martes, 21 de xullo de 2009

OS POBRES EN ESPAÑA XA SUMAN NOVE MILLÓNS

O Barómetro Social sinala que o número de persoas que viven na penuria pasou de 7,6 millóns en 1994 a 8,9 en 2006. Uns 5,5 millóns subsisten tan só cunha media de 270 euros ao mes.

A crise estase cebando coas persoas que menos teñen e que cada vez son máis. Os españois en situación ou risco de pobreza pasaron de 7,6 millóns en 1994 a 8,9 millóns en 2006 (o 20% da poboación), segundo despréndese do Barómetro Social de España. Neses 12 anos, a taxa de pobreza severa mantívose constante (o 8 % da poboación), pero subiu nun punto o risco de pobreza (do 11 ata o 12 %). Na UE estas proporcións situábanse en 2004 (con 15 países) entre o 5 e o 12 %, respectivamente.
Unha sociedade inxusta e segmentada
Desde o punto de vista social, un dos efectos máis graves da desigual distribución da renda foi a ampliación da pobreza en España. O índice de pobreza baséase en cinco indicadores: a pobreza severa e o risco de pobreza (segundo Eurostat, inclúen a quen perciben ingresos por baixo do 40 % da media, no primeiro caso, e entre o 40 e 60 %, no segundo), o salario indirecto ou gasto público en políticas sociais; a proporción de fogares que non poden aforrar e a daqueles que chegan con dificultade a fin de mes.
O salario medio diminuíu un 2,4% entre 1994 e 2006, cunhas diferenzas entre perceptores de salarios que se mantiveron moi elevadas. O salario indirecto, principal garante duns servizos básicos de calidade para a poboación con menos recursos, experimentou un gran crecemento entre 1975 e 1993 ( 12,4 puntos do PIB), pero retrocedeu 3,5 puntos entre 1994 e 2005, afastándose da media europea, mentres creceu a privatización da sanidade, a educación, a vivenda e as pensións.
O noso índice de pobreza presenta unha evolución negativa entre 1994 e 2006, debuxando unha sociedade fracturada en tres bloques. Algo máis dun terzo da poboación (17 millóns de persoas) vive con desafogo. Outros 15 millóns organízanse sen apenas capacidade de aforro pero sen sentirse angustiados os fins de mes. E 12 millóns (27 % da poboación) chegan con dificultades a fin de mes e non poden aforrar. Este sector coincide coa cuarta parte de fogares máis pobres, cuxo patrimonio en 2005, segundo a enquisa do Banco de España, era 41 veces inferior ao da cuarta parte de fogares máis ricos. Dito doutro xeito, a cuarta parte de fogares másricos concentraba, segundo a mesma fonte, dobre patrimonio (2,8 billóns de euros) que as tres cuartas partes de fogares menos ricos (1,4 billóns).
Estas situacións presentan diferenzas por Comunidades Autónomas, non sempre coincidentes co seu nivel de renda. Onde se vive con máis angustio os fins de mes é en Canarias e Baleares, aínda que esta última comunidade sitúese en quinto lugar no ranking de renda por persoa. No polo oposto, onde máis persoas din vivir desahogadamente é no País Vasco, Ceuta, Melilla e Castela e León. O caso de Madrid merece mención aparte: é a comunidade con máis renda por persoa pero onde os prezos da vivenda son máis caros e os salarios repártense con maior desigualdade, o que pode explicar que sexa, logo de Canarias, a Comunidade onde menos xente vive desahogadamente.
Segundo o Centro de Investigacións Sociolóxicas (CIS) o 80 % da poboación opina que España "é unha sociedade inxusta" debido ás desigualdades. Máis do 70 % cre que "o Estado ten a responsabilidade de reducir as diferenzas entre os que teñen altos ingresos e os que teñen baixos ingresos". É unha cuestión básica, que afecta aos cimentos da convivencia, pero que non figurou na axenda de prioridades dos gobernos de España -nin tampouco da oposición- entre 1994 e 2006.

4 comentarios:

Anónimo dixo...

Cuando el Estado es incapaz de cubrir las necesidades básicas de su pueblo son las ONG, al menos las serias, las que asumen ese duro papel. La batalla de devolver derechos a los más vulnerables es lenta, dura y difícil.

DEMOCRACIA dixo...

La desesperanza se ha apoderado de la población, por la pobreza, la inseguridad y la corrupción que permean como un cáncer al pueblo; corre el riesgo de convertirse en una desesperación que arrastre al país a una violencia indeseable y destructiva.
Urge un comportamiento ético y honesto de la clase política, "el poder por el poder acaba por ser destructivo; el poder sólo tiene razón de ser cuando se convierte en instrumento de las mejores causas, cuando tiene clara su finalidad de servicio".
La pobreza seguirá esperando, a los politicos no le interesa, no se venden votos.

Voltaire-Vigo dixo...

¿QUE PASÓ ONTE EN MASSO?

Excelente trabajo querido Marcos del cual hay que destacar varias cosas. Por un lado destacar que es grato ver que todavía quedar “locos” como el jubilado pero NO RETIRADO de la batalla diaria como ANTONIO SANGRAVIEL, ex dirigente de CCOO en Vulcano, al cual le deben muchos trabajadores sus buenos convenios. (Sigue siendo eso que se dice ahora “políticamente incorrecto” por eso los Manel y Eduardos no le miraban con buenos ojos) Sigue en forma, aun que sin pelo, pero defendiendo lo que ya pocos tienen cojones de defender. LA DIGNIDAD
Por otro lado ver que como en todas partes, también en los cuerpos de seguridad del Estado, en este caso en la Guardia Civil, hay de todo, desde los que comprenden lo que se “cuece” en MASSO y los que aprovechando que el BUROCRATA-MEDIOCRE desde el despacho de PONTEVEDRA, da orden de actuar Y se pasan de rosca de carallo.
¿Cómo se puede llevar ESPOSADAS a mujeres por el hecho de protestar sin más, sin demostrar violencia más que protestar sentadas en el suelo?
¿Cómo se puede mandar semejante dispositivo armado a una simple protesta de ciudadanos que defiendes que se cumpla la legalidad, que no se pisoteen las leyes y los derechos de los pueblos por parte de INTERESES PRIVADOS?
¿Será acaso, “digo eu” que son analfabeta, que o que da a “orden” desde su despacho en la Subdelegación del Gobierno de Pontevedra (PSOE para non confundirnos con isto da Xunta) Es del mismo partido que la “SOCIA-LISTA” de la empresa PRIVADA ‘que pretende llevar a cabo las obras?
Y eso que esta, ya no tiene el poder que tenía antes de llegar, Feijoo a la Xunta, ¡¡QUE SI NON, IVADEVOS ENTERAR!! Pero como la “empresa” tiene muchas ramificaciones, muchos “intereses” todavía puede llevar esposadas a simples ciudadanas que defienden sus derechos y tenerlas en los calabozos toda la noche… ¡¡CON LA DE LADRONES DE CUELLO BLANCO QUE ANDAN SUELTOS!!
Esta “señora” y sus socios, ya tuvieron otro MOTIN parecido hace años en el BARRIO DE COIA, allí gracias a otros pocos “locos” donde se incluía a los “curas rojos” del Cristo de la Victoria, no pudieron joder, uno de los pulmones de Vigo. A BOUZA al grito de ¡¡A BOUZA E NOSA!!
Todos los días en la calle, impidieron que se llevara a cabo el desmadre que ahora se quiere llevar en Masso.

La diferencia es que de aquella el alcaldito “RASTRILLO” que dio licencia, no tuvo cojones de mandar a la GUARDIA CIVIL a llevar esposadas a humildes mujeres. Eso sí, con su decisión la “EMPRESA DE LA SEÑORA” tiene pendiente de cobro del Ayuntamiento de Vigo, la friolera de 49 millones de Eu.
Ya solo falta que los juzgados le den la razón o que el “tío” Abel, por aquello de ser del “partido” decida pagarle sin más.
Es grato ver como todavía quedan personas con dignidad, Sangraviel, el concejal de urbanismo Avalo y muchos más que desde el anonimato, siguen luchando por sus derechos aun cuando los MEDIOCRES sigan creyendo que están locos.
Salud para todos
PD. No olvidéis las caras-duras y los nombres de los responsables para tacharlos en las listas electorales en las próximas elecciones.

VOTA EN BLANCO (Sobre vacío)
VOTA NULO (Mete todas las papeletas en el sobre y tacha el nombre de los corruptos)

Anónimo dixo...

Ver video de MASSO en VIGOBLOG.