En lugar de legalizar os Estatutos vasco e catalán da República, que era o que tiña sentido común, a Fernando Abril ocorréuselle a fórmula do café para todos que Adolfo Suárez apoiou con entusiasmo. Púñase en marcha o Estado das Autonomías, sen calibrar os riscos que iso supuña. creamos dezasete jefecillos de Estado cos seus palacios, os seus protocolos, as súas secretarías, os seus incontables funcionarios, os seus escoltas, as súas viaxes gratis total, as súas canles de televisión, as súas caravanas de coches blindados, o seu descomunal aparato. Un malgaste insoportable.
José Bono, co bo sentido que lle caracteriza, subliñou o que pesa a laxa das Autonomías sobre a economía nacional coa duplicidade das Administracións. Dos 600.000 funcionarios públicos que os españois pagaban en 1976 pasamos aos máis de 3.000.000 que nos angustian agora. En plena crise, as Administracións contrataron a 215.000 funcionarios máis. Unha carga imposible de soportar.
O problema, pois, non radica só no malgasto do Goberno de Zapatero que foi abafador. É que as Autonomías, salvo algunha excepción, fan o mesmo e gastan sen freo, sen control, porque disparan con pólvora do rei.
Hai que reducir a cero o déficit das Comunidades Autónomas e dos Concellos e embridar os seus orzamentos. De nada sérvelle ao Goberno o esforzo de austeridade se logo malgástase en Autonomías e Municipios. É un escándalo o que está ocorrendo coa inmensa maioría dos Gobernos autonómicos e con non poucos dos grandes Concellos. Hai que tomar moitas medidas pero a primeira é unha lei que diga: "Ata que o número de funcionarios públicos redúzase a un máximo de 700.000 nas tres Administracións, de cada dez empregados públicos que se xubilen ou falezan só se substituirá a un".
José Bono, co bo sentido que lle caracteriza, subliñou o que pesa a laxa das Autonomías sobre a economía nacional coa duplicidade das Administracións. Dos 600.000 funcionarios públicos que os españois pagaban en 1976 pasamos aos máis de 3.000.000 que nos angustian agora. En plena crise, as Administracións contrataron a 215.000 funcionarios máis. Unha carga imposible de soportar.
O problema, pois, non radica só no malgasto do Goberno de Zapatero que foi abafador. É que as Autonomías, salvo algunha excepción, fan o mesmo e gastan sen freo, sen control, porque disparan con pólvora do rei.
Hai que reducir a cero o déficit das Comunidades Autónomas e dos Concellos e embridar os seus orzamentos. De nada sérvelle ao Goberno o esforzo de austeridade se logo malgástase en Autonomías e Municipios. É un escándalo o que está ocorrendo coa inmensa maioría dos Gobernos autonómicos e con non poucos dos grandes Concellos. Hai que tomar moitas medidas pero a primeira é unha lei que diga: "Ata que o número de funcionarios públicos redúzase a un máximo de 700.000 nas tres Administracións, de cada dez empregados públicos que se xubilen ou falezan só se substituirá a un".
1 comentario:
UN PAIS DE CORRUPTOS
Los costes superfluos, es decir los innecesarios “sin menoscabar el servicio a los ciudadanos”, se han disparado hasta tal punto que, con datos irrefutables, se cuantifica el despilfarro en más de 24.000 millones de euros anuales, cantidad aproximadamente equivalente al servicio de la deuda. Pormenorizando, la principal sinrazón detectada es la duplicación superflua de organismos preexistentes, sin beneficio alguno para el ciudadano, pero sí para el político de turno...
Así, se han creado a nivel autonómico multitud de defensores del pueblo, sindicaturas de cuentas, defensores del menor, consejos consultivos, institutos de estadísticas, consejos de turismo, institutos de meteorologías diversos, embajadas autonómicas, televisiones autonómicas, etc. etc.
Para satisfacer la voracidad de esas autonomías en su loca carrera desbocada hacia el despilfarro sin fin, no se han tenido reparos en institucionalizar gastos inútiles que no hacen sino aumentar y profanar esos presupuestos públicos autonómicos. Las autonomías emplean además, y también, a la mitad de los funcionarios públicos mientras gestionan el 35% del presupuesto.
Se recuerda como simple ejemplo del despilfarro reinante que, mientras el BOE ha dejado de imprimirse en papel, los boletines oficiales de todas las instancias administrativas autonómicas representan todavía actualmente 800.000 páginas diarias con, naturalmente, su correspondiente coste de impresión.
Dentro de un caos organizativo proliferan los organismos, hay duplicidades evidentes, gastos excesivos y falta rendición de cuentas.
Publicar un comentario