domingo, 25 de decembro de 2011

RECTAS PARALELAS


Cando máis negro era o camiño asomou a luz ao final do túnel. Aquela adivinanza infantil -¿que cousa é que canto máis grande menos se ve?- oprimiu como desesperanza este país por culpa dunha conxunción astral. Zapatero e o seu Executivo sectario, demencial, discutidor de todo sen crer en nada e traizoando ata aos seus. Co seu empatía física e bo talante conectou moito tempo con soños de torpezas, desaguisados e mentiras. Con todo, contra el álzase a frase atribuída a varios presidentes de EEUU, "Pódese enganar a todos pouco tempo, pódese enganar a algúns todo o tempo, pero non se pode enganar a todos todo o tempo". Este foi o erro de ZP. Crer que o desexo basta para facelo realidade. Ou a paridade indiscriminada no exercicio das funcións, sen reparar na capacidade das persoas, homes ou mulleres, para levalas a cabo. Uso dogmático da "verdade". Continuar vivindo os debates de "esquerda progre" e "dereita carpetovetónica" cando os tempos son distintos e as ideoloxías quedaron obsoletas. Agora comprobaremos, pese ao balbordo onde aparecemos sumidos, se é máis conveniente aparcar "soños políticos" ou inclinarse por aceptar boas e eficaces xestións públicas. O cidadán quere resultados, rexeneracións éticas, emendas e logros. Sen distincións entre españois de primeira e segunda, entre separatismos secesionistas ou o marchar xuntos en pos da patria común porque o reloxo histórico fala de globalización.
Máis que nunca necesitamos cabeza fría e pés quentes. O reto de Mariano Rajoy chámanos a confeccionar ese cesto nacional con vimbias ben entrelazadas e consolidados. Non se trata de "titulitis" senón de aplicar o sentido común. Traballo, tesón, sacrificio, ilusión son rectas paralelas. Destinadas a atoparse no infinito desa España xusta que merecemos... J.A. Martínez

Ningún comentario: