XERACIÓN CASTIGADA

Son urxentes políticas de emprego que freen o desemprego que se ceba na mocidade española

Sen traballo, sen ingresos, sen casa propia e sen proxecto de vida independente. Esa é a frustrante realidade que castiga a unha gran parte dos mozos españois e que retrata O PAÍS cunha serie de reportaxes e debates. A taxa de paro entre os menores de 25 anos é do 42%, o dobre da media nacional e a máis alta de Europa. A principios de semana, nunha reunión da Organización Internacional do Traballo e o Fondo Monetario Internacional celebrada en Oslo, o director deste último organismo, Dominique Strauss-Khan, alertou sobre un problema dramático e urxente: o paro xuvenil, de enormes custos económicos e sociais, que está producindo unha "xeración perdida". Para a OIT, a situación do paro xuvenil en España é sinxelamente crítica e de consecuencias devastadoras.
As apreciacións de ambos os organismos non son esaxeradas. A crise está castigando con especial saña aos mozos, a esa xeración na que a sociedade investiu máis que nunca en termos de educación para ofrecerlle despois un emprego que require unha menor cualificación ou envialo directamente á precariedade laboral ou o paro. É unha xeración sumida na cultura do consumismo e a icona do diñeiro á que se está negando un dereito fundamental, o traballo, e todo o que iso arrastra. Xa o ano pasado, a crise e o medo a perder a oportunidade de traballar traducíronse nunha redución no número de nacementos por primeira vez nunha década. Tamén no número de matrimonios e divorcios. España asómase ao abismo dunha xeración desaproveitada e condenada a perder todos os trens.
Lamentablemente, a elevada taxa de paro xuvenil non é nin sequera un problema conxuntural que afecte a unha soa xeración e cuxa solución poder confiar á saída da crise. As taxas de paro xuvenil españolas, como os niveis de emprego precario, estiveron sempre por encima da media europea e, por suposto, das grandes potencias mundiais. É un problema estrutural do mercado laboral español que lastra o presente e o futuro do país e reduce a súa competitividade. Son razóns poderosas para aplicar urxentemente políticas de emprego que faciliten o acceso a un primeiro traballo e lograr que os mozos -os máis preparados da historia- poidan incorporarse canto antes e en condicións dignas e equitativas ao sistema produtivo.