O Estado autonómico é perfectible. É probable que existan duplicidades entre as comunidades e outras administracións e que certas autonomías creen organismos innecesarios. Así que parece razoable corrixir os excesos.
Pero o que está en marcha en España é algo diferente. A dereita política e mediática lanzou un ataque feroz contra o modelo territorial. Os seus líderes falan das "patoloxías" do Estado autonómico, denuncian "malgasto" e chegan a dar a cifra de 26.000 millóns de "sobrecusto anual" (sen molestarse en explicar de onde saen eses números) e esixen devolver competencias ao Estado central. Logo chega o bruto cum laude da cuadrilla e resume todo en dúas simplismos: o actual Estado español é "marxinal" e "inviable".
Fronte a este discurso do PP, os socialistas defenden as bondades do modelo autonómico, pero ao mesmo tempo propón medidas que invaden competencias das autonomías (como a coordinación dos horarios comerciais) e, sobre todo, non queren nin oír falar daqueles tempos en que defendían un modelo federal de feito. O Estatut terminou sepultando o espírito da Declaración de Santillana.
O terreo, xa que logo, está abonado para reabrir o melón da repartición do poder territorial. Iso si, sería oportuno que a discusión producísese polo menos a partir de feitos obxectivos. Por exemplo, que o 85% do gasto autonómico dedícase a educación, sanidade e dependencia. Ou que as comunidades só son responsables dun 25% do déficit total das administracións públicas.
Pero o que está en marcha en España é algo diferente. A dereita política e mediática lanzou un ataque feroz contra o modelo territorial. Os seus líderes falan das "patoloxías" do Estado autonómico, denuncian "malgasto" e chegan a dar a cifra de 26.000 millóns de "sobrecusto anual" (sen molestarse en explicar de onde saen eses números) e esixen devolver competencias ao Estado central. Logo chega o bruto cum laude da cuadrilla e resume todo en dúas simplismos: o actual Estado español é "marxinal" e "inviable".
Fronte a este discurso do PP, os socialistas defenden as bondades do modelo autonómico, pero ao mesmo tempo propón medidas que invaden competencias das autonomías (como a coordinación dos horarios comerciais) e, sobre todo, non queren nin oír falar daqueles tempos en que defendían un modelo federal de feito. O Estatut terminou sepultando o espírito da Declaración de Santillana.
O terreo, xa que logo, está abonado para reabrir o melón da repartición do poder territorial. Iso si, sería oportuno que a discusión producísese polo menos a partir de feitos obxectivos. Por exemplo, que o 85% do gasto autonómico dedícase a educación, sanidade e dependencia. Ou que as comunidades só son responsables dun 25% do déficit total das administracións públicas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario