ENCHUFES DE IDA E VOLTA

O amiguismo condicionou a política laboral das Administracións en mans do PP a finais dos noventa. Hoxe o protagonista cambiou: o BNG, que antes denunciaba.

.

A contratación á carta posta en marcha polas áreas que xestiona o BNG no bipartito -o Consorcio Galego de Servizos de Igualdade e Benestar, dependente do departamento de Vicepresidencia, e a Consellería do Medio Rural- volveu a pór de relevo, a escasos días das eleccións autonómicas do 1 de marzo, comportamentos de nepotismo. O Bloque, entón denunciante das contratacións irregulares, está acusado hoxe polos sindicatos de facer no Goberno o que antes reprobaba desde a oposición.

Na segunda metade da década dos anos noventa o amiguismo que imperaba nas políticas laborais das Administracións en mans do PP desatou varios escándalos. .

A Deputación de Ourense, pero tamén as de Lugo e Pontevedra -baixo os auspicios de José Luís Baltar, Francisco Cacharro e Rafael Louzán, respectivamente-, protagonizaron moitos daqueles affaires. As forzas da oposición chegaron a identificar en 1998 máis de oitenta traballadores na Deputación ourensá como vinculados ao Partido Popular. Baltar estreitaba o nexo ata levalo ao seo da súa familia -con dúas noras en nómina- e facíao extensivo aos parentes dos seus correlixionarios máis leais. Tres fillos e unha nora do secretario, e a filla e o xenro do tesoureiro, por exemplo; aos que se sumaban concelleiros e alcaldes dos distintos municipios ourensáns controlados polo poderoso barón popular.

As oposicións son quizá o mecanismo que máis se achega ao ideal de xustiza. Con todo, as convocatorias moitas veces estiveron no punto de mira, baixo a sombra do «amaño». PSOE e BNG denunciaban en 1996 a existencia de «recomendacións» e «enchufismo» tras a aprobación das bases -só faltaba pór nome e apelidos a algúns postos, ironizaba os partidos entón na oposición- para cubrir 36 prazas vacantes no Concello de Pontevedra, á fronte de cuxo executivo achábase o popular Juan Luís Pedrosa.

O 24 de xaneiro de 1997 o Bloque presentou unha querela criminal no xulgado contra o entón membro destacado do PP e alcalde de Ponteareas, José Castro, acusándoo de prevaricación, tráfico de influencias e malversación de fondos públicos pola contratación de 60 empregados municipais. O portavoz municipal nacionalista, Roberto Mera, denunciou que non houbera oferta pública nin concurso nin oposición. Os 60 -argumentaba ademais o hoxe membro da executiva nacional do BNG- tiñan algunha vinculación familiar ou política cos membros do goberno local ponteareán.

Tamén o Bloque, da man do deputado Alfredo Suárez Canal, levou en 1998 ao Parlamento galego as oposicións realizadas pola Deputación de Ourense, un dos casos máis soados. A selección, alegaba o hoxe conselleiro de Medio Rural, executouse por criterios puramente políticos, e deixando á marxe todo aspecto profesional, polo que reclamaba a creación dunha comisión que investigase o proceso e, sobre todo, a repetición das probas. O Bloque facilitou unha lista con 117 contratados vía Inem logo das eleccións autonómicas que, segundo palabras do deputado Manuel Conde, eran «persoas que dependen directamente dá vontade exclusiva de Baltar». O Consello de Contas detectou irregularidades na xestión de Baltar e o PSOE instou á Xunta a abrir unha investigación parlamentaria para que posteriormente acudise aos tribunais.

.

«Corrupción»

.

Ao fío desta polémica, o entón portavoz nacionalista na Deputación lucense, o agora conselleiro de Industria, Fernando Branco, creu chegado «ou momento para abrir un debate sobre ou grao de corrupción que hai nas deputacións», que, asegurou, son entidades que só serven «para colocar amigos e premiar ou castigar aos alcaldes en función dá súa fidelidade».

O fillo do entón presidente da Deputación lucense, Francisco Cacharro Pardo, xulgou un feito casual que as catro mellores cualificacións para as prazas ourensás correspondesen a fillos de cargos do PP.

O propio Fraga minimizou a importancia de «os cen casitos» -«microcorrupción», matizou días despois- que insistía en airear o BNG, fronte á corrupción do PSOE detectada nos casos Roldán ou Filesa.

Semanas despois a CIG denunciou que altos cargos da Xunta de Fraga -conselleiros e directores xerais- colocaran a dedo a máis de 200 persoas. De inmediato o sindicato nacionalista levou nove destes contratos ante o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia.