Logo de tres anos de crises, a radiografía do crédito destinado ao ladrillo en España mantense en similares termos que cando se desataron as primeiras turbulencias financeiras internacionais. Os últimos datos respecto diso, facilitados polo Banco de España e correspondentes a decembro de 2010, revelan que o sector financeiro acumulaba a final de ano nos seus balances unha débeda de 430.000 millóns de euros -practicamente a mesma cifra que en xuño do ano 2007- con promotoras e construtoras.
A pesar da dura contracción experimentada polo sector -as principais inmobiliarias españolas afirman que a venda de vivendas caerá máis do 8% este ano-, o peso desa débeda nos balances practicamente non diminuíu nestes tres últimos anos. Bancos e caixas tiveron unha capacidade de reacción desigual respecto do financiamento do sector. Mentres os primeiros alcanzaron o seu tope na concesión destes créditos un ano despois do inicio da crise, as segundas continuaron outro ano máis aumentando a súa carteira. Con todo, o axuste tivo un ritmo extremadamente lento en ambos os grupos de entidades financeiras.
A explicación a ese aparente paradoxo -manter vivo o saldo do crédito destinado a un sector que continúa en retroceso- está nos refinanciamentos de débeda. Nun intento por evitar que os préstamos entren en moura, as entidades financeiras optaron nestes últimos anos por alargar os prazos de pago ao sector, á espera dunha recuperación económica que impulsase de novo a compra de vivendas. Unha estratexia cuxa aplicación non deu o resultado desexado na práctica, posto que a esperada recuperación non chegou, e á vista das perspectivas que manteñen as empresas do sector, non ten visos de facelo a curto prazo.
Co sistema financeiro inmerso nun imprescindible proceso de reforma e saneamento, que resulta vital para a recuperación da confianza dos mercados, o peso do crédito do ladrillo nos balances bancarios supón un lastre moi difícil de arrastrar. Na conxuntura que atravesa nestes momentos a economía española, refinanciar os créditos ao sector inmobiliario non deixa de ser máis que unha forma de atrasar un problema e, a medida que pasa o tempo sen que o mercado recupérese, tamén de agravalo de xeito farto perigosa. Non en balde, mentres o sector financeiro español non culmine o seu actual proceso de saneamento, a billa do crédito continuará pechado a familias e a empresas e a economía española seguirá sumida no estancamento, posto que sen financiamento non pode haber o menor indicio de crecemento. Un círculo vicioso que resulta urxente romper canto antes.
Ningún comentario:
Publicar un comentario