venres, 1 de xuño de 2012

NENOS POBRES

Hai nenos pobres en España. Moitos. Os que nos conmovemos con estas cifras debemos facer algo.
Tres de cada 10 nenos españois son pobres. Ser pobre en España, explicou a directora executiva de Unicef, Paloma Escudero, non significa non comer pero si non comer adecuadamente; ser pobre en España non significa non ter asistencia médica, pero si carecer de tratamentos que non cobre o medicamento público; ser pobre en España non quere dicir non ter un teito pero si non ter acceso a unha vivenda digna; ser neno pobre en España non significa non poder xogar pero si ser privado das actividades que completan unha educación. Hai xa máis nenos pobres que vellos pobres: 2.200.000. Son as cifras máis demoledoras que nos arroxou a crise. Escudero contouno coa claridade e intelixencia que a caracterizan e ata os medios que fan malabarismos para xustificar os recortes tiveron que deixar espazo para imprimir un titular que fai uns anos considerásemos impensable: "Hoxe en España a pobreza ten cara de neno". Escudero, que ante as miserias do mundo opta pola actitude de arremangarse e traballar, deixando para outros a lamentación pasiva, e estou convencida de que o que espera dos que temos unha tribuna é que repitamos uns datos que han de espertar conciencias. Hai nenos pobres en España. Moitos. Os que nos conmovemos con estas cifras debemos facer algo. En canto a aqueles aos que enseguida desgusta o ton sensiblero que se adopta para falar da infancia poden pensar en termos obxectivos: estase condenando á exclusión social a unha porcentaxe moi elevada de españois. É unha falta de investimento no futuro que pode ancorarnos por moitos anos no pasado no que viviron os nosos pais cando eran nenos. Pero, por que non dicilo, a simple idea de que un neno no noso país sexa pobre é insoportable.

2 comentarios:

UN CIUDADANO dixo...

No es una cuestión de colores políticos. Ni en los buenos ni en los malos tiempos hemos sido capaces de rebajar los niveles de pobreza infantil ni de generar un sistema suficientemente sólido de protección social para abordarla. De hecho, ya en 2009 España era el quinto país (de 35 analizados) que menos capacidad tenía para reducir esta lacra. Pero esto constituye precisamente una gran fuente de oportunidad: en tiempos difíciles, tenemos que ser capaces de alcanzar algunos consensos básicos entre los cuales la infancia tendría que ocupar un lugar preferente.

Anónimo dixo...

En el sistema capitalista, la pobreza es el castigo al trabajo mal hecho, o debería serlo.
Nos encontramos con que se han enriquecido los que lo han hecho mal, y lo digo en el sentido objetivo de la expresión, no que creamos que no han trabajado bien, si no que no han conseguido los objetivos que tenian encomendados. Al tiempo que son castigados con pobreza los que si han cumplido. Es, como poco, desorientador.
La culpa, creo, es de los árbitros, de todos los altos funcionarios encargados de velar por el correcto funcionamiento de las organizaciones privadas y públicas. Son ellos los encargados de frenar los abusos del poder y de poner coto a la avaricia sin límite de algunos. Pero desgraciadamente, están más pendientes de quien les puso allí que de controlar el partido, que es para lo que se les paga.