Galicia é a segunda autonomía con máis casos de corrupción urbanística
.
Unha torre de 21 plantas no illote de Toralla, na ría de Vigo, tingue de formigón a paisaxe das illas Cíes. O illote é propiedade dunha sociedade privada, Toralla, S.A, ata o ano 2064. Una torre de 7o metros e 30 chales e non se realizou o leslinde marítimo terrestre.
Ningún adaptou o seu planeamento á nova lei, pero aproveitaron o prazo de tres anos que tiñan para adaptarse á lei para seguir dando licenzas, moitas de dubidosa legalidade. Nos mellores lugares da costa (Rías Baixas, Costa da Morte, Mariña de Lugo) afloraron urbanizacións de cuño mediterráneo. A situación rebentou a finais de 2006. A Xunta empezou a suspender as normas urbanísticas en varios concellos ou a rexeitar os novos plans con inflación recalificadora.
Ao mesmo tempo, o presidente galego anunciou a redacción dunha lei urxente para protexer a costa, que establece unha moratoria de dous anos para construír a menos de 500 metros do mar nos municipios sen planeamento adaptado á lei. Hoxe están suspendidos os plans de urbanismo de cinco municipios costeiros (Tui, Sada, Viveiro, Barreiros e O Grove) e a Xunta ordenou reelaborar plans tan importantes como o de Vigo.
Só un dos 86 alcaldes da costa adaptou o seu urbanismo á Lei do Solo de 2002 e por iso queda eximido da suspensión de construír a menos de 500 metros do mar. Trátase de Isaac Maceiras (PP) rexedor da Pobra do Caramiñal, na ría de Arousa. O seu novo plan aumenta a edificabilidade nun 297%, unha constatación do que está por chegar á costa galega. "A Pobra é un pobo que naceu bonito, é bonito e mentres eu sexa alcalde seguirá sendo bonito", asegura Maceiras.
A sorte que tivo o novo Goberno galego (PSOE-BNG) é que urbanisticamente aínda estaba todo por facer, co que puido parar o golpe. Fóra da Pobra do Caramiñal, o resto do litoral galego (85 concellos) están en situación urbanística de alegalidad, ao non adaptar antes de 2006 os seus plans á nova Lei do Solo de Galicia. Isto é o que permitiu á Xunta edificacións a 500 metros do mar a toda a fachada marítima, desde Ribadeo ata A Guarda.
A medida cautelar afecta a unha franxa de 60.000 hectáreas, que representa o 13% do solo dos municipios costeiros, a banda máis desexada polas construtoras. A Lei dos 500 metros xa bloqueou, de feito, un total de 30 millóns de metros cadrados que, estando a menos de medio quilómetro do mar, xa foran recalificados como urbanizables.
Ademais, os fiscais iniciaron en 2006 a imputación de alcaldes, concelleiros, arquitectos e promotores por suposta corrupción urbanística. Galicia é, tras Andalucía, a autonomía con máis casos de corrupción abertos polas novas Unidades Unidades de Delitos Urbanísticos da Garda Civil nos últimos seis meses. Hai en marcha 14 operacións por prevaricación, malversación de fondos públicos, suborno ou incumprimento manifesto da legalidade urbanística. A eles engádense outros dez casos en curso abertos antes de marzo deste ano.
O pelotazo está no tellado. A maioría dos concellos costeiros contrataron consultoras urbanísticas privadas e teñen case elaborados plans para duplicar a súa edificabilidade. O caso máis inminente é Vigo (PSOE e BNG) onde se mantén unha edificabilidade un 101% superior á actual, con máis de 110.000 vivendas novas.
A presión que está exercendo sobre a Xunta e os concellos o sector inmobiliario e boa parte do mundo empresarial galego, é enorme. Falan de investimentos de máis de 84.000 millóns de euros, case dez veces o orzamento da Xunta. As hectáreas que compraron en Galicia son a maior ameaza para a máis extensa das costas da España peninsular
Ningún comentario:
Publicar un comentario