A BORRASCA

Comparados cos homes do tempo, os economistas parecen uns zotes. Dan a sensación de que non saben nada de nada.
A meteoroloxía era ata hai pouco un fenómeno irracional enchido de refráns en boca dos vellos. Os prognósticos do tempo constituían un azar. O meteorólogo limitábase a levantar un dedo mollado con saliva para saber por onde sopraba o vento. Hoxe os caprichos da atmosfera comezaron a ser detectados con gran precisión. Se o home do tempo di que mañá choverá, chove; se predí que se achega unha onda de calor, a onda chega; se anuncia nevadas, neva. Grazas aos satélites a meteoroloxía pronto será unha ciencia exacta. Mesmo poderá advertir de antemán volcáns e terremotos, todo o contrario ao que sucede en economía.

Comparados cos homes do tempo, os economistas parecen uns zotes. Dan a sensación de que non saben nada de nada. Hai un ano os votantes deste país déronlle a maioría absoluta a un partido de dereitas. Despois do fracaso do Goberno socialista ao que lle caeu a casa enriba sen decatarse da borrasca que se anunciaba, a xente pensou que había que poñer a solución da crise en mans de profesionais da economía, de individuos afeitos a manexar moita pasta. Os cidadáns sen ideoloxía crían que, á fin e ao cabo, os políticos de dereitas son aliados naturais dos banqueiros e grandes empresarios, coñécense de familia, toman copas xuntos, celebran montarías e non distinguen o couto onde cazan do resto de España, posto que se senten os donos de todo este terreo enteiro. Ata agora estes expertos en finanzas só demostraron ser uns linces á hora de baleirar os bancos e as empresas dende os propios despachos, en asignarse soldos estratosféricos e bonus obscenos. Usaron a enxeñaría financeira para levarllo cru, pero non teñen idea de como saír desta crise, salvo na súa fe absoluta no horóscopo.

A primeira sorpresa foi que os nosos ministros de finanzas van de acá para alá dando paus de cego. Velos reunidos de pé ou en roda cos seus colegas de Bruxelas a mercé da borrasca, atordados, superados, co dedo en alto mollado con saliva e, como os antigos homes do tempo, fiando a economía á chegada das cegoñas e ao feito de que este ano en vez dun sacaron tres brotes verdes as alcachofas.