O PENSIONAZO INEXPLICABLE

No Goberno non o entenden. No partido tampouco o entenden. Os baróns rexionais aos que deica pouco lles toca eleccións tamén están pasmados e, por resumir, custa atopar no PSOE a alguén que en privado defenda o pensionazo que lanzou Zapatero sobre o debate político, como quen arroxa un piano de cola desde un oitavo piso. Os líderes socialistas divídense en dous: os que afirman que "haberá que matizar" e cren que do devandito, a metade; e os que directamente levan as mans á cabeza e cren que do devandito, nada de nada. A reforma das pensións, se é que sae, non entrará en vigor ata 2013, non terá efectos notables sobre o déficit ata 2025, non é probable sequera que se poida aprobar antes de 2012 e, por resumir, ten todo o malo dunha reforma impopular sen ningunha das súas virtudes. Cabrea aos traballadores e aos sindicatos pero nin sequera axudará a mellorar a cualificación da débeda. Os sacrificios que piden os mercados son outros: a reforma laboral e a redución do gasto público de forma inmediata, non dentro duns anos.
"É un cartucho perdido, chega nun momento imposible", di un dos pasmados, que recorda que esa mesma reforma xa foi proposta para o programa electoral do ano 2004, e Zapatero entón rexeitouna. O presidente era dos que se mofaban do moito que fallaban os malos agoiros sobre o colapso das pensións, todas esas profecías que, por sorte, nunca se cumpriron. Por que agora abre este melón? Quen lle inspirou a xenial idea? Mafo? Salgado? Ninguén llo explica. Máis aínda, cando Zapatero ten por diante unha reforma tan impopular ou máis que o pensionazo, a do mercado laboral. O Goberno presentará o seu plan esta semana, e isto si nos vai a doer.

Ignacio Escolar