mércores, 13 de outubro de 2010

O MALGASTO DAS AUTONOMÍAS

A descentralización administrativa é, en si mesma, unha boa cousa se se fai ben. En España acertouse nalgunhas cousas. Noutras, os erros acumuláronse. Creamos a 17 jefecillos de Estado, a maior parte dos cales malgastan o diñeiro público, gastan sen cesar, endebédanse sen rubor e rodéanse dun exército de asistentes, secretarias, asesores, escoltas, choferes e todo un aparato de relacións públicas, encabezada pola flota de automóbiles blindados. Un escándalo. Nalgunhas comunidades, o seu presidente vive nun palacio máis suntuoso que o do Rei na Zarzuela.
E, claro, Miguel Angel Fernández-Ordóñez sentiuse obrigado a denunciar o escándalo das autonomías, o risco que iso supón para a economía española, o déficit que padecen, a débeda que as acosa, o malgaste incontido. "A maioría das comunidades -dixo o gobernador do Banco de España- dista de responder á contención do gasto que se necesita".
Ademais dos orzamentos disparatados, unha boa parte das autonomías atoparon o gran choio nas empresas públicas, onde colocan aos seus familiares, amiguetes e simpatizantes. E non é que as administracións autonómicas contivéronse no número de funcionarios. En 1977, había en España 600.000; agora, máis de 3.000.000, cuxos soldos, vacacións, seguridade social, xubilación e gastos xerais pagamos entre todos.
O gobernador do Banco de España puxo o dedo nunha das chagas máis dolorosas de España. E ten razón ao propor que o gasto máximo das autonomías regúlese por lei

1 comentario:

roi dixo...

Realmente, terían que desaparecer as Deputacións provincias. En todo caso, nas autonomías hainas de xestión exitosa, e outras desastrosas. Lamentablemente, a nosa, histórica, está máis cerca das desastrosas.
Un bo exemplo de exitosa é a asturiana, cunha política territorial axeitada, e de protección da natureza. Realmente, o que hai é que escoller ben a quen nos goberne