luns, 25 de outubro de 2010

IMPOSTURA ECOLÓXICA

O afastamento de España do cumprimento dos obxectivos de emisións de CO2 establecidos no Protocolo de Kioto evidencia o abismo entre a túzara realidade e o ilusionismo verbal das proclamas ecoloxistas do Goberno, á vez que simboliza o fracaso da súa política enerxética.

A pesar do impacto da crise na actividade industrial e dos enormes investimentos en enerxías renovables acometidas nos últimos anos, a posición de furgón de cola que ocupa o noso país como un dos maiores contaminantes de Europa terá un custo de 638 millóns de euros, o maior da UE, para poder cumprir o compromiso de que as emisións no período 2008-2012 sexan un 15% superiores ás de 1990 e non do 35%, como apuntan as proxeccións de Bruxelas. A tríada seguridade-competitividade-sustentabilidade debe vertebrar o desenvolvemento dunha política enerxética de Estado con visión de longo prazo, incompatible coa inoperancia e os bandazos dun Goberno que ten ao sector paralizado e sumido na incerteza e a inseguridade xurídica.
O déficit de tarifa -diferenza entre ingresos e custos do sistema eléctrico- disparouse ata os 20.000 millóns de euros, principalmente polas desorbitadas curmás recibidas polas fotovoltaicas e as termosolares; decretouse o peche da central nuclear de Garoña desoyendo todos os informes técnicos favorables ao seu funcionamento; incumpriuse a normativa vixente para a fixación da tarifa eléctrica e impúxose por decreto a utilización do carbón nacional -máis caro e contaminante que o importado- á conta das centrais de gas, máis limpas e eficientes. Un balance decepcionante que contamina a todo o sector.
Expansión

1 comentario:

DEMOCRACIA dixo...

SALVEMOS EL PLANETA

Lo primero que hay que hacer es romper con esta lógica auto-destructiva. Romper con las imposturas sociales y ecológicas de un sistema condenado; romper con los ilusos que intentan corregir solo lo más urgente y que se aprestan a regular lo irreversible; romper con el fatalismo que lleva a acomodarse frente a una situación dolorosa para la mayoría de hombres y mujeres del planeta y para el futuro de nuestros hijos. No saldremos de este atolladero haciendo gestos de cara a la galería, adaptándonos a la lógica dominante o a base de tímidos ajustes sectoriales. Romper, significa ir a la raíz del problema, tanto en el seno de nuestro sistema económico y social como en nuestras practicas individuales. Debemos de modificar la arquitectura de la generalización tanto como el imaginario de cada individuo. Debemos de actuar sobre la estructura de nuestras sociedades y trabajar al mismo tiempo por una insurrección de las conciencias, he ahí los dos desafíos a los que nos enfrentamos para evitar la derrota de la humanidad.