domingo, 17 de marzo de 2013

POLÍTICAS DE AUSTERIDADE

Son moitos os economistas -e os políticos- que rexeitan o dogma da austeridade cuxa crenza impón a Comisión Europea liderada polo chanceler alemán. Eses expertos -e moitas outras persoas que non saben de economía- sosteñen que as políticas de austeridade, cos seus axustes e recortes, non xeran crecemento económico nin confianza e, polo tanto, por si soas non van sacar da crise aos países que as aplican.
Pero hai outro grupo de economistas que non só defenden as teses oficiais, senón que acusan a Europa e a chanceler de brandos por non se opoñer aos rescates e medidas extraordinarias arbitradas pola Comisión Europea e o Banco Central Europeo para axudar aos países en dificultades, "porque o único que van conseguir esas axudas é atrasar os axustes que son imprescindibles".
Neste grupo está Hans-Werner Sinn, presidente do IFO, prestixioso instituto económico alemán, un gurú que hai uns días deixaba unhas cantas perlas relativas aos países do sur "que teñen que acometer unha sensacional depreciación interna sen escusas: iso ou o final do euro". Para España recomenda ao presidente do Goberno que aprobe outra reforma laboral "que flexibilice os salarios á baixos", como fixo Schröder en 2003 en Alemaña, e afirma que ao noso país lle espera unha década, mesmo máis, de austeridade ata chegar a unha depreciación interna do 30% ". Que longo fiádesmo, diría Don Juan Tenorio.
Parece que con este segundo grupo de "pensadores" que avoga por máis austeridade, sintoniza Bruxelas, que admite que España está a cumprir, pero pide máis. Entre as súas recomendacións está a suba do IVE e dos impostos ambientais e proseguir coa reforma laboral, que "podería estar a empezar a ter un impacto" na moderación salarial, a reforma das pensións e un maior control das comunidades autónomas, que para a Comisión Europea deben estar a gastar, recursos en sanidade, educación e outros servizos por puro capricho.
Espérannos, polo tanto, máis sacrificios, cuxos resultados serán máis recesión, máis caída de empresas, máis paro e menos consumo, un círculo perverso que xira en dirección oposta ao que significa estimular o crecemento da economía.
Con tantas medidas de austeridade seguramente dentro de dez anos teremos controlado o déficit público, pero a custa do crecemento, unha factura de impredicibles consecuencias políticas, económicas e sobre todo sociais, porque detrás de tantos axustes e recortes pode chegar un estalido social.

Ningún comentario: