venres, 15 de abril de 2011

HAI MÁIS FUKUSHIMAS

Quen pon en perigo á nación son os propios garantes do dereito, da orde, da racionalidade, da democracia.
Por sociedade do risco mundial entendemos unha época na que os aspectos sombríos do progreso determinan cada vez máis as confrontacións sociais. Convértese en motor da política aquilo que ao principio non era evidente para ninguén e negábase: que nos estabamos pondo en perigo a nós mesmos. Os perigos nucleares, o cambio climático, a crise financeira, os ataques do 11 de setembro, etcétera, seguen en boa medida o guión da "sociedade do risco". A diferenza de anteriores riscos industriais, este tipo de riscos (1) non está delimitado local, temporal, nin socialmente; (2) non é imputable conforme ás actuais normas de causalidad, culpa e responsabilidade; e (3) non é compensable nin asegurable. Cando as compañías de seguros negan a súa cobertura -como ocorre coa enerxía nuclear e os novos desenvolvementos da enxeñería xenética- traspásase a fronteira entre os riscos calculables e os perigos incalculables. Estes potenciais de perigo son xerados industrialmente, externalizados economicamente, xuridicamente individualizados, tecnicamente lexitimados e politicamente minimizados. Dito doutro xeito: entre o sistema normativo de control "racional" e os potenciais de autodestrución desencadeados existe a mesma relación que entre os freos dunha bicicleta e un avión intercontinental...
Toda a información, aquí...

Ningún comentario: