martes, 5 de xaneiro de 2010

MÁIS DA METADE DE MONFRAGÜE AINDA É PRIVADA

Cinco entidades públicas compraron xa un 43% do total

No recente cume do clima en Copenhague, o presidente do Goberno, José Luís Rodríguez Zapatero, afirmou que "a Terra non pertence a ninguén. Só ao vento". Con todo, non é así no Parque Nacional de Monfragüe (Cáceres), xa que o 56,9% dos seus 17.852 hectáreas é propiedade privada. Xestionar un espazo natural cuxa titularidade repartir entre axentes privados supón unha maior dificultade. Por iso, cando foi declarado Parque Nacional en 2007, a Xunta de Estremadura promoveu unha campaña de compra de leiras destinadas a ser públicas.
Desde entón, cinco entidades diferentes compraron 7.694,68 hectáreas, un 43,1% do total. O último exemplo son as 227 hectáreas da leira de Linarejos, adquiridas pola Fundación Biodiversidade. "A meta é alcanzar un 50% de titularidade pública para xestionar o parque da forma máis adecuada posible", declara o director do Organismo Autónomo de Parques Nacionais (OAPN), José Jiménez García-Herrera.
"En Estremadura, un de cada tres metros de chan está protexido, polo que non todo pode ser público", afirma o director xeral do Medio Natural da Xunta de Estremadura, Guillermo Crespo. "A titularidade privada non supón unha desvantaxe, pero é difícil que todos os propietarios estean de acordo en todo, xa que os seus intereses poden ser contrarios", engade. Con todo, Crespo móstrase orgulloso de como evoluciona a xestión. "Os propietarios son xente que coñece e estima o seu medio natural, e os acordos case sempre se alcanzan por unanimidade", declara. O directivo considera que a xestión actual do parque é "un éxito".
Recuperar a tradición
A cesión de leiras á administración pública axiliza a súa xestión, á vez que serve para mellorar o seu estado de conservación. O OAPN elimina os eucaliptales da zona e substitúeos por vexetación tradicional como as aciñeiras. A especie australiana foi introducida para producir madeira, pero "cando Monfragüe foi declarado Parque Nacional, xurdiu un novo obxectivo de conservación", afirma García-Herrera. "Substituímos eses eucaliptos por vexetación tradicional e autóctona", engade.
Das 1.800 hectáreas de eucaliptal que chegou a albergar Monfragüe, "só queda unha porcentaxe residual nas zonas de titularidade privada", comenta Crespo. Segundo este responsable, "trátase de devolverlle ao parque o seu estado natural". De momento, parece que a cousa vai ben. "Os últimos censos son espectaculares, todas as especies están aumentando a súa poboación". "Probablemente é o mellor parque de Europa para as aves", conclúe.

1 comentario:

UN GALEGO dixo...

As áreas naturais como esta conservan o seu potencial grazas a gestion durante xeracións dos seus habitantes, sabendo eles mesmos que non podían esnaquizar o seu medio de vida, e isto é algo que os conservacionistas urbanos sempre esquecen, todo o que hoxe temos é froito do seu traballo por iso debe quedar clara unha cousa tanto a agricultura como a gandería son compatibles coa conservación e o desenvolvemento.