mércores, 30 de setembro de 2009

ESPAÑA NECESITA 2.000 MILLONES DE ÁRBOLES

Un estudo de WWF mostra que os 45 millóns de plantas prometidos polo Goberno son insignificantes

A promesa do presidente do Goberno de plantar 45 millóns de árbores entre 2008 e 2012, pendente de cumprimento, é insuficiente. A cifra é irrisoria. España necesita plantar 2.000 millóns de árbores e arbustos ata 2030, segundo un estudo do grupo ecoloxista WWF e científicos da Universidade Autónoma de Madrid. Aínda que a proposta da organización ecoloxista parece desatinada, os propios autores do informe achegan datos que desmontan esta percepción. Na actualidade, os bosques españois cobren o 29% do territorio que potencialmente poderían ocupar. E, segundo os últimos inventarios forestais, España xa conta con case 18.000 millóns de árbores, polo que o plan só suporía aumentar un 11% o número de árbores en 20 anos, aínda que a un ritmo de 190 árbores por minuto.
Fronte ao cuestionable criterio técnico empregado polo PSOE para elaborar a súa proposta electoral -o slogan Un español, unha árbore-, os científicos da Universidade Autónoma elaboraron un mapa de paisaxes vexetais potenciais que mostra como sería España se non existise intervención humana. A partir desta cartografía utópica, os autores identificaron as zonas prioritarias de restauración forestal: os carrascales, as carballeiras e os robledales ibéricos, "case en perigo de extinción", segundo a ONG.
O estudo, que se presentóu en Ávila no quinto Congreso Forestal Español, rexeita que a recesión económica sexa un motivo para abandonar os bosques. O plan proposto por WWF, financiado polo Ministerio de Medio Ambiente e Medio Rural e Mariño, levaría un investimento de 4.000 millóns de euros, pero xeraría 150.000 empregos. O actual programa do Goberno, se se cumpre, implicará un desembolso de 90 millóns de euros e apenas crearía 3.000 postos de traballo, segundo os cálculos da ONG.
Dez millóns nun día
"Existen antecedentes no noso país que demostran que un plan desta envergadura é posible", asegura o responsable do programa de bosques de WWF, Félix Romeu, en alusión ao gran plan de restauración emprendido na segunda metade do século XX. No ámbito internacional hai outros exemplos que demostran que a proposta non é disparatada. Segundo datos de Nacións Unidas, Etiopía, un país que non pode presumir dunha economía boiante, plantou 700 millóns de árbores en 2007. E a provincia india de Uttar Pradesh sementou 10,5 millóns de árbores nun só día.
A xuízo de Romeu, "a Amazonia está desaparecendo pola presión da agricultura e a gandería, pero ese fenómeno xa ocorreu en España fai moitos anos". Con todo, a pesar da situación "dramática" dalgúns bosques, o activista denuncia "unha ausencia clara de liderado" desde o Ministerio de Medio Ambiente. A organización denuncia no seu informe Os bosques que nos quedan e propostas para a súa restauración que só o 13% da superficie forestal conta con plans de xestión.
Ata nos espazos pertencentes á rede Natura 2000 un proxecto da UE cuxa finalidade é asegurar a supervivencia das especies máis ameazadas de Europa estes plans de xestión son "practicamente inexistentes".
O proxecto de WWF implica restaurar dous millóns e medio de hectáreas. Pouca cousa, se se ten en conta que esa superficie será devorada polos incendios ata 2030 se segue a tendencia actual.

martes, 29 de setembro de 2009

MEMORIA DE DUNAS EN SAMIL

Ou praia urbana ou recuperación das antigas dunas, pero non ambas as cousas se, como anuncia o Concello de Vigo, a actuación prevista na praia de Samil limítase a retranquear 20 metros o actual paseo marítimo que acabou co anterior sistema dunar. O plan xeral de urbanismo fixa para o primeiro cuadrienio do seu desenvolvemento a rexeneración ambiental do areal, pero esta supedítase á súa vez ao desenvolvemento urbanístico de oito ámbitos lindeiros, o que non parece moi factible na actual crise do sector. O alcalde, Abel Caballero conténtase cunha ampliación que confirmará o carácter urbano da praia, renunciando ás dunas aínda que sen recoñecelo abertamente.
Samil, segundo define o plan xeral, é "unha referencia obrigada como paisaxe e patrimonio natural no conxunto vigués". Quen o coñeceron evocan inevitablemente as dunas, con añoranza. Acabou con elas o proxecto dun alcalde lendario na cidade, Rafael Portanet, nos anos sesenta. Nostálxicos e ecoloxistas reclaman a súa recuperación considerando estes un despropósito do alcalde que a mesma afírmese no enunciado da ampliación da praia, "que permitirá a recuperación dunar".
O propio plan xeral propón rexenerar o areal máis afamado de Vigo a partir dun plan especial que, con todo, agora relégase en aras dun proxecto da Dirección Xeral de Costas cuxos formulacións este organismo evita concretar. Xa se elixiu a empresa que o redactará, pero esta aínda non se puxo ao choio precisamente pola indefinición dos obxectivos. Aínda que o concurso fixado ao efecto encabezouse como "proxecto de recuperación do sistema dunar na praia de Samil", o pacto posterior do alcalde con Costas, limitándoo a unha ampliación do areal en 20 metros, enturba ou, traído ao caso, bota area sobre os obxectivos reais do proxecto, que promete polémica tanto por motivos ecoloxistas como sentimentais.
A recuperación do sistema dunar de Samil, segundo expertos da Universidade de Vigo, é directamente imposible se se mantén a urbanización actual (paseo, piscinas, pistas deportivas...) aínda que sexa 20 metros atrás. Haberá maior espazo para o acomodo da area, pero os resultados non diferirán dos actuais, salvo polo feito de que a praia terá máis superficie. Serían necesarios non menos de 50 metros e considerar outras variables, como os ventos, a vexetación dunar ou a restauración das coberturas orixinais, para que o espazo puidese rexenerarse na plenitude da súa dimensión dunar, segundo as mesmas fontes.
Nesa liña apunta a ficha do plan xeral que resume os obxectivos previstos para a zona. A actual avenida que discorre en paralelo á praia, segundo o planeamento quedaría reducida a un viario de servizo de oito metros de ancho. A avenida tería que desprazarse, como viaria do sistema xeral de comunicacións, ata a parte posterior do hotel Samil, na fronteira dos oito ámbitos urbanísticos que contribuirían a custealo. Pero esa parte substancial do planeamento non avanza, por causa da crise, e quere adiantar actuacións que deixen tamén unha memoria: retirar as zonas de aparcadoiro, aumentar o ancho do paseo a 12 metros (o dobre do actual), construír máis canchas e piscinas das que hai agora, merenderos...

luns, 28 de setembro de 2009

O BALEIRO LEGAL PERMITE GRANDES INFRAESTRUCTURAS EN SOLO PROTEXIDO

Os espazos naturais de Galicia carecen de leis que os blinden contra agresións

Illas Cíes, 2015. Un enorme parque eólico apodérase das montañas do Parque Nacional. ¿Ciencia-ficción? "Coa actual regulamentación, non", contesta con determinación Martiño Fiz, coordinador da organización ecoloxista Adega. A razón é un baleiro legal, o mesmo que permitirá a Pescanova ocupar 360.000 metros cadrados de Rede Natura en Cabo Touriñán ou a Iberdrola desecar este verán con reiteración o río Sil, á altura dos seus impoñentes canóns. Non hai espazo protexido en Galicia que conte co necesario regulamento que o desenvolva. Así as cousas, a instalación de infraestruturas agresivas queda á libre interpretación do Goberno de quenda. "E xa sabemos como interpreta Feijóo".
Un dato revela o desinterese das autoridades galegas pola protección ambiental: só o 11,6% do territorio de Galicia está integrado na Rede Natura 2000, lonxe do 40% de comunidades como Madrid ou do 26% de media estatal, e unicamente por diante de Melilla. Pero se a superficie protexida é pouca, as garantías de amparo son menores. Só así se explica que en territorios suxeitos á Directiva do Hábitat da UE instaláronse de parques eólicos a centrais eléctricas, pasando por recheos portuarios, minas ao descuberto, parques industriais e ata un vertedoiro a un par de millas de Sálvora, en augas do Parque Illas Atlánticas.
A lexislación ambiental esixe ás comunidades autónomas que desenvolvan a protección dos espazos naturais. No caso de Galicia, a Lei de Conservación dá Natureza, de 2001, establece os instrumentos obrigatorios de planificación. O determinante é o Plan Reitor de Uso e Xestión (PRUX). "Aprobaranse no prazo máximo de dous anos desde a entrada en vigor da declaración do espazo natural protexido", resolve a lei. Oito anos logo da súa entrada en vigor, os PRUX en vigor son cero. Así, nin Illas Atlánticas, nin os seis parques naturais galegos, nin un só metro cadrado da Rede Natura está baixo o seu paraugas.
O caso de Iberdrola no Sil ilustra mellor que ningún outro a importancia do citado plan, no que se deben detallar -e xustificar- as actividades permitidas, as zonas autorizadas e as medidas compensatorias. De non existir, toda obra queda a expensas dunha simple autorización administrativa. En resposta ás protestas que provocou o baleirado da conca, o Ministerio de Medio Ambiente explicou que a ausencia do PRUX deixou o río desamparado. Outras 13 centrais eléctricas máis están en lista de espera no Sil.
Lonxe de protexer o territorio, a Administración de Fraga coidouse de blindar o negocio. Na reforma da Lei do Solo de 2004, "ás ocultas", segundo a socialista Carmen Gallego, a Xunta autorizou a instalación de plantas acuícolas en solo rústico protexido. Un ano máis tarde, un Consello do Executivo en funcións daba luz verde entre outras á de Touriñán, despois anulada polo bipartito. O Goberno galego xa viña autorizando granxas acuícolas en Rede Natura, pero quería "achandar o terreo á de Touriñán", acusa Galego, ex conselleira de Pesca. En virtude da mesma modificación, Pescanova poderá edificar sobre o 40% da superficie da súa leira, en lugar do 20% que rexe para o resto de construcións en solo protexido. O conselleiro de Política Territorial chamábase Alberto Núñez Feijóo.
Un dos obxectivos do bipartito consistiu en elevar ese deshonroso 11,6% de superficie de Rede Natura. Non o logrou. O entón conselleiro de Medio Ambiente, Manuel Vázquez, presentou un proxecto para incrementala nun 50% que resultou errado. Si prohibiu as piscifactorías nos ámbitos acollidos á Directiva Hábitat da Unión Europea, unha decisión que o PP converteu en papel mollado. Tamén aprobou o anterior Goberno un decreto eólico que impedía instalar novos parques eólicos en Rede Natura. A súa suspensión polo novo Goberno galego fai que, na actualidade, calquera empresa poida propor a localización de muíños onde lle conveña. Por exemplo, nas illas Cíes.
Eólicos á marxe, o Goberno de Feijóo empezou por segregar as competencias sobre espazos protexidos da área de Medio Ambiente. A súa xestión pertence agora á Consellería de Medio Rural, que xa non se atreve a prometer porcentaxes de ampliación da Rede Natura como fixesen os seus antecesores. En todo caso, o departamento de Samuel Juárez prevé incrementar os espazos da rede europea en dúas fases. Nunha primeira, para cumprir "as esixencias da UE". A segunda, máis complexa, consistente en buscar novos ámbitos de protección, "requirirá máis tempo", advirte unha portavoz da consellería. "Sobre un ano", avanza.

domingo, 27 de setembro de 2009

PECADO MORTAL

Volveu a pasar. Contan Joan Herrera e Gaspar Llamazares que tiñan case pechado un acordo co PSOE para aprobar no Pleno unha iniciativa contra a fraude fiscal e, máis concretamente, para mellorar a inspección das Sicav, as sociedades que utilizan as grandes fortunas para tributar menos que as rendas de traballo. Tras intensas negociacións, atopouse unha fórmula que aseguraba a coordinación entre a CNMV e Facenda para inspeccionalas, despois de que o Goberno de Zapatero quitase esta competencia á Axencia Tributaria na anterior lexislatura. Herrera, autor da iniciativa, aceptou esa fórmula para pechar o pacto.
Con todo, a última hora Economía vetou o acordo, cando case ía iniciarse a votación. "Para economía era pecado mortal", oíu dicir a José Antonio Alonso un dos portavoces da esquerda.
Ou sexa, o contrario ao de combater aos poderosos que dixo Zapatero no Comité Federal do pasado sábado. A retórica de esquerdas durou ata hoxe e non traspasou as portas do Congreso.
A anécdota demostra que haberá dificultades para que haxa pactos sobre impostos entre o PSOE e a esquerda. Todo parece indicar que PNV, CC e UPN acudirán ao rescate.
O Grupo Socialista resta importancia e asegura que farán xestos con Llamazares e Herrera sobre fraude fiscal e tributación das grandes fortunas.
(O cúmulo de ausencias por enfermidade nas filas do PP fixo que o Congreso derrotase unha moción do principal partido da oposición sobre redución de ministerios. Como asegura Eduardo Madina: "recuperamos os ministerios que nos querían quitar", recordando a moción do PNV que se aprobou fai meses sobre redución de dous ministerios sen especificar).
Fernándo Garea

sábado, 26 de setembro de 2009

O TERCEIRO VERÁN MÁIS CALIDO DESDE 1970

«Non podemos dicir se España xa está sufrindo os efectos do cambio climático, pero non hai discusión en que desde os anos 80 estase elevando a temperatura media e en que os veráns máis calorosos tiveron lugar nos últimos dez ou quince anos». Así de rotundo mostrouse Anxo Rivera, portavoz da Axencia Estatal de Meteoroloxía, para quen aínda que esta situación «non confirma o cambio climático, tampouco se opón aos modelos» de quentamento realizados polos científicos.
E é que o verán que terminóu -ás 23.19 horas do pasado martes xa comeza o outono- volve empolicarse ao alto do ranking dos máis calorosos, en concreto, o terceiro desde 1970, sendo só superado en temperatura media polo verán de 2003 e, moi lixeiramente, polo verán de 2005. A anomalía térmica media para o conxunto do territorio español foi de 1,8 graos, o que lle confire un carácter extremadamente cálido, coa única excepción de Galicia, onde dependendo das zonas foi un verán normal ou ata algo máis fresco, e Asturias, onde as temperaturas movéronse entre os valores normais para a estación.
A anomalía térmica máis acusada, de entre 2 e 3 graos, rexistrouse en Navarra, Aragón, Cataluña, Madrid, Castela-A Mancha e a área do baixo Guadalquivir (Sevilla viviu o seu verán máis cálido desde 1970). A temperatura máis elevada do verán rexistrouse nos observatorios de Murcia e Murcia-Alcantarilla, que alcanzaron os 45 graos o 23 de xullo.
Este último trimestre caracterizouse tamén polas escasas choivas, un 30 por cento por baixo dos valores normais, o que lle sitúa como o terceiro verán máis seco do século XXI, por detrás dos do 2001 e 2005.
Un outono como o de 2008
En canto ao outono que xa comeza nada fai presaxiar por agora que sexa moi diferente ao do ano pasado, xa que logo, será máis cálido do normal, especialmente nas rexións mediterráneas, con temperaturas que poderían superar entre 1 e 1,5 graos os valores medios desta época do ano. Non se esperan temporais atlánticos, senón máis ben entradas frías do Norte, nin choivas importantes, salvo en Baleares, onde si podería ser un outono máis húmido do normal. A estación verase afectada por «O Neno», que se prolongará ata marzo ou abril de 2010 e, provocará «fenómenos contrarios».

venres, 25 de setembro de 2009

CORINA PORRO INTENTA LEGALIZAR O PORTO DEPORTIVO DA LAGOA, CON ORDE DE DERRIBA

A Autoridade Portuaria de Vigo, que preside Corina Porro, pediu legalizar as instalacións do porto deportivo da Lagoa a pesar de que sobre elas pesa sentenza firme con orde de demolición, segundo informou José Mariño, concelleiro vigués de urbanismo, que anunciou á súa vez a vontade municipal de executar a demolición se a empresa titular da mariña non o fai "nun tempo razoable".
O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia reiterou en abril pasado, en sentenza firme, a demolición de varias naves da Lagoa por haberse realizado sen licenza municipal. O 31 de xullo, a Autoridade Portuaria solicitou á Xerencia Municipal de Urbanismo unha "modificación puntual" do Plan Especial do porto para legalizalas, "cando iso é inviable e ilegal, e Corina Porro debería sabelo", dixo Mariño, "porque os informes negativos xa se emitiron en 2005, cando ela presidía a Xerencia de Urbanismo".
En síntese, segundo explicou Mariño, a modificación do Plan Especial do Porto precisa a aprobación previa do Plan de Utilización de Espazos Portuarios, que non se produciu. "Agora pídenos solucionar un problema político cun cidadán", engadiu en alusión ao presidente da Lagoa, Manuel de Sousa Faro, presidente de Pescanova.
Porro tachou de "exabrupto" as afirmacións de Mariño. Todos os conselleiros da Autoridade Portuaria, menos o alcalde, votaron a petición de modificar o Plan Especial para evitar, engadiu, a derriba de algo que xa funciona e crea postos de traballo.

xoves, 24 de setembro de 2009

O CAMBIO CLIMÁTICO GLOBAL

O Cambio Climático Global é un feito, aínda que existen escépticos non representan de xeito algunha un grupo maioritario. É por iso que os Gobernos a nivel mundial reaccionaron ante esta ameaza cada vez máis próxima: alteracións climáticas graves que poderán colocar as súas economías en perigo.
O Cambio Climático Global, doutra banda, deixou moi clara a globalización dos problemas ambientais, é imposible e inútil enfrontar un dos problemas máis apremiantes na temática ambiental se non é unha empresa que involucre a todas as nacións.
A presión poboacional e de desenvolvemento tomada polas nacións máis adiantados xunto coas nacións en vías de desenvolvemento, colocan unha presión cada vez maior sobre os recursos naturais e os sistemas ambientais terrestres. Na actualidade as capacidades autoreguladoras da atmosfera están sendo levadas aos seus límites e segundo moitos, excedidas.
Non é sa política, para a humanidade, deixar a procura de solucións para o futuro ou para cando se fagan fortemente necesarias. A atmosfera e os procesos que manteñen as súas características non teñen tempos de reacción moi rápidos comparado cos períodos humanos.
Solucións aos problemas do adelgazamento da Capa de Ozono, ao quentamento Global, ás alteracións climáticas devastadoras, non son cuestión de anos, nin sequera décadas. É por iso unha preocupación que debe ser inmediata, non se poderá esperar a que os efectos fáganse notorios e claros, pois seguramente nese momento xa será moi tarde para actuar buscando solucións.
Como o expón Seth Dunn, no Earth Estafes:
"Non máis de 50 anos atrás, Kyoto foi "perdoada" da destrución por unha bomba atómica durante a 2ª Guerra Mundial - debida ao seu significado cultural como o antigo berce do Imperio xaponés. No noso mundo actual en quentamento, a medida que os antigos imperios danse conta das máis serias consecuencias das súas revolucións industriais, Kyoto debe novamente lograr un lugar na historia, en forma máis pacífica, como o sitio onde a humanidade perdoouse de niveis desastrosos de cambio climático. A IPCC que nos advirte, tamén nos dá esperanzas, facendo notar que reducións significativas nas emisións son non só economicamente, senón tecnicamente factibles".

Esperemos que sexa así, non é demasiado tarde aínda.

mércores, 23 de setembro de 2009

UNHA SENTENZA ORDENA A DERRIBA DUNHA NAVE ILEGAL NA MARIÑA VIGUESA

Unha e outra vez, o porto deportivo da Lagoa choca coa xustiza. Esta vez foi un xulgado vigués o que ratificou as irregularidades dunhas instalacións promovidas polo presidente de Pescanova, Manuel Fernández de Sousa, ao pé do monte da Guía (Vigo), e construídas co único permiso da Autoridade Portuaria, sen licenza municipal de ningún tipo. A sentenza desestima un recurso presentado polos responsables da mariña, polo que ratifica a orde de derriba ditada polo Concello vigués da nave principal do porto.
A nave cuxa ilegalidade confirma agora o xulgado contencioso-administrativo número 1 de Vigo ten unha superficie de case 1.000 metros cadrados. Segundo a sentenza, as obras foron executadas sen licenza e son incompatibles coa ordenación urbanística da zona. Non é a única nave construída sobre o porto deportivo, que conta con outra orde de derriba, neste caso firme, contra un segundo almacén de embarcacións.
O rosario de actuacións ilegais complétase cun restaurante de luxo precintado este verán polo Concello por orde xudicial. Cun permiso para unha caseta desmontable de 30 metros cadrados destinada a taberna, a empresa de Fernández de Sousa levantou un edificio cinco veces superior ao autorizado e que carece da posibilidade de ser desmontado.
Os promotores da mariña, con capacidade para 355 embarcacións, contaron con autorización da Autoridade Portuaria de Vigo, entón presidida por Julio Pedrosa, do PP, para a ocupación dunha lámina de auga. Pero as instalacións carecen de permisos para as obras en terra, que consistiron na execución das dúas naves e o restaurante declarados ilegais.
Para a construción do complexo e como vía de acceso aos actuais usuarios, a empresa empregou reiteradamente un cortalumes municipal sen permiso do Concello. O paso constante de vehículos atrasou varios anos un investimento de case tres millóns de euros do Ministerio de Medio Ambiente para un paseo marítimo, actualmente en obras, cuxo trazado coincide co do cortalumes. Segundo un escrito da fiscalía da Audiencia Provincial, o porto deportivo supera as dimensións do informe de impacto e careceu de vixilancia e control, a pesar de realizarse con materiais de refugallo e sobre un banco marisqueiro de gran valor.

martes, 22 de setembro de 2009

ESPAÑA NON INVESTIGA O SUFICIENTE EN ENERXÍA VERDE

Segundo a OCDE, si destaca na axuda aos países pobres contra o cambio climático

A OCDE (Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económico) celebraba (11-09-09) en París un seminario sobre a economía do cambio climático e, por iso, fixo público un voluminoso informe que sinala que España está no vagón de cola da investigación pública sobre enerxías renovables do futuro. Pola contra, si está no pelotón de cabeza entre os que axudan aos países en desenvolvemento a reducir as súas emisións.
Co estudo Economía da contención do cambio climático: políticas e opcións para unha acción global logo de 2012, a organización, que reúne a 30 países, na súa maioría desenvolvidos, quere achegar as súas análises ás próximas grandes citas que tratarán sobre clima, o G-20 de Pittsburgh e a Conferencia da ONU en Copenhage.
No capítulo sobre investigación e desenvolvemento, os técnicos da OCDE destacan que o investimento en tecnoloxías renovables é capital para iniciar a transición á economía verde, antes de que o prezo das emisións de CO2 nun sistema de cotas vólvase prohibitivo.
O caso de España, nese terreo, é paradoxal. O noso país, dado a escasa porcentaxe que dedica en xeral á I D pública comparado coa maioría dos seus socios europeos, queda curto tamén nas sumas dedicadas a pór en marcha as centrais carbononeutras do futuro.
Segundo o informe da OCDE, España dedicou en 2005 un 0,005% do seu PIB a I D pública sobre enerxías en xeral. A pesar de que unhas tres cuartas partes dese investimento foron exclusivamente ás renovables e non á nuclear ou á fósil, a suma destinada queda curta, fronte aos países máis avanzados da OCDE. Finlandia dedicou ese ano un 0,01% do seu PIB a I D de renovables, e Dinamarca, un 0,015%. España non investiga o suficiente, por exemplo, nas centrais solares de terceira xeración, que si preparan xa os alemáns e ata os moi pronucleares franceses.
O informe da OCDE, en todo caso, si pon a España no pelotón de cabeza noutro das frontes capitais da loita contra o cambio climático: o da cooperación cos países en desenvolvemento. Segundo a OCDE, España figura no selecto grupo de países que si "adoptaron iniciativas bilaterais" para transferir tecnoloxía ou axudar con fondos á reconversión verde dos países pobres. Tamén Reino Unido ou Australia son citados nese grupo precursor

luns, 21 de setembro de 2009

ACHADAS DEZ ESPECIES INÉDITAS NO MAR CANARIO

Os exemplares non se detectaron no arquipélago ata agora

Esponxas cristal e pedra, corais bóla brancos e negros, e peixes armados. Estas son algunhas da decena de especies que a expedición do grupo ecoloxista Oceana descubriu no arquipélago canario. Aínda que xa se tiña coñecemento destas especies, non se detectaron nas illas ata agora. Cabrachos e rapes de profundidade, galos prateados e rosas, corais abanico, gorgonias batiales, anemones atrapamoscas e esponxas chupa-chups completan a lista de achados.
Oceana emprendeu esta expedición en colaboración coa Fundación Biodiversidade para identificar zonas mariñas susceptibles de converterse en áreas protexidas. O descubrimento realizouse grazas a un robot submarino capaz de mergullarse ata os 500 metros. Á súa vez, un equipo de mergulladores estuda as áreas costeiras de pouca profundidade. Nestas zonas, a organización cualificou de "sorprendente" a diminución do número de peixes e a expansión do ourizo diadema, considerado como unha das principais ameazas do arquipélago.
"O descoñecemento das comunidades existentes a grandes profundidades é un dos maiores problemas á hora de decidir as zonas que deben ser protexidas", afirma o director de Investigación e Proxectos de Oceana Europa, Ricardo Aguilar. A organización recordou que actualmente só o 0,15% da superficie mariña das illas Canarias está protexido. "É imprescindible que os diferentes hábitats e especies estean representados en áreas mariñas protexidas, para servir de refuxio e sementeiro ao resto", conclúe Aguilar.

domingo, 20 de setembro de 2009

AS EMPRESAS QUE EXPLOTAN ENCOROS PODEN SECAR OS RIOS LEGALMENTE

As concesións obtidas durante o franquismo réxense por leis do século XIX

Os 30 grandes encoros de Galicia que xestionan un recurso natural en dominio público poden secar os ríos impunemente. O feito de ser concesións do franquismo, anteriores á reforma da Lei da auga de 1985, aválaos aos ollos do Ministerio de Medio Ambiente. Aínda que este departamento asegura que adoita pedir ás concesionarias que manteñan o caudal ecolóxico previsto na normativa actual, as empresas "teñen dereito a negarse".
Dous días despois de que Iberdrola comezase a dragar o Sil, o pasado xullo, para construír a central complementaria á de Santo Estevo I no Canón do Sil -zona incluída en Rede Natura-, a Confederación Hidrográfica do Miño-Sil pediu á empresa que mantivese o caudal mínimo que contempla a lei. A eléctrica "solicitou a concesión do caudal ecolóxico, aínda que podería non habelo feito", sostén o presidente da conca, Francisco Fernández Liñares. Iberdrola quedou así comprometida a manter unha corrente continua de 3.360 litros de auga por segundo. Aínda que a empresa "non estaba obrigada a facelo, accedeu ao cumprimento" da normativa actual, sinala o presidente da Confederación.
Liñares matiza que os dous días anteriores á solicitude desta concesión do caudal ecolóxico a empresa mantivo no Sil 1.000 litros de auga por segundo. Aplicou a regra xeral: manter o "10% da media do caudal mínimo do verán". Practicamente nada.
"Vainos a custar continuas sancións de Europa", sostén respecto da explotación dos ríos galegos o presidente da asociación ecoloxista Ríos con Vida, Pedro Brufao. Na súa opinión, o ministerio está deixando que se espreman os ríos con criterios legais do último terzo do século XIX", xa que a Lei de Augas anterior á actual data de 1879. Brufao defende a tese de que non se pode "fosilizar o dereito" aplicando leis caducas. Segundo Brufao, os organismos de conca poden ordenar ás empresas que adapten a concesión aos requisitos ambientais que marca a Administración. E sostén que no caso da actuación de Iberdrola no Sil, a Confederación Hidrográfica do Miño-Sil debería reclamar a caducidade da concesión "por incumprirse as cláusulas" e demoler a construción "de acordo coa Lei de Patrimonio das Administracións Públicas".
A entrada en vigor en España da Directiva Marco da auga (DMA) en 2000 marca aos organismos de conca o obxectivo do "bo estado ecolóxico dos ríos" e a normativa superior, a europea, establece ríxidos prazos de aplicación.
Con todo, os 24 maiores encoros hidroeléctricos de Galicia que se reparten Unión Fenosa, Iberdrola e Endesa non só están autorizados para secar ríos de dominio público para executar obras que redunden nun maior aproveitamento e o consecuente beneficio económico, senón que poderán facelo ata o ano 2061, data na que caducarán as súas concesións. Iberdrola sostén que non secou o Sil este verán, pero recoñece que non estaba obrigada por lei a manter o caudal ecolóxico ata que o solicitou.
Medio Ambiente respondeu en 2007 a unha pregunta do senador do BNG Francisco Jorquera que contemplaba o rescate dos dereitos das concesións "sempre que o estudo de rendibilidade ambiental, económica e social así o aconselle". Comprometíase tamén a adoptar "todas as medidas para a libre competencia e transparencia nas adxudicacións" das concesións. O actual senador do BNG, Xosé Manuel Pérez Bouza, sinala que non ten constancia de que se estea aplicando a DMA nos encoros galegos.

sábado, 19 de setembro de 2009

A CAPA DE OZONO RECUPÉRASE LENTAMENTE

Non chegará ao nivel de 1980 ata 2075. Os primeiros datos mostran que a destrución comezou antes do usual.

A capa de ozono rexistra "unha progresiva pero lenta recuperación" polo que haberá que esperar ata 2050 para alcanzar os niveis anteriores aos anos oitenta, perspectivas que aínda son máis pesimistas na área antártica, onde non se chegará a eses valores ata o período 2060-2075.
A Axencia Estatal de Meteoroloxía (Aemet), pertencente ao Ministerio de Medio Ambiente e Medio Rural e Mariño, fixo públicos estes datos coincidindo co Día Internacional para a preservación da capa de ozono, que se celebra o 16 de setembro, baixo o lema "Participación universal: a protección do ozono unifica ao mundo".
Este día conmemora a firma en 1987 do Protocolo de Montreal co obxectivo de eliminar as sustancias destrutoras de ozono, principalmente as coñecidas como CFCs e Halones, así como o de incluír novos compostos causantes desa destrución.
Aínda que o Protocolo cumpriu os seus obxectivos, a Aemet explica nun comunicado que debido a que o tempo de permanencia deses compostos na atmosfera é moi longo, os seus efectos perdurarán por moito tempo, e a recuperación dos niveis de ozono será moi lenta. Ademais, prevese que durante os próximos vinte anos continúen formándose buracos de ozono de similar intensidade á dos últimos anos.
Previsión da evolución do buraco
En canto ao buraco de ozono do ano 2008, alcanzou a súa máxima extensión o 12 de setembro cunha superficie de 27 millóns de quilómetros cadrados (algo maior que a extensión de América do Norte).
Esta extensión é maior que a do ano precedente pero menor que a do 2006, cando se produciu a maior extensión do buraco de ozono obtida ata a data (29 millóns de quilómetros cadrados). O ano 2008 figura como o cuarto ano en cantidade e extensión de ozono destruído desde 1999, segundo datos da Aemet.
En canto ao buraco de ozono antártico de 2009, os primeiros datos mostran que a destrución comezou antes do usual, debido a unha disposición da masa de aire antártica menos concéntrica que outros anos, pero máis elongada, o que fai que estea máis exposta aos primeiros raios solares.
A expensas de que a chegada do sol á Antártida despois do inverno austral acelere a destrución de ozono, é prematuro dar unha previsión da evolución do buraco, aínda que a extensión permanece moi similar á do ano pasado.
A Aemet contribúe á vixilancia mundial da capa de ozono en tempo real a través da rede de espectrofotómetros instalados na Coruña, Madrid, Zaragoza, Murcia, Izaña (Tenerife), Santa Cruz de Tenerife e O Arenosillo (INTA, Huelva), e mediante a realización semanal de ozonosondeos nas estacións de Madrid e Santa Cruz de Tenerife.

venres, 18 de setembro de 2009

A ACUICULTURA INDUSTRIAL EN GALICIA: FEIJOO AO QUE DIGA PESCANOVA

ADEGA quere expresar o seu profundo malestar polo xeito e o modo despótico de conducirse do Sr. Feijoo e da Conselleira do Mar Sra. Quintana e anuncia que atoparanse de fronte con novas protestas de veciños e ecoloxistas nas ubicacións que destrúen os hábitats naturais protexidos e perxudican aos veciños.
Para ADEGA, a decisión de voltar a Touriñán supón un trato discriminatorio que non soluciona os problemas xerais do Plano Acuícola e unicamente constitúe un remendo elaborado en base aos intereses partidistas do Goberno, pensando que así evitará as protestas e non realmente a razóns ambientais ou sociais.
Os espazos protexidos non son cromos que se podan intercambiar porque teñen valores naturais concretos, merecedores desa protección, e que hai que preservar na súa integridade. É o caso da piscifatoría de Rinlo (Ribadeo) que foi paralizada polo TSXG a instancias de ADEGA ao ocupar terreos na Rede Natura. Agora, o goberno Feijóo pretende volver a violar a legalidade e servirlle a Péscanova en bandexa outro espazo protexido.
A destrución dos hábitats, a contaminación das augas, a destrución de postos de traballo no marisqueo, na pesca de baixura e no turismo, son efectos adversos constatados repetidas veces que perxudican ao medio natural e ao interese público provocados pola acuicultura industrial.
Por estes motivos ADEGA anuncia que interporá os recursos xudiciais necesarios para garantizar a participación cidadá en proxectos de relevancia ambiental como así consta na Lei 27/2006 de información ambiental do estado español que emana da transposición das Directivas Europeas 2003/4/CE e 2003/35/CE, de obrigado cumprimento para todos e cada un dos estados membros.
Temos que recordar que o plan acuícola de 2005 carece de Avaliación Ambiental como recoñece a sentenza xudicial 00062/2009 do Tribunal Superior de Xustiza de Galiza.
A Xunta de Galiza pretende reformar o Plan de Acuicultura a golpe de decreto, e non froito dunha negociación e reflexión, seria e consciente.
Dende ADEGA tamén queremos dirixirnos moi sinceiramente ás empresas que promoven a acuicultura en Galicia e comunicarlles que a inseguridade ambiental só xenera inseguridade xurídica.
Isto significa que as empresas que queiran desenvolver a súa actividade con garantías de futuro deberán facelo dacordo coa lexislación vixente en materia ambiental o cal inclúe o respeto polos hábitats naturais e o dereito de participación pública e información sobre proxectos que afecten ao medio ambiente.
O goberno galego equivócase se pretende reformar de novo o plan acuícola sen escoitar á sociedade galega e ás entidades que defenden o medio natural galego.
O procedemento máis lóxico e máis xusto é abrir unha mesa de negociación con todos os sectores implicados para chegar a solucións de consenso que permitan o futuro do sector e o respecto ao medio natural.
As solucións que pretendan modificar parcialmente o Plano Acuícola sen abordar os problemas reais que xenera só atoparán inseguridade xurídica e, que Feijóo e Quintana non o dubiden, forte contestación social, tal como aconteceu co proposto por Touriño e Gallego.

xoves, 17 de setembro de 2009

CONSEGUIMOS FACER INHABITABLE A TERRA. BUSCAMOS NOVOS PLANETAS HABITABLES

Entrevista Ma Jun, director do Instituto Asuntos Ambientais

"Se perdes a saúde, de que vale que suba o PIB?"

Ma Jun, de 40 anos, é director do Instituto de Asuntos Públicos e Ambientais, unha ONG chinesa que traballa en estreita colaboración co Goberno. A súa páxina en Internet converteuse no azoute de miles de empresas en China.

Pregunta. Como ve a situación ambiental en China comparada con 1978, cando comezaron as reformas?

Resposta. China experimentou un desenvolvemento económico e social tremendo nestes 30 anos, que permitiu sacar por centos de millóns de persoas da pobreza. Pero este proceso de industrialización pasou unha factura moi alta. O 60% dos ríos e lagos está contaminado, segundo datos de 2006. Nas cidades, a situación é peor. Das 600 maiores cidades chinesas, máis de 100 aínda non contan con tratamento de augas residuais.

P. Vostede asegura que o problema máis grave é a polución da auga. Por que?

R. O problema coa auga é dobre: por unha banda, a contaminación, e por outro, a súa escaseza. Dous terzos das grandes cidades carecen de auga suficiente. Non só no norte, senón tamén o sur, onde algunhas urbes están rodeadas de auga, pero eses ríos e lagos están contaminados. No que respecta ao aire, no 50% das cidades non cumpre as normas de calidade chinesas, que son inferiores ás da OMS (Organización Mundial da Saúde).

P. Ten China que cometer os mesmos erros?

R. A xente en China pensaba antes que eramos demasiado pobres, e necesitabamos desenvolvemento primeiro. Pero nos últimos anos, o pensamento cambiou, porque está habendo consecuencias sobre a saúde, por exemplo ao beber auga contaminada. Hai tamén sospeitas da existencia dunha conexión entre a calidade do aire e o cancro de pulmón. Antes, a política era crecemento a calquera prezo, pero nos últimos cinco anos o Goberno impulsou un desenvolvemento máis equilibrado.

P. Unha cousa é a política ditada por Pequín e outra o que ocorre a miles de quilómetros da capital. Como está o proxecto de ligar a promoción dos líderes locais á situación ambiental nas súas zonas?

R. houbo intentos de facer isto, pero á hora da verdade o crecemento do PIB (produto interior bruto) sigue sendo o máis importante.

P. Como manter o equilibrio?

R. China necesita crecer para colmar as necesidades básicas da nosa xente. Pero se isto prodúcese a costa do medioambiente, o gañado non servirá de nada. ¿De que vale vivir nun chalé e conducir un BMW se non tes auga limpa para beber? ¿Se perdes a saúde, e ata a vida, de que vale o aumento do PIB? É preciso un equilibrio.

mércores, 16 de setembro de 2009

AS PREVISIÓNS DO PXOM DE VIGO

A venda de vivendas cae un 31% no primeiro semestre de 2009

O número de casas vendidas, 217.589, é o peor desde que se elabora a estatística desde 2004

Nos seis primeiros meses deste ano vendéronse en España 217.589 vivendas, un 31,16% menos que no primeiro semestre de 2008, cando se venderon 316.096, segundo fixo público o Ministerio de Vivenda. É a peor cifra desde 2004, cando se puxo en marcha esta estatística.
A cifra de transaccións inmobiliarias realizadas nos seis primeiros meses do ano é a menor rexistrada na estatística, que comezou a elaborarse con datos de 2004, en tanto que a caída é similar á contabilizada no mesmo período de 2008 con respecto ao ano anterior (-31%).
Só no segundo trimestre do ano levaron a cabo 112.886 vendas de inmobles, o que supón un descenso do 28% con respecto ao mesmo período de 2008, aínda que un incremento do 7,8% fronte aos tres primeiros meses do ano.
Aínda que non son comparables, o dato non acompaña ao publicado onte sobre a vivenda libre , algo máis positivo. O prezo da vivenda libre baixou un 8,9% en agosto respecto ao mesmo mes do ano anterior, o que supón a menor caída interanual desde decembro de 2008 e que continúe "atenuándose" o descenso do valor dos inmobles. Respecto de decembro de 2007, cando a vivenda alcanzou o seu valor máximo en España, o descenso alcanza xa o 14%, segundo o Índice de Mercados Inmobiliarios Españois (IMIE) publicado por Tasaciones Inmobiliarias (TINSA).

OS VISADOS DE NOVA VIVENDA CAEN UN 72% EN SEIS MESES

Os colexios de arquitectos da Comunidade Valenciana concederon 5.270 visados para a construción de vivendas novas durante o primeiro semestre de 2008. Segundo o dato, a Comunidade Valenciana figura entre as autonomías onde maior redución produciuse, cun descenso do 72,3%, como consecuencia da freada de actividade que afecta ao mercado inmobiliario. De acordo cos últimos datos publicados polo Consello Superior dos Colexios de Arquitectos de España, concedeuse un total de 59.604 visados entre todas as comunidades autónomas, o que supón unha caída do 63,4% respecto ao mesmo período de 2008, polo que a Comunidade Valenciana superaría a media española en case nove puntos.
Na estatística do Consello descenderon en todas as comunidades os permisos concedidos para edificar novas vivendas entre xaneiro e xuño de 2009 fronte ao mesmo período de 2008, en tanto que aumentaron na cidade autónoma de Melilla (17,3%). Ademais da Comunidade Valenciana, os maiores descensos producíronse en Murcia, A Rioxa, Castela-A Mancha e Galicia, mentres que País Vasco, Madrid e Asturias tiveron as menores caídas.

martes, 15 de setembro de 2009

VIGO OPONSE A REBAIXAR O SOLO PARA VIVENDA PROTEXIDA

O goberno local de Vigo expresa un desacordo frontal coa proposta de rebaixar a reserva de solo para vivenda protexida (VPO), que o bipartito fixou nun 40% do solo urbanizable e que no planeamento vigues, aprobado con antelación, chega ao 43%. A Federación Galega de Municipios e Provincias (Fegamp) expón a opción de alixeirar a reserva de solo para VPO por "problemas prácticos" na aplicación da norma que aflorarían nas grandes cidades, segundo sinalou a este xornal o presidente da federación municipalista, Carlos Fernández, tras iniciar a semana pasada unha rolda de contactos cos principais concellos.
"Non entendemos cales poidan ser eses problemas e, desde logo, ninguén contactou con Vigo para coñecer o noso criterio sobre o asunto", afirmou José Mariño, concelleiro de urbanismo no Concello vigués, quen recordou que noutras comunidades, como País Vasco, Navarra ou Cataluña, as porcentaxes de solo que se reservan para VPO superan o 60% e ata o 70%. "Por que non vai ser factible aquí?", preguntouse. "Que nós saibamos, ningunha das grandes cidades pronunciouse a favor de rebaixar o 40% actualmente obrigatorio, e non vemos ningún motivo para iso".
A Comisión Executiva da Fegamp, pola súa banda, aprobou onte o informe favorable ao anteproxecto de reforma da Lei do Solo (Lei de Ordenación Urbanística e Protección do Medio Rural de Galicia na súa denominación estrita) pola "firme convicción da necesidade de dar unha resposta verdadeira e inmediata ás inquietudes municipais xeradas pola situación do urbanismo en Galicia", segundo sinala o propio anteproxecto, tras a entrada en vigo da citada lei (2002) e a súa posterior modificación.
A Fegamp xa transmitiu en 2007 a súa preocupación á Xunta pola Lei do Solo. A súa implicación na redacción final do proxecto fraguouse nunha reunión de traballo do actual presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, co da federación, Carlos Fernández, que tivo continuidade noutras conversacións do presidente da Fegamp co conselleiro de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas, Angustín Hernández, e en varias reunións dos técnicos dunha e outra parte.
Modificacións
As modificacións da lei permitirán avanzar nunha tramitación máis racional dos planeamentos, segundo a Fegamp, cuxo proceso de redacción verase alixeirado. Tamén se axilizará a concesión de licenzas urbanísticas en solo rústico ao eliminar a necesidade de autorización autonómica previa para a edificación.
Na nova norma as tipoloxías dos núcleos rurais redúcense a tres: núcleo rural histórico tradicional, núcleo rural común e núcleo rural complexo, referido este último a asentamentos de poboación onde concorran características dos dous modelos anteriores. Tamén se retoma a figura do plan especial de ordenación do núcleo rural, cuxa aprobación será competencia municipal.

luns, 14 de setembro de 2009

TAMPOUCO CO PXOM DE VIGO HOUBO CORAXE

Cinco obxeccións ao proxecto cultural do monte Gaiás:

1.-A diferenza de calquera obra pública sensata, aquí non se creou algo para atender a unha demanda previa. Contravir a lóxica, inventouse unha oferta para a que non existía demanda algunha e fíxose ademais por pura megalomanía personalista. O Gaiás está aí só polo afán dun presidente de deixar a súa propia pirámide en Galicia.
2.-En privado, en canto apagábanse os micrófonos, os dirixentes do bipartito referíanse ao Gaiás como unha laxa herdada «un marrón», por dicilo nas súas palabras?, ou un disparate, «co que agora xa non hai máis remedio que apandar». Algo similar admiten por detrás moitos políticos do novo poder. É dicir: baixo corda recoñécese que é un disparate, pero falta a coraxe política para paralo, ou un golpe de imaxinación para idear un uso rendible. (é o caso do PXOM de Vigo, falta de coraxe)
3.-Fai só uns días, a conselleira de Facenda facía un chamamento enfático á contención no gasto. O presidente da Xunta converteu a palabra austeridade na súa mantra. Pero seguir co Gaiás, tal e como está deseñado, suporá investir 476 millóns de euros. Os dramas humanos da crise converteron o que era unha temeridade nunha provocación.
4.-Nada do proposto é atractivo para o gran público. Nun ano vaise a abrir unha biblioteca, un arquivo, un museo de arte e o edificio de oficinas. En Santiago xa hai unha flamante biblioteca. Na Coruña xa está o Arquivo do Reino de Galicia. O Centro Galego de Arte Contemporánea presenta cifras de visitantes paupérrimas. E é dubidoso que miles de visitantes suban alá a ver... como traballan os oficinistas do complexo.
5.-O malgasto no buraco sen fondo do Gaiás deixa tiritando o investimento cultural no resto de Galicia.

domingo, 13 de setembro de 2009

O PROBLEMA DA XESTIÓN DOS RESIDUOS EN GALICIA

O PXOM de Vigo prevé a creación de oito puntos limpos situados en polígonos industriais ou actuacións urbanísticas importantes.
Os puntos limpos funcionan mal e a Xunta non prevé axudas para abrir novas instalacións

Os depósitos de lixo ilegais seguen proliferando por montes e paraxes illadas de Galicia a pesar do investimento das Administracións autonómica e local en materia de xestión de residuos sólidos e os esforzos das campañas de concienciación ambiental. Desde que botou a andar Sogama -creada pola Xunta en 1992-, e sobre todo a súa planta incineradora en Cerceda, fóronse clausurando os vertedoiros municipais. Coa axuda dos fondos europeos, daqueles máis de 250 que funcionaban entón hoxe apenas quedan trinta por clausurar. O resto fóronse selando e rexenerando aos poucos. O Goberno autónomo completará o programa cun investimento de 5 millóns de euros destinada a executar o seu peche antes do ano 2012.
Con todo, non será o fin do problema. Aínda que estas grandes acumulacións de residuos emblemáticas -de referencia para os veciños- foron eliminadas, seguen aflorando depósitos incontrolados pola paisaxe, que case sempre teñen que ver con residuos cuxo tratamento está en coiros: restos de obra e desmontes, mobiliario e enseres, e neumáticos. Existen emprazamentos xa clásicos, de acumulación recorrente (canteiras, noiros, leitos fluviais, rías, cunetas), aínda que se limpen cada certo tempo, e outros que xorden polo simple efecto chamada: abonda con que un desaprensivo deixe alí unha cadeira de brazos desvencijado, unha lavadora ou unhas sacas con cascallo ou refugallo vexetal; enseguida atopará adeptos.
O anuncio de Sogama de que deixará de retirar a partir de setembro residuos voluminosos (mobiliario, electrodomésticos, colchóns... enseres que non asume o colector) non parece que vaia facilitar a desaparición dos verteros ilegais, senón ao contrario. Unhas 12.000 toneladas deste tipo de lixo chegou no 2008 a Cerceda, onde foron incinerados ou trasladados ao vertedoiro de Areosa. Polo momento, a Xunta non se ha avenido á petición de PSOE e Fegamp, que a instan a que financie as alternativas: xestores privados autorizados que encarecen o tratamento. A Consellería de Medio Ambiente si ofreceu información e colaboración.
En Vilagarcía existen vertedoiros incontrolados no monte Lobeira e, aínda que foron denunciados seguen almacenando lixo. No Grove e Cambados organízanse habitualmente reténs de limpeza para eliminar acumulacións esporádicas.
A brigada ambiental do Concello de Ames eliminou nada menos que 210 vertedoiros entre o 2008 e o que vai de ano.
No sur de Lugo segue habendo pequenos puntos de vertedura. Un dos máis rechamantes, na parroquia de Pombeiro (Pantón), en pleno canón do Sil e á vista da presa de Santo Estevo, e que o Concello limpa, pero non logra erradicar.

sábado, 12 de setembro de 2009

AS REBAIXAS DE FEIJOO

Galicia está que arde. E non porque os incendios devasten a foresta rica e exuberante desa comunidade autónoma. A aterraxe abrupta de Alberto Núñez Feijóo como titular da Xunta, embriagado coa súa maioría absoluta in extremis, ten a culpa. Entrou no Palacio de Rajoy, que así se chama a sede da presidencia galega, como elefante en cacharrería
A estes liberais ortodoxos con pel de cordeiro acábaselles vendo o plumeiro máis pronto que tarde. Ao primeiro de vez tomou unha serie de medidas que nos descobre o verdadeiro rostro do PP e acentúa as diferenzas entre a forma de gobernar da dereita e a esquerda.
Por pór un exemplo revelador: Feijóo, un dos novos valores neocons do PP de Mariano Rajoy, liquidou dunha plumada a gratuidade dos libros de texto para os escolares galegos e, con todo, mantivo (e defendido con énfases) as subvencións a asociacións e entidades vinculadas ao Opus Dei. A oposición (PSdG-PSOE e BNG) clamou sen moito éxito, mentres colectivos cidadáns levantaron a voz e estanse mobilizando contra unha medida inxusta e insolidaria que cercena dereitos conquistados. En tempos de crises, o Executivo galego asesta un duro golpes ás familias, especialmente ás que menos ingresos teñen, nun mal entendido exercicio de aforro, curiosamente en políticas sociais.
Con todo, o presidente galego aumentou o número de altos cargos e postos de confianza e renovou case integramente a flota de coches oficiais facendo trampa, moita trampa. Ten pouca ou ningunha explicación o tajo infligido a uns dereitos consolidados desde 2005 nesa autonomía polo bipartito presidido polo socialista Emilio Pérez Touriño.
A gratuidade dos libros de texto é unha política con timbre netamente progresista da que Andalucía, da man de Manuel Chaves, foi pioneira. Así llas gasta o PP, que ninguén se chame a engano cos seus discursos rimbombantes e demagóxicos. Coa dereita sempre chegan as rebaixas dos servizos públicos e dos dereitos cidadáns.
Miguel Angel Vazquez

venres, 11 de setembro de 2009

OS CONCURSOS DE OBRAS PÚBLICAS...

Hernández adxudica á firma para a que traballou 1,5 millóns sen publicidade. O conselleiro de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas foi directivo da compañía entre 2006 e 2008

A Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas adxudicou, mediante un procedemento negociado sen publicidade, un contrato para a construción dunha torre de comunicacións no municipio de Cuntis. O grupo Pontes e Calzadas será o encargado de materializar o proxecto, valorado en máis de 1,5 millóns de euros.
Agustín Hernández, responsable da adxudicación, foi directivo da empresa entre 2006 e 2008, ata que o presidente da Deputación de Pontevedra, Rafael Louzán, nomeouno director de Infraestruturas do departamento de vías e obras da institución. En xaneiro de 2009, fíxose público que formaría parte das listas do PP, co número 11 da candidatura por Pontevedra.
O pasado mes de abril, a Xunta en funcións abriu un expediente a Hernández por un posible incumprimento do réxime de incompatibilidades da Administración autonómica. O bipartito acusouno de incorporarse a Sercoysa e ao grupo Pontes antes do prazo fixado pola lei. O conselleiro xa formaba parte do Goberno de Manuel Fraga como director xeral de Obras Públicas e, ademais, o seu departamento adxudicou nas semanas previas ás autonómicas varios contratos á compañía pola que fichou en 2006. O conselleiro de Política Territorial en 2005 era o actual presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo.
A Xunta do Partido Popular desmentiu as acusacións, asegurando que naquel momento os pasos dados por Hernández eran legais. O conselleiro de Presidencia, Afonso Rueda, afirmou nun pleno parlamentario durante a pasada primaveira que un informe xurídico independente corroboraba que non se produciu un caso de incompatibilidade.
A convocatoria do concurso en Cuntis que agora logrou o grupo Pontes e Calzadas non saíu publicado no Boletín Oficial da Provincia (BOP), nin no Diario Oficial de Galicia (DOG), nin no Boletín Oficial do Estado (BOE) nin no Diario Oficial da Unión Europea (DOUE). O inicio do expediente remóntase ao mes de febreiro, aínda co bipartito no poder, pero foi resolto agora.
Contía elevada
Cando existe unha contía económica elevada en xogo, como é o caso deste concurso, a lexislación recolle a necesidade de garantir a publicidade e concorrencia das bases, salvo en tramitacións urxentes ou se están en risco cuestiones de seguridade.
O contrato para Pontes, para a realización de obras, non está cualificado como urxente na súa convocatoria. Na adxudicación provisional, feita pública na xornada de onte, só concrétase que a Xunta escolleu a oferta máis vantaxosa, pero non detalla que outras empresas presentáronse ao concurso.
O obxecto exacto do contrato é a "obra de construción dunha torre de telecomunicacións e radar meteorolóxico en Cuntis (Pontevedra)". A adxudicación é polo momento provisional, á espera de que a compañía cumpra varios requisitos previos.
Vía xudicial
Tras as explicacións de Afonso Rueda e do propio Núñez Feijóoo sobre a non existencia de indicios de ilegalidade no caso de Hernández, o PSdeG reiterou antes do verán que non descartaba emprender "outro tipo de accións", máis aló das parlamentarias, respecto diso do suposto incumprimento da Lei de Incompatibilidades por parte do conselleiro de Infraestruturas. Pola súa banda, os nacionalistas insisten en crear unha comisión de investigación para dirimir este asunto.
Xaquín Fernández Leiceaga, portavoz do PSdeG no Parlamento, asegurou que non se esperaba "outra saída" da Xunta ante as supostas "incompatibilidades" do conselleiro, quen accedeu a unha empresa privada á que adxudicara obras como director xeral. Para o seu homólogo nacionalista, Carlos Aymerich, a mellor alternativa sería a citada comisión de investigación.
Xornal.com

xoves, 10 de setembro de 2009

Este venres dia 11, a confraría de mariñeiros de Cangas, xunto coas outras confrarías da ria de Vigo, van facer un paro de toda a pesca de baixura, en protesta polas obras do porto deportivo de Massó, que de levarse a cabo estragarían unha das zonas de maior riqueza biolóxica da Ria de Vigo, especialmente rica e biodiversidade. Nela faenan arredor de 500 persoas e dela tense sacado mais dunha tonelada de ameixa nun só dia. Máis tamén, polbo, camaróns, navalla, ostra, centola, ourizos...

AS 11,00 DA MAÑÁ , SE FARÁ UNHA CONCENTRACIÓN DIANTE DAS OBRAS DE MASSÓ EN CANGAS. NO MAR ESTARÁN CONCENTRADOS OS MARIÑEIROS COAS SÚAS EMBARCACIÓNS, E EN TERRA TODAS AS PERSOAS QUE QUEIRAN APOIAR A SÚA LOITA.

¡¡¡PARTICIPA!!!

NON AO PORTO DEPORTIVO DE MASSÓ

mércores, 9 de setembro de 2009

O TALÓN DO PLAN XERAL DE VIGO

Pasou un ano desde a aprobación parcial do Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM) de Vigo e, aínda que 21 representantes do lobby inmobiliario clamaban por unha urxente aprobación para empezar a construír, aínda non se puxeron ao choio. Nestas circunstancias, e tendo en conta que a Consellería de Medio Ambiente esixiu ao Plan "unha estratexia de ocupación que fixe a orde de prioridade e as condicións temporais e indicadores que se deben observar para a incorporación progresiva de cada ámbito ou sector ó tecido urbano coa finalidade de garantir un grao axeitado de compacidade, un consumo responsable do territorio e un adecuado ritmo de desenvolvemento dás infraestruturas e equipamentos", devandito atraso aplicase automaticamente a todo o Plan. Isto supón as seguintes preguntas:

1.Qué pasará coas obras previstas no primeiro cuadrienio se, nese tempo, non se inician?

2.Qué pasará coas actuacións contidas no segundo cuadrienio se non están terminadas ou iniciadas as do primeiro?

3. Por fin, se o Plan é anulado nos tribunais, atreverase o partido que goberne no Concello de Vigo, nese momento, a recorrer?

O Plan xa era inviable, ambiental, xurídica e socialmente. Ademais contiña importantes irregularidades financeiras xa postas en evidencia por Alternativa Veciñal. Pero o que a crise actual revelou é a existencia dun novo punto débil, e é o seguinte: Se o desenvolvemento do Plan está baseado na iniciativa privada, é a iniciativa privada a primeira que ten que estar de acordo co Plan; e se esta iniciativa con animo de lucro se desanima cunha maior porcentaxe de vivenda protexida e párase en seco coa crise, o Plan non se desenvolverá, na parte de vivenda colectiva e servizos asociados, por parte dos promotores inmobiliarios. Se a isto engadimos que a crise tamén afecta ao Estado, vaille a ser moi difícil ao Concello levar adiante as actuacións de iniciativa pública, sen diñeiro para financialas; máxime cando non había un censo fiable de demanda de vivenda protexida, existe un parque elevado de vivendas sen vender e o Plan tiña unha alta compoñente especulativa destinada a seguir inflando a burbulla inmobiliaria, que a aguzada crise ocupouse de picar.
Así, pois, a crise o que descubriu realmente foi o talón de Aquiles do Plan, e, inevitablemente, o PXOM, como Aquiles, non escapará ao seu destino, neste caso, maldito.

Alternativa Veciñal segue denunciando as ilegalidades do PXOM de Vigo.

Alternativa Veciñal ten presentadas 3 demandas contra as ilegalidades do PXOM de Vigo.

martes, 8 de setembro de 2009

O PXOM DA CORUÑA, TEN DEFICIENCIAS DE CALADO

A Xunta ve irreais as previsións de edificación do Plan Xeral coruñés

Medio Ambiente pon en dúbida os desenvolvementos do recinto portuario, as estacións e a Fábrica de Armas

A Secretaría Xeral de Urbanismo da Consellería de Medio Ambiente detectou deficiencias de «calado» no Plan Xeral de Ordenación Municipal da Coruña, que agora o Concello deberá corrixir para continuar coa tramitación. Algunhas das obxeccións afectan, ademais, a zonas pendentes de desenvolvementos importantes, como o recinto portuario, de cuxa urbanización depende o financiamento do porto de punta Langosteira, a Fábrica de Armas ou o espazo das estacións de autobuses e trens, que condicionará a construción da futura estación intermodal.
O informe previo da Xunta pon o acento en tres aspectos. O primeiro é a planificación destas actuacións singulares en zonas con cualificación de sistemas xerais e a súa transformación vinculada a futuros convenios aínda pendentes de formalizar. Neste sentido, a Administración autonómica recorda que esta formulación provoca unha duplicidade na clasificación non permitida pola lexislación e subliña que «os convenios non poden substituír aos plans xerais como instrumentos de ordenación do territorio» e, en todo caso, deberán realizarse a través da correspondente modificación do PXOM.
Case 34.000 vivendas
O segundo capítulo desaprobado polo informe previo refírese á capacidade residencial establecida no plan redactado por Joan Busquets, xa que «non se xustifica axeitadamente á demanda futura de vivendas, senón que se calcula só en función dá ordenación proposta sen ter en conta previsións realistas de incremento dá poboación». Cuéstionase que se tomou como referencia o número de vivendas construídas nun período de gran auxe, entre 1999 e o 2007, cando se levantaron 21.800 pisos. Para o futuro, prevense outros 33.900, dos cales 24.723 denomínanse principais por considerar que se ocuparán. Tomando a cociente estimada polo propio plan de 2,6 habitantes por vivenda, traduciríase nun incremento de máis de 64.000 habitantes.
O terceiro aspecto que cuestiona a Xunta é o estudo económico do plan. O documento de Busquets «contén previsións de financiamento que implican a outras Administracións ou entidades públicas sen a previa acreditación dá súa conformidade».
Ás tres grandes trabas súmanse outras deficiencias, como que o informe de sustentabilidade ambiental non ten en conta o encoro de Meicende para elaborar un mapa de riscos, do mesmo xeito que sucede coa refinería e o oleoduto. Bota en falta tamén unha cartografía clara sobre as zonas acústicas para fixar onde se poden levar a cabo desenvolvementos residenciais ao redor da estación de tren, o aeroporto, a Zapateira e Alfeirán. Nestas dúas últimas zonas, a Xunta pide que se clasifiquen como solo rústico algúns ámbitos, xa que están afectados, total ou parcialmente, pola prohibición de edificar ao estar dentro dos terreos de servidume do aeroporto.

luns, 7 de setembro de 2009

ESCÁNDALOS E OPACIDADE MARCAN OS PRIMEIROS PASOS DO GOBERNO DE FEIJÓO

Rajoy proxecta "exportar" o modelo da Xunta a toda España

Con motivo da súa recente xira por Galicia para inaugurar o curso político tras as vacacións, Mariano Rajoy non dubidou en pór a Xunta de Alberto Núñez Feijóo como referente para todo o país, instando a "exportar" o seu modelo e póndoo como exemplo de eficacia na xestión económica. Con todo Feijóo, que fixo da austeridade e a transparencia o seu cabalo de batalla durante a campaña electoral, xa levantou malestar e sospeitas nos seus primeiros pasos como presidente. Nos poucos meses que leva de andaina, a Xunta popular xa privilexiou con diñeiro público a colexios do Opus Dei e a organizacións ultracatólicas como o Foro da Familia, tratou de tapar o escándalo dun alto cargo da consellería de Traballo condenado tras despedir a un traballador sen papeis ou aproveitou o mes de agosto para adxudicar sen razón aparente contratos millonarios polo procedemento "negociado sen publicidade", reservado para determinados supostos.
As primeiras alarmas ao redor das políticas da Xunta comezaron a súa política de recortes en gastos sociais combinada con partidas para financiar a colectivos afíns, segundo denunciaba este verán a portavoz de Igualdade do grupo parlamentario do PSdeG, Laura Seara.
Opus Dei e Foro da Familia
"Empezaron financiando colexios do Opus Dei, que apostan pola segregación, pero agora van financiar as organizacións do Foro da Familia para que leven acabo accións que atentan contra a liberdade e os dereitos consolidados da cidadanía", alertou Seara. A deputada socialista advertiu así mesmo do apoio do Executivo galego ás iniciativas legais antiabortistas do Foro da Familia, un colectivo "ultracatólico" constituído por entidades como "a Asociación Católica de Propagandistas ou a Confederación Católica de Pais de Alumnos (Concapa)". Así, o PPdeG presentou un marco legal para que estas organizacións ultradereitistas asesoren a través da Xunta a mulleres embarazadas da Xunta, cobrando por iso.
Axudas para a empresa dun alto cargo
Outros quebradizos de cabeza para a Xunta están sendo protagonizados polos seus altos cargos, como explica O Confidencial. Así, a principios de xullo tomaba posesión o director da Axencia Galega de Industrias Culturais (Agadic), Juan Ramón Fernández Fasero. O 22 do mesmo mes, a súa empresa Zouma Producións recibía 18.000 euros en tres subvencións da Xunta e só cinco días despois Fernández Fasero vendíaa. Fontes próximas á administración autonómica consultadas negan irregularidades porque Zouma xa recibira outras axudas co bipartito (PSdG e BNG) no poder e Fernández Fasero non aínda non formaba parte do Executivo cando se pecharon as subvencións.
Débedas con Facenda e traballadores sen contrato
Pero o nome de Fernández Fasero xa está relacionado con outros escándalos, e é que unha das súas empresas, Talleres de Ilusión Editorial, figura no BOE como debedora de Facenda tras varios intentos infrutuosos de que pagase. Ademais, a directora xeral de Formación e Colocación, Ana María Díaz López, foi condenada en firme por despedir a unha traballadora que non tiña contrato. A empregada, que foi despedida pola propia Díaz López segundo a sentenza, traballaba na súa casa particular polas mañás e como cociñeira na empresa familiar que ten a concesión do bar da estación de autobuses da cidade de Ferrol, polas tardes. A Xunta primeiro negouno, logo obviar que a sentenza era firme e finalmente desde o PPG atribuíron todo a unha confusión entre os apelidos da directora e os dos seus pais, pero a sentenza deixa claro ese aspecto e sinala claramente á dirixente popular como autora do despedimento.
Contratos millonarios por vía urxente
O mes de agosto tamén foi aproveitada pola Xunta, segundo dá conta O Confidencial, para realizar adxudicacións millonarias sobre asuntos que non son urxentes. Así, a consellería de Medio ambiente, Territorio e Infraestruturas adxudicou obras por valor duns 40 millóns de euros durante polo procedemento "negociado sen publicidade", destinado normalmente a procesos que se xustifican pola súa urxencia ou por outra razón de peso que neste caso descoñécense. A consellería de Traballo, a de Medio Ambiente e a de Facenda tamén recorreron este verán ao procedemento "sen publicidade" para adxudicar diversos contratos.
Opacidade tamén con en o Xacabeo
A licitación sobre a campaña publicitaria dun proxecto crave para o turismo galego, o Xacobeo do ano próximo, foi publicada tamén en pleno mes de agosto e non no Diario Oficial de Galicia, senón no Diario Oficial da Unión Europea (DOUE), segundo desvelou o diario Xornal de Galicia, aínda que nin o montante nin os prazos do contrato xustifican este procedemento.

domingo, 6 de setembro de 2009

FERRÁN APOSTA POLA MODERACIÓN SALARIAL PARA SAÍR DA CRISE

O presidente da CEOE cre que os salarios non poden subir máis aló do que marque o IPC e que sobran funcionarios

O presidente da Conferencia Española de Organizacións Empresariais (CEOE), Gerardo Díaz Ferrán, volveu a insistir na súa particular receita para saír da crise nunha entrevista a RNE.
Na súa opinión, as claves para reactivar a economía son baixar os impostos e baixar tamén os salarios dos traballadores. Para Ferrán, que o goberno estea planeando unha subida de impostos é "craso erro" xa que os empresarios soportan unha das presións fiscais máis asfixiantes de Europa, asegura. "España non necesita subir os impostos, senón baixalos", sentenciou.
Sobre a segunda das cuestións que expón o presidente da CEOE, a da moderación salarial, considera que foi o motuivo fundamental polo que finalmente quedaron rotas as negocaciones cos sindicatos contorna ao diálogo social. A petición dos sindicatos de que os salarios suban por encima do IPC cre que é insostible. "Nós ofrecemos que os traballadores " non perdesen poder adquisitivo". Outro dos problemas é que "sobran funcionarios", asegura. Considera Ferrán cre necesario reducir gastos públicos e apunta directamente aos traballadores da administración: "En España sobran funcionarios". De igual modo criticou a subida de salarios que se aprobou o ano pasado para os empregado públicos
Ademais, Ferrán negou as acusacións do ministro Corbacho que tachaba aos empresarios de "intransixentes"e mostrouse disposto a retomar o diálogo social para cambiar o actual sistema " inxusto e ríxido".

sábado, 5 de setembro de 2009

INVESTIGAR E CASTIGAR A CORRUPCIÓN

¿Non é certo que o Estado debe perseguir aos delincuentes? ¿É que a xustiza non debe aclarar se un cidadán, sexa político ou sexa do montón, acusado dun delito é ou non culpable e, de selo, sancionalo como a legalidade manda? Cando ocorre que aparecen numerosos personaxes políticos do mesmo partido en numerosos asuntos sospeitosos de corrupción política, o terrible sería que o Estado renunciase a investigar e perseguir a eses políticos acusados de corrupción porque moitos son do mesmo partido.
Isto é o que parece argumentar o PP, perséguese ao PP porque hai moitos políticos do PP imputados. Querer confundir acusación e persecución xudicial por un asunto de corrupción, con persecución política, un delito contra a liberdade de opinión, é un exercicio de cinismo e hipocrisía.
É inaceptable que podamos escoitar aos principais responsables do PP dicir que se lles está sometendo a unha persecución política cando o que se está facendo é defender o Estado e as institucións de políticos corruptos.
Como cidadán do montón, felicito a todas as institucións do Estado por perseguir a estes políticos corruptos. Se o PP non o entende así e o resto dos partidos políticos non alzan demasiado a voz (quizais por medo propio), polo menos os cidadáns debemos levantar a voz e dicir que queremos que se lles investigue, que queremos que se lles persiga e que queremos que se lles castigue ata que desapareza o último corrupto.
FEDERICO GODED RAMBAUD

venres, 4 de setembro de 2009

URBANISMO DE PENALTI

O desastre urbanístico é posible grazas á permisividade de boa parte da cidadanía

¿A algún deportivista ocorreríaselle agora encargarlle a Djukic a execución dun penalti decisivo, ou un celtista a Alejo? Pois iso é o que pretende o Goberno galego co urbanismo: deixalo -aínda máis- en mans dos Concellos. Cunha diferenza a favor de Djukic e de Alejo: que os seus erros, aínda que de grandes consecuencias, foron puntuais, e desde logo, involuntarios. Con todo, o dos municipios e a ordenación urbana, sen entrar na involuntariedad, é, salvo contadas e coñecidas excepcións, a historia dun fracaso contumaz e en todas as ordes posibles.
No que se refire á ordenación urbanística, temos cidades con atascos crecentes a pesar da poboación decreciente, densidades de poboación de metrópolis e servizos como o transporte público con menores prestacións que fai décadas. Temos zonas teoricamente rurais cunha planificación con resultados semellantes a arroxar un quilo de arroz sobre o tapete dunha mesa de billar. Desde o punto de vista da arquitectura, a destrución e o desprezo do patrimonio e a escaseza de medidas para paliar o chamado feísmo chaman a atención ata a cidadáns de países que quedaron arrasados nas guerras mundiais. A construccionorrea que é o asombro de Europa non serviu, en contraste coa lei da oferta e a demanda, para facer a vivenda máis accesible aos cidadáns. E o que é aínda máis sorprendente, aqueles que xa a teñen e necesitan facer calquera reforma descobren que é moito máis lento tramitar o permiso para remozar unha cociña que levantar un conxunto residencial. En resumo, institucións tan devotas das obras cultivaron un fracaso cuádruplo: urbanístico, arquitectónico, social e burocrático.
Imos agora cos matices. É certo que o desastre afunde as súas raíces no franquismo e na combinación letal de ignorancia, cobiza e impunidade que imperaba naquel tempo. Pero xa entón os maiores desaforamentos non se cometeron ao abrigo das leis do sector, senón grazas a que saltarllas saía gratis a quen tiña o amparo das autoridades locais. E non parece que o establecemento da democracia mine a influencia daqueles tres factores. Tamén é verdade que a lexislación urbanística é abstrusa, complexa e moitas veces pouco adecuada aos tempos. E non o é menos que os intentos de modernizala, desde a Lei do Sólo que promoveu no seu día Xosé Cuiña ata as recentes Normas do Hábitat tiveron a oposición dos concellos. No primeiro caso ata logo de participar na súa elaboración; no segundo, protestando ata contra a mellora da calidade das vivendas. Tampouco é que o caos urbanístico sexa específico de Galicia, pero en toda a fachada atlántica, desde Tromsø (Noruega) a Sagres (Portugal), non hai nada comparable á nosa desfeita.
Para rematar e quizá máis importante, é evidente que este panorama é posible grazas á permisividad -e a complicidade electoral- de boa parte da cidadanía, que ve a ineficacia, ou ata a corrupción, con fatalismo ou coa coherencia de quen non critica que se cometan irregularidades porque espera poderse acoller a elas, se chegase o caso. Posiblemente débase á herdanza combinada de ser un país descabezado politicamente e cunha exhaustiva ocupación do territorio, o que orixinou o sentimento de que "ou que é de cada un é de cada un, e ou que é de todos é de ninguén". Desgraciadamente, o presente institucional non é un catálogo de exemplos a seguir. Decisións como a da Deputación de Pontevedra de adxudicarlle soldo de vicepresidente ao ex alcalde popular de Gondomar, condenado por prevaricación urbanística e xefe de dous concelleiros sorprendidos cando regateaban a extorsión a un construtor, son dun alto valor pedagóxico para a cidadanía: as leis están para non cumprilas, empezando polas autoridades, e no infrecuente caso de que o asunto acabe en sentenza, aquí están as institucións para pór a cada un no lugar que se merece. Aos pirómanos, no corpo de bombeiros, como acredita, cambiando de siglas pero sen saír de Gondomar, a circunstancia de que o novo responsable de urbanismo, un concelleiro parasocialista, contruyó ilegalmente unha nave.
E finalicemos coas escusas. A primeira, a de que os Concellos non teñen outros ingresos que os derivados das licenzas de obra, soa a aquilo de que máis vale pedir que roubar. A segunda é que hai que respectar a autonomía municipal. Se fose certo o pragmatismo desideologizado do que fai bandeira a Xunta, os Concellos poderían ter competencias en política exterior, defensa ou acuñación de moeda. En calquera cousa propia ou allea ao municipal, excepto en urbanismo. Por aquilo que dixo Mark Twain de que era mellor ter a boca pechada e parecer estúpido que abrila e disipar a dúbida.
Xosé Manuel Pereiro

xoves, 3 de setembro de 2009

HORACIO GÓMEZ: OUTRA VEZ COLGADO DA ACTUALIDADE

Para evitar os viñedos de Vilachán - que se estenden en Tomiño sobre 100 has. de chan que era forestal -, o novo dobre viario que se constrúe entre Tui - A Guarda atravesará a paraxe natural do Baixo Miño, pertencente á Rede Natura. Motivo polo cal Horacio Gómez volve ser protagonista destacado na comarca da que é natural.

VIÑEDOS DE VILACHÁN E NÚÑEZ FEIJOO
O 21 de Xuño de 2005, dous días despois de que Fraga perdese as eleccións, o Boletín Oficial de Galicia publicaba un decreto asinado polo vicepresidente primeiro e conselleiro de Política Territorial en funcións, Alberto Núñez Feijoo, polo cal legalizábanse os viñedos de Vilachán, situados nas proximidades de Tomiño, na ladeira sur do monte Galego.
Mediante esta resolución, retirábase a ese espazo a protección ecolóxica adxudicándolle uso agropecuario. Referendábase así un feito consumado, dado que a plantación - case un millón de metros cadrados - iniciouse tres anos antes sobre o mencionado monte comunal, tras unha componenda entre Horacio Gómez, a correspondente Comunidade de Montes e o rexedor do concello tomiñense, un veterano do Partido Popular que se traduciu nun concerto para a cesión dos terreos por trinta anos prorrogables.
Vilachán é a parroquia de Tomiño lugar de nacemento de Horacio Gómez. Foron os seus antigos veciños os que en 2002 reclamaron ante o Seprona o comezo dos aterramientos e roturación no monte Galego. A consecuente actuación da Garda Civil derivou, tres anos despois, nunha denuncia ante o Xulgado Nº 2 de Tui as irregularidades cometidas, destacando, ademais, que as obras habían no Galego foran sempre por diante dos permisos.
A xuíza decidiu entón encausar ao alcalde do PP de Tomiño por prevaricación; e a David Gómez Veiga, fillo de Horacio e xerente de Viñedos Vilachán S.L., por delito contra a ordenación do territorio. Tamén por actuacións contra o Medio Ambiente, "cambiando a fisionomía da paisaxe", incluíndo desvíos de cursos fluviais e desmontes que produciron derrubes e cegamientos de mananciais utilizados desde sempre polos veciños.
O decreto de Núñez Feijoo, actuando como Conselleiro de Política Territorial en funcións, serviu para "legalizar" este estado de cousas.
UN TRAZADO PARA NON PREXUDICAR A HORACIO GÓMEZ
Circulando pola actual estrada de Tui- A Guarda, á altura de Forcadela comézanse a ver rechamantes monecos colgados dos postes de iluminación, mostrando carteis nos que se pode ler: "Xunta, viario ou monte", ou "P.P. Viario ou monte". Tamén sabas cunha frase ben explícita: "Xunta. Ou viario como en Portugal", referíndose á autovía desde Caminha a Porto e que evita o impacto sobre a costa.
Un trazado aberrante avalado polo propio Feijoo nos seus tempos en Política Territorial. Que partindo da Guarda cara a Tui segue as ladeiras dos montes lonxe da desembocadura do Miño, para, ao chegar á altura de Goian, descender en diagonal ata as ribeiras do rio e continuar así por todo o municipio de Tomiño. Ascendendo de novo cara a Tui para enlazar coa autovía de Vigo a Portugal. Un trazado que incorpora unha especie de U só para evitar os viñedos de Vilachán.
Deste xeito, co obxecto de non prexudicar a plantación vinícola - que se podería atravesar mediante un paso elevado, ata por un túnel -, o novo eixo vertebrador do Baixo Miño atentará de xeito irreversible contra unha paraxe natural único, ata agora protexido, rico en diversidade de fauna e flora e incluído na Rede Natura.
MOITAS BOTELLAS DE VIÑO PARA NÚÑEZ FEIJOO
Un trazado que danará irreversiblemente un dos máis belas paisaxes do sur de Galicia só por defender uns intereses particulares. Unha formulación que o anterior goberno bipartito se aprestaba a revisar, pero que o regreso de Núñez Feijoo, agora subido ao trono da presidencia da Xunta, volveuno a converter en prioritario.
Con moitas botellas de viño terá que obsequiar Horacio Gómez a Nuñez Feijoo. Se non llas regalou xa, polo menos unha parte, que é moi probable que si.
Os monecos, as protestas, as reclamacións dos veciños de Tomiño, a Núñez Feijoo danlle igual. Como nunca lle importou que os viñedos de Vilachán susténtense en todo tipo de irregularidades; ou que o deseño do corredor do Baixo Miño resulte tan prexudicial que non sería posible na maioría dos países europeos.
Tampouco en Portugal, onde saben moito mellor que en Galicia coidar do seu patrimonio. Neste caso do natural.
ANTONIO J. CAMPIO

mércores, 2 de setembro de 2009

¿VOARÍA NUN AVIÓN QUE PILOTASE UN ALCALDE ...

¿VOARÍA VOSTEDE NUN AVIÓN QUE PILOTASE UN ALCALDE, UN DIRECTOR DE CONSERVACIÓN DA NATUREZA O UN CONSELLEIRO DE MEDIO AMBIENTE OU, ATA, UN FISCAL DE MEDIO AMBIENTE?

A depuradora de Ponte Caldelas foi construída durante o anterior mandato do PP na Xunta. É xestionada desde 2006 polo Concello de Ponte Caldelas.

Unha avaría na Estación Depuradora de Augas Residuais de Ponte Caldelas deixou un saldo de 150 quilogramos de peixes mortos, principalmente troitas e anguías que continuaban retirando os técnicos. Así o comunicou o delegado da Xunta en Pontevedra, José Manuel Cores Tourís, que avanzou, ademais, a repoboación do río Verdugo.
A alarma non saltou ata a mañá do domingo, pero os técnicos sitúan o fallo no mecanismo o sábado noite. Todo apunta a que a ruptura dunha peza que une o depósito de coagulante da depuradora coas bombas dosificadoras provocou que o produto, policloruro de aluminio "diluído ao 18%", como precisou Cores Tourís, filtrásese á canle fluvial. O último informe técnico revela que o produto vertido "non é altamente contaminante xa que está presente en todas as depuradoras, incluídas as de auga potable". En todo caso, abrirase un expediente sancionador ao concello de Ponte Caldelas, aínda que non se fixou aínda a contía da multa.
A pesar de que a Xunta levantou ao longo da mañá a prohibición do baño na praia pontevedresa de Ponte Sampaio e que o propio delegado do Goberno autónomo insistiu en que "a situación do río é boa e a vida recupérase con normalidade", o Concello de Pontevedra mantén a orde de prohibición "por precaución e prudencia". E así seguirá ata que Augas de Galicia non emita o preceptivo informe que garanta a salubridade das augas, tal e como reclamou o ente municipal por escrito na mañá de onte.
Cores agradeceu a colaboración de Augas de Galicia, que permitiu abrir as espitas das minicentrais situadas no Verdugo e limpar os recodos onde se quedou estancado o fluído contaminante. O alcalde de Ponte Caldelas, Perfecto Rodríguez, compareceu tamén para sinalar que a avaría "non se podía prever" xa que a peza que fallou atópase oculta detrás do depósito e púidose ver afectada "polo desgaste ou polas vibracións da propia depuradora". En todo caso, comprometeuse a modernizar as instalacións e a tomar medidas preventivas para evitar novos accidentes. Para rematar, solicitou a Cores colaboración financeira para o mantemento das depuradoras nos municipios de interior, tal e como sucede xa con certas localidades costeiras.
Doutra banda, a Asociación Río Verdugo denunciou que os danos causados impedirán a plena recuperación da troita "en varios anos" tras haberse destruído o ecosistema en varias zonas da canle.

martes, 1 de setembro de 2009

CONTROLAR A CHOIVA PARA SANEAR AS RÍAS

Medio Ambiente aposta por arranxar a rede de augas residuais fronte ás depuradoras para solucionar a contaminación

A Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas púxose a contar puntos de vertedura de augas nos ríos, rías, lagos e ribeiras dos 157 municipios que conforman a demarcación Galicia-Costa -na que o Goberno autónomo ten competencias- e sáenlle, polo menos, 7.000. Deles, máis de 2.600 son prioritarios polo seu constatado carácter contaminante. O Plan de Control de Verteduras de Augas de Galicia comeza cos labores de inspección e identificación dos puntos de vertedura causados, na súa maioría, por deficiencias nas redes de saneamento -conexións erróneas, verteduras puntuais de alivios, carencia de sistemas de saneamento ou de depuración-, polo que os responsables de Medio Ambiente e Augas de Galicia, apostan por atallar o problema desde o principio: "Nós cremos que o problema está no punto inicial da rede de saneamento".
O titular de Medio Ambiente considera que o plan que o bipartito puxo en marcha para ampliar e mellorar (ademais de construír) as estacións depuradoras de augas residuais nos núcleos de máis de 2.000 habitantes -como obrigan as directivas da Unión Europea- foi un "fracaso" no que se implantaron "sen máis" sistemas de eliminación bacteriológica nas saídas das depuradoras. Hernández asegurou o pasado mes de xuño que 12 das 19 rías galegas non cumpren a directiva europea de tratamento de augas residuais e industriais e das 17 actuacións de urxencia activadas polo bipartito para eliminar a contaminación bacteriológica, dúas non chegaron a funcionar, cinco están fóra de uso e as 10 restantes presentan serias deficiencias.
No único en que avanzou o sistema da anterior Xunta, foi en causar "un gasto moi importante á administración autonómica e un resultado máis ben escaso, posto que neste momento a realidade das rías é peor que en 2005". "Algo fallou, e o que fallou foi precisamente que o problema está no punto inicial da rede de saneamento, no sentido de que hai moita auga das choivas que se incorpora á rede, é o caso de Concello de Vigo". A presidenta de Augas de Galicia incide en que a cuestión "non é facer moitas depuradoras, senón tanques de tormenta", grandes depósitos de auga que acumularán as primeiras choivas para que non se colapsen as plantas. Vázquez explica que esta primeira auga de choiva é contaminante, pero satura as depuradoras, polo que será labor dos tanques de tormenta retela para ir dosificando a súa limpeza.
As redes de saneamento galegas, que son responsabilidade dos concellos, son, na súa maioría, unitarias, é dicir, non separan as augas residuais das pluviais, polo que cando chove demasiado provocan que as depuradoras se desborden e vertan as súas augas. A pesar de que a maior parte dos puntos de vertedura contaminantes que se localizaron ata agora, uns 1.757, teñen orixe municipal debido ao "escaso control" dos concellos á hora de "obrigar a conexión" ás redes de saneamento, a política de Augas de Galicia será "de colaboración" e non sancionadora. Así, dedicaranse seis millóns de euros a que "moita xente faga traballo de campo" para inspeccionar, localizar, realizar analíticas e controlar todos os puntos de vertedura de Galicia-Costa. Despois, comunicarase aos concellos e proporánselles actuacións para emendalos, que correrán a cargo dos municipios. A Xunta poderá colaborar nas que sexan de interese xeral, pero como a responsabilidade das redes secundarias é dos concellos, serán eles os que carguen cos arranxos dos puntos de vertedura.
Este é o primeiro paso do Plan de Control de Verteduras, ao que se dedicarán nos próximos 36 meses 37 millóns de euros, e que está incluído no Plan de Infraestruturas Hidráulicas, polo que se investirán máis de 390 millóns de euros cun único obxectivo: que no ano 2015 estean saneadas as rías e augas de Galicia.
O inventariado dos puntos de vertedura, nos 128 municipios que se revisaron polo momento, suma xa 7.073, un 37% delas -un total de 2.617- contaminantes. Os concellos son responsables de 1.757 destes puntos de actuación prioritaria, mentres que, polo momento, localizáronse un total de 452 verteduras de orixe particular, que superan aos orixinados polas industrias, dos que se contabilizaron 349 puntos. Outros 59 verteduras contaminantes teñen unha orixe descoñecida.