OLIMPO

Zeus, o teu fillo volveu, e traio a destrución do olimpo.

.

Os partidos no goberno habilitaron portas traseiras e construído pasadizos nas leis e desarmaron a una cega administración de xustiza, políticos no goberno cometen, autorizan o encubren delitos.

Os secretarios, tesoureiros e interventores teñen a lingua cortada, e o destino dos técnicos está en mans dos gobernantes. Os cidadáns, indefensos, denuncian os valedores, colocados polos partidos, decláranse incompetentes. O fiscal, as ordes do fiscal xeral, quéixase. Eles, os xuíces e maxistrados, como pequenos deuses coas súas pequenas limitacións, desde os sotos do olimpo obsérvannos. Para eles, o tempo non existe, o evidente ha de ser demostrado, e non poden interferir no destino dos mortais nin nas inxustizas dos deuses: a condena é para o pobo e a impunidade para os gobernantes.

Aliviar o sufrimento das vítimas atraería a vinganza implacable de Zeus e perderían os seus pequenos privilexios e xa nunca poderían subir a os semisótanos. Se algunha vez, todo o peso da lei cae sobre os eternos, a súa levedad vólvese absolutamente insoportable para os mortais.