Un presidente autonómico español cobra o mesmo que o premier británico.
A redución de soldos de cargos públicos anunciada por Zapatero e Rajoy desvélase como unha mera operación de propaganda.
Hai que ocultar na medida do posible o feito de que os cidadáns españois van pagar duramente as torpezas e a irresponsabilidade do goberno socialista, de modo que Zapatero puxo en marcha unha demagóxica e de xeito evidente insuficiente redución de salarios de cargos públicos á que se sumou Rajoy.
O presidente dos socialistas di que os ministros vanse a baixar un 15 por cento o soldo e o líder do PP anunciou, en compañía dos baróns do seu partido, que eles van facer o mesmo. A idéntico e populista carro subiuse a secretaria do PSOE, Leire Pajín, que non concretou porcentaxe. Con todo a realidade é ben distinta ao que pintan os demagogos do diñeiro alleo.
O recentemente elixido primeiro ministro británico cobra o mesmo que José Montilla, 170.000 euros brutos anuais, razón pola cal non resultaría estraño que nas próximas eleccións autonómicas (no outono as catalás, en calquera momento as valencianas e o próximo ano case todas as demais) presentásese o derrotado Gordon Brown por Lérida, a muller de Sarkozy por Bilbao, ou a atribulada e sempre valiosa Angela Merkel por Alpedrete. Ser presidente dunha autonomía española é un gran negocio e hai que traballar menos que nas presidencias dos gobernos europeos.
Así de Patxi López, Esperanza Aguirre, Marcelino Iglesias, José Antonio Griñán e Núñez Feijóo, que son os presidentes rexionais mellor pagados logo de Montilla (6.500 euros por falar en catalán un ratito no Senado), poderían ter duros rivais nas próximas campañas.
Pensións conxeladas
Mentres o goberno dos socialistas decidiu conxelar as pensións dos xubilados, talvez porque pensa que hai demasiados e desta forma contribuirá a acelerar a renovación do "parque móbil" de votantes, os ex presidentes socialistas da Generalidad catalá, como Maragall ou Montilla, perciben tras a súa xubilación do cargo e durante un período mínimo de 4 anos e máximo a metade do seu mandato, o 80 por cento do seu soldo cando eran presidentes, o que vén supor uns ingresos de 130.000 euros. Ademais cando cumpren os 65 anos perciben unha pensión vitalicia próxima aos 100.000 euros.
Ibarretxe (e Patxi López en canto xubílese do cargo) cobra preto de 50.000 euros de pensión, ademais da secretaria e chofer para sempre.
Cando un presidente rexional andaluz chega aos 65 anos percibe unha pensión de xubilación de preto de 50.000 euros. Mala sorte para eles comparados cos ex presidentes rexionais valencianos, que se embolsan en concepto de pensión máis de 75.000 euros, como os ex presidentes de Castela e León.
A redución de soldos de cargos públicos anunciada por Zapatero e Rajoy desvélase como unha mera operación de propaganda.
Hai que ocultar na medida do posible o feito de que os cidadáns españois van pagar duramente as torpezas e a irresponsabilidade do goberno socialista, de modo que Zapatero puxo en marcha unha demagóxica e de xeito evidente insuficiente redución de salarios de cargos públicos á que se sumou Rajoy.
O presidente dos socialistas di que os ministros vanse a baixar un 15 por cento o soldo e o líder do PP anunciou, en compañía dos baróns do seu partido, que eles van facer o mesmo. A idéntico e populista carro subiuse a secretaria do PSOE, Leire Pajín, que non concretou porcentaxe. Con todo a realidade é ben distinta ao que pintan os demagogos do diñeiro alleo.
O recentemente elixido primeiro ministro británico cobra o mesmo que José Montilla, 170.000 euros brutos anuais, razón pola cal non resultaría estraño que nas próximas eleccións autonómicas (no outono as catalás, en calquera momento as valencianas e o próximo ano case todas as demais) presentásese o derrotado Gordon Brown por Lérida, a muller de Sarkozy por Bilbao, ou a atribulada e sempre valiosa Angela Merkel por Alpedrete. Ser presidente dunha autonomía española é un gran negocio e hai que traballar menos que nas presidencias dos gobernos europeos.
Así de Patxi López, Esperanza Aguirre, Marcelino Iglesias, José Antonio Griñán e Núñez Feijóo, que son os presidentes rexionais mellor pagados logo de Montilla (6.500 euros por falar en catalán un ratito no Senado), poderían ter duros rivais nas próximas campañas.
Pensións conxeladas
Mentres o goberno dos socialistas decidiu conxelar as pensións dos xubilados, talvez porque pensa que hai demasiados e desta forma contribuirá a acelerar a renovación do "parque móbil" de votantes, os ex presidentes socialistas da Generalidad catalá, como Maragall ou Montilla, perciben tras a súa xubilación do cargo e durante un período mínimo de 4 anos e máximo a metade do seu mandato, o 80 por cento do seu soldo cando eran presidentes, o que vén supor uns ingresos de 130.000 euros. Ademais cando cumpren os 65 anos perciben unha pensión vitalicia próxima aos 100.000 euros.
Ibarretxe (e Patxi López en canto xubílese do cargo) cobra preto de 50.000 euros de pensión, ademais da secretaria e chofer para sempre.
Cando un presidente rexional andaluz chega aos 65 anos percibe unha pensión de xubilación de preto de 50.000 euros. Mala sorte para eles comparados cos ex presidentes rexionais valencianos, que se embolsan en concepto de pensión máis de 75.000 euros, como os ex presidentes de Castela e León.
2 comentarios:
La política actual es un chollo, una empresa para trepar, trepar y trepar. Se empieza desde pequeñito, como sindicalista o palmero de mitin, se va subiendo de escala poco a poco en las variadas administraciones y el summum es llegar al Parlamento Europeo o a súper presidente de organismos internacionales que no sirven para nada, …vamos, que hay dónde elegir.
Gran parte de los políticos son descendientes de políticos y sus hijos se las apañan para continuar viviendo del mismo negocio. Cuando un oficio se va transmitiendo así, de forma gremial, suele ser porque se trata de, lo dicho, un gran chollo.
Hala, a seguir votando y cotizando como gilipollas...
La solución es un mínimo de preparación y la publicidad de estudios y trabajos anteriores.
El problema es que los palmeros y sindicalistas, en general son muy pero que muy incultos y lo peor es que no quieren formarse.
Defiendo a los funcionarios profesionales, que por ello pueden, siempre que quieran, ser independientes.
Debemos defender a los funcionarios que han ganado su plaza por oposición y sus informes técnicos y jurídicos deberían ser vinculantes para toda la camarilla política que enseguida pide informes ajenos y pagados que dá un resultado a la medida del Alcalde o concejal que los encarga.
Saludos.
Ataturk
Publicar un comentario