A piqueta só chega a 96 das 1.500 vivendas de Vigo en risco. A derriba pendente vivendas podería esgotarse na Colina de Castrelos.
A demolición "total ou parcial" da urbanización Colina de Castrelos (96 vivendas), tamén coñecida como O Piricoto, será probablemente a única que chegue a executarse no conxunto das oito urbanizacións de Vigo (unhas 1.500 vivendas) sobre as que pesa orde xudicial de derriba desde fai varios anos. As demais aínda contan con opcións, complexas pero realizables, de sobrevivir axustándose ao actual plan xeral de urbanismo.
No Piricoto, con todo, o uso da piqueta fíxose inexorable e só cabe determinar o alcance da demolición. A Colina de Castrelos, un complexo de tres módulos, foi construída cunha licenza outorgada en 1991 e anulada con sentenza firme en 1994 polo impacto visual da súa arquitectura sobre a contorna do parque e, singularmente, desde o histórico pazo. A denuncia foi presentada por un grupo de veciños da parroquia. Desde entón tramitáronse innumerables recursos para evitar a súa demolición, pero ningún alterou o criterio xudicial do principio.
O alcalde de Vigo, Abel Caballero, requiriu ao Colexio de Arquitectos de Galicia e á Escola de Arquitectura da Coruña para que designen senllos técnicos a fin de elaborar un informe no que se indique o alcance da demolición ordenada, de modo que o edificio adáptese á contorna como propón a sentenza xudicial. Fontes municipais aseguran que non se persegue unha dilación máis e que se executará, previa aprobación xudicial, o que os técnicos propoñan demoler, "sexan unhas chemineas ou todo o construído". O Concello xa asumiu que terá que indemnizar aos propietarios das vivendas que desaparezan. Se fosen todas, o gasto podería elevarse a 50 millóns de euros, aínda que iso, obviamente, non achega maior alegría á veciñanza afectada.
Tampouco aos propietarios de 180 vivendas doutro complexo residencial, en Jacinto Benavente, que sería o seguinte en demoler de acordo co calendario xudicial e os seus topes. Tivo licenza en 1996 e foi anulado en 1999. Agora a comunidade acelera as xestións para legalizar o inmoble ao amparo do novo plan xeral.
En situación análoga atópanse 56 vivendas da Pastora, 194 nas Torres Ifer, 220 en Finca do Conde, 130 en Sensat, 600 en Rosalía de Castro, cinco bloques de apartamentos en Samil, máis o hotel de máis categoría de Vigo e dous centros comerciais. Para todas estas actuacións aínda caben solucións, se os tribunais acéptanas. A máis complexa, probablemente, sexa a urbanización de Rosalía de Castro, anulada en 1997 por incluír un aparcadoiro privado baixo vía pública, construír vivendas sobre unha gasolineira, engadir unha planta de máis aos edificios (illáronse as entreplantas, que debían ir unidas á planta baixa) e permutar dereitos municipais por vivendas construídas sen informes de valoración. Tamén existe un importante barullo en Finca do Conde.
Nos demais casos, os fundamentos para a demolición cífranse en cuestións formais, como a non publicación das fichas do plan de 1993, e ata en erros xudiciais na medición da edificabilidade, que forneceron efecto pola inhibición do Concello a acudirse nas fases iniciais dos procedementos xudiciais. O groso desta desfeita xerminou no plan xeral de 1993, que senso estrito non foi tal, senón unha "subsanación de deficiencias" do plan de 1988, realizada precipitadamente en dous meses con consenso político e aprobada por unanimidade do pleno municipal.
No mandato seguinte, do alcalde Manuel Pérez (PP, 1995-99), afloraron os seus desaforamentos, cuxa bóla deixar crecer nos tribunais por acción ou omisión para descrédito dos rivais políticos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario