ORIOL NEL-O, XEOGRAFO

«O deterioro da costa en Galicia pódese frear como o fixo Cataluña»

.

Entrevista

.

Xeógrafo de formación e pensamento, Oriol Nel-o, 49 anos, secretario para a planificación do territorio da Generalitat, asegura que «o deterioro da costa en Galicia pódese frear mediante consenso social, como o fixo Cataluña».

-En Cataluña, o plan director aprobouse no 2005 con moi bos resultados. O que fixemos foi tomar todo o solo non urbanizable e urbanizable non delimitado e indicar que alí non se ía a poder construír nunca. Isto supuxo sacar do proceso urbanizador, en primeira liña de costa, eses 500 metros sobre a liña interior do mar, o equivalente a 240 quilómetros cadrados, dúas veces e media o término municipal de Barcelona.

-¿Como se procedeu legalmente? -Aos corenta días de tomar posesión, o conseller adoptou a medida cautelar de suspensión de licenzas e trámites para estes solos nos 75 municipios do litoral. O proceso de tramitación foi moi pacífico, pois só houbo 70 alegaciones, cen recursos e apenas unha ducia de contenciosos, poquísimos tratándose destas materias. É verdade que gobernos anteriores nunca se atreveron a tomar unha decisión deste tipo.

-¿Como se urdió ese consenso social? -Levamos bastantes debates sobre o mantemento de usos turísticos e a sua compatibilidad co desenvolvemento inmobiliario. A industria turística é unha das principais fontes de ingresos da Costa Brava e a Costa Dourada e, de proseguir a transformación da paisaxe ao ritmo que vai, a súa calidade correría riscos de verse menoscabada. Ou sexa que o propio modelo cargábase o modelo... -Exacto. É un pouco coma se serras as patas das cadeiras sobre as que estás sentado.

-¿É reversible o grado de deterioro actual da costa galega? -Absolutamente. Nós xa tiñamos urbanizado o 50% da costa e vostedes están lexísimos. Creo que a decisión da Xunta é completamente atinada, oportuna e necesaria.

-¿Que facer coas construcións problemáticas? -Primeiro hai que limitar e ordenar o desenvolvemento futuro desa franxa costeira dos 500 metros; despois, pensar como reconducir o xa feito, porque suscitarse procesos de expropiación, de entrada, é máis complexo, require moitos recursos e non é prioritario, salvo excepcións.

-¿O desenvolvemento fácil supón a ruína a medio prazo? -Lévanos a unha situación insostenible. O solo é un recurso finito.