Máquinas escavadoras orixinando montículos de cascallos, rabuñando e facendo irreversible o que durante millóns de anos a natureza regalara. Mentres, un preito pretendía, mediante unha acción xurídica, combater aquela destrución na umbría onubense que, aínda por riba, era Zona de Especial Protección para as Aves. Se concitaban así todos os despropósitos posibles contra o medio ambiente e o urbanismo. Pero, ¡o preito gañouse! A Sala do Contencioso Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Andalucía declarou a nulidade radical de toda aquela horrenda construción. Impugnada ante o Tribunal Supremo en casación, ademais de por a empresa promotora "en defensa dos seus intereses" simultaneamente polo Concello de Huelva (do PP) e a Xunta de Andalucía (PSOE), coincidencia reveladora dun urbanismo preso nunha maraña de regulacións sen sentido e cuxa descodificación arroxa saborosos ensinos sobre o poder. O TS confirmou o que a Sala de Instancia sentenciara: que toda a modificación do plan promovida polo Axente Urbanizador e ao que obedeceran tanto o Concello como La Junta, era nula de pleno dereito. Pero a urbanización fíxose. Non houbo medida cautelar que provisionalmente a paralizase. E aí segue con evidente burla das sentenzas. Aí está, para quen queira vela. As persoas que adquiriron as súas casas non teñen nada que ver coa situación ilegal; atopáronse con ela, son tamén vítimas do agravio administrativo. E se se lograse a reconstitución terían indubidable dereito á indemnización e ao realoxo.
Cando se demostrou ata a saciedade que a torre construída a pesar da súa extrema ilegalidade tiña que ser demolida, o TSJ abateu as súas propias decisións e as do Tribunal Supremo para evitalo. O mesmo que parece guiar agora á Xunta para salvar da picota, nun proxecto de lei que cheira a inconstitucional, desde o edificio de Fenosa, na Coruña, ao Outeiro de Castrelos, en Vigo, pasando polas 20 vivendas unifamiliares da Guarda pendentes de derriba. Logo ¿serven as sentenzas urbanísticas para algo máis que para polas nun marco como antigualla da máis exquisita pero obsoleta orfebrería xurídica? Alfonso Villagómez, Doutor en Dereito Público
Cando se demostrou ata a saciedade que a torre construída a pesar da súa extrema ilegalidade tiña que ser demolida, o TSJ abateu as súas propias decisións e as do Tribunal Supremo para evitalo. O mesmo que parece guiar agora á Xunta para salvar da picota, nun proxecto de lei que cheira a inconstitucional, desde o edificio de Fenosa, na Coruña, ao Outeiro de Castrelos, en Vigo, pasando polas 20 vivendas unifamiliares da Guarda pendentes de derriba. Logo ¿serven as sentenzas urbanísticas para algo máis que para polas nun marco como antigualla da máis exquisita pero obsoleta orfebrería xurídica? Alfonso Villagómez, Doutor en Dereito Público
2 comentarios:
URBANISMO E CORRUPCIÓN
É neste caldo de cultivo da impunidade, do menosprezo polo herdado, polos bens públicos (medio ambiente, paisaxe, patrimonio histórico) onde, con facilidade, xéranse, ademais accións perversas e daniñas que xa procrean corrupción. Porque ese urbanismo xeral, charramangueiro, banal e chato, que organizou a figura do Axente Urbanizador en toda España, supón minusvalorar o que debe ser de todos e non duns cantos favorecidos polas Administracións Públicas para o seu beneficio persoal. Non estrañe que o Parlamento Europeo esixa que se suprima esa figura detestable e fonte de privilexios, cando non de abusos.
Non houbo medida cautelar que provisionalmente a paralizase. E aí seguimos. A evidente burla das Sentenzas é continua. Aí está, para quen queira vela, a destrución da Montaña...
Naturalmente, as persoas que adquiriron esas "vivendas, as súas casas", non teñen nada que ver coa situación ilegal; atopáronse con ela, son tamén vítimas do agravio administrativo e merecen todo o noso respecto. E se se lograse leva a cabo a reconstitución da Montaña..., terían indubidable dereito á indemnización e ao reacollo, conxuntamente.
Logo, cando se fala de corrupción, como fixo o Parlamento Europeo (Resolución do Parlamento Europeo 18.3.2009) sobre o impacto da urbanización extensiva nalgunhas rexións de España nos dereitos individuais dos cidadáns europeos, o medio ambiente e a aplicación do Dereito comunitario, con fundamento en determinadas peticións recibidas (2008/2248(INI)) miramos soamente a políticos e administradores, sen caer na conta que como ben di a Cámara europea, "os nosos Xuíces non están preparados" para abordar estes temas.
¿por que non están preparados...?
Me resisto a creer y aceptar que las sentencias urbanísticas no sirvan para nada pero la realidad se va imponiendo en la certeza final.
Y ahora la pregunta para muchos debería ser : ¿ No será mejor vulnerar y evitarse las cesiones para viales y dotaciones públicas, los costos de cumplír la normativa y los retrasos de esperar por informes medioambientales y otras lindezas legales, cuando con chalanear con los políticos y técnicos de los concellos, sobre todo en Vigo, se agiliza y es más rentable todo ?
A los hechos me remito.
Saludos.
Ataturk.
Publicar un comentario