TRALARÁ

Agora que imos amodo, tralará, les unha novela picaresca española, e parece que estás lendo a biografía do intachable Dívar.

O rescate non é un rescate, tralará, ao modo en que o copago non é copago, tralará, nin o aumento da presión fiscal unha putada, tralará. Polo mar ía a lebre, tralará, polo monte a sardiña, tralará, o que demostra que nin a amnistía fiscal é unha amnistía fiscal nin o martes, martes nin o domingo, domingo, tralará. De feito, o non-rescate este evoca eses mediodías resplandecientes como boca de lobo, aínda que tamén nos trae á memoria aqueles invernos crus da infancia nos que o frío obrigábanos durmir espidos e coa fiestra aberta, tralará.

Hai momentos da vida que remiten, pola súa curiosa semellanza, a outros. Sacas, por exemplo, do cesto da historia os telexornais de Urdaci, a punto, supomos, de volver á televisión pública, e detrás deles aparece o NON-DO, como dous pares de cereixas enganchados, tralará.

Agora que imos amodo, tralará, les unha novela picaresca española, e parece que estás lendo a biografía do intachable Dívar. O rescate non é un rescate, entre outras cousas, porque xa catro días antes do mesmo, e en sede parlamentaria, Rajoy proclamou publicamente, sen ambaxes, que atopara un ciruelo cargadito de mazás, tralará.

As cousas deixaron de ser o que son ata o extremo de que, lonxe de recibir España osíxeno de Europa, signifique o que signifique Europa, foi España, signifique o que signifique España, a que lle administrou os primeiros auxilios a eses mortos de fame, que aínda non nos deron as grazas, tralará.

De modo que se vostede temía que ese diñeiro, en lugar de devolvelo quen o reciben, que son os mesmos que o roubaron, iamos devolvelo vostede e eu, quitar tamén da cabeza, tralará.

Polo mar ía a lebre, polo monte a sardiña, polo monte a sardiña, tralará, polo monte a sardiña...  J.J.M.