Nin os amigos íntimos de Touriño conciben que algún día retorne. O seu ciclo está finiquitado por razóns electorais, de partido e xeracionais. O seu socio durante catro anos na Xunta tardou quince días, pero tamén dimitiu. Con todo, o futuro de Touriño e de Quintana non discorre por camiños paralelos. O dirixente nacionalista é doce anos máis novo, controla a súa propia corrente no BNG e desde a Xunta alimentou unha rede de corifeos que anhelan volver loar as súas virtudes se, na antesala das eleccións autonómicas do 2013, non despuntou un novo liderado sólido no Bloque, ou se a sangría de votos continúa nas europeas, municipais e xerais.
Anxo Quintana non renunciou a nada o pasado fin de semana no Consello Nacional, senón que foi unha dimisión colexiada, diluíndose as responsabilidades persoais no marasmo de nomes e siglas que compón a executiva do BNG. Ao non sinalarse como único responsable, ao compartir as culpas con Paco Rodríguez, Xosé Manuel Beiras, Jorquera, Aymerich, Roberto Mera e o resto, Quintana non se inmolou como fixo Touriño o día despois do 1 de marzo, para xúbilo dalgúns dos que por agora seguen sendo, en funcións, as seus conselleiros.
Cativos de si mesmos: A benevolencia consigo mesmo na análise do fracaso electoral é outro síntoma de que Quintana non pretende facerse o haraquiri, senón algunhas feridas superficiais que teñan fácil cicatrización no día de mañá.
A conclusión no BNG do reconto das papeletas nas urnas foi similar a anteriores derrotas, a pesar de que entón estaban na oposición e non no coche oficial: a culpa foi do voto cativo. Antes do bipartito, os votantes estaban atrapados na rede do fraguismo, que impedía a liberdade e a democracia (sic). Agora que os concellos máis poboados que goberna o PP son Ribeira e Lalín, os galegos foron dirixidos e as súas conciencias manipuladas por tentáculos fantasmagóricos da dereita.
A derrota foi culpa dos galegos, que parece ser que a maioría somos parvos e isto non é unha democracia. Así que debería ser o pobo galego o que, dunha vez por todas, dimita en bloque.
A realidade é túzara e máis veraz que os inimigos exteriores e os electores cativos enarborados polo quintanismo para desleír o seu absoluto protagonismo na derrota. Estes son argumentos febles como aqueloutro co que a intelectualidade afín xustificaba a vaga de incendios do 2006: a culpa era de mafias organizadas financiadas por quen se opuñan ao cambio político do bipartito. Aínda non se detivo a ninguén, por certo.
O «pactista»: Hai que viaxar vinte anos no tempo, cando precisamente Beiras tiña a idade que agora ten Quintana, para poder argumentar que o resultado do Bloque no 2009 non foi un desastre. Só e exclusivamente nas tres primeiras lexislaturas do Parlamento autonómico, ata a de 1989/93, o nacionalismo galego contou cunha representación na Cámara menor que os doce deputados obtidos o 1 de marzo.
A perda de máis de 41.000 votos "o 14% dos logrados no 2005" logo de xestionar por vez primeira un terzo da maquinaria da Xunta, dos seus orzamentos e das súas aleatorias subvencións, non se sostén axitando as pantasmas do inimigo exterior e as vontades cativas. O resultado foi un fracaso, e o desastre, incontestable. Compartida co PSOE, pero desastre. A crise de identidade do Bloque, que pasou de representar o 25% do electorado nos anos doces de Beiras ao 16% estando na Xunta, permite pensar que a formación está máis cativa dos seus dirixentes que Galicia dos seus votantes.
A traxectoria de Quintana faille merecedor do alcume do pactista. Pactou coa UPG no 2003 o control do Bloque e a substitución de Beiras, colaborando despois na súa laminación. Pactou no 2005 con Touriño un bipartito, pero montou un bigobierno. Xa na Xunta pactou con sectores económicos e sociais non nacionalistas aos que, en canto puido, fincoulles o dente ou ía fincarllo durante a segunda lexislatura (O Escorpión e a ra))
Revoltas e turbias como baixan as augas do nacionalismo, habería que ser moi ousado para dar por feito que un pactista como Quintana dixo «Non» para sempre a unha segunda oportunidade. Por iso, Touriño e Quintana non percorrerán camiños paralelos a partir desta primaveira.
Ningún comentario:
Publicar un comentario