde, Abel Caballero, e vaticinou que os problemas derivados deste documento acentuaranse moitísimo máis.
(AV: O fracaso do Plan Xeral de Vigo, é pola imcompetencia dos políticos, BNG, PP, PSOE, que se venderon aos promotores para facer grandes negocios, a este plan xeral, pasaralle como ao PXOM do 93, e a xustiza porá a todos no seu sitio, tempo ao tempo).
Así, Figueroa foi tallante ao asegurar que o seu partido tomará como bandeira para seguintes eleccións municipais un cambio radical no documento. (AV: Para beneficiar a quen, aos promotores por suposto)
Chema Figueroa, nun acto na sede da Deputación en Vigo, referiuse ás declaracións realizadas o día anterior neste diario por Miguel Font, o xerente da Asociación de Promotores Inmobiliarios (Aproin) nas que avogaba por unha reforma profunda do plan debido a que non serve e acumula máis recursos en contra que licenzas (máis de cincuenta contra menos dunha ducia), recordou que o Partido Popular votou en contra da aprobación do documento ao considerar que non ía ser viable técnica nin economicamente e non se ía a poder desenvolver, prexudicando aos cidadáns, (AV: Ao Sr. Figueroa impórtalle os cidadáns un bledo, ¿porque o PP e APROIN non denunciaron ante os tribunais o PXOM?
Así mesmo, afirmou que a propia Xunta presentou o Plan Sectorial de Vivenda, que vén substituír as formulacións de vivenda de protección oficial do planeamento urbanístico municipal.
Figueroa insistiu en que o plan urbanístico, tal e como se aprobou finalmente cun forte incremento do solo reservado para a vivenda protexida, non é viable. (AV: Ojito, ojito, ao Sr. Figueroa interésalle que os promotores sigan como agora, estafando e jod... ao pobo).
Augurou que a situación que agora empeza a demostrarse con casos como os dalgunhas propiedades que se están devaluando, entre outros, vaise a acentuar moitísimo máis.

martes, 17 de febreiro de 2009

AUTORIZAN SOLO URBANIZABLE EN VIGO A CEN METROS DA COSTA

Urbanismo intenta preservar os dereitos de leiras recalificadas
.
A Comisión Superior de Urbanismo de Galicia (CSUG) autorizou a redución do solo rústico de especial protección de costas a cen metros da liña litoral a pesar de que a lei estende esa protección a 200 metros. Así ocorrerá en tres das catro actuacións do plan xeral de urbanismo de Vigo sometidas ao ditame da CSUG, dirixido non a autorizar urbanizacións, senón a preservar os dereitos dos titulares do solo.
A proposta do Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM) para reducir de 200 a 100 metros o solo rústico de especial protección de costas referíase a catro ámbitos concretos: Oia-Saiáns, Coruxo-Samil (na desembocadura do río Lagares), Samil-Alcabre e Ríos-Roteas. Os tres primeiros obtiveron luz verde da CSUG, que entendeu que había motivos suficientemente xustificados, mentres que denegou a proposta para a cuarta actuación. En todos os casos os acordos foron adoptados por unanimidade.
Admítese, xa que logo, a conversión en solo urbanizable do solo rústico comprendido entre 100 e 200 metros da liña de costa, o que non quere dicir que se poidan construír no futuro urbanizacións nese espazo. "Os acordos van dirixidos non a dar cobertura a potenciais urbanizacións de vivendas, senón a protexer os dereitos dos propietarios dese solo, que pasa de ser rústico a edificable", sinalou Ramón Lueje Espiña, director xeral de Urbanismo da Xunta.
Na actuación de Coruxo-Samil a proposta do PXOM aprobada, autoriza a recolocación dunhas instalacións deportivas que agora bordean a desembocadura do Lagares.
A actuación de Oia-Saiáns contempla a creación dun aparcadoiro público e a construción dunhas dez vivendas unifamiliares, as mesmas que se verían afectadas na actuación de Alcabre.
En Ríos-Roteas o PXOM expuña a redución do solo rústico de protección a 20 metros da costa e a CSUG non atopou razóns obxectivas que o xustificasen, polo que foi unanimemente desestimada e a súa solución queda pendente de incorporarse ao informe definitivo que avalíe o PXOM.
O informe da CSUG é preceptivo e vinculante e adianta un paso na xa longa tramitación do PXOM de Vigo, que empezou a xestarse en 2001 e sobre o que a Xunta.
Consellería de Medio Ambiente deberá informar sobre a adecuación do PXOM vigués ás esixencias da Unión Europea. Ademais doutros posibles contidos, o relativo á localización da depuradora é o que suscita máis expectación.
.
.
.

luns, 16 de febreiro de 2009

EU-IU CONTRA O MODELO DEPREDADOR

Yolanda Díaz critica o "gasto impresentable" das campañas electorais "de ricos" por parte dos partidos maioritarios.
.
Romper o modelo económico "depredador" que o Goberno bipartito mantén tras éra Fraga. Iso é o que se propón Esquerda Unida no programa electoral co que concorre ás eleccións do 1 de marzo. A súa candidata á presidencia da Xunta, Yolanda Díaz, acusou onte ao actual Goberno na Xunta de "non aplicar os alicentes necesarios" para loitar contra o paro e recordou que, aínda que o Executivo central teña as competencias en lexislación laboral, "correspóndelle á Xunta a execución dás políticas".
Yolanda Díaz asegurou que o paro "alcanza xa a 201.000 galegos", que máis do 55% das de- sempregadas son mulleres e que o 87% dos contratos son de carácter temporal.
A líder de EU-IU, que presentou en Santiago o seu programa electoral, destacou, por outra banda, a necesidade de insistir en "a identidade propia, a lingua e a simboloxía" como "responsabilidade dá Administración pública". Criticou, respecto diso, o "incumprimento programático" do PSdeG e do BNG neste ámbito, o que, ao seu xuízo, "provocou a decepción dos homes e mulleres de esquerda". Respecto da cuestión do idioma, defendeu o galego como "lingua do país" e subliñou a importancia de "galeguizar" as institucións "dentro dun panorama de plurilingüismo e plurinacional". Apelou así a "dotar dous instrumentos necesarios que equiparen a oferta do galego á do castelán".
Por outra banda, a candidata de Esquerda Unida criticou o "gasto impresentable" das campañas electorais "de ricos" por parte dos partidos "maioritarios". Esta formación, segundo informa na súa web, levará a cabo a súa campaña por medios dixitais e a través de libros de campaña, nos que detallará o programa electoral co que aspiran a entrar no Parlamento galego.

sábado, 14 de febreiro de 2009

O PARLAMENTO EUROPEO AMEAZA OS PLANS URBANÍSTICOS

-O Parlamento Europeo pide unha 'suspensión dos plans urbanísticos' en España, e ameaza con conxelar os fondos. Os eurodiputados rexeitan as emendas que presentaran o PSOE e o PP para suavizar o informe sobre abusos urbanísticos. A comisión de Peticións do Parlamento Europeo aprobou por 23 votos a favor, 11 en contra e 1 abstención un informe que pide a suspensión e a revisión de todos os novos plans urbanísticos novos en España que non respecten o medio ambiente e non garantan o dereito á propiedade.
.
A Eurocámara ameaza con conxelar os fondos estruturais para España se non se resolven os abusos urbanísticos denunciados en Bruxelas e critica a lentitude das autoridades xudiciais españolas á hora de dar resposta a estes casos.
As duras críticas que contén o informe cara ao urbanismo en España saíron adiante a pesar de que os eurodiputados do PSOE e do PP presentaran emendas coincidentes para suavizar o seu contido e suprimir parte das denuncias. A maioría destas emendas foron rexeitadas porque non contaron co respaldo dos seus colegas conservadores e socialistas europeos, que apoiaron o texto orixinal, elaborado pola eurodiputada verde Margrete Auken, e ata o endureceron.
O informe aínda debe ser votado polo pleno da Eurocámara, que está previsto que se pronuncie o próximo 26 de marzo. Se salgue adiante, será a terceira vez que o Parlamento Europeo aprobe un informe censurando os abusos urbanísticos en España na actual lexislatura.
O Parlamento denuncia que 'todas as administracións, central, autonómica e locais, son responsables de pór en marcha un modelo de desenvolvemento insostible, que tivo gravísimas consecuencias, por suposto ambientais e, ademais, sociais e económicas'.
Os eurodiputados expresan en particular 'a súa preocupación acerca da situación da planificación urbana no municipio de Marbella, en Andalucía, onde se construíron ilegalmente decenas de miles de vivendas, que infrinxen probablemente a lexislación comunitaria'. Tamén se censura que algunhas urbanizacións construíronse en zonas protexidas pola rede Natura 2000, como as urbanizacións en Cabo de Gata (Almería) e Murcia.
O informe critica ademais que as autoridades xudiciais españolas 'non están debidamente preparadas' para tratar os casos de abusos urbanísticos, que os tramitan con demasiada lentitude e que 'as sentenzas ditadas en moitos de tose casos non poden executarse de forma que compensen ás vítimas de tales abusos'. 'Iso reforzou a impresión, compartida por moitos cidadáns da UE de nacionalidade non española, acerca da falta de actuación e parcialidad da xustiza española', prosegue o texto.
Para facer fronte a estes problemas, a Eurocámara 'pide ás autoridades españolas que se derroguen todas as figuras legais que favorecen a especulación, talles como o axente urbanizador' .
Tamén se insta a revisar 'urxentemente' e a modificar a Lei de Costas a fin de protexer os dereitos dos lexítimos propietarios de vivendas e daqueles que posúen pequenas parcelas en zonas da costa que non teñen un impacto negativo sobre o medio ambiente costeiro'.
O Parlamento asegura que 'as persoas que adquiran de boa fe unha propiedade en España que sexa declarada ilegal deberían ter dereito a obter unha indemnización adecuada a través dos órganos xurisdiccionais españois'.
.

venres, 13 de febreiro de 2009

ENCHUFES DE IDA E VOLTA

O amiguismo condicionou a política laboral das Administracións en mans do PP a finais dos noventa. Hoxe o protagonista cambiou: o BNG, que antes denunciaba.
.
A contratación á carta posta en marcha polas áreas que xestiona o BNG no bipartito -o Consorcio Galego de Servizos de Igualdade e Benestar, dependente do departamento de Vicepresidencia, e a Consellería do Medio Rural- volveu a pór de relevo, a escasos días das eleccións autonómicas do 1 de marzo, comportamentos de nepotismo. O Bloque, entón denunciante das contratacións irregulares, está acusado hoxe polos sindicatos de facer no Goberno o que antes reprobaba desde a oposición.
Na segunda metade da década dos anos noventa o amiguismo que imperaba nas políticas laborais das Administracións en mans do PP desatou varios escándalos. .
A Deputación de Ourense, pero tamén as de Lugo e Pontevedra -baixo os auspicios de José Luís Baltar, Francisco Cacharro e Rafael Louzán, respectivamente-, protagonizaron moitos daqueles affaires. As forzas da oposición chegaron a identificar en 1998 máis de oitenta traballadores na Deputación ourensá como vinculados ao Partido Popular. Baltar estreitaba o nexo ata levalo ao seo da súa familia -con dúas noras en nómina- e facíao extensivo aos parentes dos seus correlixionarios máis leais. Tres fillos e unha nora do secretario, e a filla e o xenro do tesoureiro, por exemplo; aos que se sumaban concelleiros e alcaldes dos distintos municipios ourensáns controlados polo poderoso barón popular.
As oposicións son quizá o mecanismo que máis se achega ao ideal de xustiza. Con todo, as convocatorias moitas veces estiveron no punto de mira, baixo a sombra do «amaño». PSOE e BNG denunciaban en 1996 a existencia de «recomendacións» e «enchufismo» tras a aprobación das bases -só faltaba pór nome e apelidos a algúns postos, ironizaba os partidos entón na oposición- para cubrir 36 prazas vacantes no Concello de Pontevedra, á fronte de cuxo executivo achábase o popular Juan Luís Pedrosa.
O 24 de xaneiro de 1997 o Bloque presentou unha querela criminal no xulgado contra o entón membro destacado do PP e alcalde de Ponteareas, José Castro, acusándoo de prevaricación, tráfico de influencias e malversación de fondos públicos pola contratación de 60 empregados municipais. O portavoz municipal nacionalista, Roberto Mera, denunciou que non houbera oferta pública nin concurso nin oposición. Os 60 -argumentaba ademais o hoxe membro da executiva nacional do BNG- tiñan algunha vinculación familiar ou política cos membros do goberno local ponteareán.
Tamén o Bloque, da man do deputado Alfredo Suárez Canal, levou en 1998 ao Parlamento galego as oposicións realizadas pola Deputación de Ourense, un dos casos máis soados. A selección, alegaba o hoxe conselleiro de Medio Rural, executouse por criterios puramente políticos, e deixando á marxe todo aspecto profesional, polo que reclamaba a creación dunha comisión que investigase o proceso e, sobre todo, a repetición das probas. O Bloque facilitou unha lista con 117 contratados vía Inem logo das eleccións autonómicas que, segundo palabras do deputado Manuel Conde, eran «persoas que dependen directamente dá vontade exclusiva de Baltar». O Consello de Contas detectou irregularidades na xestión de Baltar e o PSOE instou á Xunta a abrir unha investigación parlamentaria para que posteriormente acudise aos tribunais.
.
«Corrupción»
.
Ao fío desta polémica, o entón portavoz nacionalista na Deputación lucense, o agora conselleiro de Industria, Fernando Branco, creu chegado «ou momento para abrir un debate sobre ou grao de corrupción que hai nas deputacións», que, asegurou, son entidades que só serven «para colocar amigos e premiar ou castigar aos alcaldes en función dá súa fidelidade».
O fillo do entón presidente da Deputación lucense, Francisco Cacharro Pardo, xulgou un feito casual que as catro mellores cualificacións para as prazas ourensás correspondesen a fillos de cargos do PP.
O propio Fraga minimizou a importancia de «os cen casitos» -«microcorrupción», matizou días despois- que insistía en airear o BNG, fronte á corrupción do PSOE detectada nos casos Roldán ou Filesa.
Semanas despois a CIG denunciou que altos cargos da Xunta de Fraga -conselleiros e directores xerais- colocaran a dedo a máis de 200 persoas. De inmediato o sindicato nacionalista levou nove destes contratos ante o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia.

xoves, 12 de febreiro de 2009

SENTENZA HISTÓRICA DO TRIBUNAL CONSTITUCIONAL RECORTANDO A LEGALIZACIÓN DE OBRAS DECLARADAS XUDICIALMENTE ILEGAIS.

O Tribunal Constitucional nunha sentenza histórica do pasado 26 de Xaneiro de 2009 (rec.8673/2005) corrixe a práctica dos Tribunais contencioso-administrativos de paralizar a demolición das edificacións declaradas ilegais por sentenza firme, pola soa circunstancia de que o Concello afectado inicie ou estea tramitando a modificación do planeamento urbanístico para legalizalo.
1. No caso exposto, o recorrente obtivera dúas sentenzas firmes de demolición de dúas edificacións lindeiras coa súa parcela, e cando solicita a súa execución, o Concello afectado solicitou á Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza que suspendese a demolición das obras declaradas ilegais e a execución das sentenzas «ata que se aprobe a revisión do Plan Xeral de Ordenación Urbana de Siero, actualmente en tramitación, que pode dar lugar á legalización do ilegalmente construído, debido aos graves e irreparables prexuízos que se poderían irrogar en caso da súa execución inmediata». Por auto da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de 27/2/05 acordouse a suspensión parcial da execución da sentenza argumentando que « non pode obviar no xuízo ponderado e equitativo que debe presidir toda solución, as graves consecuencias que para o titular das obras levaría o cumprimento inmediato da ejecutoria».
2. O particular recorreu en amparo ante o Tribunal Constitucional, quen llo outorga na citada Sentenza, en termos tan contundentes como claros: « En efecto, tomando en consideración que o principio xeral é a execución das resolucións xudiciais firmes e que, só de forma excepcional cando, nos termos previstos legalmente, concorran circunstancias de imposibilidade legal ou material, debidamente xustificada, cabe inejecutar ou suspender o seu cumprimento, NON PODE ADMITIRSE QUE SUPOÑA UN SUPOSTO DE IMPOSIBILIDADE LEGAL O MATERIAL A MERA EXPECTATIVA DUN FUTURO CAMBIO NORMATIVO, tendo en conta que iso non implica alteración algunha dos termos nos que a disputa procesual foi exposta e resolta. Do mesmo xeito, tomando en consideración que transcorrera un dilatado período de tempo desde que alcanzou firmeza a orde xudicial de demolición da obra, tampouco cabe soster, como se fai na resolución impugnada, que fronte á esixencia constitucional de execución das resolucións xudiciais firmes nos seus propios termos, cabe ponderarse, aos efectos do seu inejecución, as consecuencias que para o condenado levaría o cumprimento inmediato dunha orde cuxo obxecto é a restauración da legalidade». E finalmente engade: Pois ben, tal como sinala o Ministerio Fiscal, debe concluírse que a decisión xudicial de suspender a demolición acordada en Sentenza firme, en expectativa dunha futura modificación da normativa urbanística que, eventualmente, legalizásea, supón unha vulneración do art.24.1 da Constitución Española, na súa vertente de dereito á execución da resolucións xudiciais firmes nos seus propios termos».
3. Con esta importante sentenza, o Tribunal Constitucional demostra que ten os pés na terra e que sabe a práctica de centos de alcaldes que se burlan das sentenzas que ordenan a demolición de edificacións xudiciais. Os edís, ou concelleiros de urbanismo, para evitar acometer tal demolición ( ben por inconfesable relación co titular da edificación, ou ben para evitar as indemnizacións por conceder a licenza ilegal), atopan a solución perfecta consistente en acometer de forma precipitada unha modificación do planeamento urbanístico para converter por encantamento, o ilegal en legal. Deste xeito, o recorrente vitorioso en sentenza queda cos fuciños dunha cuarta e a edificación ilegal queda sanada polo novo plan urbanístico, que do mesmo xeito que o bálsamo de Fierabrás citado no Quixote: 'fai andar aos coxos e falar aos mudos'.
Merece a pena recordar a asombrosa capacidade do bálsamo para sanar nos termos que don Quixote lle transmite a lenda ao seu escudeiro a primeira vez que lle informa sobre o bálsamo no capítulo décimo 'co cal non hai que ter temor á morte, nin hai pensar morrer de ferida algunha. E ansí, cando eu lle faga e déachelle, non tes máis que facer senón que, cando veres que nalgunha batalla partíronme por medio do corpo (como moitas veces adoita acontecer), bonitamente a parte do corpo que houbera caído no chan, e con moita sotileza, antes que o sangue se yele, porala sobre a outra metade que quedar na cadeira, advertindo de encaixado igualmente e ao xusto. Logo darasme a beber sos dous grolos do bálsamo que dixen, e verásme quedar máis san que unha mazá.'
Pois ben, acabouse o bálsamo municipal. A partir de agora, alcaldes e construtores, avogados e secretarios xerais, terán que ter moi presente que se hai unha sentenza firme de condena a demolición dunha edificación ilegal, xa é tarde para acometer unha urxente modificación do plan urbanístico (algo así como o castizo, 'morto o boi, a cebada ao rabo').
O que non deixa de ter bemoles é que o cidadán que obtivo este amparo do Tribunal Constitucional no ano 2009, iniciou os seus recursos ante o Tribunal Superior de Xustiza en...1997. Sobran comentarios.
4. E xa que estamos niso ( a pesar de ser unha materia plomiza, Sevach promete outro post ulterior con maior humor e simplicidade) é mester recordar que xa a Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Supremo reaccionara vivamente fronte á corruptela da legalización sanadora.
Por unha banda, a Sentenza do Tribunal Supremo de 29 de Setembro de 2008 (rec.4462/2006) declarara que tampouco se suspende a demolición polo mero feito de que o afectado teña impugnada a denegación da legalización da edificación. En efecto, sería o conto de nunca acabar.
Doutra banda, a última e esperanzadora liña do Tribunal Supremo estableceu que non basta para legalizar con aprobar unha modificación do planeamento senón que é precisa, e aquí radica a clave, unha modificación do planeamento seguida do otorgamiento da licenza legalizando a obra preexistente (¡). A novidade vén dada porque obriga ao Concello a 'retratarse' e dispor un acto expreso de legalización, coa consecuente obrigación de motivación singular e sometemento ao control dos grupos municipais. Oiamos este importantísimo criterio ao propio Tribunal Supremo, e do que certamente aínda a maior parte de avogados e urbanistas non están ao corrente.
Trátase da Sentenza do Tribunal Supremo de 4 de Xuño de 2008 (rec.891/2006) que fai un extenso e espléndido estudo do fenómeno da legalización de obras ilegais que provocan a imposibilidade de execución de sentenzas:
«A primeira, que a mera declaración de legalización é insuficiente para que a sentenza téñase por cumprida, SENDO NECESARIO QUE SE ADOPTEN OS ACORDOS EFECTIVOS PARA QUE TAL DECLARACIÓN LEGALIZADORA SEXA REAL. En segundo lugar, que os acordos legalizadores han de ser controlados no propio proceso de execución polo órgano sentenciador; isto significa que o ente da Administración cando executa, faio baixo a vixilancia e control do órgano xurisdiccional (...) Como declaramos en STS de 23 de xullo de 1998 , non é exacto que a modificación do planeamento produza unha automática legalización «ex post facto» de todas as edificacións que resulten conformes co novo aínda que non o fosen co anterior. Cando media unha sentenza anulatoria dunha licenza por desconformidade co planeamento a nova ordenación non deixa sen efecto aquela senón que seica puidese constituír un suposto de imposibilidade legal da súa execución, tendo ben presente que esta Sala declarou repetidamente que O TRIBUNAL SENTENCIADOR PODE IMPOR AS CONSECUENCIAS DA ANULACIÓN DA LICENZA A PESAR DE QUE FORMALMENTE RESULTARE AMPARADA POR UNHA NOVA ORDENACIÓN, SE ESTIMAR ESTA ILEGAL POR HABERSE PRODUCIDO CO DESIGNIO DE ELUDIR A EXECUCIÓN DUNHA SENTENZA. En todo caso, a declaración de que concorre unha causa de imposibilidade legal de execución require a previa tramitación dun incidente destinado a depurar todas as circunstancias concorrentes e a declarar se a resposta fose positiva se procede determinar en favor do favorecido pola sentenza a correspondente indemnización (...) Na interpretación destas normas, habemos de recordar, tamén, o carácter evidentemente restritivo, que, polos motivos - fundamentalmente constitucionais - que logo se exporán, imponse nesta materia relativa á inejecución das sentenzas por causas de imposibilidade».
Tras este amplísimo e lúcido razoamento o Tribunal Supremo nesta última sentenza declarou que o mero Avance de planeamento non permitía a inejecución de sentenza demolitoria pero si se se tratase polo menos da Aprobación inicial. Con todo, agora o Tribunal Constitucional vai máis aló e considera que sexa cal for o estado de tramitación do planeamento saneador non autoriza a inejecutar a sentenza.
¡Ollo ao parche!

mércores, 11 de febreiro de 2009

CORRUPCIÓN, CORRUPCIÓN E MÁIS CORRUPCIÓN

"Gañamos 12.000 quilos. Do meu 50%, eu reparto con Ramón, Álvaro e o alcalde"
.
Entre as numerosas gravacións que forman parte do voluminoso sumario sobre a trama corrupta vinculada ao Partido Popular, hai unha onde Francisco Correa, o organizador durante 20 anos dos eventos desa formación política, trata de negocios con Álvaro Pérez. Nela, Correa detalla as súas xestións para lograr un gran negocio urbanístico.
Correa: "Teño un tema gordo en Valencia, cun PAI practicamente pechado, o tío pide 1.000 quilos de máis. Compramos a 10.000 e vendemos a 20.000. Gañamos 12.000 quilos. Un empresario pon o 50% e eu outro 50%. Do meu 50% eu reparto con Ramón Blanco, con Álvaro (Pérez), con Pablo e co alcalde... Hai un tema ambiental que o desbloqueo eu".
Os PAI (Programas de Actuación Integrada) da Comunidade Valenciana foron longamente cuestionados, pola súa suposta ilegalidade, desde o Parlamento Europeo. Ata o punto que o Goberno do PP en Valencia modificou a Lei Urbanística para intentar salvar eses reparos europeos, que aínda continúan.
"Álvaro" é supostamente Álvaro Pérez, o responsable de Orange Market en Valencia, mentres que "Ramón" é supostamente Ramón Blanco Balin, secretario desa sociedade, e "Pablo", supostamente é Pablo Crespo, ex número 3 do Partido Popular galego, socio de Special Events.
Orange Market é unha filial de Special Events, a sociedade coa que Correa empezou a súa carreira empresarial vinculada ao Partido Popular.
Nas súas conversacións, Correa citaba a empresarios aos que Garzón tamén imputou en relación con esta rede de corrupción política nas comunidades autónomas de Madrid e Valencia.
Os denunciantes da trama tamén investigaron a suposta relación de Francisco Correa co actual conselleiro de Deportes da Comunidade de Madrid, Alberto López Vello. Os denunciantes manteñen que López Vello troceó contratos da Comunidade de Madrid para adxudicarllos supostamente a unha sociedade denominada Down Town Consulting, da trama empresarial de Correa por un valor superior aos catro millóns de euros. A Comunidade de Madrid negouno onte a través dun portavoz.
.
.

martes, 10 de febreiro de 2009

OS SOCIALISTAS RENUNCIAN A REGULAR AS AXUDAS AOS MEDIOS DE COMUNICACIÓN PRIVADOS.

O programa electoral do Partido dos Socialistas de Galicia (PSdeG) renuncia a levar a cabo o compromiso do pacto de Goberno de regular as axudas e subvencións que, de forma non regulada, reciben os medios privados de comunicación desde os tempos da presidencia de Manuel Fraga.
O pacto de Goberno, asinado por Emilio Pérez Touriño e Anxo Quintana o 23 de xullo de 2005, comprometía a ambos partidos a establecer "unha regulación transparente e obxectiva das relacións coas empresas privadas de comunicación, ligándoas en todo caso ao cumprimento efectivo de fins de interese público en busca dunha opinión pública plural".
O programa electoral socialista, en cambio, non dedica unha soa liña a este obxectivo. Da oferta política do partido de Touriño desapareceron ademais outras promesas pendentes desde fai tres anos e medio, como a creación do Estatuto do Xornalista, concibido para defender a independencia dos profesionais tanto dos políticos como das empresas.
Cifras millonarias
Coa regulación das axudas, que BNG e PSdeG nunca levaron a cabo, o bipartito pretendía pór fin á distribución a dedo de cifras millonarias de diñeiro entre os medios privados de comunicación (prensa e radio, fundamentalmente) coas que a Xunta asegúrase a súa fidelidade.
O alcance destas prácticas saíu á luz en xullo de 2007, cando o Consello de Contas deu a coñecer que a Xunta presidida por Manuel Fraga concedeu discrecionalmente 14 millóns de euros a través de convenios aos medios de comunicación só no ano 2004, unha cifra que non inclúe o diñeiro repartido desde empresas e organismos públicos, nin a publicidade institucional ou outros contratos.
O Consello Contas facía constar ademais a existencia de numerosas irregularidades en varios expedientes e criticaba especialmente a falta de concorrencia e a ausencia de criterios obxectivos de selección para xustificar a concesión destas transferencias públicas.
Socialistas e nacionalistas non só non puxeron fin a estas prácticas senón que as continuaron sen ningún control durante toda a lexislatura, repartindo importantes sumas de diñeiro entre os medios de comunicación privados.
El Pais

A HISTORIA INTERMINABLE

Todos os dias, almórzome con noticias que me demostran a corruptela a nivel de todos aqueles que pretenden ocupar cargos do Estado, cargos con conta aos impostos que pagamos todos os Españois, prodúceme incredulidade cando non vergoña allea comprobar como todo un Sr. Economista descoñece que hai que declarar á Facenda pública os ingresos percibidos, resúltame case cómico o observar como a escasas datas para que se produza as eleccións hai unha présa pouco disimulada en pór en servizo estradas, asínanse con présa pero sen pausa, os planos de novos servizos de saúde, prométese sanidade gratis a costa do erario pùblico e un sinfin de eventos que me fan rememorar tempos pasados.
.
A historia repítese, é interminable, xente sen escrúpulos, sen ética, sen vergoña e con toda unha cara a base de armazón de cemento que se esqueceu que o POLITICO, é un servo dos seus votantes, é un personaxe que como di o refran "non só ha de parecer honesto, senón que ha de selo" e mentres un colectivo, os votantes, que rezamos para que a eleccion que fagamos a catro anos vista, sexa a menos mala de todas. Téñoo claro, este ano voto en branco, ata que apareza un merlo branco, capaz de devolverme a ilusión agora perdida, de que un mundo novo, todavia é posible.
Pilar C. S. -Pontevedra

luns, 9 de febreiro de 2009

´FONTANEIRO´ EN BUSCA DE DIÑEIRO FÁCIL

Novo escándalo no partido de Rajoy, PABLO CRESPO de la cúpula del PP gallego a la cúpula de la empresa.
.
Non houbo acto político entre 1996 e 1999 no PP galego que non organizase Special Events, a empresa implicada na presunta trama de corrupción que investiga a Audiencia Nacional. O seu monopolio era tal que o resto de axencias nin pelexaban polas campañas dos populares galegos. Corrían bos tempos para o sector da boina, o á rural do partido, que proporcionaba a Manuel Fraga as romarías multitudinarias que tanto lle gustaban. O seu máximo expoñente, Xosé Cuiña, o sempiterno golfiño -xa falecido-, ocupaba a secretaría xeral do PP e presidía a consellería máis investidora do Goberno: Obras Públicas. E, para os asuntos correntes, Cuiña levantara a número tres do PP (secretario de organización) a Pablo Crespo, un dirixente de perfil baixo con experiencia nos números como director de banco en Vilagarcía de Arousa (Pontevedra).
Se Cuiña programaba un baño de masas para don Manuel, Pablo Crespo encargábase de pechar o trato. Sempre a través de Special Events. Se o alcalde dun pequeno concello tambaleábase nas enquisas, o secretario de organización asfaltaba estradas para gañarse aos veciños. Aínda que logo esquecese pagar a factura, como recordaban onte dous construtores pontevedreses.
A Crespo apenas se lle coñeceron declaracións públicas. Os inimigos de Cuiña, o sector urbano do PP, non esquecen con todo unha afronta a finais de 1997 que reflicte a incruenta batalla interna. O secretario de organización, xa con escano autonómico, aproveitou a celebración dun congreso para relegar aos últimos bancos a dous ministros de Aznar: Mariano Rajoy e José Manuel Romay, enfrontados ao sector galeguista. En primeira fila pousaban riseiras Cuiña e o seu equipo. O episodio molestou moito á Moncloa e serviu á prensa para explicar a caída de Crespo un ano máis tarde. Pero a súa eclipse, a principios de 1999, tivo máis que ver coa xestión e contratos a empresas (singularmente Special Events) que asinou en nome do PP, segundo fontes do partido.
Tras a caída de Cuiña, o novo secretario xeral, Xesús Palmou, esixiu a Fraga a destitución do secretario de organización. E Crespo buscou acomodo na sociedade coa que tanto había tratado. Special Events ofreceulle un cargo directivo en Madrid e o eterno fontaneiro seguiu organizando actos e campañas do PP en todo o país, fóra de Galicia, onde se lle cortou a billa. Foi tal o ninguneo que nin sequera a presión desde a sede nacional do PP forneceu efecto: e entre 1999 e 2004 a sociedade non facturou un euro ao PP galego (aínda que si asinou unha campaña por 1,5 millóns coa Consellería de Agricultura).
As informacións sobre o accionariado de Special Events e a súa localización nun paraíso fiscal obrigaron a Fraga a comprometerse en 2005 a non tratar máis coa empresa. Pero Pablo Crespo facía un lustro que voaba por libre lonxe de Santiago. A través de oito sociedades distintas negociou contratos con Administracións publicas gobernadas polo PP, como a Generalitat valenciana ou a Comunidade de Madrid.
En outubro non perdeu ocasión de saldar vellas contas no xulgado. Acudiu como testemuña a unha vista por unha débeda que o PP de Pontevedra contraeu cunha pequena axencia de publicidade cando el era xerente provincial. Crespo testificou a favor da empresa e o PP foi condenado.
Nada máis coñecerse a súa detención, os populares galegos anunciaron o venres que o ex secretario de organización nin sequera é xa afiliado. O fin da súa carreira empresarial non pillou por sorpresa a quen o coñeceron en Pontevedra. Algúns ex compañeiros recordaban onte a súa propensión a elixir socios comprometidos en busca de diñeiro fácil.
El Pais

A ARTE DE CALAR

Aínda non se iniciou a campaña electoral e a nosa clase política xa se soltou a lingua comezando, como é habitual, a prometer a destro e a sinistro. Por que todo o que aseguran que farán nos catro próximos anos non o levaron a cabo nos catro anteriores? Realmente pensarán que lles cremos? Todo vale con tal de seguir ou volver ao machito. Empezan cargados de boas intencións, pero a medida que a campaña avance e as sondaxes indiquen que os escanos perigan aparecerá o vendedor de fume que tanto político leva dentro e poranse a largar esquecendo aquilo de que un é dono do seu silencio e escravo das súas palabras.
.
A eles recomendo a lectura dun libro, case un opúsculo, cuxo título non é outro que A arte de calar, do abate Dinouart, unha pequena xoia literaria que, a pesar de ser escrito en 1711, irradia actualidade. Aos que todo fai supor que máis cidadáns votarán pero non gobernarán, e aos que presumiblemente e por separado menos o farán pero durante catro anos seguirán levando as rendas desta Galicia tan necesitada de solucionar os seus problemas e non de ofertas que nunca chegarán a cumprirse. Se o len e asimílano aprenderán a ser cautos nas súas promesas, pois o contrario é tomarlle o pelo ao electorado, e iso, mírese como se mire, está feo. O abate Dinouart iniciaralles nos diversos tipos de silencio, ensinándolles os principios necesarios para calar no debido momento, porque «falar mal, falar demasiado ou non falar bastante son os defectos ordinarios da lingua».

domingo, 8 de febreiro de 2009

OS CACIQUES DO BNG

Un candidato do Bloque Nacionalisa Galego e un familiar doutro logran contratos da rede de transporte de Vicepresidencia. Nas adxudicacións pesaron criterios subxectivos, o que beneficiou a varias empresas.
.
Vicepresidencia dá Igualdade e do Benestar (BNG) adxudicou a finais do ano pasado á empresa dun dos candidatos do BNG nas últimas municipais e á firma do pai do número 1 do Bloque na Mezquita nos comicios locais do 2007 dous contratos de case 500.000 euros cada un, correspondentes ao novo servizo de apoio á mobilidade de persoas con discapacidade ou dependentes. Este concurso convocado polo departamento que dirixe Anxo Quintana xerou un gran malestar entre as empresas de transporte da comunidade, molestas polo modus operandi na adxudicación dos lotes do servizo, que en conxunto suman máis de 67 millóns de euros.
Neste proceso de asignación resultou beneficiada a empresa de transporte Francisco Perdiz S.L., cuxo administrador é Liño Perdiz Álvarez, número 3 do BNG no concello ourensán de Muíños nas últimas municipais. A firma conseguiu un contrato que ascende a 472.388 euros.
Tamén resultou elixida a compañía de Marcelino Pérez Giralda, o pai de Rafael Pérez Vázquez, candidato do BNG á alcaldía da Mezquita nos comicios do 2007. Neste caso, o importe do contrato elévase a 482.130 euros.
Á marxe do resultado das adxudicacións, a actuación de Vicepresidencia no relacionado co concurso espertou críticas desde a súa xestación. E é que este departamento optou no seu día por non publicalo no Diario Oficial de Galicia ( DOG ) a pesar do seu elevado importe (os aludidos 67 millóns), recorrendo a un procedemento negociado con publicidade.
Cambio de criterios.
A consecuencia diso, as empresas aspirantes só tiveron oito días, entre o 2 e o 10 de decembro pasado (con varios festivos polo medio), para presentar as súas propostas. Ocorre que, ademais, Vicepresidencia cambiou os criterios base de adxudicación respecto ao programa piloto que puxera en marcha un ano antes. Naquela primeira experiencia -na que tamén resultou beneficiaria a empresa de Marcelino Pérez-, a oferta económica era a que máis peso achegaba para facerse cun lote (40 puntos).
Con todo, nos criterios de adxudicación definitiva, a oferta económica pasou de 40 a apenas 15 puntos. Ademais, Vicepresidencia decidiu engadir tres novos condicionantes: perfil profesional que acreditase experiencia (o de maior importancia con 25 puntos), participación de persoas usuarias do servizo ou entidades representativas (20 puntos) e aspectos sociais (15 puntos).
Ao atenuar o peso da oferta económica, e xa que logo, as eventuais rebaixas que puidesen expor as empresas para conseguir lotes, introducíronse criterios de corte máis subxectivo, o que beneficiou a algunhas das empresas que resultaron adxudicatarias finalmente.
La Voz
.