mércores, 30 de maio de 2007

O PXOM CASTIGA AO BNG

As zonas belixerantes co Plan Xeral (PXOM)castigaron ao Bloque

.
.PSOE e PP creceron en Coruxo e Bouzas pese ao conflito pola depuradora



O BNG esborrallouse en Lavadores, Matamá, Candeán, Coruxo e Sampaio

O PLAN XERAL NON AFECTOU Ao PP. Pero contribuíu ao afundimento do Bloque, que mentres caía na cidade seis puntos de media, esborrallábase aínda máis nas parroquias afectadas polo plan xeral (PXOM) que sacou varias veces ás rúas a miles de vigueses
.
O Plan Xeral de Urbanismo converteuse durante a campaña en artillería eleitoral. Non podía ser doutro xeito. Durante catro anos as manifestacións veciñais máis importantes e as polémicas políticas máis intensas viraron en torno ao futuro urbanístico de Vigo (PXOM). A cita coas urnas configurábase así como o termómetro perfecto para medir a opinión da cidadanía sobre un Plan Xeral que atopaba entre as candidaturas a defensores e opositores perfectamente identificados: PP e BNG, a favor do documento; PSOE, en contra. Por iso é polo que resulte especialmente interesante a análise dos resultados cultivados polos diferentes partidos nas parroquias e barrios que lideraron a loita contra o novo Plan Xeral (PXOM) vigués. O foco apuntaba así a barrios como Teis, A Salgueira, e Samil, e a parroquias como Sárdoma, Lavadores, Alcabre, Matamá, Cabral, Candeán, Sampaio e Coruxo.

.Paga o Bloque

Pasado o grolo eleitoral, a principal conclusión é que foi o Bloque Nacionalista Galego (BNG) o partido que pagou o pato. O afundimento xeneralizado na cidade da formación comandada en Vigo por Santi Domínguez agudízase nas zonas máis belixerantes cun Plan Xeral (PXOM) defendido contra vento e marea polo anterior portavoz nacionalista no Concello, Xavier Toba (Pai do PXOM...). O resultado dese apoio sen concesións ao documento urbanístico é a desafección, por exemplo, de Lavadores: na parroquia do propio Santi Domínguez, o Bloque perdeu 7,6 puntos porcentuais en voto respecto dos comicios do 2003, mentres o PSOE e o PP gañaban enteiros.
A situación repetíase en Teis, onde o Bloque cedeu cinco puntos mentres o PP gañaba a friorenta de 165 e o PSOE avanzaba nove. E en Matamá, outro dos puntos quentes na loita contra o plan xeral, onde o BNG caía en picado mentres o PP engordaba os seus sacas de votos con 13 puntos porcentuais máis e o PSOE apuntábase un tímido crecemento de catro puntos.
.
Cambio de cor
.
Tampouco lle foi demasiado ben ao BNG noutras parroquias afectadas polo documento urbanístico, como Sárdoma, onde apenas logrou o 18% dos sufraxios. De feito, os de Santi Domínguez nin sequera puideron frear o esborralle en zonas de voto tradicionalmente nacionalista, como Sampaio, Candeán e Cabral, nas que a fobia ao planxeral (PXOM) parece que se impuxo ás ideas políticas. Tal foi o xiro que tanto Candeán, como Cabral envorcáronse nestas eleccións co PSOE mentres lle daban as costas ao BNG. E algo similar ocorreu en Sampaio, onde o único partido que mellorou os seus resultados foi o socialista.
O Bloque pagou así cara a adhesión dos seus anterior líder municipal a un plan xeral (PXOM) que, en cambio, non pasou factura á súa outro valedor: o Partido Popular, que foi capaz de mellorar os seus resultados en todas e cada unha das parroquias e barrios afectadas directamente polo polémico documento urbanístico.
.
A depuradora
.
Máis complicado resulta analizar o impacto eleitoral da pugna política ao redor da depuradora. Nin sequera a parroquia máis enfadada pola situación, Coruxo, ofrece datos concluíntes. A abstención roldou o 38%, menos que na media de Vigo, mentres tanto o Partido Popular como o PSOE, principais actores na polémica, gañaban terreo: o PP pasou dun 35% de voto en 2003 a máis do 44%, mentres o PSOE evolucionaba dun 23% nos anteriores comicios ao 38% logrado nestes. Mentres tanto, en Bouzas o PSOE de Abel Cababllero mantiña os mesmos resultados e o Partido Popular pegaba un salto de 17 puntos porcentuais.

martes, 29 de maio de 2007

ELECCIÓNS MUNICIPAIS 2007



Recordemos o relato da rana e o escorpión.
.
Na beira dun río caudaloso o escorpión pídelle á rana que o cruce a outro lado. Logo de negarse -por temor a ser picada- a rana accede a transportalo, tralo escorpiano argumento de non poder matala pois morrerían os dous nas augas do torrente.

En metade do río, o escorpión crávalle o seu aguillón. A rana - moribunda- pregúntalle o por que, xa que ambos morrerán agora na metade do río. O escorpión responde: "É a miña natureza."

luns, 28 de maio de 2007

RESULTADOS ELECCIÓNS MUNICIPAIS 2007

RESULTADOS EN VIGO (VOTOS)
.
Partido Popular ... 66.574
Partido Socialista ... 44.563
Bloque Nacionalista ... 28.116
Partido Galeguista ... 4.920
Esquerda Unida ... 2.403
Otros ... 1.435
Nulos ... 1.336
Blancos ... 3.150
Abstencións ... 39,89%
Censo Electoral ... 251.457

domingo, 27 de maio de 2007

VIDA RURAL EN VIGO

Vigo é a cidade galega con maior número de veciños nas parroquias
.
VIDA RURAL Á BEIRA DO CASCO URBAN.
.
Máis do 27% dos veciños de Vigo reside nunha parroquia rural, con diferenza a maior porcentaxe de todas as cidades galegas. De feito os 81.000 vigueses nesta situación son case tantos como os veciños das outras seis cidades galegas: 19.000 na Coruña, 21.000 en Pontevedra, 17.000 en Santiago e por baixo dos dez mil en Ourense, Lugo e Ferrol.
Trátase de zonas que teñen enteramente un carácter rural ou de transición entre o campo e os barrios do extrarradio. A sua dispersión condiciona a prestación de servizos e as comunicacións, pero o seu peso poblacional é cada vez maior, tamén á hora de determinar a cor política das alcaldías.
En urbes como Vigo, a de maior número de habitantes de Galicia, a condición de parroquiano crece sen cesar. Cada ano aumenta o éxodo cara ás aforas ao mesmo ritmo que as leiras van deixando paso a urbanizacións e chalés.
Tanto que os vigueses do rural representarían agora mesmo o sexto enclave máis poboado de Galicia, por diante ata de cidades como Pontevedra, Ferrol e Vilagarcía. É máis, Lavadores, onde a mancha urbana xa empeza a estender a súa influencia, é a parroquia máis poboada de Galicia cos seus 17.064 veciños censados no que ata 1941 foi un municipio independente.
.
Outra forma de vida
.
Entre as sete cidades reúnen 143 parroquias, 18 delas en Vigo. No caso de Pontevedra a porcentaxe de veciños que residen nas 16 existentes é case equiparable ao de Vigo xa que roza o 27%. No extremo oposto do ránking atópase curiosamente Ourense, que nos seus 85,2 quilómetros cadrados conta con 17 zonas onde o campo fúndese coas vivendas, onde habitan 7.528 ourensanos, que só representan o 6,96% do total da poboación da cidade.
Nas parroquias vívese doutra forma, como reflicten Esther e Salvador, dúas dos 3.544 veciños da viguesa San Andrés de Comesaña. Conversan ao pé do camiño mentres non chega a furgoneta do pan, como tantas outras que cruzan Vigo polos seus 18 parroquias, levando peixe, froita, carne e as novidades que contan os clientes das súas rutas.
Ambos non queren nin oír falar das eleccións. «Por aquí xa nin veñen os políticos, porque a verdade é que desde fai tempo non conseguían nunca encher os seus actos», di Esther. Política non, pero as súas queixas darían para reencher un programa electoral. O alcantarillado chegou fai catro anos «e fixérono correndo e quedou mal». O autobús está lonxe e así outros problemas, pese ao cal aseguran que nunca se irían a vivir ao centro

sábado, 26 de maio de 2007

A CORRUPCIÓN EN ESPAÑA

Los escándalos urbanísticos elevan la percepción de corrupción en España
.
Un informe de Transparencia Internacional dice que en este aspecto se ha retrocedido 7 años
.
Dos de cada cien personas aseguran haber pagado un soborno durante el año pasado
.
Expertos, ejecutivos y empresarios nacionales e internacionales tienen la percepción de que en España ha aumentado la corrupción. Esto es debido fundamentalmente al incremento de las irregularidades urbanísticas descubiertas en los últimos años. Por lo menos esto es lo que asegura el Informe Global 2007 sobre la corrupción en España, realizado por la organización Transparencia Internacional y hecho público ayer en Madrid.
En el índice de percepción de la corrupción por países que TI realiza todos los años, España sigue situada en el puesto 23, de una lista de 158 estados. Aunque mantiene su posición, ha bajado su puntuación del 7 a 6,8 (a más valoración menos percepción de corrupción existe), lo que quiebra una tendencia de mejora casi permanente desde 1996, y lo que es peor, esta puntuación es la que tenía el país hace siete años.
Según afirmó el catedrático Manuel Villoria, autor del informe, «la corrupción en España tiene el calificativo de urbanística. Y los efectos que produce afectan negativamente al medio ambiente, a la política y refuerzan la tradicional visión cínica que los españoles tienen de políticos e instituciones».El informe precisa que «el índice elaborado por los expertos no debería reflejar cambios radicales, pues los hechos de corrupción que se están conociendo ya venían desarrollándose hace más de dos años. No obstante, el volumen y la extensión sí que ha sorprendido a todos».
De hecho, un 66% de los españoles encuestados, en diciembre del 2006, creen que la corrupción afecta «muy significativamente» a la vida política, aunque sólo un 2% la ven como un «problema fundamental del país». Este mismo porcentaje reconoce haber pagado un soborno durante el año. Además, las empresas españolas se sitúan en el puesto 13 entre las que menos corrompen.
El presidente de TI España, Jesús Lizcano, pidió a los partidos políticos que lleguen a acuerdos para luchar contra la corrupción, con medidas como la Ley del Suelo y la de Financiación de los Partidos Políticos. Por su parte, el profesor Villoría pidió a los ciudadanos que no voten a los políticos corruptos.
A nivel mundial Islandia, Finlandia y Nueva Zelanda son los países menos corruptos del mundo, según este ránking. Los tres países vencedores superaron con sobresaliente el análisis realizado por los expertos. Dinamarca, Singapur, Suecia y Suiza son otros países que obtienen altas calificaciones
Para Transparencia Internacional, la lucha contra la corrupción judicial debe pasar por asegurar que los jueces estén bien remunerados, con salarios adecuados que eviten la tentación de pedir o aceptar sobornos.
El establecimiento de mecanismos que garanticen una elección transparente de los jueces es otro de los remedios para asegurar la independencia política de los magistrados.

venres, 25 de maio de 2007

xoves, 24 de maio de 2007

DIVERSIDADE BIOLÓXICA


CAMBIO CLIMÁTICO
.
En virtud del Convenio sobre la Diversidad Biológica y la Convención Marco de las Naciones Unidas sobre el Cambio Climático, la comunidad internacional se comprometió a conservar la diversidad biológica y a luchar contra el cambio climático.
.
La respuesta mundial a estos desafíos tiene que ser mucho más rápida y más firme a todos los niveles —mundial, nacional y local. Por nuestro bien y el de las generaciones futuras, debemos alcanzar los objetivos fijados en esos instrumentos trascendentales.
.

mércores, 23 de maio de 2007

FRAUDE CENSAL (CORRUPTOS)




As denuncias de fraude censal salpican xa a nove municipios


Investigan un empadroamento masivo en casa dun líder socialista

Destapan que na estación ferroviaria de Arbo hai rexistradas seis persoas

Os casos de posibles irregularidades no censo esténdense xa a nove concellos. Aos de Vos Brancos, A Veiga e Porqueira, investigados polo fiscal desde os prolegómenos da campaña, uniuse este fin de semana o de Meis (Pontevedra). Ao longo das últimas horas, ademais, afloraron outros nesta última provincia (Arbo, Ribadumia e Campo Lameiro), así como na ourensana, tanto na capital como en Bande.
Campo Lameiro. O candidato nacionalista á alcaldía, Alfonso Frieiro, denunciou que polo menos nove persoas que nunca residiron en Campo Lameiro están censadas no lugar de Parada. Entre elas atópanse tres funcionarios do Concello, dous fillos destes e outras tantas fillas do actual rexidor e líder do PP, Xullo Sayáns. Sete desas nove persoas están empadronadas nunha vivenda en ruínas e as outras, na casa de cultura deste lugar. Para o BNG, este procedemento o único que esconde son fins electoralistas do PP, para conservar o número de votos e enmascarar o proceso de despoboamento que sofre o municipio. Sayáns non valorou a denuncia do BNG e limitouse a sinalar: «Que conteste o pobo o 27 de maio».
Arbo. O PSOE pontevedrés poñerá hoxe en mans da Fiscalía parte dun centenar de irregularidades que di detectar en Arbo. Hai xente censada dentro de casas en ruínas e seis individuos na estación do tren, «onde obviamente non vive ninguén», explicou onte o secretario provincial, Modesto Pose. Fontes próximas ao alcalde da localidade indicaron que este último non controla o empadroamento e que non fixo xestións para aumentar o censo, e que o Concello limítase a tramitar peticións coa documentación en regra. Así mesmo, sinalaron que o PSOE desexa «ensuxar» a campaña.
Ribadumia. Os socialistas tamén prevén poñer ao fiscal sobre a pista duns 80 casos de fraude en Ribadumia. Pose recordou que este concello é o feudo do presidente da Diputación, Rafael Louzán, e que na zona de O Condado-Paradanta o PP pode perder un escano crave. Na súa opinión, producíronse posibles delitos de falsedade en documento público e outros relacionados coa alteración do resultado dos comicios mediante «enxeñería electoral». As denuncias dirixiríanse contra os cargos públicos que puidesen estar implicados nunha «actuación premeditada», así como contra os funcionarios que colaborasen cos anteriores. Desas 80 persoas que aparecen no censo e, segundo o PSOE, non viven en Ribadumia, un número indeterminado figura «en domicilios relacionados con coñecidos militantes do PP». Algúns destes censados «teñen que ver con empresas» ou estarían «relacionados dalgunha maneira» con Louzán. Pola súa banda, Martín Serantes, presidente da agrupación popular local de Ribadumia, asegurou non ver «nada raro» no padrón.
Ourense. O alcalde ourensano e candidato á reelección, Enrique Nóvoa, ten censadas a 16 persoas no seu domicilio particular. O rexidor aclarou que estes son membros da súa familia, excepto unha persoa que coida á súa nai. «Estou moi orgulloso de ter unha familia tradicional e de vernos todas as fins de semana», dixo. O PSOE demandó, por boca do seu coordinador provincial a dimisión de Nóvoa, quen cualificou a petición socialista dunha simple «bobería».
Bande. O Concello de Bande, gobernado por populares, está investigando un suposto empadroamento masivo de persoas no domicilio do candidato socialista á alcaldía, José Antonio Dourado. A actual rexidora, Ana Belén Vázquez, quen deixará o posto tralos comicios do domingo, considera que se trata dun movemento de censo cando menos estraño.

martes, 22 de maio de 2007

MAIS DEMAGOXIA DO SR. SOTO

Aumentará o solo industrial de Vigo en catro millóns máis dos que figuran no Plan Xeral.

."Construiremos catro millóns de metros cadrados máis dos que figuran no Plan Xeral. Esta cifra espectacular está baseada en solicitudes de empresas non cumpridas".

PRIMEIRO APROBA NO PLENO DO CONCELLO UN PLAN XERAL ILEGAL, E AGORA VEN A MERCAR VOTOS PARA FACERSE NOVAMENTE CO PXOM.

.Soto transmitiu estes cálculos durante a súa intervención na Federación de Peñas Recreativas O Olivo, a cuxas instalacións acudiu acompañado de Maite Fernández e outros dous membros da súa candidatura.

.O candidato do PG augurou que o movemento veciñal vivirá co el "unha segunda época dourada" en barrios e parroquias. Defendeu a descentralización do Concello en favor, como reclamaron os presentes, dunha maior agilidade á hora de tramitar subvencións e asegurou que o seu goberno concederá licenzas de construción en só dous meses.

.Manoel Soto insistiu en que a súa formación debe ser a chave da próxima corporación para que non se repitan os "lios" do actual mandato e instó aos presentes á realizar "un exercicio de intelixencia fría" á hora de emitir o seu voto en lugar de facelo ao xeito "tradicional". A súa mensaxe é claro: "Necesitamos mediar entre uns e outros para que Vigo dea o maior cambio da súa historia".

UN PXOM NOVO SIN CORRUPCIÓN

o PP ea CORRUPCIÓN




PROGRAMA DO PARTIDO POPULAR



.



.
Crearemos una agencia pública, municipal, de alquiler de viviendas.
.
Se trata de un servicio universal que prestará especial atención a jóvenes y colectivos con dificultades de acceso a la vivienda.

Atenderá a los propietarios y a los solicitantes. Con esta iniciativa se consigue también la reducción sobre el precio del mercado.
.
Crearemos una empresa municipal de suelo que gestionará con agilidad los ámbitos de planeamientos previstos en el Plan General.
.
Asimismo, estableceremos un sistema de concurso con precio fijo en la enajenación de suelo público.
.
Al frente de esta agencia pública, seguirá existiendo la corrupción, al nombrar al Sr. Rivas (Gerente de Urbanismo con la Sra. Porro y Chema Figueroa) al mando de este organismo, y así controlar nuevamente las ilegalidades del nuevo PXOM de Vigo.

(CORRUPCIÓN: La corrupción consiste en el uso y el poder público para el logro de beneficios particulares o sectoriales, que no se identifican ni comulgan con el bien común)

luns, 21 de maio de 2007

PACTO ELECCIÓNS MUNICIPAIS 2007

O PSOE pode apear ao PP en Vigo co apoio do nacionalismo
.
ENQUISA: O Partido Popular obtería 12 concelleiros, fronte a 9 do Partido Socialista e 6 do Bloque Nacionalista Galego
.
Tres de cada cinco encuestados desexan reeditar na cidade o pacto de goberno como o da Xunta de Galicia
.
O Partido Popular perderá a alcaldía de Vigo, que quedará en mans do socialista Abel Caballero en coalición cos nacionalistas do BNG, segundo a enquisa do Instituto Opina. Un acordo entre as dúas forzas políticas que gobernan Galicia permitiralles recuperar a alcaldía que perderon fai tres anos e medio, cando romperon o pacto que selaran só seis meses antes. Tralo seu goberno en minoría, o PP da alcaldesa Corina Porro sobe dous concelleiros respecto de 2003, pero se queda a outros dous da maioría absoluta, segundo a enquisa, polo que o PSOE liderará o goberno da maior cidade de Galicia.
Os socialistas obterían o domingo nove concelleiros, un máis que en 2003. Os nacionalistas perden un edil e quédanse en seis, pero a suma de ambos partidos permitirá poñer fin ao mandato de Corina Porro, que mellorará os seus apoios en case sete puntos respecto de as últimas eleccións municipais. Será insuficiente para lograr a maioría absoluta, marcada en Vigo na liña dos 14 edís, segundo a enquisa. A inexistencia dun partido co que pactar condenará aos populares a regresar á oposición. O panorama municipal pasará por unha redución do número de formacións con representación no Concello, ao perder os dous concelleiros con que contaba o Partido Galeguista de Manoel Soto, alcalde socialista entre 1979 e 1991 e potencial comodín do PP para formar goberno.
Tres de cada cinco encuestados apoian o pacto entre socialistas e nacionalistas, que renovaron os seus candidatos tralo fiasco de 2003. O PSOE confía agora no ex ministro Abel Caballero, na actualidade presidente da Autoridade Portuaria, mentres que o Bloque apostou polo ex director xeral de Deportes da Xunta Santiago Domínguez. O 52% dos vigueses cre que á súa cidade convenlle un cambio de partido no Concello. Con todo, os encuestados móstranse escépticos sobre a posibilidade de que a substitución finalmente prodúzase, xa que o 54,5% deles cre que Corina Porro seguirá á fronte do goberno municipal.
O tumultuoso mandato que agora termina vese reflectido no suspenso xeneralizado ás catro forzas políticas representadas no Concello, con notas que oscilan entre o 4,67 ao PP e o 2,92 do partido de Manoel Soto. A xestión da alcaldesa, en cambio, obtén un 5,16. A metade dos entrevistados cre que a súa cidade mellorou durante o mandato que termina.
O urbanismo foi o telón de fondo da política municipal nos últimos catro anos, cunha proposta do Plan Xeral do goberno de Corina Porro rexeitada pola Xunta. O 45,7% dos encuestados cre que o Executivo galego actuou correctamente ao esixirlle ao Concello que o reformase. Curiosamente, esta opinión está máis extendida entre os partidarios do BNG que entre os do PSOE, malia que os nacionalistas apoiaron o plan e foi unha conselleira socialista a que decidiu o seu rexeitamento. O 75,5% dos cidadáns coincide en considerar imprescindible a existencia dun novo planeamento.
A enquisa revela un consenso xeneralizado sobre a necesidade de incrementar a protección ambiental da ría, e tamén un amplo escepticismo sobre a promesa do Goberno de axilizar a chegada á cidade da alta velocidade ferroviaria. Os vigueses, que se declaran mayoritariamente de esquerdas, aproban a xestión de Zapatero no Goberno nun 55,7% e suspenden a do galego Mariano Rajoy na oposición nun contundente 71,5%.

A DEMAGOXIA DO SR. SOTO



SOTO VOTÓ APROBAR UN PLAN XERAL ILEGAL SABIÉNDOLO.

.

PARA ESO USÓ LOS VOTOS DE LOS CIUDADANOS AL PARTIDO GALEGUISTA.

¿Arrepíntese dalgunha decisión tomada durante os oito anos que leva na oposición?
-Se tivese que votar hoxe a favor do Plan Xeral, non o fago nin tolo. Arrepíntome profundamente. Fíxeno como un exercicio de responsabilidade, pero é bochornoso. É un plan para a xente yuppie. Non teño nada en contra dos ricos, pero as infraestructuras deben ser para todos. Ten que prevalecer o ben común.
¿Garantiza un plan xeral así co Partido Galeguista no goberno?
-Cambiarémolo e rápido.

Quiere rebajar los metros de edificación en el rural para que los padres den a sus hijos terrenos donde vivir.
.
(Demagogia: Práctica política consistente en ganarse con halagos el favor popular - Degeneración de la democracia, consistente en que los políticos, mediante concesiones y halagos a los sentimientos elementales de los ciudadanos, tratan de conseguir o mantener el poder)
.
Puede impedir el Plan General que una familia de Teis se reúna a la hora de comer porque sus hijos sólo han podido comprarse un piso en Navia? El PG apela a un urbanismo que "no rompa las tradiciones gallegas" y defiende que las fincas del rural disfruten de permiso para edificar a partir de los quinientos metros cuadrados."
¿Qué pelotazo hace un paisano que construye una casa en su leira para un hijo? Queremos un control de los espacios, pero a las familias gallegas nos gusta estar cerca unos de otros y no tener que marcharnos a vivir a Ponteareas", argumentó Maite Fernández.Ésta es una de las principales propuestas para los barrios y parroquias del Partido Galeguista, que ayer se reunió con las directivas vecinales de Teis y Candeán. A la primera cita acudieron Manoel Soto, Maite Fernández y Benjamín González, el número tres, quienes completaron su programa de medidas con un plan de ayudas a las asociaciones, la descentralización administrativa y de los servicios sociales del Concello, así como brigadas de atención inmediata dedicadas a mantenimiento.
Otro de los puntos a potenciar será la lucha contra los malos tratos desde las vocalías de Mujer. Fernández defendió que la sensibilidad debe demostrarse "con hechos" y recordó que la primera casa de acogida en España se levantó en Vigo con Soto como alcalde. También se refirió a su intención de abrir una biblioteca, dentro de la red municipal que proponen, y de una sucursal de la Escuela de Música.
La número dos del Partido Galeguista reconoció "el estado de abandono" de Teis y destacó que la lista de reclamaciones que le entregaron los responsables del colectivo vecinal ya aparecen recogidas en su programa. Una de ellas es la recuperación del parque de A Guía. Manoel Soto lamentó su estado actual y prometió sustituir los eucaliptos que impiden la vista de la Ría por carballos. Además se mostró de acuerdo con la reivindicación de los vecinos de que el bus turístico llegue a la ermita.
El candidato a la Alcaldía reconoció la buena gestión del centro cívico y defendió una entrada subterránea del AVE desde Redondela con una calle por encima que descongestionaría el tráfico de Sanjurjo Badía.
En fin, a isto se lle chama ni más nin menos que DEMAGOXIA, Sr. Soto.

domingo, 20 de maio de 2007

CORRUPCIÓN

POLA SOSTENIBILIDADE

"Pacto Mundial y GRI: un esfuerzo común por la sostenibilidad"

En los últimos años, tanto las empresas como sus grupos de interés --accionistas, clientes, medios de comunicación, etc-- han experimentado una creciente preocupación y concienciación por la protección del Medio Ambiente y el desempeño social de las propias compañías.
Cuestiones como el gobierno corporativo, el respeto por los Derechos Humanos, la gestión del capital humano, la relación con proveedores, la prevención de riesgos laborales, la conservación de los recursos naturales, la lucha contra el cambio climático, la protección contra la corrupción o el soborno son algunos de los puntos clave a medio y largo plazo para las empresas y sus negocios.
Por este motivo, surge la necesidad no sólo de incorporar estos aspectos a la estrategia global de las compañías, sino también de comunicar estas actuaciones y demostrar su transparencia y su esfuerzo por lograr una mejora continua en esta materia.
Esta comunicación se plasma, entre otras herramientas, a través de diversos tipos de Informes elaborados por las compañías, que dan cuenta de su desempeño en gestión ambiental y social. Dos de ellos son las Memorias de Sostenibilidad y los Informes de Progreso relacionados con el Pacto Mundial. Estos Informes constituyen el comienzo de una mejora de sus relaciones con los grupos de interés y de su comunicación interna, la identificación de riesgos futuros y la mejora de la imagen corporativa, entre otros aspectos.
Las Memorias de Sostenibilidad reflejan la gestión y desempeño anual de las compañías en materia de desarrollo sostenible. Para su elaboración existen varios métodos, siendo la Guía 'G3' del Global Reporting Initiative (GRI) una de las más utilizadas por las compañías españolas. Esta Guía propone a las empresas una serie de indicadores económicos, sociales y ambientales sobre los que reportar.
Por otro lado, las compañías adheridas al Pacto Mundial están obligadas a elaborar anualmente un Informe, denominado 'Informe de Progreso' (COP), que debe reflejar y describir las acciones desarrolladas por las compañías para cumplir con los Diez Principios de este acuerdo.
Tanto el Pacto Mundial como el GRI son dos iniciativas voluntarias que contribuyen a la mejora de la gestión y la comunicación de la Responsabilidad Corporativa (RC) de las organizaciones. Recientemente, se han unido para crear un proyecto conjunto denominado 'Haciendo la conexión', que combina los requerimientos de reporte asociados a ambos. Esta alianza busca conectar y complementar el trabajo de cada uno para consolidar y armonizar esfuerzos en el área de RSC y animar a las compañías a adoptar estas políticas.
Multitud de firmas se encuentran ya adheridas a estas dos iniciativas: más de 3.000 empresas pertenecen al Pacto Mundial y otras 1.000 elaboran sus Memorias de Sostenibilidad según el GRI. Hasta ahora, para todas ellas era complicado complementar ambas herramientas, por lo que este acuerdo facilitará enormemente los procesos de reporting.
Para las compañías que hayan adoptado los principios del Pacto Mundial y que, a su vez, hayan decidido elaborar sus Memorias de acuerdo con la Guía del GRI, esta colaboración supone, por tanto, un proceso enormemente facilitador y sinérgico en su constante esfuerzo por profundizar y mejorar en su comunicación corporativa.

Begoña Beneytez. Directora de Servicios de Responsabilidad Corporativa de la Consultara URS España.

Jesús Mas. Consultor de Responsabilidad Corporativa de URS España.

sábado, 19 de maio de 2007

XOSE LUIS MENDEZ FERRÍN


OS CAMIÑOS DA VIDA
.
Da personalidade política da parroquia galega
..
..
O nacionalismo unionista, isto é, o maioritario, tense a el mesmo como herdeiro privilexiado, vinculeiro e patrucio, de Bóveda, de Castelao e do conxunto da memoria do Partido Galeguista.

O nacionalismo unionista, isto é, o maioritario, tense a el mesmo como herdeiro privilexiado, vinculeiro e patrucio, de Bóveda, de Castelao e do conxunto da memoria do Partido Galeguista. Eles, sen dúbida, son herdeiros lexítimos, pro non exclusivos. Non aceptan que tal herdo poida ser compartillado digamos que polo outro nacionalismo, o independentista, e tamén non aceptan que unha porción de leiras programáticas do nacionalismo histórico estean xa socializadas e que constitúan territorios de natureza comunal e, felizmente, propiedade nacional colectivizada.
Presántase, pois, o unionismo como o herdeiro único de Castelao e do vello nacionalismo. Pro, en realidade, o partido nacionalista unionista rexeita ou non asume os seus dereitos indiscutibeis sobre algunhas leiras do legado. Por exemplo: a idea, patrimonial nacionalista, da posta en vigor da freguesía ou parroquia administrativa é desbotado polos nacionalistas maioritarios actuais.Vivo en Vigo, concello galego de grande extensión territorial e moi disperso en canto ao poboamento. Aquí Bouzas (caso especial de vila que mantén a súa persoalidade), Teis, Lavadores, Cabral, mesmo a pequena Zamáns que persiste na sua vocación agrograndeira, e mais un vasto etcétera, considéranse a elas mesmas como parroquias e actúan como tales mediante entidades supletorias como son as asociacións veciñais, os patronatos de cemiterio privado, as xuntas de montes e de augas, as culturais e esportivas.Unha única freguesía ou parroquia de Vigo, Bembibre, goza actualmente de personalidade xurídico administrativa de seu e elixe o seo alcalde de bairro ou Vigairo. Isto ocorre, non por intervención dos herdeiros de Castelao, senón porque no franquismo xa existía a entidade local menor e o seu status procede de situacións anteriores á guerra de España nas que o agrarismo e o nacionalismo tiveron influencia política e ideolóxica.
Alí onde gobernou o nacionalismo maioritario ou unionista non só non executau o principio da parroquia administrativa promulgado pola Asemblea de Monforte de 1918, senón que semella como se lle producise usipra aos seus alcaldes e concelleiros a soa mención de tal posibilidade. Naturalmente, os partidos sucursalistas nin sequera pensan no asunto.
Sen embargo, a lei galega (e a española) de réxime local prevé a libre constitución de entidades administrativas de rango inferior ao municipio. Pro con todo, a lei portuguesa de autarquías é a que presenta o modelo máis axeitado á nosa realidade, como soía decerse outrora.
Ao socio nacionalista da Xunta de Galicia aínda non se lle ocorreu propór unha lei autonómica deste teor que nos homologaría efectivamente con Portugal na liña estratéxica da euro-rexión na que tampouco ninguén acredita. En todo caso, aquí e agora, coa lei vixente na man os concellos poden crear se queren Xuntas de Freguesía e o pobo pode elixir por sufraxio universal o seu Vigairo, cousa que Castelao considera obxectivo irrenunciábel do nacionalismo en Sempre en Galiza.
Que eu saiba, nesta campaña electoral, só tratan en serio deste tema as candidaturas de Mariano Abalo (Cangas de Esquerda) e de Moncho Lareu (FPG) en Vigo.

PABLO GONZÁLEZ MARIÑAS



ES EL MOMENTO

.......
. (EDITADO O 31 DE MAIO DE 2004)
.......................................................
EL ESTATUTO posibilita instituir la comarca como entidad local, reconocer personalidad a la parroquia, crear agrupaciones basadas en hechos urbanísticos y constreñir la provincia a una funcionalidad residual, coordinada por la Xunta en cuanto afecte al interés general de Galicia. Nada de esto se hecho sin embargo en veintitrés años de acomodación a la conveniencia partidista.
.
Disfrutamos de un gran lujo orgánico: parroquias, entidades locales menores, concellos, comarcas, provincias, áreas metropolitanas en ciernes, servicios de nivel autonómico, administración periférica del Estado y hasta delegaciones comunitarias europeas. Y, sin embargo no tenemos nada serio, porque carecemos por pereza y cobardía de un modelo territorial propio articulado y eficaz. Si lo que el Estatuto dice ya no sirve, cámbiese, es el momento. Si sirve, cúmplase o adáptese. Pero acabemos con esa sombra amarga de estar siendo desleales a nuestra norma institucional básica.

venres, 18 de maio de 2007

DECÁLOGO DE EU-IU

EU-IU DEFENDE UN DECÁLOGO DE MEDIDAS URXENTES PARA FREAR O AUXE DA ESPECULACIÓN INMOBILIARIA EN VIGO
.
EU-IU terá este decálogo como norma elemental para o comportamento dos nosos cargos políticos no concello de Vigo, no obxetivo de parar a especulación inmobiliaria e o desmesurado peso do ladrillo no desenvolvemento das nosas economías locais, un peso que supón que, se fai 10 anos o peso da construción na economía era do 11,7%; en 1996 a construción xa aportaba un total do 14,3 % do emprego en España e en 2005 a súa relevancia no emprego foi máis significativa, un 13,9% de postos de traballo directo e o 18% de forma directa. En resumo, a construción xera o 21,9 % do emprego en España, e o 18,3% do PIB. Esto supón que o pinchazo da chamada burbulla inmobiliaria sometería a un alto porcentaxe de cidadáns a una situación de crise e desemprego. Non é cuestión de dar máis licencias de obra senón orientar o sector da construcción o mantemento e rehabilitación do xa construido, o caso do casco historico de Vigo é bo paradigma delo.
No século XIX permitiuse aos caciques e aos terratenientes aproveitarse do ensanche das cidades e iníciar un modelo de revalorizar o chan mediante cualificacións e recalificacions que se foron prolongando ata os nosos días, permitindo na actualidade pelotazos, fundamentalmente a través de convenios que chocan coa ética pública, son inmorales e, o que é máis grave, converten o dereito cidadán á vivenda nun artigo de luxo inalcanzable par a maioría dos mozos e dos cidadáns.
.
POR ISO EU-IU PROPÓN O SEGUINTE DECÁLOGO PARA PARAR A ESPECULACIÓN INMOBILIARIA
.
1.- Aplicar a Lei de Expropiación forzosa a todo o chan no que se vaia a desenvolver o plan, e en consecuencia, sobre o que se vaia a construír. Iso implica que se paga a justiprecio en función do seu valor agrícola-rústico, non en función do valor virtual que se lle outorga ao voo ou ao que se vai a construír encima.
.
2.- Eliminar a cualificación do chan; no chan débese construír ou non, en función da decisión da Comunidade correspondente, a través dos seus representantes, e expresada nos PXOM legalmente realizados.
.
3.-Evidentemente haberá chan especialmente protexido por razóns medioambientais, paisaxistica ou culturais, de acordo con criterios locais, autonómicos, estatais e europeos.
.
4.- Establecer que a obrigación de urbanizar corresponde á autoridade local expropiatoria, de acordo co plan legalmente aprobado.
.
5.- Promover que a autoridade que ten que urbanizar contrate empresas especializadas en urbanizar e construír. Devandita actuación urbanizadora haberá que facela mediante contratos públicos, competitivos e transparentes.
.
6.- Prohibir os convenios urbanísticos, e flexibilizar ao mesmo tempo as modificacións do Plan, garantindo a transparencia e a participación cidadá.
.
7.- Reformar a normativa de incompatibilidades de concelleiros e alcaldes, de forma que se lle apliquen con matizacions as normas sobre conflito de intereses e incompatibilidades que se aplican a altos cargos do Estado, por exemplo, a prohibición de traballar nos dous anos seguintes ao seu cese para empresas coas que tivesen relación durante o exercicio do seu cargo.
.
8.- Independizar a oficina de conflitos de intereses do Estado, do Goberno. Recoñecerlle a devandita oficina o dereito a solicitar datos a Facenda, Bancos, Notarios, Rexistradores, para a detección de casos de corrupción.
.
9.- Reforzar a fiscalía anticorrupción e as fiscalias de medioambiente, así como especializar xuíces nese ámbito.
.
10.- Reformar o financiamento dos concellos, adecuando ingresos a competencias realmente exercidas.

xoves, 17 de maio de 2007

APROBADA A LEI DO LITORAL

A lei que limita a edificación do litoral ata o 2009 entra en vigor
.
Impide construír en 3.000 hectáreas a menos de 500 metros do mar
.
A restricción afecta só a solo urbanizable e non paralizará ningún edificio en execución
.
A rápida tramitación blinda 85 concellos costeiros antes do 27-M
.
A construción na franxa do territorio galego de maior valor paisaxístico e máis exposta á forte presión urbanística queda restrinxida de forma cautelar desde hoxe en 85 concellos costeiros coa entrada en vigor da Lei de Medidas Urxentes en Materia de Ordenación do Territorio e do Litoral. A norma, que a Xunta publicou onte no Diario Oficial de Galicia, prohibirá edificar durante dous anos en 3.000 hectáreas de solo urbanizable situado a menos de 500 metros do mar, o que equivale ao 13% da superficie na que se pode construír na costa.
As restriccions, coas que Galicia segue o camiño que xa emprenderon con éxito comunidades como Asturias, Cantabria, País Vasco e Cataluña, aplicaranse ata que os concellos do litoral adapten a seu planeamento á lei urbanística 9/2002 -un requisito que na actualidade só cumpren 14 municipios, dos que únicamente é costeiro A Pobra do Caramiñal, cuxo plan ten a aprobación parcial- ou ben ata que a Xunta aprobe o plan integral do litoral. Ese documento, que xa debía estar listo desde o 1 de xaneiro do 2006, dividirá os 1.700 quilómetros de costa en cinco zonas -A Mariña lucense, Costa Ártabra, Costa dá Morte, Rías Baixas e as illas- para concretar o ámbito de protección de acordo coas singularidades orográficas e de ocupación de cada unha. Tendo en conta que a elaboración do planeamento urbanístico require máis ou menos máis de cinco anos de tramitación, o veto ao ladrillo a menos de 500 metros do mar estenderase nos concellos afectados durante os dous anos de vixencia máxima que a Xunta dáse na lei. Touriño xa anunciou a semana pasada que o plan do litoral non verá a luz ata os primeiros meses do 2009. Ademais da Pobra do Caramiñal, só A Illa de Arousa escapa, por razóns obvias, á aplicación da nova norma autonómica.
.
Municipios máis afectados
.
Os concellos nos que a lei terá máis incidencia son Vilanova de Arousa, Muxía e Outes, nos que o 100% do seu solo urbanizable atópase a menos de 500 metros do mar. En tres máis, a proporción de solo urbanizable nesa franxa de protección autonómica supera o 80%: Oia (80,3%), Porto do Son (80,7%) e Fisterra (92,8%). Pero a norma non implicará a paralización de ningún edificio que xa estea en construción, sempre que dispoña, está claro, da licenza correspondente. Neste caso, catro concellos concentran a totalidade do seu solo urbano nos 500 metros terra dentro. Son Corcubión, Muxía, O Grove e, como é lóxico, A Illa de Arousa. Noutros dez municipios, os asentamentos urbanos nesa zona superan o 80% da edificación no municipio: Fisterra (99,8%), Laxe (94,3%), Mañón (82,3%), Miño (89,5%), Neda (90%), Porto do Son (96,4%), Sada (93,7%), Cangas (86,8%), Oia (85,7%) e Vilanova de Arousa (81,9%).
A Xunta suscita a lei como un paréntesis para planificar como debe crecer a zona máis fráxil do país, onde cada actuación debe ser moi medida.

mércores, 16 de maio de 2007

DECÁLOGO DE OUTRO VIGO É POSIBLE

A partir das suxerencias dos socios e socias, das aportacións dos diferentes documentos elaborados pola propia asociación, por outros colectivos e por persoas expertas nos diferentes temas, OUTROVIGO elaborou un decálogo que recolle aqueles aspectos que, na nosa opinión, debería ser obxecto de principal atención na campaña electoral e nos próximos catro anos de mandato municipal.
.
DECÁLOGO
.
1. Protección dos dereitos cidadáns no ámbito municipal.
.
O Concello debe desenvolver unha política activa en relación ao respecto e defensa dos dereitos cidadáns dos veciños. Para elo propoñemos tres posibles liñas de actuación:
1) A Administración Local debe procurar unha solución directa e extraxudicial ás situacións de conflito, sen obrigar sistematicamente aos cidadáns a recorrer aos tribunais de xustiza para obter o recoñecemento dos seus dereitos.
2) Débense corrixir as deficiencias do funcionamento do Concello que sexan denunciadas polos cidadáns –tanto de xeito individual como colectivo- e que incidan no ámbito dos seus dereitos fundamentais. Neste sentido os informes dos Valedores nos seus distintos niveis poden e deben ser referentes inexcusables.
3) As Administracións Locais deben promovelo respecto á dignidade e á calidade de vida daqueles que habitan no seu territorio. Un instrumento útil neste sentido é o que pódese derivar da adhesión do Concello –polo seu intrínseco valor coma texto-guía neste ámbito- á “Carta Europea de Salvagarda dos Dereitos Humanos na Cidade” (Carta de Saint-Denis de 18 de maio de 2000).
.
2. Mobilidade e accesibilidade sostibles
.
Realización dun
“pacto de mobilidade,” que implique á cidadanía, a fin de substituír os medios de transporte motorizados por outros de maior eficacia ambiental e social, potenciando o transporte colectivo como alternativa ao automóbil privado, diminuíndo a mobilidade motorizada e facilitando a accesibilidade mediante sendas peonís e ciclistas.
Adoptar a proposta de UGT sobre a saída sur con creación da Estación Intermodal de Sárdoma como punto de lanzamento do tren metropolitano de proximidade (Eixe Vilagarcía-Salvaterra-Viana), o metro urbano, a conexión co porto de Bouzas e cos grandes núcleos de mobilidade: aeroporto, universidade, hospitais (Meixoeiro e o novo de Valadares) ,zonas industriais, as praias e o Val Miñor.Creación dun consorcio metropolitano de transporte con integración tarifaria dos diferentes operadores e coordinación estrita dos distintos medios de transporte (tren, bus urbano e interurbano, barco e taxi)
.
3. Cidade e territorio
.
Concibir a cidade com
o un recipiente estanco non é só un erro desde o punto de vista funcional senón que rompe a solidariedade que debe presidir a relación entre tódolos cidadáns. A cidade debe reafirmar a súa vocación de constituírse en nodo dunha rede que abrangue un espazo máis amplo que o termo municipal. Relacións económicas, comerciais, culturais e sociais conectan a cidadáns, empresas e institucións conformando un único territorio que demanda a posta en marcha de mecanismos de decisión, de sínteses de vontades e de prestación de servizos. Vigo, pola súa importancia, debe liderar a potenciación desta rede, e apostando por compartir e intercambiar, fuxindo da imposición e da competencia inútil. A planificación do territorio, o transporte, o abastecemento de augas e a xestión cultural poden ser algúns dos apartados onde comezar a dar pasos.
.
4. Cidade educadora
.
Vigo forma parte, desde hai anos, da Asociación Internacional de Cidades Educadoras e, sen embargo, a penas se toman iniciativas para facer realidade as propostas recollidas na
Carta da Asociación do 2004. Entre os puntos recollidos no citado documento destacamos os que seguen:
Todos os habitantes dunha cidade terán o dereito a gozar, en condicións de liberdade e igualdade, dos medios e oportunidades de formación, entretemento e desenvolvemento persoal que a mesma ofrece.
Na planificación e goberno da cidade tomaranse as medidas necesarias encamiñadas a suprimir os obstáculos de calquera tipo, incluídas as barreiras físicas, que impidan o exercicio do dereito á igualdade.
As municipalidades exercerán con eficacia as competencias que lles correspondan en materia de educación. Sexa cal fora o alcance destas competencias, deberán suscitar unha política educativa ampla, de carácter transversal e innovador, incluíndo nela todas as modalidades de educación formal, non formal e informal e as diversas manifestacións culturais, fontes de información e vías de descubrimento da realidade que se produzan na cidade.
Así mesmo, o municipio no proceso de toma de decisións en calquera dos ámbitos da súa responsabilidade, terá en conta o impacto educativo e formativo das mesmas.
As cidades deberán ser conscientes dos mecanismos de exclusión e marxinación que as afectan e das modalidades que revisten, e desenvolverán as políticas de acción afirmativa necesarias. En especial, atenderán ás persoas recentemente chegadas, inmigrantes ou refuxiados, que teñen dereito a sentir con liberdade a cidade como propia. Dedicarán esforzos a fomentar a cohesión social entre os barrios e os seus habitantes de toda condición.
O municipio deberá garantir información suficiente e comprensible e incentivar aos seus habitantes a informarse. O municipio identificará os colectivos que precisen dunha atención singularizada, e poñerá á súa disposición puntos especializados de información, orientación e acompañamento.
Á súa vez, establecerá programas formativos en tecnoloxías da información e as comunicacións para todas as idades e grupos sociais coa finalidade de combater novas formas de exclusión.
A cidade educadora deberá ofrecer a todos os seus habitantes, como obxectivo necesario para a comunidade, formación en valores e prácticas de cidadanía democrática: o respecto, a tolerancia, a participación, a responsabilidade e o interese polo público, polos seus programas, os seus bens e os seus servizos.
.
5. Un novo PXOM para Vigo
.
Vigo ten que transformarse fisicamente na cidade que pode e debe ser segundo as súas potencialidades: dinamismo económico, rica personalidade diversa e natureza privilexiada. Para isto precisa unha nova cultura do territorio e un ordenamento sostible. Pero o PXOM AP-2006 é un plano esencialmente inculto, economicista e especulativo. Por iso é insostible, ilegal e irrecuperable. A Orde CPT-2007 non pode transformalo no plano que Vigo precisa. É necesario un novo PXOM. Necesario e posible, porque non é urxente. As necesidades urxentes para o desenvolvemento da cidade (solo industrial, vivenda protexida, infraestruturas, ciclo da auga, sanidade, xustiza) poden resolverse, de xeito sostible e xuridicamente seguro, en colaboración coa Xunta de Galiza e dentro do ámbito metropolitano. Vigo precisa un novo PXOM, culto e participativo. Un PXOM que faga da cidade un espazo de vivencia, convivencia, cultura e relación cotiá coa beleza e a natureza. Un PXOM que respecte os sinais de identidade desta cidade plural (urbana, mariña e rural; industrial e portuaria; galega e universal) e os consolide como un legado cultural. Un PXOM que deseñe o desenvolvemento da cidade minimizando a súa ocupación do territorio. Un PXOM integrado no ámbito territorial das Rías Baixas e que protexa os seus valores ambientais e paisaxísticos. Un PXOM acorde coa futura normativa estatal e galega sobre ordenamento territorial, urbanismo, medio ambiente, paisaxe, protección do rural e protección do litoral.
.
6. Medio ambiente e paisaxe
.
A crecente degradación ambiental e paisaxística de Vigo fai urxente a creación dunha verdadeira concellería de medio ambiente e desenvolvemento sostible, con cinco tarefas estruturais urxentes:
1. Unha estratexia local para o desenvolvemento sostible, inserida nas estratexias galega, estatal e europea, e que incluiría un programa de acción ante o cambio climático.
2. Un plan ambiental e paisaxístico, que comprendería o inventario, avaliación, protección e rexeneración do medio ambiente e a paisaxe, abarcando todos os ámbitos (núcleo urbano, medio rural, coroa de montes, leitos, humidais, litoral e ría), ademais de cooperar na protección do patrimonio arqueolóxico e da paisaxe cultural.
3. Un plan de control e xestión do metabolismo urbano (consumo de enerxía, ciclo da auga, emisión de gases, residuos industriais sólidos e líquidos, residuos sólidos, ruído). Tarefas urxentes: control estrito do metabolismo industrial (enerxía, gases, líquidos e sólidos). Normativa local de ruído con límites de emisión e inmisión que garanta a protección dos dereitos fundamentais dos cidadáns en todo o termo municipal, así como a protección do interior das vivendas contra toda contaminación acústica.
4. Un plan de infraestruturas de xestión ambiental. Tarefas urxentes: Sistema municipal de saneamento con separación de augas pluviais e fecais. Varias depuradoras sectoriais (industriais e urbanas) en lugar da macrodepuradora do Lagares. Rede de puntos limpos.
5. Participación no deseño, control e xestión do plan local para a mobilidade sostible.
.
7. Participación cidadá.
.
OVEP, como organización de participación cidadá, considera que a democracia é un proceso dinámico de interrelación entre o poder político municipal e a cidadanía, e que non é suficiente a comunicación cada catro anos por medio do voto, senón que deben articularse canles para abrir un diálogo bidireccional. Polo tanto, demandamos o desenrolo de medidas para establecer dito diálogo:
1. Garantir o acceso á información da Administración Local.
2. Consultas cidadás de opinión.
3. Presupostos Participativos.
4. Creación de Consellos Cidadás.
5. Creación de Espazos e Centros do Ensino co obxectivo de educar á xuventude na participación e na responsabilidade cívica.
6. Transparencia na xestión, retribucións e declaracións dos concelleiros.
7. Respecto ao Patrimonio cultural, histórico e social da cidade.
8. Desenvolvemento da Axenda 21 e da Carta de Aalborg, que no seu punto I.13 fala do protagonismo dos cidadáns na construción da comunidade.
A participación cidadá só se pode establecer nunha sociedade na que os cidadáns e cidadás se coñezan nun ambiente que sexa “vivo” e se identifiquen coas xeracións anteriores que fixeron a súa cidade
.
8. Recuperación do barrio histórico
.
Imprescindible redacción dun
Plano de Rexeneración Urbana, integral nos seus obxectivos e contidos e integrado na súa forma de xestión. Tal Plano debe conter as estratexias, obxectivos, medidas e accións xerarquizadas e temporalizadas que se deben acometer integradamente nos distintos ámbitos que están na orixe dos procesos de degradación: o urbanístico, o patrimonial, o social, o económico e o organizativo.
Este Plan debe ir encamiñado ás seguintes liñas estratéxicas:
- Conseguir a plena recuperación do uso residencial como uso principal do barrio, como elemento básico da revitalización e recuperación da zona.
- Garantir a conservación plena do patrimonio cultural
- Garantir a plena integración física, económica e social do Casco Vello no resto da Cidade.
- Garantir a diversidade de usos e a diversidade social.
- Recuperar a relación e a identidade do conxunto dos cidadáns vigueses co barrio que representa as súas orixes como cidade. Para lograr estas finalidades son necesarios recursos económicos, organizativos, técnicos e materiais expresos e convenientemente planificados, como:
- A creación e posta en marcha dun órgano xestor único municipal de carácter técnico- administrativo para a Rehabilitación urbana (Oficina Municipal de Rexeneración Urbana, por exemplo), de carácter pluridisciplinar e de dependencia directa da alcaldía, que liderará o proxecto como proxecto de cidade.
- A redacción e aprobación dun Plano de Rexeneración Integral, amplamente consensuado e que abranga os ámbitos do actual Casco Vello, primeiro ensanche e barrios tradicionais do Centro, así como o Casco Vello de Bouzas.
- A creación e posta en marcha dun equipo municipal permanente de obras de conservación de bens culturais, dependente do órgano xestor ou dirixido por el, encargado do mantemento especializado tanto do espazo público do casco Vello de Vigo e Bouzas, como doutras zonas e elementos de interese cultural da cidade.
.
9. Cultura
.
É preciso defender criterios de sostibilidade cultural, repensando culturalmente a cidade, construíndo un discurso histórico-cultural de Vigo, sobre os seguintes eixes:- potenciación da participación cidadá, con definición dun modelo de xestión e creación dun consello asesor
- recuperación/conservación/difusión do patrimonio
-desenvolvemento dunha política cultural dende a integración espacial abranguendo toda a actividade cultural e coordinando todos os ámbitos na súa orientación á cidadanía
- equilibrio entre a centralización de espazos e a descentralización en grandes áreas urbanas, nas que se deseñen modelos experimentais.
- atención ao patrimonio histórico artístico documental, mariño tradicional, etc- activacións dos actuais espazos culturais.
-proxección interior/exterior do patrimonio cultural e promoción alleo. acción firme na creación cultural: deseño, teatro. Fotografía/audiovisual, música, cine, etc.
.
10. Activación da interlocución
,
Vigo está a marcar unha estela de falta de entendemento entre a súa representación política e tamén unha falta de ensamblaxe do conxunto das organizacións sociais de todo tipo que integran o sociograma da cidade. A cidadanía esixe un impulso conciliador que leve a estimulación de acordos en procesos e métodos, un catálogo de boas prácticas na xestión, para abordar a solucións dos grandes problemas estruturais e o artellamento das principais estratexias de futuro. Consideramos que a praxe política debe imbuírse dunha vontade conciliadora que permita unha cidade para os cidadáns e cidadás.
Vigo debe, xa que logo, dotarse na vindeira lexislatura, como iniciativa preferente, dun novo instrumento para executar a única acción política posible: a cargada de sostibilidade.
Vigo, Maio 2007

martes, 15 de maio de 2007

EUROPA CONTRA O CAMBIO CLIMÁTICO

Europa da un cálido recibimiento a la campaña de la Comisión sobre el cambio climático
.
¿Sabía que los hogares son responsables del 16% de las emisiones de gases de efecto invernadero? Con una campaña titulada “Tú controlas el cambio climático”, la Comisión Europea anima a los ciudadanos europeos a que asuman su responsabilidad y cambien sus hábitos para minimizar su contribución al calentamiento del planeta y reducir su “huella de carbono”.
.
Cuatro de los cinco años más calurosos de la historia se han producido en lo que va de milenio... y el quinto fue 1998. Hoy en día, la mayor parte de la comunidad científica admite que nos enfrentamos a un cambio climático inducido por el ser humano. Esto puede producir indiferencia, impotencia o incluso fatalidad entre muchas personas, que piensan: “Si el planeta se va a achicharrar de todas formas, ¿ para qué preocuparse?” o “¿Es que lo que yo haga va a suponer alguna diferencia?”.
De hecho, la nueva campaña de la Comisión deja claro que hay muchas cosas que cada uno puede hacer para combatir el cambio climático. “Muchos dicen que sus acciones individuales no son importantes. Yo les digo que al contrario: los hogares europeos son responsables de una buena parte de las emisiones de gases de efecto invernadero en la UE”, afirmó el Comisario de Medio Ambiente, Stavros Dimas.
Los hogares europeos en su conjunto representan un tercio del consumo de energía de la UE, y por tanto son responsables de aproximadamente una quinta parte de las emisiones de gases de efecto invernadero que se producen en la Unión. Aproximadamente el 70% de esta energía se consume en calefacción, el 14% en calentar agua y el 12% en iluminación y alimentación de aparatos eléctricos. Además, los vehículos particulares generan una décima parte de las emisiones de gases de efecto invernadero de la UE.
.
Levantando el vuelo
.
El 29 de mayo de 2006, el Presidente de la Comisión, José Manuel Barroso, y el Comisario de Medio Ambiente, Dimas, lanzaron en Bruselas de forma oficial la campaña “Tú controlas el cambio climático” que se desarrolla en toda la UE. Se descubrió un póster gigante de la campaña, en el que aparece una llamativa imagen de la Tierra con un termostato enorme en la fachada del Berlaymont, el edificio principal de Ejecutivo comunitario en Bruselas. El Primer Ministro belga, Guy Verhofstadt, y el Ministro Federal de Medio Ambiente de Bélgica, Bruno Tobback, acompañaron al Comisario Dimas en la ceremonia de lanzamiento.
En el transcurso de la semana siguiente se descubrieron carteles gigantes similares en edificios públicos de la mayoría de las capitales europeas. Así, por ejemplo, en Dinamarca el anuncio de la campaña se colgó de la fachada de la Agencia Europea de Medio Ambiente, y en Austria se colocó un póster gigante en la sede del Ministerio de Medio Ambiente.
Hubo estatuas en varias capitales europeas que cambiaron su vestimenta. Así, el atrevido Manneken Pis (niño orinando) de Bruselas, lució una camiseta especial de la campaña con motivo del lanzamiento.
Durante la rueda de prensa, el Presidente Barroso habló de la amenaza que supone el cambio climático, de la importancia de la cooperación internacional y del papel de liderazgo de la UE en este terreno. “La lucha contra el cambio climático es una de las prioridades de la Comisión” afirmó, dando el pistoletazo de salida a la campaña. También puso de relieve la importancia del esfuerzo individual para combatir el cambio climático.
.
Informando a todo el mundo
.
La campaña, que se prolongará desde el 29 de mayo de 2006 hasta febrero de 2007, empleará todas las herramientas de comunicación disponibles para transmitir este importante mensaje: iniciativas de relaciones públicas, anuncios de televisión, publicidad en la calle y medios de comunicación electrónicos, incluida una página Web dedicada a ella.
En septiembre de 2006 se lanzará un programa escolar dirigido a alumnos de entre 13 y 18 años. A estos alumnos de secundaria se les animará a que lleven un diario de CO2 en el que vayan anotando su aportación a la reducción de emisiones de carbono. También se les pedirá que firmen un compromiso para reducir sus emisiones de CO2.
Los ciudadanos que ya hacen algún esfuerzo para reducir el impacto medioambiental de sus actividades, a quienes se alienta para que sigan cambiando sus hábitos y se conviertan en auténticos embajadores de la campaña, son el principal objetivo de la iniciativa.
.
Para dejar menos huella
.
El ciudadano europeo medio produce 11 toneladas de emisiones de gases de efecto invernadero al año. Reducir esta huella de carbono no tiene por qué costarnos lo que vale el planeta, pero no tomar medidas con seguridad que nos cuesta la Tierra. En sus cuatro apartados (baja, apaga, recicla y camina), la página Web de la campaña ofrece una gran cantidad de consejos prácticos y relativamente “indoloros” para recortar nuestras emisiones de carbono personales (ver el cuadro más abajo).
Por ejemplo, si bajamos el termostato tan sólo 1 °C, reduciremos en un 10% la energía que empleamos para calentar nuestro hogar. Esto es bueno para el medio ambiente, y, de forma más inmediata, también para nuestra cuenta corriente. La mitad de los trayectos que se realizan en automóvil en las ciudades cubren recorridos inferiores a 3 kilómetros. Estos trayectos tan cortos requieren una cantidad de carburante desproporcionadamente elevada. Caminar o moverse en bicicleta sería mucho más sano tanto para el medio ambiente como para la gente.
Como muestra de los resultados de nuestro esfuerzo conjunto y lo relativamente sencillas que pueden ser las soluciones, Renita Bhaskar de la DG de Medio Ambiente señala que “Si todos los europeos apagasen sus electrodomésticos y aparatos electrónicos en lugar de dejarlos en modo stand-by, se ahorraría electricidad suficiente como para suministrar a un país del tamaño de Bélgica”.

luns, 14 de maio de 2007

INFORME DO VALEDOR DO CIDADÁN



O Valedor do Cidadán presenta o informe "Hábitos de consumo da cidadanía viguesa"
.
.
O Valedor do Cidadán durante a presentación da enquisa.O grao de concienciación dos vigueses con respecto a cuestións como o consumo responsable de auga e enerxía e a xeración de residuos aumenta do casco urbano ao rural e canto menor é a idade, segundo se desprende do informe "Hábitos de consumo da cidadanía viguesa", emitido polo Valedor do Cidadán.
Para realizar este informe leváronse a cabo máis de 1.300 entrevistas persoais na vía pública cun cuestionario de 40 preguntas, clasificadas nos apartados de "Consumo de enerxía", "Consumo de auga", "Xeración de residuos" e "Consumo responsable". Cada unha destas preguntas contaba con catro respostas posibles, desde "nada concienciado" ata "moi concienciado", pasando por "pouco" e "bastante concienciado". A análise dos datos obtidos serve para coñecer as porcentaxes da cidadanía implicada nestes comportamentos de consumo tanto de forma global como por idades, sexo e zonas do termo municipal.
En canto ao grao de concienciación global, o 65% dos enquisados sitúanse na categoría de "pouco concienciados", fronte ao 32,7% que se consideran "bastante concienciados". Os "nada concienciados" e "moi concienciados" atinxen porcentaxes do 1,9% e do 0,4% respectivamente. No conxunto de Vigo non se observan grandes diferencias no grao de concienciación por sexos, que alcanza cifras similares ás mencionadas en cada unha das catro categorías. En cambio, os "bastante concienciados" e "moi concienciados" son máis a medida que diminúe a idade: un 37,7% para o tramo de 15 a 34 anos, fronte a un 21,6% para o de 71 a 99 anos.
Por zonas, aumenta notablemente a porcentaxe dos "bastante concienciados" e "moi concienciados" desde a zona urbana á rural. Así, na zona urbana son o 28,7%, mentres que na semi-urbana representan o 32,1% e na rural, o 53,5%.
A modo de síntese, o informe constata que en cinco das preguntas formuladas cando menos dúas de cada tres persoas afirman seguir as condutas en cuestión "case sempre" ou "sempre". As preguntas son as seguintes:
Reutiliza bolsas de plástico que lle dan no supermercado, usándoas como bolsas de lixo, por exemplo?
Acostuma vostede manter apagadas as luces dos cuartos da casa mentres non hai ninguén nelas?
Á hora de decidir a compra dun coche, ten en conta o seu consumo?
Cando ten que pór unha lavadora ou lavalouzas, espera a ter roupa suficiente ou louza para enchelas ou utilízaas a media carga, se ten a opción?
En xeral, acostuma lavar a roupa en auga fría?
Polo contrario, a outras 19 preguntas só responden "case sempre" ou "sempre" un máximo de unha de cada tres persoas:
Entrega os aceites a empresas especializadas ou lévaos a puntos limpos?
Desfaise de residuos sólidos (restos de comida, papeis de pouco volume etc.) tirándoos polo WC?
Á hora de comprar un moble, ten en conta se se trata de derivados de madeira certificada con logotipo ecolóxico FSC?
Intenta comprar produtos certificados coa marca de comercio xusto?
Consume produtos que exhiben algún tipo de etiqueta ecolóxica?